எண்ணப்பறவை_24

எண்ணப்பறவை_24

'அமுதா, கதை பிரமாதமா வந்திருக்குடி.  ஒரு நாளைக்கு ஒருத்தனை பார்த்ததுல இப்படி ஒரு தாக்கம் இருக்குமான்னு என்னை நானே நேத்தி முழுக்க கேட்டுண்டே இருந்தேன்.  எக்ஸலண்ட்.'

'தேங்க்ஸ் அக்கா.  நீங்கதானே உங்க bபாங்குல அவனைப் பார்த்ததுலேந்து ஆரம்பிக்க சொன்னேள்.  அதனால உங்களுக்குதான் க்ரெடிட்.'

'ஆனா அமுதா, நீ அவனையே நெனச்சிண்டு எழுதிண்டு வரையா இல்லாட்டி கதைக்காக உன் எண்ணங்கள பறக்க விடறியான்னு தெரியல.  இருந்தாலும் பிரமாதமா எழுதியிருக்க.  ஹேட்ஸ் ஆஃப்.'

'எனக்கே தெரியலை அக்கா.  நான் அவனை திரும்பவும் சந்திப்பேனா அவன சந்திச்சா எப்படி பிஹேவ் பண்ணுவேன்னு தெரியல. கதையிலையாவது கொஞ்சம் அவனோட இருப்போமேன்னுதான் எழுதிண்டு வரேன்.  நீங்க அன்னிக்கு கொடுத்த அட்வைஸையும் மறக்கல.'

'சாரி அமுதா.  எனக்கு காதல் கத்திரிக்காயெல்லாம் தெரியாது.  அதுல என்னவோ எனக்கு விருப்பமும் இருந்ததில்ல என்னிக்கும்.  நம்ம பெத்தவாளுக்கு இல்லாத அக்கறையா நமக்கு வந்துடப் போறதுன்னு ஒரு நம்பிக்கை.  ஒருவேளை கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி எனக்கு ஒரு இம்ப்ரெஸிவான ஒரு ஆள் மாட்டலையோன்னு தெரியாது.  bபட், ஒரு மனசை காதல் படுத்தற பாட்டை பிரமாதமா கொண்டு வந்திருக்க கதையில.  நான் நெனச்சு கூட பார்க்கல இப்படியெல்லாம் நீ எழுதுவேன்னு.  இருபத்தைந்து ச்சேப்டர்ஸை ஆஃப எ டஸன் டைம் திரும்பத் திரும்ப படிச்சுட்டேன்.  ஐ ஆம் ஆங்க்‌ஷியஸ் டு ரீட் ஃபர்தர்.  இன் ஃபேக்ட் ஐ ஆம் நெர்வஸ் நௌ.  எப்படி எடுத்துண்டு போகப் போறேன்னு ஒரு கவலையே வந்துடுத்து எனக்கு.'

'எப்படி எடுத்துண்டு போகணும்னு நீங்க நினைக்கிறேள்?'

'எனக்கு ஒண்ணும் தோணலை ஹானஸ்ட்லி.  உனக்கு என்ன தோணறதோ அதையே எழுது.  ஆனா முடிவு சிவராமன் சொன்ன மாதிரி சுபமா இருக்கணும்.'

'சுபமான்னா...?'

'அன்னிக்கு உனக்கு அட்வைஸ் பண்ணினதை இப்ப யோசிச்சுப் பார்த்தா நான் சொன்னதே தப்பா படற மாதிரி இருக்கு.  அந்த அளவுக்கு ஒரு பொண்ணோட மனசுலேந்து காதல வெளிக்கொண்டு வந்திருக்க.'

'உங்க அட்வைஸை நான் தப்பாவே எடுத்துக்கல.  பொதுவாவே பயத்தை தாண்டி வரதுதான் காதல்.  அதுக்கப்பறம் போராட்டம் அது இதுன்னு ஏகப் பட்டது இருக்கு அக்கா.  லோகத்துல எல்லாருமே பயத்தோடதான் பொறக்கறா.  பயம் ஒரு வகையில நல்லதுதான்.  பயம் நம்மள முன்னேற்றத்துக்கு வழியை காட்டறது.  கடமைகள ஜாக்கிரதையா முன்னேற்றத்த நோக்கி அடியெடுத்து வைக்க ஹெல்ப் பண்றது.  பயம் ஏன் வர்ரது காதல்ல?  ஏற்கனவே இருக்கற நம்மளோட உறவுகள இழந்துடுவோமோன்னு இருக்கற பயத்துல தானே.  கௌரவம் அது இதுன்னு யோசிக்கறதால வர்ரது இல்லையா?'

'அப்புறம் எப்படிடி காதல வெளிப்படுத்தறது பயந்துண்டு இருந்தா?'

'இதையேதானே நானும் வேற விதமா சொன்னேன்.  பயம் நம்மள என்னிக்கும் எப்போதும் கட்டுப்போடற அளவுக்கு காதலை வெச்சிக்க முடியாது.  அப்படி வெச்சிண்டிருந்தா அது கனவாத்தான் காலம் தள்ள முடியும்.  பயத்தோட எல்லைய நாம தீர்மானிக்க ஆரம்பிச்சா முடிவே இருக்காது.  பாதுகாப்புங்கற கோணத்துல யோசிக்கணும், கௌரம்ங்கற பார்வையில உழலணும்.  அதுக்குள்ள அவனுக்கு கல்யாணமாகி கொழந்தை கூட பொறந்துடலாம்.'

'ஏண்டி, அவனோ கதாநாயகி பக்கம் திரும்பவே இல்ல.  வெட்கத்த விட்டுட்டு இவளையா போக சொல்லற அவன் கிட்ட ப்ரொபோஸ் பண்ண.  எனக்கு இதுல உடன்பாடு இல்ல.'

'காதலுக்கு அஸ்திவாரமே நம்பிக்கை.  ரெண்டு பேருல யார் ஒசத்தின்னெல்லாம் கணக்கு போட்டுண்டிருக்க முடியாது.  ஏன் ஆம்பிளைகளே முதல்ல சொல்லணும்னு நெனைக்கணும்?  நம்பிக்கையோட உணர்வுகள வளர்த்துண்டாச்சு.  இனி அடுத்த கட்டத்த நோக்கி போகணும்.'

'அடிப்பாவி.  என்ன பண்ணப் போற?  அவனுக்கு ஃபோன் போடப் போறையா?'

'அக்கா, ஏதோ கதைல வரவளுக்கு வழிய காட்டுங்கோன்னு உங்க கிட்ட வந்தா என்னயே அவளா நெனச்சுக்கறேளே.'

'என்னமோ இந்த கதையில வரவளையும் உன்னையும் பிரிச்சே பார்க்க முடியலைடி என்னால.  ஹானஸ்டா பதில் சொல்லு என் கிட்ட.  ஆர் யூ இன் லவ் வித் ஹிம், ஐ மீன் வித் அரவிந்த்'.

பெரிதாக சிரிக்கிறாள் அமுதா.  அவள் சிரிப்பின் அர்த்தம் அவளுக்கு புரியவில்லை.

'உங்க கிட்ட சொல்லாமயா?  என் மனசுல நம்பிக்கைய மாத்திரம் வெச்சிருக்கேன்.  ஒரு வேளை அவன இன்னொரு தடவை சந்திக்கும்போது அந்த நம்பிக்கையோட பலம் ஒருவேளை தெரியலாம்.'

'உன் நம்பிக்கை பலிக்கணும் அமுதா.  இந்த கதை என் மனசை ரொம்ப மாத்திடுச்சு.  நானும் பிரார்த்திச்சுக்கறேன் உனக்காக.'

உதட்டை பிதுக்கி ஒரு சந்தோஷ சிரிப்பு அமுதாவிடமிருந்து.

'அந்த bபாங்க் இன்ஸிடண்டுலேந்து இதுவரை நடந்ததை ஓரளவு எழுதிட்டேன்.  உண்மையா நடந்த விஷயங்களை எழுதறது ஓரளவு ஈஸி கதை எழுதறவாளுக்கு.  ஆனா இதுக்கு மேல கற்பனையா சம்பவங்கள கோர்க்கறதுதான் சிரமம்.  நம்பிக்கை இருக்கு.  பார்க்கலாம்.'

'ஏன் உங்க ஆஃபிஸ்ல உன்னோட வேலை பார்த்துண்டிருக்கறவ... அவ பேர் என்ன .. மறந்து போச்சு.. எஸ் .. ப்ரியா.. அவ மூலமா அவனோட ஒரு சந்திப்பை ஏற்படுத்திக்க கூடாது.'

'பரவாயில்லையே அக்கா.  நீங்க கூட வித்யாசமால்லாம் யோசிக்க ஆரம்பிச்சுட்டேளே.  கதைக்காக வேணா இதப் பத்தி யோசிக்கறேன்.  ஆனா, எனக்கு என்னவோ அவனையே எதேச்சயா சந்திக்கிற ஸிச்சுவேஷன் கிடைக்கும்னு நினைக்கிறேன்.  நம்பிக்கை இருக்கு பார்க்கலாம்.'

'குட்.  குட்.  நீ எழுதினதுல அவாத்துல நடந்த அந்த விபத்த எழுதின நடை சூப்பர் அமுதா.  படிக்கறவா யாரா இருந்தாலும் கண்ணை தொடச்சிண்டே ஆகணும்.  அருமை அமுதா.  எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும்.'

'த்தேங்க்ஸ் அக்கா.  எல்லாம் உங்களாலதான்.  உங்களோட பாராட்டும் எனக்கு பலம் சேர்க்கறது.'

'எப்ப முடிப்ப கதைய?'

'ரஃப்பா எழுதிண்டு வரேன்.  இன்னும் பதினைந்து நாளுல முடிக்கணும்னு பார்க்கறேன்.  அதுக்கப்பறம் எழுதியதெல்லாம் திரும்ப பார்க்கணும்.  ஏதாவது புதுசா தோணித்துன்னா சேர்க்கணும்.  நெனைக்கறதுன்னு தீர்மானிச்சுட்டா முடிவு எங்க வரும்?  ஒரு கட்டத்துல காம்ப்ரொமைஸ் பண்ணிக்கணும்.  அதுவரைக்கும்...'

'சிவராமன எப்ப பார்க்கப் போற?'

'க்ளைமாக்ஸை எழுத ஆரம்பிக்கறதுக்கு முன்னாடி பார்க்கலாம்னு நெனச்சிண்டிருக்கேன்.'

'விஷ் யூ ஆல் தி பெஸ்ட் அமுதா.'

ஒரு நிம்மதிப் பெருமூச்சு.  படிக்கிறவர்கள் எப்படி ரசிப்பான்னு நினைத்துக் கொண்டிருந்த போது ஒரு பானை சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதமாக இருந்தது அபிராமியின் பாராட்டுக்கள்.

தொடரும்....