எண்ணப்பறவை_26

எண்ணப்பறவை_26

கஸ்மரோடு கஸ்டமராக இருந்த அமுதாவை பைக்குக்கு ஸைடு ஸ்டாண்ட் போடும்போதே கவனித்து விட்டான்.

அரை கிலோ ஊத்துக்குளி வெண்ணெயை வாங்கிக்கொண்டு சில்லறையை எண்ணிப் பார்த்து விட்டு அமுதா திரும்பும்போது ஒரு மைல்டான ஸென்ட் வாசம்.  அதே ஸென்ட்!  மனதை விட்டுப் பிரியாத அதே ஸென்ட்!! 

'ஆம் ஐ dட்ரீமிங்?'

அரவிந்தைப் பார்த்தன அமுதாவின் கண்கள்.

நம்ப முடியவில்லை அவளால்.  பிரமிப்பு சற்று நெஞ்சினில் ஒரு படபடப்போடு.  என்ன பேசுவதென்றே தெரியவில்லை.  படபடப்போ நிற்கும் என்று தோன்றவில்லை.

'ஞாபகம் இருக்காங்க என்ன?  அன்னிக்கு ஒரு நாள்.. பாஸ்புக்.. bபாங்கில...'

அவனுடைய அந்த ஆரம்பம் அவளை சற்று அமைதிப் படுத்தியது.

'நன்னா ஞாபகம் இருக்கே. எப்படி இருக்கேள்?  என்ன இங்க இப்படி இவ்வளவு தூரம்?'

'என்னோட கலீக் போஸ்டல் காலனியில இருக்கார்.  அவாத்துக்கு வந்தேன்.  வர வழியில அம்மா வெண்ணெய் வாங்கிண்டு வர சொன்னா.  அதான்.  நீங்க எப்படி இங்க?  வீடு பக்கத்துல இருக்கா?'

'ஆமாம்.  அடுத்த தெரு.  ஜெய்சங்கர் தெரு. வாங்கோளேன் ஆத்துக்கு.  வெயிட் பண்றேன்.'

'நீங்க கிளம்புங்க.  கூட்டமா இருக்கு வேற.  வெண்ணெய் வாங்கிண்டு நானே வரேன்.  கண்டிப்பா வரேன்.  ஷ்யூர்.'

'ஜெய்சங்கர் தெரு டோர் நம்பர் இருபத்தைந்து.  ஸைட் என்ட்ரென்ஸ்.  கண்டிப்பா வரணும்.'

'ஆத்துல பேரண்ட்ஸ் இருக்காங்களா?'

'அப்பாவும் அக்காவும் இருக்கா.'

ரோடில் சிந்தனையோடு சிரிக்கும் கூட்டத்தில் அவளும் சேர்ந்துவிட்டாள்.  உடல் முழுவதும் ஒரு இனம் புரியாத சிலிர்ப்பு.

'என் நம்பிக்கை வீண் போகல'

'குமுதாகிட்டேயும் அப்பா கிட்டேயும் எப்படி இன்ட்ரொட்யூஸ் பண்ணுவது அரவிந்தை?'

'எனக்கு தெரிஞ்சவர்?'

'என்னோட கலீக்குக்கு தெரிஞ்சவர்?'

'அபிராமி அக்காவுக்கு தெரிஞ்சவர்?'

ஏதாவது ஒன்றை சொல்லித்தானே ஆகவேண்டும்.  என்னன்னு இப்ப புரியல.  கூடவே 'அத்தை பையன்' சிரிப்பு மனதோடு.

'வீணாக நானே வம்புல மாட்டிக் கொண்டு விட்டேனோ!'

'நான் சாதாரணமாகத் தான் இன்வைட் பண்ணினேன்.  இவன் பட்டுனு ஒத்துண்டுட்டானே ஆத்துக்கு வர.'

அவனைக் கதையில் தேடிக்கொண்டிருந்தாள்.  இப்போது நிஜத்திலும் கனவைக் கொடுக்கிறானே.

ஓட்டமும் நடையும் நூறு மீட்டர்.

வாசலில் அப்பா.  'என்ன அவசரம்?  ஏன் படபடப்பு ஒரே? என்ன விஷயம்?'

'அப்பா சட்டென்று கண்டுபிடிக்கும் அளவுக்கா என்னிடம் மாற்றம்?  கொஞ்சம் என்னை அடக்கிக் கொள்ளணும்.'

'இல்லப்பா, என்னோட கலீக்குக்கு தெரிஞ்ச ஒருத்தரை பார்த்தேன் கடையில.  ஆத்துக்கு கூப்பிட்டேன்.  வரேன்னுட்டார் பட்டுனு.  அதான் கொஞ்சம் அவசரமா வந்தேன் அவர் வரதுக்குள்ள.'

'இவ்வளவு தானே.  வரட்டுமே.  வரவர் என்ன நாட்டோட பிரதம மந்திரியா என்ன?  நம்மள மாதிரி சாதாரண மனுஷர் தானே.'

'யாருடி அவர்?' குமுதா கேட்டாள்.

'ஒரு நாளைக்கு எங்க ஆஃபீஸுக்கு வந்திருந்தார்.  என்னோட கலீக் ப்ரியாவை பார்க்க.  அவ இன்ட்ரொட்யூஸ் பண்ணினா.  அப்ப கொஞ்ச நாழி என்னோடையும் பேசிண்டிருந்தார்.  நல்ல டைப்பா தெரிஞ்சார்.'

கௌரவப் பொய்தான் காதலுக்கு கை வந்த கலையாச்சே.  ஏற்கனவே பாஸ்புக் பொய்யில் ஆரம்பிச்சது தானே.

ஒரு ப்ளாஸ்டிக் ச்சேர் மற்றும் டில்லி மோடா அவன் வருவதற்குள் அறையில் தங்கள் ஸ்தானத்தை உறுதி செய்து கொண்டன.

'மேடம், மே ஐ கம் இன்?'

'வாங்கோ.  இப்பத்தான் அமுதா சொல்லிண்டிருந்தாள் நீங்க வருவேள்னு.  ஐ ஆம் அமுதாஸ் ஃபாதர், பேர் கணபதி சுந்தரம்.  உட்காருங்கோ'

'ஆம் ஐ ட்ரப்ளிங் யூ?' கேட்டுக்கொண்டே வாங்கி வந்த ஆப்பிள்களை அவரிடம் கொடுத்தான்.

'இல்ல.  நாட் அட் ஆல்.  நீங்க வந்ததுல ரொம்ப சந்தோஷம்.  குமுதா, சொம்புல தூத்தம் எடுத்துண்டு வாம்மா.  அமுதா எங்கே?'

'அப்பா அவரை உட்காரச் சொல்லுங்கோ.  பேசிண்டிருங்கோ.  இதோ மூஞ்சி அலம்பிண்டு வந்துடறேன்.'

கொஞ்சம் ப்ரெஷ்ஷா இருக்கலாமேன்னு முகத்தை சோப்பு போட்டு... துண்டால் துவட்டிக் கொண்டே பாத்ரூமிலிருந்து வந்தாள் அமுதா.

கணபதி சுந்தரம் பேச்சை தொடர்ந்தார்.

'என்ன பண்றேள் உத்யோகம்?'

'இப்ப உட்லண்ட்ஸ் ஹோட்டல்ல அக்கௌண்ட்ஸ் ஸைடுல இருக்கேன்.  இன்னும் பத்து பதினைந்து நாளுல அமூல் கம்பெனியில சேரப் போறேன்.'

அப்போது குமுதா சொம்பு ஜலத்தோடு வந்து அதன் மேல் டம்ளரைக் கவிழ்த்து அவன் அருகில் வைத்து விட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்.  சொம்பை வைக்கும்போது சற்று அவளுக்கு இடம் அளிக்கும் வகையில் எழுந்து சற்று நகர்ந்து விட்டு பிறகு அமர்ந்தான்.  பார்வை பரிமாற்றங்களும் இருக்கத்தான் செய்தன.

'இவ பெயர் குமுதா.  மூத்த பொண்ணு.  ரெண்டு பொண்ணுங்க எனக்கு குமுதா அமுதான்னு.  இவ பொழுது போகலைன்னு ஒரு சின்ன கம்பெனிக்கு வேலைக்கு போயிண்டிருக்கா.'

பரஸ்பரப் பேச்சுக்கள் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தன.  அதற்குள் அவசர ஒப்பனையை முடித்துக் கொண்டு அமுதா சேர்ந்து கொண்டாள்.

'என்ன எங்க அப்பாகிட்ட மாட்டிண்டேளா?'

'மேடம், யூ ஆர் கிஃப்டட் ரியலி.  உங்க அப்பா ஒரு ஜெம்.  உங்க ரெண்டு பேர் மேலையும் எவ்வளவு பாசமா இருக்கார்.  என் அப்பாவும் இப்படித்தான்.  என் மேலையும் என் தங்கை மேலையும் அப்படி ஒரு அன்பு.'

'உங்களுக்கு தங்கை இருக்காளா?'

'இருந்தா...'. இப்படி சொல்லும்போதே அரவிந்த் முகத்தில் ஒரு சோகம் கப்பென்று.

'இருந்தாளா?!!  ஏன் இப்படி சொல்லறேள்?  என் கிட்ட சொல்லலாம்னா சொல்லுங்கோ.'

'ரெண்டு வருஷத்துக்கு முந்தி நடந்த விபத்துல என் அப்பாவும் தங்கையும் போய் சேர்ந்துட்டா.'

'என்ன் ...... ன?  அட ராமா...என்ன சார் சொல்றேள்?'

சற்று அமைதி அங்கு.

தொடரும்....