பிய்ந்த செருப்பு - 10

 பிய்ந்த செருப்பு - 10

(Disclaimer - இதற்கும் பார்த்திபன் ராதாகிருஷ்ணன் இயக்கி வெளிவந்து திரையரங்குகளில் வலம் வந்து கொண்டிருக்கும் "ஒத்த செருப்பு size No. 7" க்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. அது திரைப்படம்; இது ஒரு கதை)

"சார். ஜீவா சாரா? சார் கொஞ்சம் இந்த விலாசத்துக்கு வர முடியுமா சார்? ஒரு திருட்டு சம்பந்தமா நீங்க துப்பு துலக்கி கண்டு பிடிக்கவேணும் சார்."

விடியற்காலம்- ஐந்து மணி; ஒரு ஆழ்ந்த தூக்கம் போட்டு கொண்டு இருக்கிற நேரம்.

"என்ன செய்வது? பிரைவேட் டிடெக்ட்டிவ் ன்னு தொழில் ஆரம்பிச்சாலே, இப்படி எசகு பிசகா வர்ற வேலையை ஒதுக்கி வைக்க முடியாதே; வைச்சா ஜனங்க நம்ம ஒதுக்கி வைச்சிடுவாங்க." - நகரின் மத்திய பகுதியில் "ஜீவா - Private Detective" என்று board போட்டு கடந்த பத்து வருடங்களாக தொழில் செய்து வரும் ஜீவா மனதில் நினைத்துக்கொள்ளுகிறான். அவனுக்கு ஜனங்க மத்தியிலும் மற்றும் காவல் துறை மத்தியிலும் நல்ல மரியாதை. சுறு சுறுப்பானவன். வயசு 36; மிக குறைந்த நேரத்தில் பிரச்சினைகளை தீர்த்து வைப்பதில் அவன் ஒரு King.

விறு விறுவென்று படுக்கையில் இருந்து எழுந்திருந்து, பல் துலக்கி, முகம் கழுவி விட்டு டிரஸ் மாற்றி விட்டு, தனது காரில் சவாரி செய்து சென்னை மேடவாக்கத்தில் இருக்கும் அந்த posh பங்களாவுக்குள் நுழைகிறான்.

அவனை அந்த வீட்டில் இருக்கும் நடு வயது நபர் ஒருவர் உள்ளே அழைத்து செல்கிறார்.

"என் பெயர் ரமேஷ். நான் தான் உங்களுக்கு போன் செய்தேன்."

"ஏன் நீங்கள் போலீசுக்கு தகவல் கொடுக்கவில்லை?"

"இந்த வீட்டில் வேலைக்காரர்கள் உள்பட 12 பேர் இருக்கிறார்கள். இந்த திருடடை செய்தவர் வெளியிலிருந்து வந்தவரா அல்லது உள்ளே இருப்பவர்களா? எதுவும் புரியவில்லை. கிட்டத்தட்ட 30 பவுன் நகைகள் மாயமாகி விட்டன."

"கொஞ்சம் விபரமாக சொல்லுங்கள்."

"இந்த வீட்டில் எனது தகப்பனார், தாயார், நான், எனது மனைவி, எனது 12 வயது மகன், எனது சகோதரர்; அவர் மனைவி; வேலைக்காரி இரண்டு பேர்கள்; சமையல் செய்பவர் ஒருவர் - ஆக 10 பேர். இந்த வீட்டில் தான் இருக்கின்றனர். கார் driver அவரது வீட்டில் இருந்து வருகிறார்.

எனது மனைவி காலையில் எழுந்து rest ரூம் செல்வதற்காக செல்ல முயன்ற போது, குழந்தைகள் பெட் ரூமில் இருந்த அலமாரி திறந்து கிடக்கவும், அதை check செய்து பார்த்த போது நகைகள் வைத்திருந்த சிறிய பெட்டி மட்டும் காணாமல் போனதை கண்டு பிடித்திருக்கிறார். அப்பொழுது நேரம் காலை 4.00 மணி. இந்த விபரம் எனக்கும் எனது மனைவிக்கும் மட்டுமே தெரியும். இன்னும் மற்றவர்களுக்கு தெரியப்படுத்தவில்லை."

"இந்த வீட்டில் எத்தனை அறைகள் உள்ளன?"

"எங்களுக்கு ஒரு பெட் ரூம்; எனது பெற்றோர்களுக்கு ஒரு பெட் ரூம்; என் பையனுக்கு ஒரு பெட் ரூம்; எனது சகோதரருக்கு ஒரு பெட் ரூம், வேலைக்காரிகளுக்கு ஒரு ரூம்; சமையல் செய்பவருக்கு அவுட் ஹவுஸ்; ஒரு ஹால்; ஒரு கிட்சன், 6 ரெஸ்ட் ரூம்ஸ், ஒரு store ரூம்; ஒரு சிறிய லைப்ரரி."

"வாங்க உங்க பெட் ரூமை பார்க்கலாம்."

"சார், ஒரு விஷயம். பின் பக்க அவுட் ஹவுஸ் செல்லும் வழியில் இந்த கசங்கிய பேப்பர் கிடந்தது. அதில் இந்த வாக்கியம் எழுதி இருந்தது – “பிய்ந்த செருப்பு 10”

ஜீவா அந்த கசங்கிய தாளை வாங்கி பார்க்கிறான். அவனுக்கு புரிகிறது. “வேண்டும் என்றே இந்த clue வை விட்டு சென்று இருக்கிறான் திருட வந்தவன்."

"அது என்ன பிய்ந்த செருப்பு 10? ஏன் செருப்பு பிய்ந்து கிடக்க வேண்டும்? OK - பிய்ந்ததாகவே இருக்கட்டும். அது என்ன 10? அதன் அளவா ? - 10 அளவு என்றால், அவன் குறைந்தது ஏழு அடி உயரம் இருக்கவேண்டும். அப்படியானால் 10 என்பது என்னவாக இருக்கும்?" ஜீவாவின் மூளை வேகமாக பிராண்ட ஆரம்பித்தது.

"உள்ளே இருப்பவர்கள் என்றால் - பெரியவர்கள் ஒன்பது பேர்; குழந்தைகள் மூன்று பேர். இந்த ஒன்பது பேரில் யாரோ ஒருவராக இருக்கலாம், எதாவது துப்பு கிடைக்காமலா போய் விடும்." - ஜீவாவின் மனது சிந்திக்க தொடங்கியது.

ஜீவா, அந்த பெட் ரூமை பார்த்தபோது ஒன்றும் வித்தியாசமாக தெரியவில்லை. திரும்பி வாசல் வரை வந்தவன் சுவற்றின் மூலையில் வித்தியாசமான ஒரு சிறிய கருப்பு நிற வஸ்து கிடப்பதை கண்டு, குனிந்து அதை எடுத்து பார்க்க, அது ஒரு கருப்பான தோல் செருப்பின் ஒரு துண்டு என்பதை விரைவில் கண்டு பிடித்து விட்டான்.

"இங்கே வர வேண்டியதின் அவசியம் என்ன? யார் அதை பிய்த்து இருப்பார்கள். என்ன motive ஆக இருக்கும்? அப்படியானால், இங்கிருந்து தான் நமது பயணம் தொடங்குகிறது. இது ஒரு முழு செருப்பு அல்ல. ஒரு பிய்ந்து போன ஒரு செருப்பின் ஒரு பகுதி. அப்படியானால் 10 என்பது 10 துண்டுகளாக இருக்கலாம். ஒரு துண்டு கிடைத்துவிட்டதால், மீதி 9 துண்டுகள் கண்டு பிடிக்கப்பட்ட வேண்டும். ஒரு கோட்டின் ஒரு நுனி கிடைத்துவிட்டது. இனி கோட்டின் கடைசி பகுதியை கண்டு பிடித்துவிடவேண்டும். "

அதை எடுத்து பத்திரப்படுத்திக்கொண்டவன், "அப்படியானால், இன்னு 9 துண்டுகள் கிடைக்கவேண்டும்."

அவனுடைய அடுத்த விசிட் - திருட்டு நடந்த பெட் ரூம். தரையில் டார்ச் லைட் அடித்து பார்த்ததில் ஒன்றும் கிடைக்கவில்லை. குழந்தைகளின் புத்தகங்கள் இங்கும் அங்கும் சிதறிக்கிடக்கின்றன. ஜீவா மெதுவாக அவற்றை நோக்கி நகர்கிறான். திறந்து கிடந்த புத்தகங்களின் மத்தியில் ஒரு புத்தகம் மூடி கிடக்கிறது. அந்த புத்தகம் சரியாக மூடப்படாமல் கிடக்கிறது. ஜீவா நகர்ந்து அந்த புத்தகத்தை கையில் எடுக்கவும், அதன் நடுப்பக்கத்தில் பிய்ந்த செருப்பின் ஒரு பகுதி கிடக்கிறது. 2 துண்டுகள் கிடைத்து விட்டன.

மூன்றாவது விசிட் பெரியவர்களின் பெட் ரூம். ஐந்து நிமிடம் இங்கும் அங்கும் பார்த்து சலித்த நிலையில் ஜீவா மூடிக்கிடந்த rest ரூமின் உள்ளே நுழைந்து எதுவும் தென்படாமல் திரும்பியவன் பார்வை, திறந்து கிடந்த சோப்பு டப்பாவை நோக்கி சென்றது. மூன்றாவது துண்டு சோப்புடன் உறங்கி கொண்டிருந்தது.

நான்காவது விசிட், ரமேஷின் சகோதரரின் பெட் ரூம். எங்கு தேடியும் கிடைக்கவில்லை. "இதுவரை விட்டு சென்ற தடயங்கள் அடிப்படையில் - நமக்கு கிடைக்க வேண்டியது - பிய்ந்த செருப்பின் 10 துண்டுகள். மூன்றும் பெட் ரூமில் தான் கிடைத்துள்ளன. அப்படியானால் மீதி 7 துண்டுகளும் மற்ற பெட் ரூம்களில் தான் கிடைக்கவேண்டும்".

பிறகு பார்த்துகொள்ளலாம் என்று முடிவெடுத்து திரும்பியவன், கீழே கிடந்த shoe சிறிது உப்பலாக தெரிய, அதை எடுத்து பார்க்க, அதன் அடியில் அவன் தேடிய நான்காவது துண்டு கிடந்தது.

ஐந்தாவது விசிட் - வேலைக்காரிகளுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட பெட் ரூம். ஐந்து நிமிடம் அலசி முடிந்தவுடன் ஒரு துடைப்பத்தின் உள்ளே செருகி இருந்தது ஐந்தாவது துண்டு.

ஆறாவது விசிட் - அவுட் ஹவுஸ் - மிகுந்த முயற்சிக்கு பின்னர் ஆறாவது துண்டு கை பிடிக்கும் துணிக்கு மத்தியில் கிடைத்தது.

ஜீவாவுக்கு குஷி பிறக்க ஆரம்பித்து விட்டது. "பத்து துண்டுகளுக்கும் வீட்டில் இருக்கும் பத்து நபர்களுக்கும் சம்பந்தம் இருப்பதாக தெரியவில்லை. ஆறு துண்டுகள் கிடைத்து விட்டன. மீதி நான்கு துண்டுகள் தான் கிடைக்க வேண்டும்." இரண்டு நிமிட சிந்தனைக்கு பிறகு, அவனுக்கு பொறி தட்டியது. மீதி நான்கு துண்டுகளும் கிடைக்கவேண்டிய இடங்கள் - ஹால்; கிட்சன்; ஸ்டோர் ரூம்; மினி லைப்ரரி.

அவனுடைய நடை வேகம் பிடித்தது. ஹாலுக்குள் நுழைந்தான். சோபாக்கள், centre டேபிள், புத்தக அலமாரிகள், போட்டோ frameகள், television எல்லாம் நன்றாக நோண்டப்பட்டது. கடைசியில் கிடைத்தது ஏழாவது துண்டு ரிமோட்டின் பின்புறம்.

கிச்சனில் மிளகாய் பொடி டப்பாவில் கிடைத்தது எட்டாவது துண்டு.

ஸ்டோர் ரூமில் அரிசி மூட்டைக்கு கீழே கிடந்தது ஒன்பதாவது துண்டு.

மினி லைப்ரரியில் ஒரு புத்தகத்தின் உள்ளே கிடைத்தது பத்தாவது துண்டு.

"திருடன் நகை திருடுவதற்கு செலவழித்த நேரத்தை விட தடையங்களை விடுவதற்கு அதிக நேரங்கள் எடுத்திருக்கிறான் என்பது தெளிவாக தெரிந்தது. கண்டிப்பாக இந்த வீட்டில் அதிக நேரம் வசித்தவர் அல்லது இருப்பவர் அல்லது வந்து போனவர் - இவர்களில் ஒருவராகத்தான் இருக்க வேண்டும்"

பத்து துண்டுகளையும் ஹாலில் வந்து அமர்ந்து centre டேபிளில் பரப்பினான், ஜீவா. இரண்டு நிமிடத்தில், ஒரு முழு செருப்பின் உருவம் கொடுத்தான். அது ஒரு செருப்பின் கால் பரப்பும் பகுதி. உள் பகுதியில் எந்த விதமான clueவும் கிடைப்பதாக தெரியவில்லை. அதை மெதுவாக திருப்பி பார்த்தான். அப்படியும் எதுவும் கிடைப்பதாக தெரியவில்லை.

அவனுக்கு முன்பாக, வீட்டில் வசித்து வரும் பத்து நபர்களும் நின்று கொண்டு பார்த்து கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு பயம், ஒரு ஆர்வம், ஒரு சந்தேகம் - போன்ற உணர்வுகள் கலந்த பார்வைகள் எல்லோர் முகத்திலும் தெரிந்தது. நகை கிடைக்கவில்லை என்றால் கண்டிப்பாக விபரம் போலீசுக்கு சென்று விடும். அதிகம் பயந்தவர்கள் - 2 வேலைக்காரிகளும் மற்றும் சமையல் செய்பவரும் தான்.

ரமேஷின் பையன் மனோஜ் ஒரு துடிப்பான மாணவனுக்கு உண்டான உற்சாகத்துடன் ஜீவாவுக்கு அருகில் நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

"என்ன சார், எதுவும் தெரியவில்லையா சார்?" - இது ரமேஷ்.

உதட்டை பிதுக்கினான் ஜீவா.

"அங்கிள், செருப்பு பின்னால் சின்னதா கருப்பா எழுதின மாதிரி தெரியுது அங்கிள்" - இது ரமேஷின் பையன், மனோஜ்.

பொறி தட்டியது ஜீவாவுக்கு. ரமேசுக்கு சைகை காட்ட, ரமேஷ் டார்ச் லைட்டின் ஒளியை செருப்பின் மேல் படர விட்டான். சின்ன சின்னதாக கருப்பு sketch பேனாவினால் எழுதப்பட்ட 10 ஆங்கில எழுத்துக்கள் அந்த பத்து துண்டுகளின் மேலும் தெரிந்தன.

' T 6 E A C R S A I S"

"கடைசி தகவலும் கிடைத்து விட்டது. இப்பொழுது நமக்கு கிடைத்த எழுத்துக்களின் அடிப்படையில் நமக்கு விடை தெரிய வேண்டும்."

"இது ஒரு anagram - ஒரு வார்த்தையின் எழுத்துக்கள் மாற்றப்பட்டுள்ளன. எப்படி தெரிந்து கொள்ளுவது?

சிந்தித்து சிந்தித்து பத்து நிமிடங்கள் கழிந்து விட்டன.

காலை மணி 6.30 ஆகி விட்டது. வெளியே சாலையில் செல்லும் மனிதர்களின் பேச்சுக்குரல்கள் கேட்க ஆரம்பித்து விட்டன.

திடீரென்று, ரமேஷின் பையன் மனோஜ் சத்தம் போட ஆரம்பித்தான்.

"அப்பா அப்பா பூனை"

"எந்த பூனைடா?" - இது ரமேஷ்.

"நான் நேத்து சொன்னேன்லாப்பா பெரிய கருப்பு வெள்ளை பூனை. அது தான்பா"

"எங்கேடா இருக்கு அந்த பூனை?" - இது ரமேஷ்.

"அந்த STAIRCASE மேல போகுதப்பா."

சட்டென்று ஒரு மின்னல் போல பொறி தட்டியது ஜீவாவுக்கு.

STAIRCASE

Excellent - நான் தேடிய வார்த்தை கிடைதது விட்டது. T 6 E A C R S A I S = STAIRCASE6

" அப்படியானால் - நாம் பார்க்கவேண்டிய இடம் - STAIRCASE ஆறாவது படிக்கட்டு."

மனோஜை வேகமாக கொஞ்சி விட்டு, வெளியே ஓடிய ஜீவா, ஆறாவது படிக்கட்டில் தாவி ஏறி பார்க்க, அதில் ஒரு கருப்பு துணியால் சுற்றப்பட்ட ஒரு பொட்டணம் கிடந்தது. துணியை பிரிக்கவும் அதில் நகை பெட்டி பத்திரமாக இருந்தது. பெட்டி ரமேஷின் மனைவியிடம் தரப்பட, எல்லா நகைகளும் பத்திரமாக இருக்கின்றன என்ற பதில் கிடைத்தது.

"நகை வேண்டாம் என்றால் இந்த திருட்டின் நோக்கம் தான் என்ன?"

திடீரென்று, ஜீவாவின் பார்வை நகைப்பெட்டியின் அடிப்புறத்தில் ஒட்டப்பட்டிருக்கும் ஒரு காகிதத்தின் மேல் சென்றது. ஜீவா அந்த காகிதத்தை எடுத்து பிரித்து படிக்க ஆரம்பித்தான்.

"அன்புள்ள ஜீவா சார் அவர்களுக்கு,

நிச்சயம் இந்த விஷயத்தில் உங்களை தான் அணுகுவார்கள் என்று எனக்கு நன்றாக தெரியும். எனக்கு நகைகளை திருட வேண்டும் என்ற நோக்கம் துளியும் கிடையாது. நான் ரமேஷ் மூலம் காயப்பட்டவன். அவரது கம்பெனியில் சேருவதற்காக அவரது இந்த வீட்டில் ஒரு கலந்தாய்வு நடத்தப்பட்டது. அதில் கலந்து கொண்ட 20 பேர்களில் நானும் ஒருவன். துளியும் வேலை தெரியாத ஐந்து நபர்களை வேலைக்கு சேர்த்து விட்டு, மீதி 15 நபர்களை திருப்பி அனுப்பி விட்டார். அவர்கள் திறமையானவர்கள் என்றால் எனக்கு சந்தோசமே. அவர்கள் இதற்கு முந்திய ஸ்தாபனங்களில் தவறாக நடந்து கொண்ட காரணங்களுக்காக வேலையிலிருந்து நீக்கப்பட்டவர்கள். ரமேஷ் குடும்பத்தாரை சிறிது நேரம் மனம் பேதலிக்க வைக்க வேண்டும் என்ற காரணங்களுக்காக வேண்டியே இந்த நாடகத்தை நடத்தினேன்.

ஜீவா சார், இப்பொழுது நாம் இருவரும் பேசுவோம். உங்களால் என்னை கண்டு பிடிக்க முடியாது. மீண்டும் ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் உங்களை சந்திப்பேன் என்று நினைக்கிறேன். அதுவரை உங்களிடம் இருந்து விடை பெற்று செல்பவன் - பிய்ந்த செருப்பு 10 (நான் ஒரு பிய்ந்த செருப்பு அல்ல)”

"நாடகம் முடிந்து விட்டது. நகைகளை பறி கொடுத்தவர்கள் நகைகள் கிடைத்த சந்தோஷத்தில் இருக்கிறார்கள். மற்றவர்கள் நிம்மதியாக பெரு மூச்சு விட்டுக்கொண்டு இருக்கிறார்கள். இந்த குடும்பத்தாரை பொறுத்தவரையில் நான் ஒரு வெற்றியாளன். ஆனால் என்னை பொறுத்தவரையில் நான் இன்னும் ஒரு LKG தான்". - இது ஜீவா