எண்ணப்பறவை_14

எண்ணப்பறவை_14

குமுதா இன்னும் வரவில்லை என்பதை வாசல் கதவின் பூட்டு சொல்லியது.  கேட்டு சத்தம் கேட்டு ஓனர் ருக்மணி மாமி அவளிடம் சாவியை கொடுத்தாள்.

'குமுதா வரதுக்கு ஆறு மணி ஆகுமாம்.  ஸ்டேஷன் ரோடுல சாமான்லாம் வாங்கிண்டு வரணுமாம்.'

உள்ள வந்த அமுதா முதலில் எடுத்தது ஒரு தலையணையை. குப்புறப் படுத்து ஒரு குமுறல் தேவைப் பட்டது அவளுக்கு.

'ச்சே.  கடவுள் கடவுள்னு சொல்லிண்டே திரியரோமே.  இருக்கானா அவன்?'

கவனக்குறைவா வண்டிய ஓட்டிண்டு போனவாளையா திட்ட முடியும்?  கடவுளத் தானே திட்ட முடியும்!

மனம் லேசாகணும்னா பகவான ரெண்டு மனசால சாத்தணும்.  லேசாகறதுக்கு அவர் நம்ம மனசுக்குள்ள விதியை அனுப்புவார்.  அவர் விடையை கொடுத்துட்டார்னு விதியை நாமளும் ஏத்துண்டு ஆறுதல் அப்போதைக்கு கெடச்சுட்டதா நெனச்சிப்போம்.  இன்னிக்கு நேத்திக்கா இதைப் பார்க்கிறோம்.

அழுது உப்பிப் போன கன்னங்களை அலம்பி சரி பண்ணனும்.  சேப்பா இருக்கிற மூக்கை வெள்ளைப் பவுடர் போட்டு சாதாரணமாக ஆக்கணும்.  குமுதா வரதுக்குள்ள நார்மலாகணும்.

'என்ன கன்னமெல்லாம் வீங்கியிருக்கே?  மூக்கெல்லாம் கூட சேப்பா இருக்கு?  அம்மாவ

நெனச்சிண்டு அழுதியா?'

இப்படி குமுதா கேட்டுடாத அளவுக்கு bபேலன்ஸ் பண்ணிக்கணும்.

சரியாக ஆறு மணி குமுதா வரும்போது.  அவள் கையில் இருந்த கறிகாய் பையை வாங்கினாள் அமுதா.

'நல்ல தூக்கம் போல இருக்கு.  கன்னமெல்லாம் உப்புசமா இருக்கு.'

அமுதாவுக்கு சற்று நிம்மதி.  பொய்க்காரணத்தை உண்மைக் காரணமாக அவளே சொல்லிவிட்டாளே.

'குமுதா, நீ கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோ.  காஃபி் நான் போடறேன்.'

'சரி.  நீயே போடு.  அது சரி.  ஆஃபீஸ் வேலையெல்லாம் முடிஞ்சுதோண்ணோ ஒரு வழியா.  எப்படி வந்தே.'

'நாலு நாலரை இருக்கும்.'

'ஏய் அமுதா.  காஃபி பிரமாதமா போட்டிருக்கியே.'

'கிண்டல்தானே.  நீ போட்டு வெச்சிருந்த டிகாக்‌ஷன்ல கொஞ்சம் பால கலந்து சுட வெச்சேன்.  அதுக்கு ஒரு அவார்டா?'

'எனக்கு ஒரு உதவி செய்யறையா குமுதா.  பக்கத்து தெருவில இருக்கற அபிராமி அக்காவை பார்த்துட்டு வரட்டுமா?'

'ஏண்டி, நாளைக்கு ஸன் டே தானே.  நாளைக்குப் போயேன்.  சித்த நாழில இருட்டிடும்.  கார்த்தால போயேன்.  ரெண்டு நாள் முன்னாடி அவ புள்ளையாண்டிருக்கான்னு வேற சொன்னியே.  அவ தானே? நாளைக்கு அப்பாவும் வராளோன்னோ.  ஏதாவது ஸ்வீட் பண்றேன்.  அவ கிட்ட கொடுத்துட்டு பார்த்துட்டு வாயேன்.'

'இல்ல குமுதா.  ரெண்டு நாளா அந்த அக்காவோட பஸ்ஸுல ஒண்ணா போகல.  அதான், கொஞ்சம் அரட்டை அடிச்சிட்டு ஒரு மணி நேரத்துல திரும்பிடறேன்.'

'சரி.  சித்த வெயிட் பண்ணு.  கேசரி பண்ணித் தரேன்.  வெறும் கையோட புள்ளத்தாச்சிய பார்க்க போகாதே.  சொல்றத கேளு.'

கிட்டத்தட்ட ஏழு மணி ஆகிவிட்டது சுடச் சுட டிஃபன் பாக்ஸில் கேசரி கையில் கிடைப்பதற்குள்.

'வரேன் குமுதா.'

'சீக்கிரம் வந்துடு.  பேச ஆரம்பிச்சா லோகமே தெரியாது உனக்கு.  என்னை கவலப் படுத்தாம போனோம் வந்தோம்னு வந்து சேரு.  அங்க எதுவும் சாப்டாதே.  அப்புறம் இங்க எல்லாம் மீந்து போயிடும்.'

'எல்லாத்துக்கும் மண்டைய மண்டைய ஆட்டு.'

குமுதா இப்படி சொன்னவுடன் சிரித்து விட்டு அவள் கன்னத்தை அழுத்திக் கிள்ளினாள்.

'ஆஆஆஆஆஆஆ...  இரு.  நாளைக்கு அப்பா வரா.  சொல்றேன்.'

அபிராமி வீட்டை நோக்கி அமுதா.

தொடரும்....a