எண்ணப்பறவை_19

எண்ணப்பறவை_19

'போனியே என்னாச்சு?  சரின்னுட்டாளா?'

'நான் ஒரு வேலையா போனா ஜெயிக்காம வருவேனா குமுதா! எடிட்டர ஒரு அசத்து அசத்தி ஒத்துக்க வெச்சுட்டேனே'.

தற்பெருமை காணாத மனம் உண்டா என்ன?

நடந்தவை குமுதாவிடம் இப்போது.

'நல்ல சந்தர்ப்பம்.  நன்னா எழுது.  ஏய் ஏய்... எனக்கு அப்பைக்கப்ப எழுதறத காமிடி'

'இந்த கதையை மட்டும் காமிக்க மாட்டேன்.  விகடன்ல வந்தோண்ண படிச்சுக்கோ.'

'சரி.  விளக்கேத்தி ஸ்வாமி கிட்ட பிரார்த்தனை பண்ணிக்கோ.  இந்த கதை உனக்கு பேரும் புகழும் கொடுக்கணும்னு வேண்டிக்கோ.'

'பேரும் புகழும் மாத்திரம் மட்டுமா குமுதா.  என் மனசுல விழுந்த ஆசையும் நிறைவேறணும்னு வேண்டிக்கிறேன்.'   சொல்லவில்லை.  நினைத்துக் கொண்டு சிரித்துக் கொண்டாள்.

மனித காதல் என்னவோ கௌரவம் அது இதுன்னு எதை எதையோ யோசித்து பயத்தில் நிஜத்தை கைவிடுகிறது.  பிறகு கற்பனையான ஒரு நிஜத்தை உருவாக்கி அதில் பயணிக்கிறது.  நம்பிக்கையை மனதில் வைக்கிறது.  அந்த நம்பிக்கையை பிறகு பகவானிடம் வைக்கிறது.

அன்று அவளுக்கு ஏற்பட்ட ஆனந்தம் நிறைய பக்கங்களை எழுதிக் குவிக்கிறது.  மீண்டும் மீண்டும் எழுதியவற்றை படிக்கிறாள்.  சிரிப்பு வருகிறது.  ஏக்கம் வருகிறது.  அவ்வப்போது மாற்றங்களையும் திருத்தங்களையும் செய்கிறாள்.

'ஏண்டி, அந்த சிவராமன் தான் ஆறேழு மாசம் எடுத்துக்க சொல்லியிருக்கிறான்னோ.  ஏன் அவசரப் படற.  நிறுத்தி நிதானமாத் தான் எழுதேன்.'

இனிவரும் நாட்கள் இப்படித்தான் அவளுக்கு.  கதையோடு பயணிக்கும் அவளுடைய காதல்.  நினைவோடு ஒரு புன்னகை.  நிஜத்திற்கு ஒரு நம்பிக்கை.

'அக்கா, தலைப்பு என்ன வைக்கலாம்னு யோசித்தேளா?'

'ஏம்மா, கதை எழுதறது நீ.  எப்படி கதைய கொண்டு  போகப் போறேன்னு உனக்கு தானே தெரியும்.  உன் மனசுல என்ன வெச்சுண்டிருக்கன்னு எனக்கென்ன ஜோஸ்யமா தெரியும்?'

'நீங்க சொல்றது சரிதான்.  நான் அந்த பொண்ணோட ....'

'இரு இரு இரு.. என்ன சொன்ன?அந்த பொண்ணோடயா? உன்னோடன்னு சொல்லும்மா அட்லீஸ்ட் என் கிட்டயாவது.'

சிரிக்கிறார்கள்.

'நான் ஒண்ணு சொலட்டுமா?  நீ ஏன் தலைப்புல பர்டிகுலரா இருக்கேன்னு தெரியல.  தலைப்ப பத்தி கவலப் படாம எழுதிண்டே வா.  ஓரளவு கதைய முடிக்கற போது அதப் பத்தி டிஸ்கஸ் பண்ணலாம்.'

'அது இல்லக்கா.  என்னோட அனுபவத்துல சொல்றேன்.  சில சமயம் கதைக்கு நல்ல தலைப்பு கிடைக்காம போயிடும்.  அதான்.'

'சரி.  எனக்கு இப்ப என்ன தோணறதுன்னா நீ நடந்த ஒண்ண நெனச்சிண்டு நம்பிக்கை வைத்து காதல் கதைய உன் எண்ணம் போல எழுதற.  அப்படித்தானே?  அதாவது உன் எண்ணம் சிறகடிச்சு பறக்கறது.  சரியா?'

'அப்படியே வெச்சுக்கலாம்.  ஆனா ஹீரோயினுக்கு நம்பிக்கை அசாத்யமா இருக்கு காதல் கைகூடும்னு. காதலோட அஸ்திவாரமே நம்பிக்கை தானே அக்கா?'

'சரி, இப்ப சப்திக்கு கதையோட பேரு என் யோசனைப் படி 'எண்ணப்பறவை'.  புடிச்சிருந்தா சரி.  இல்லாட்டி இன்னும் கொஞ்சம் டைம் கொடு எனக்கு.  அதுவரைக்கும் எழுதிண்டு வா.'

'எண்ணப் பறவை'  இரண்டு மூன்று முறை சொல்லிப் பார்த்தாள்.  இதுவரை அவள் எழுதியதற்கும் தலைப்புக்கும் பொருத்தம் இருப்பதாக நினைத்தாள்.

'எனக்கு இந்த தலைப்பு சரியா இருக்கும்னு தான் தோணறது.  த்தேங்க்ஸ் அக்கா.'

'நான் முன்னாடி சொன்ன மாதிரி வேற ஏதாவது நல்ல டைட்டில் மனசுக்கு பட்டா மாத்திக்கலாம் அமுதா.'

இரவு கதை எழுதும் டைரியை எடுக்கும் போது காலியாக விட்டிருந்த முதல் பக்கத்தில் 'எண்ணப் பறவை' என்று எழுதுகிறாள்.  அதற்கு ஏதேதோ சிந்தனையோடு bபார்டர் கட்டுகிறாள்.  ஏதேதோ பூரிப்பு சிந்தனைகள்.

'இந்த எண்ணப் பறவையோடு அரவிந்த் பயணிக்கப் போறானா?'

மனதுக்குள் உதிர்ந்த ஒரு மத்தாப்புச் சிரிப்பு அவள் உதட்டில் புன்னகையாக வெளி வந்தது.

'இன்னிக்கு ரெஸ்ட் கொடுப்போம்.  நாளைலேந்து தொடர்ந்து எழுதுவோம்.'

டைரியை ஹாண்ட் bபேக்கில் வைக்கும்போது அரவிந்த் அவளிடம் கொடுத்த விஸிடிங் கார்ட் கண்ணில் பட்டது.

சட்டென்று ஒரு பொரி தட்டியது அவளுக்கு.

'இதிலேந்தே ஆரம்பிப்போமே!  ஒரு ஃபோன் கால்?  அவனுக்கு?  ச்சேய்.  நானே போயா முதலில்?  இருந்தால் என்ன?  என்ன தப்பு இருக்கு இதுல?  கதைல தானே?  ஏத்துப்பாங்களா படிக்கறவா?'

'எனக்கென்னவோ தப்பில்லைனுதான் தோணறது.'

'அவனோ இது வரைக்கும் எந்த முயற்சியும் எடுக்கல.  என்ன பேசறது அவன் கிட்ட?'

கதையை தொடர்வதற்கு பல சிந்தனைகள்.  அவளே கேள்வியாகவும் பதிலாகவும்.  தீர்மானிக்க முடியவில்லை என்றாலும் சிந்திக்காமலேயே இருந்தால் முடியுமா?

தொடரும்...