எண்ணப்பறவை_15

எண்ணப்பறவை_15

'வா... வா... வா.  என்ன திடீர்னு?'

'சும்மாதாங்க்கா.  ரெண்டு நாளா பார்க்கலையே, எப்படி இருக்கேள்னு பார்த்துட்டு போகலாம்னு வந்தேன்.  சார் இல்லையா?'

'லேட்டாகும்னு கார்த்தாலையே சொல்லிட்டு போயிருக்கார்.  சரி சரி.  உள்ள வா.'

உட்கார்ந்தார்கள் சோஃபாவில்.

'என்ன ஆஃபீஸ் ஹர்ரி பர்ரியெல்லாம் முடிஞ்சுதா ஒரு வழியா.  அத்தை பையன் கதையை ஆரம்பிச்சாச்சா..'

'அது இருக்கட்டும் அக்கா.  

முதல்ல குமுதா செஞ்சு கொடுத்த ஸ்வீட்ட வாங்கிக்கோங்கோ.'

'எதுக்கும்மா இதெல்லாம்?' ஃபார்மாலிடி கேட்டது.

'அட, சுடச்சுட இருக்கே கேசரி. வாசன வேற தூக்கறதே.  முதல்ல ரெண்டு ஸ்பூன் போட்டுக்கறேன்.  அவர் வந்தோண்ண அவரோட சாப்பிடறேன்.'

மெல்ல பேச்சு அரவி பக்கம் திரும்பியது.  ப்ரியா சொன்னதை அவளிடம் சொல்லும் போதே அமுதா கண்களில் தேங்கிய கண்ணீரை கவனித்து விட்டாள் அபிராமி.

'பரிதாபமா இருக்கே.  ரொம்ப அப்ஸட்டா இருக்கியே.'

'என்னமோ தெரியல அக்கா.  அவன வழிப் போக்கனா பார்க்க முடியல என்னால'

'ஏண்டி, உனக்கு என்ன கிறுக்கா புடிச்சிருக்கு.  அவன பார்த்து ஒரு வாரம் கூட முழுசா ஆகல.  யாராத்துலதான் சோகம் இல்ல.  இப்படி அவன் மேல ஒரு தாக்கத்தை தேவையில்லாம போட்டுக்கறையோன்னு நெனைக்கிறேன்.'

'உனக்கு கல்யாணம் ஆகாத அக்கா இருக்கா.  பாவம் அப்பா அங்கே தனியா திருச்சிலே இருக்கா.  ஏடா கூடமா ஏதாவது கற்பனைய வளர்த்துக்காம பாத்துக்கோ.  அதான் நல்லது.'

'நீங்க கவலைப் படும்படியா ஒண்ணும் இல்ல அக்கா.  அவனை ஏன் பார்க்கணும், ஏன் உதவி செய்யணும்னு தோணித்து, எதுக்காக தேவையில்லாம குறும்புல இறங்கணும்.... அப்படி இப்படின்னு ஒரே மனசு அடிச்சிக்கறது.'

'பைத்தியமே.  இப்படியெல்லாம் நீ யோசிக்கறத பார்த்தா சம்திங் இஸ் ராங் வித் யூ.  நாட் குட் அமுதா.  நானும் உன் விளையாட்டுல பங்கெடுத்துண்டு உன்ன கெடுத்துட்டேனோன்னு தோணறது.  யூ மஸ்ட் கம் அவுட் ஆஃப் இட்.'

'இல்லைக்கா.  நீங்க நெனைக்கிற மாதிரியெல்லாம் இல்லை.  ஏதோ அடுத்தடுத்து அவனப் பத்திய விவரமெல்லாம் என் கிட்ட ஏன் வருதுன்னு தான் ஒரே குழப்பமா இருக்கு.'

'நல்ல கதையா இருக்கே.  அதுவா தேடி ஒன் கிட்ட வரல.  நீதான் அதத் தேடி போயிண்டிருக்க.  நன்னா யோசிச்சுப் பாரு.'

'ஒரு வாரமா நீ தான் அவன நெனச்சிண்டிருக்கியே தவிர அவன் ஏதாவது ஒன்ன தேடி வந்தானா?  அவன் பாட்டுக்கு உன் கிட்ட பாஸ்புக்க வாங்கிண்டு போனான்.  அதுக்கப்பறம் அவன் ஒன்ன திரும்பிக் கூட பார்க்கலையே?  ஃபார் ஹிம், மீட்டிங் யூ வாஸ் அன் இன்ஸிடெண்ட்.  இதுக்கு மேல இதுல யோசிக்கறதுல அர்த்தமே இல்லை.'

'நீங்க தானே அக்கா அவனை வெச்சு கதை எழுத சொன்னேள்?'

'அதுக்காக ...?  அவனையே உன்ன நெனச்சிண்டு உருக இருக்க சொன்னேனா?  கதை எழுதறவாளுக்கு கதைக்கு ஒரு கரு வேணும்.  அது கற்பனையில வரலாம், அனுபவத்திலேந்து வரலாம், அல்லது யார் சொல்றதுலேந்து கூட வரலாம்.  அதுக்கப்பறம் கதையெழுதறவாளோட கற்பனை, நடை, எழுத்து திறமை ..  இதுபோல எல்லாத்தையும் சேர்த்தா தான கதை வர்ரது.  உனக்கு இதெல்லாம் தெரியாதா என்ன?  உனக்கு ஒரு லீட் கொடுக்கலாமேன்னுதான் ஸஜஸ்ட் செஞ்சேன்.  அதைப் போய் ஸீரியஸா எடுத்துண்டு.  நீ கூட ரெண்டு மூணு ச்சாப்டர் எழுதிட்டு டிஸைட் பண்றதாதானே சொன்ன அன்னிக்கி.'

'இதப் பாரு அமுதா.  உனக்கு பெரிய லட்சியம் இருக்கு.  நல்ல கதாசிரியரா வரணும்னு.  கதை எழுதறவாள்லாம் கதாபாத்திரங்களோட படிக்கறவாள ட்ராவல் பண்ண வைக்கணும்.  அதை செய்யறது தான் முக்கியம்.  வீணா கற்பனையெல்லாம் வளர்த்துண்டு வாழ்கைல வர நிஜத்த தொலச்சுக்காத.  கடைசில தாமரை நெஞ்சம் சரோஜாதேவி மாதிரி ஆயுடாத.'

'உன்ன இது டிஸ்டர்ப் பண்ணித்துனா பெட்டர் அவாய்ட் இட்.'

அவள் சொல்லச் சொல்ல கேட்டுக் கொண்டிருந்தாளே தவிர மனம் என்னவோ அவனைச் சுற்றியே இருந்து கொண்டிருந்தது அமுதாவிற்கு.

'என்ன கம்முனு இருக்கே.  ஒண்ணும் சொல்லாம.  நான் டிஸ்கரேஜ் பண்ற மாதிரி இருக்கா?'

'நான் என்ன சொல்ல வரேன்னா டோண்ட் ச்சேஸ் லவ்.  இப்படித்தான் நடக்கும்னா நடக்கட்டுமே.  முதல்ல உங்க அக்கா கல்யாணம்.  நான் என்ன சொல்ல வரேன்னா அவனத் தேடித் தேடி உங்காத்துல எல்லாருக்கும் பிரச்சனைய நீ கொடுக்க கூடாது, என்ன?'

'உங்க அக்கா கிட்ட இது வரைக்கும் அரவிந்த் விஷயமா பேசலையே?'

'இல்ல அக்கா.  ஒண்ணும் பேசல.'

'நல்ல வேளை.  பேசாத இதப் பத்தி.'

'அப்ப கதை எழுதவேண்டாமா?'

'அசடே.  கதை எழுது.  வேண்டாம்னு சொல்லல.  கற்பனை வேற, நிஜம் வேற.  இத புரிஞ்சிண்டு மனசுல ஏத்திண்டு ஆரம்பி.  உனக்கு ஆக்ஷேபணை இல்லைனா என்கிட்ட அப்பைக்கப்ப காட்டு.  நானும் எனக்கு தெரிஞ்சத சொல்றேன்.'

'இந்த வாரம் நரசிம்மன பார்த்துடலாமா?'

சிரித்து விட்டாள் அபிராமி.

'அதுலய இரு.  கண்டிப்பா ஏற்பாடு பண்றேன்.  எனக்கும் ஒரு கதாசிரியையை லோகத்துக்கு கொண்டு வரணும்னு ஆசை.  கண்டிப்பா செய்யறேன்.'

'தேங்க்ஸ் அக்கா'

'தேங்க்ஸெல்லாம் அப்புறம் சொல்லிக்கலாம்.  நீ எழுதின 'அப்பா போயிட்டு வரேன்' சிறுகதைய படிச்சதிலேந்து நீ பெரிய கதாசிரியையா வரணும்னு எனக்கு ரொம்ப ஆசை.  அதுக்கு என்னாலான ஹெல்ப் கண்டிப்பா செய்யறேன் அமுதா.'

'அது இருக்கட்டும் அக்கா.  லவ்வ பத்தி என்ன நெனைக்கிறேள்.'

'ஏண்டி, இப்பத்தான இவ்வளவு சொன்னேன்.  வேதாளம் முருங்கை மரத்துல ஏறிடிச்சா?'

'ச்சே ச்சே..  அதெல்லாம் இல்லக்கா.  நான் பொதுவாத்தான் கேட்டேன்.'

சிரித்தாள் அபிராமி.

'சரி.  என்னைக் கேட்டா, லவ் கம்ஸ் ஃப்ரம் ச்சாய்ஸஸ் அண்ட் ப்ரிஃபரென்ஸஸ்...'

அப்போது அபிராமியின் கணவன் முரளி வாசலில் நின்றதை பார்த்து விட்டாள் அபிராமி.

'அவர் வந்துட்டாப்போல இருக்கு.  இன்னொரு நாள் கன்டின்யூ பண்ணுவோம்.  சாரி அமுதா.'

உள்ளே வந்த முரளியிடம் அமுதாவை அறிமுகப் படுத்தினாள்.

'பக்கத்து தெருவுல இருக்கா.  பெரிய கதாசிரியை.  ரொம்ப நன்னா எழுதுவா.  வாயாடி இவ.  12G பஸ் இவ ஒரு நாள் வரலேன்னாலும் அழுதுடும்.'

'போங்கோக்கா...'. கொஞ்சம் வெட்கம் வாயாடியிடமிருந்து.

'வெட்கத்த பாரு.  இரு நீ கொண்டு வந்த டிஃபன் பாக்ஸுல இருக்கற கேசரிய ட்ரான்ஸ்ஃபர் பண்ணிட்டு தரேன்.  கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு.'

முரளியைப் பார்த்தாள்.  அரவிந்தோடு ஒப்பிடும் போது கலர் கம்மி, கொஞ்சம் ப்யூனி.  பல்லும் கொஞ்சம் தூக்கல்.

மொத்தத்துல அபிராமி அக்காவுக்கு பிடிச்சிருக்கு.

தொடரும்...