எண்ணப்பறவை_13

எண்ணப்பறவை_13

ஐஜி யிடம் பாராட்டுகளை மூட்டை கட்டிக்கொண்டு அமுதா கிளம்பும்போது மணி ஒண்ணரை.

அறிவழகனிடம் கொண்டு வந்த டிஃபன் பாக்ஸை கொடுத்து விட்டாள்.

நேராக ப்ரியாவின் சீட்டுக்கு சென்றாள்.  அவள் ஏதோ ஒரு ஃபைலில் மூழ்கியிருந்தாள்.

'வா அமுதா.  உட்கார்.  வத்தலோட படுத்தல் தாங்கல.  இன்னும் ஒன் அவர் ஆகும்னு நினைக்கிறேன்.  பசிக்கறதா உனக்கு?  லேட் ஆகறதுன்னா நீ வேணா கிளம்பேன்.'

'அடிப்பாவி.  கொண்டு வந்த சாம்பார் சாத்தையும் அறிவு கிட்ட கொடுத்துட்டேன்.  ஏன் சொல்ல மாட்ட?  சீக்கிரம் முடி வேலைய.  உனக்கும் தானே பசிக்கும்?'

'வத்தல் இன்னிக்குனு பார்த்து அநியாயமா படுத்துது.  கரெக்‌ஷன் போட்டு போட்டு உயிர எடுக்குது.  டீ சொல்லியிருக்கேன்.  ஷேர் பண்ணி சாப்டலாம் இரு.'

'டீக்காரன் கொடுக்கறதே ஒரு வாய்.  அத ஷேர் பண்ணப் போறயாக்கும்.  நீ வேலை பார்த்துண்டிரு.  நான் போய் கேண்டீன்ல ஏதாவது லேசா மேஞ்சுட்டு வரேன்.'

அமுதா கேண்டீன் போய் ஒரு பொட்டலம் மெது பக்கோடா வாங்கி சாப்பிட்டு விட்டு ஒரு டீயையும் குடித்து விட்டு ப்ரியா சீட்டுக்கு வருவதற்கும் அவளும் கிளம்புவதற்கும் சரியாக இருந்தது.

12 ஆம் நம்பர் பஸ்ஸில் ஏறி தியாகராய நகர் டெர்மினஸ் பக்கத்தில் உள்ள கணேஷ் பவனை அடையும்போது மணி மூணே கால் ஆகிவிட்டது.

'அரவியப் பத்தியே கேட்டுண்டிருக்கியே.  என்ன விஷயம்?  அப்படி இப்படி ஏதாவது?'

'ச்சே ச்சே.  அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல டி.  அன்னிக்கு நீ பாவம்னு சொல்லி நிறுத்தினியா அவனப் பத்தி பேசிண்டிருக்கும் போது.  அதான்.  ஒரு க்யூரியாஸிடி.'

'அதோட நிறுத்திக்கோ.  தாம்பரத்துல பத்து பொண்ணுங்க அவனுக்காக போட்டி போட்டுண்டு வெறித்தனமா அலையுதுங்க.  வெட்டி போட்டுடுங்க உன்ன.'

சர்வரிடம் தனக்கு ஒரு தயிர் சாதமும் ப்ரியாவுக்கு ஒரு சோலா பூரியும் ஆர்டர் செய்தாள் அமுதா.

'நான் திருச்சிக்காரியாக்கும்.  உங்க தாம்பரம் ஜம்பமெல்லாம் என் கிட்ட நடக்காது.  கத்தி முனைல பயல கடத்திடுவேன் நான் நெனச்சா.'

'ஐயோ.. நீ செஞ்சாலும் செய்வ. கட்டபொம்மனையே மிரட்டரவளாச்சே நீ.'

'போதும்.  விஷயத்துக்கு வா.  பயலப் பத்தி சொல்லு.'

'அவா மன்னார்குடிக் காராளாம்.  அவனோட அப்பா அம்மா தங்கையோட தாம்பரத்துல ஜாகை வந்தா அஞ்சு வருஷத்துக்கு முந்தி.  அப்பா ஹெல்த் டிபார்ட் மெண்டுல வேலை பார்த்துண்டிருந்தா.  அம்மா ஹவுஸ் ஒய்ஃப்.  ஒரே தங்கை.  க்ரோம்பேட்டைல ஒரு காலேஜுல ஃபர்ஸ்ட் இயர் படிச்சுண்டு இருந்தா.'

தயிர்சாதம் டேபிளுக்கு வந்தது.  சோலா பூரி வரவில்லை.

'இன்னொரு ஸ்பூன் கொடுக்கறேளா?' என்று அமுதா கேட்டவுடன் சர்வர் நகர்ந்தான்.

'ரெண்டு வருஷத்துக்கு முந்தி ஒரு பெரிய ஆக்ஸிடெண்ட்.  டூ வீலர்ல போன அவனோட அப்பாவும் தங்கையும் மேற்கு தாம்பரம் GST ரோடுல ஒரு லாரி அவா மேல ஏறி ஸ்பாட்டுலேயே ரெண்டு பேரும் செத்துட்டாங்க.'

சொல்லும்போதே ப்ரியாவின் கண்கள் வேதனையை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தது.

'ஐயோ.. பகவானே.'

கேட்ட அமுதா ஹோட்டலிலேயே கத்தி விட்டாள்.  அங்கிருந்தவர்கள் அவளையே சற்று திரும்பிப் பார்த்தார்கள்.

சட்டென்று சகஜ நிலைக்கு திரும்ப முயற்சித்தாள்.

'என்ன கொடுமை இது?  வெரி ஸேட்.  ஐயோ பாவம்.'

ஒவ்வொருவர் வாழ்க்கையிலும் இப்படித்தான் கடவுள் ஏதாவது விளையாடி விடுகிறார்.  நன்றாக ஒரு குடும்பம் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறதே என்று நினைக்க முடியவில்லை.

'அப்புறம்..?'

'அப்புறம் என்ன?  எங்களுக்கெல்லாம் அவா ரெண்டு பேரையும் தேற்றுவதே பெரும்பாடா இருந்தது.  அரவி பித்து புடிச்சவன் போல இருந்தான்.  அவன் தங்கை அபர்ணா மேல ரொம்ப பிரியம் அவனுக்கு.  குலுங்கி குலுங்கி அவன் அழறதைப் பார்க்க எங்களுக்கெல்லாம் வேதனையா இருந்துது.'

பேசிக் கொண்டிருக்கும்போதே அமுதாவின் கண்கள் குளமாகி விட்டது.  பாதி சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த தயிர் சாதத்தில் நாட்டமில்லை.  அப்படியே வைத்து விட்டாள்.

'ஏண்டி அப்படியே வெச்சுட்ட?'

'அவன் கதையை கேட்டதிலேந்து வேண்டிருக்கல டி.  அவனோட அம்மாவும் அவனும் எப்படி இருந்திருப்பா அந்த நிலையிலங்கரத நினைச்சால வயத்த என்னவோ பண்றது டி.'

'ஆறேழு மாசத்துக்கு எங்களுக்கே கம்பர் தெருவில அவன் ஆத்த க்ராஸ் பண்ணும் போதே வயத்த சுருட்டிண்டு எங்களுக்கே துக்கம் வரும்.'

'போதும் டீ இத்தோட.  என்னால முடியல இதுக்கு மேல அவன் கதைய கேட்க.'

பில் செட்டில் பண்ணிட்டு ப்ரியாவோடு மாம்பலம் ஸ்டேஷன் வரைக்கும் வந்து வழி அனுப்பி விட்டு வீட்டிற்கு வந்தாள் அமுதா.

தொடரும்...