கோதாவரி நதி தீரம் 23

 🎼🎻🌹 கல்லிலே கலைவண்ணம்🌹🎻🎼

(சுஜாதா&வெங்கடேசன்) பகுதி 23 வீழ்ந்த சாம்ராஜ்யம்

காகதீய கோட்டைக்குள்ள பெரிய அரண்மனை பளபளன்னு இருக்கும்னு பார்த்தா எங்க பார்த்தாலும் கல் சிலைகள்  தூண்கள்  உடைஞ்சும் சாஞ்சும் கெடக்கறது. “இது எந்த ராஜாவோடது? ஏன் இப்படின்னு?’” கேட்கறேன் ..

மறுபடியும் இவரே பேசட்டும்…

வரங்கல் காகதீயப் பேரரசின் தலைநகரம். தெலுங்கானா பகுதியை கிட்டத்தட்ட  பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டு முதல் இருநூறு வருடம் ஆண்ட காகதீயப்பேரரசு மத்திய இந்திய வரலாற்றில் முக்கியமான பங்களிப்பு கொண்டது. குறிப்பாக சிற்பக்கலையில் காகதீயபாணி ஒன்று உருவானது. இந்த பேரரசர்களின் குலதெய்வம் காகதி அல்லது துர்க்கை. ஆகவே அவர்களுக்கு காகதீயர்கள் என்ற பெயர் உருவாயிற்று. ஆரம்பகால தலைநகரம் ஹனுமன்கொண்டா. அங்கிருந்து தலைநகரம் வரங்கலுக்கு மாற்றப்பட்டது. இதன் முக்கியமான அரசர் ராஜா கணபதி தேவர். இவர் வடக்கே வங்காளவிரிகுடா முதல் தெற்கே காஞ்சீபுரம் வரையில் தன் பேரரசை பரப்பினார்.

அவருக்குப் பின்னர் அவரது மகளான ருத்ராம்பா வலுவான ராணியாக ஆட்சி செலுத்தினார்.  புகழ்பெற்ற பயணியான மார்க்கோபோலோ ருத்ரம்மா தேவியின் காலகட்டத்தில் காகதீய அரசு எவ்வாறு பல நிதிசார் பிரிவுகளாக பிரிக்கப்பட்டு திறம்ப்பட ஆளப்பட்டது என்று எழுதியிருக்கிறார். நாட்டை 72 பாளையங்களாக பிரிக்கும் பாணி ருத்ராம்பாவால் உருவாக்கபப்ட்டது. பின்னர் விஜய நகரிலும் அதன் பின் மதுரை நாயக்கர் ஆட்சியிலும் அம்முறை நீடித்தது

காகதீயபேரரசு அதன் கட்டிடகலைச் சாதனைகளுக்காக இன்று நினைக்கப்படுகிறது. சாளுக்கிய கட்டிடக்கலையை அடுத்த கட்டத்துக்குக் கொண்டுசென்றார்கள் என்று காகதீயர்களைச் சொல்லலாம். காகதீயச் சிற்பக்கலையின் சிறப்பம்சம் என்னவென்றால் வட இந்தியாவைச் சேர்ந்த வேசர பாணி கட்டிடக்கலையும் தென்னகத்தின் தட்சிண பாணி கட்டிடக்கலையும் உரையாடிக்கொள்ளும் முனையாக இந்த நிலம் இருந்தது என்பதே. 

பொதுவாக காகதீயர் ஆண்ட இருநூறு வருடம், அதிலும் ருத்ராம்பாவின் ஆட்சிக்காலம், ஆந்திர வரலாற்றின் பொற்காலம் என்று ஆய்வாளர்களால் சொல்லப்படுகிறது/ ராமப்பா ஏரி பட்கல் ஏரி போன்ற பெரும் ஏரிகள் இக்காலத்தில் உருவாக்கப்பட்டன.

இன்று வரங்கல் கோட்டை பல இடங்களில் முற்றாகவே அழிந்து இடிபாடுகளாகக் கிடக்கிறது. இடிந்த கற்பாளங்கள் மீது நிகழ்காலத்தின் கூசவைக்கும் வெயில் பரவிக்கிடப்பதைக் கண்டோம். மூன்று அடுக்குகளாக இதற்கு பாதுகாப்பு இருந்திருக்கிறது. முதல் சுற்று மண்ணாலான இருபதடி உயரமான சுவர். அடுத்த சுற்று வலுவான கருங்கல் சுவர். அதற்குள் இப்போதும் ஊர் உள்ளது. இது பழைய வரங்கல் என்று சொல்லபப்டும் சிற்றூர்.

வரங்கல்லில் உள்ளே சிற்பப் பூங்கா ஒன்று தொல்பொருள்துறையினரால் பராமரிக்கப்பட்டு வருகிறது. அங்கே பழைய காகதீய காலகட்டத்து உடைந்த சிற்பங்களும் கட்டிட மிச்சங்களும் வைக்கபப்ட்டுள்ளன. அந்த இடிபாடுகள் மனதை பெரிதும் சங்கடப்படுத்தின. அங்குள்ள மிகச்சிறந்த காட்சி அன்று வரங்கல்லின் நான்கு திசைகளிலும் இருந்த முப்பதடி உயரமான பெரும் கல்நுழைவாயில்கள் இன்றும் உள்ளன. இவை ஒற்றைக்கல்லால் செதுக்கபப்ட்டவை. 

கன்னங்கரிய பளபளப்பான கற்கள்.அற்புதமான நுண்ணிய கோலச்செதுக்கல்கள் கொண்டவை. அவை கீர்த்தி தோரணங்கள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன. குமிழ்கள் மலர்கள் தொங்கும் அலங்காரங்களுக்கு இருபக்கமும் அழகிய அன்னப்பறவைகள். 

ஒவ்வொரு சிறு இடத்திலும் சிற்பங்கள். இந்த வாசல்களுக்கு இணையான இன்னொரு சிற்ப வாசல் இந்தியாவில் இல்லை.இந்த கீர்த்தி தோரணங்கள் ஆந்திராவின் சுற்றுலாத்துறையின் சின்னங்களாக புகழ்பெற்றுள்ளன

சிவபெருமான் கோயில்கொண்டுள்ள சுயம்புலிங்க ஆலயம் இங்கே உள்ளது. காகதீய பாணிக் கட்டிடக்கலைக்கு சிறந்த உதாரணம் இது. கருவறைக்குமேலேயே மணிமகுடம்போல  எழுந்த குட்டையான சதுரவடிவ கல்கோபுரமும் கருவறைக்கு முன்னர் நீட்டி நிற்கும் அர்த்தமண்டபமும் இதன் சிறப்பியல்புகள். அறுபட்டைத்தூண்களில் அதிகமாகச் சிற்பங்கள் கிடையாது. வழக்கம்போல மகத்தான நந்தி சிலை.

அங்கே  ஒரு பொண்ணு  பிச்சைக்காரத்தோற்றத்தோட  பின்னால  வந்து வழிகாட்டியாக பேச ஆரம்பிக்கறா– தெலுங்கில்.

 நாங்கள் ஒரு வார்த்தையும் தெலுங்கில் எங்களுக்கு தெரியாது என்கிறோம் . அவள் விடவில்லை. மண்டபத்தின் அற்புதமான நுண்சிற்பங்கள் செறிந்த தூணைக்காட்டி இதில் ஒவ்வொரு தூணிலும் சப்த ஸ்வரம் வரும் என்கிறாள். தட்டிக்காட்ட ஒரு கல்லை மடியில் வைத்திருக்கா..தட்டாதே என்று சொல்லி இவர் அதட்டறார்..

“உங்களுக்கு ஏன் வந்த ஊர்ல வம்பு” ங்கறேன்…

இவர்”மகாபலிபுரம் யானையைப்பார்த்தால் எத்தனை அம்மி தேறும் என்று கணக்கு போடும் மனது என்று ஒரு கட்டுரையில் சுந்தர ராமசாமி சொல்கிறார். நம்முடைய ஆட்களில் பாதிப்பேரின் மனம் அப்படிப்பட்டது. அவர்களுக்கு எந்தக் கலையும் எவ்வகையிலும் அனுபவமாவதில்லை. பக்தி காரணமாக கோயில்களுக்குச் செல்கிறார்கள். அங்கே உள்ள மாபெரும் தூண்களைப் பார்க்கையில் என்ன காரணத்துக்காக அப்படி செதுக்கி அடுக்கியிருக்கிறார்கள் என்று புரிவதில்லை. ஆனால் முன்னோர்கள் மகான்கள் ஆதலால் காரணமில்லாமல் செய்ய மாட்டார்கள் என்று ஒரு நம்பிக்கை.”

“நிறைய பஸ்தகத்துல நான் கூட படிச்சிருக்கேனே மதுரை, சுசீந்தரம் கோயில்ல பார்த்திருக்கேனே”ங்கறேன்..

“இந்த அசடுகளின் பொருட்டு சில வழிகாட்டிகள் உருவாக்கிய முட்டாள்தனமான கதைதான் சப்த ஸ்வர தூண் என்பது. இந்தக்கதை அப்படியே பயணக்குறிப்புகள் கையேடுகளிலும் இடம் பிடிக்கிறது. உண்மையில் எந்த ஒரு தூணிலும் அப்படி இசை நாதம் கேட்பதில்லை. அதே சமயம் வெவ்வேறு அளவுள்ள தூண்களில் எப்போதும் வெவ்வேறு சத்தம்தான் கேட்கும். நமது மாபெரும் கலைச்செல்வங்களான தூண்களை எல்லாம் இப்படி தட்டி தட்டியே முட்டாள்கள் உடைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். சில அதிமுட்டாள்களுக்கு வீணை நாதம் வரவில்லையே என்ற ஆதங்கம் எழும். தாங்களே மணிக்கணக்காக தட்டிக் கொண்டிருப்பார்கள்”ன்னு பொறுமறார்…

நான் பேச்சை மாத்த “அனுஷ்கா நடிச்ச சினிமா இந்த ஊர் பத்திதானே”ங்கறேன்..

இவர் ஆவலோட “ஆமாமாம் என்ன கம்பீரமா குதிரை மாதிரி குதிரைல ஏறிண்டு வருவா”ன்னு சிலாகிச்சிண்டு சப்தஸ்வர கல்லை மறந்துட்டு கற்பனை குதிரையை ஓட விடறார்.