தப்புக்_கணக்கு -2

 #Sunday_special_topic

#தப்புக்_கணக்கு -1

******

70 களில் மகப்பேறு விடுப்பு வெறும் இரண்டு மாதங்கள் தான். அறுபது நாட்கள்.

என் குழந்தை பிறந்ததிலிருந்து தாய்ப்பால்தான். நான் வேலை பார்க்கும் பள்ளியின் அருகிலேயே வீடு இருந்ததால் இடைவேளையில்  நான் வந்து  குழந்தைக்குப் பசியாற்றிவிட்டுப் போவதற்கு வசதியாக இருந்தது.

குழந்தையைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த என் மாமியார், என் நாத்தனாருக்கு ஆபரேஷன் என்று ஊருக்குச் சென்றிருந்தார். 

அதனால் குழந்தையைப் பார்த்துக் கொள்ள ஆள் தேடியபோது, என் பழைய மாணவி மல்லிகா, தானே குழந்தையைப் பார்த்துக் கொள்வதாகச் சொன்னது சற்று நிம்மதியளித்தது.

நம் மாணவி; நம்பகமாக இருப்பாள் என்று கணக்குப் போட்டேன்.

இரண்டு மூன்று நாட்களில் மல்லிகா குழந்தைக்குப் பாலாடையில் பால் புகட்டக் கற்றுக் கொண்டாள்.

அதன்பின் பால் முழுவதும் காலியாயிற்று. 

குழந்தை எல்லாப் பாலையும் குடிக்கிறான் என்று எனக்கு ஒரே மகிழ்ச்சி.

ஆனால் நான் இடையில் வந்து பசியாற்றும்போதும் குழந்தை நன்கு பசித்துப் பால் குடிப்பான்.

ஒரு நாள் எதோ எடுப்பதற்காக இடையில் வீட்டிற்கு வந்தேன். உள்ளே  குழந்தை  பொம்மைகளுக்கிடையே உட்கார்ந்து சிணுங்கிக் கொண்டிருந்தான். 

மல்லிகா சோஃபாவில் அமர்ந்து டம்ளரில் ஏதோ குடித்துக் கொண்டிருந்தவள் என்னைப் பார்த்து அதிர்ந்தாள். பின் சமாளித்து, "குழந்தை பால் குடிக்க மாட்டேன்னான். அதான் அந்தப் பாலில் பூஸ்ட் கலந்து குடிச்சேன்" என்றாள். 

நான் ஏதும் பேசாமல் குழந்தையை எடுத்துப் பசியாற்றிவிட்டு அவளிடம் கொடுத்துவிட்டு, "நாளையிலிருந்து இன்னும் அரை லிட்டர் பால் அதிகமாக வாங்கிக்கலாம் மல்லிகா. நீ இரண்டு வேளையும் பூஸ்ட் போட்டுக்கொள்ளலாம். குழந்தைக்குச் சரியான நேரத்தில் பால் புகட்டிடு." என்று சொல்லி விட்டுப் பள்ளிக்குச் சென்று விட்டேன்.

அடுத்த நாளிலிருந்து அவளுக்கென்று அரை லிட்டர் பால் அதிகமாக வாங்கினேன்.

ஊருக்குப் போன மாமியார் வரும் வரை குழந்தையைப் பார்த்துக் கொள்ள ஆள் வேண்டுமே!

துணை தேவதை -2

******

2015 ல் நான் Spine surgery செய்து கொண்டு படுக்கையில் விழுந்ததும், என்னைக் கவனித்துக்கொள்ள ஒரு அம்மா,  சமையலுக்கு என்று இரண்டு துணை தேவதைகள். 

என்னைக் கவனித்து வந்த சரஸ்வதி அம்மாவுக்குக் கண்ணில் புரை வளர்ந்ததால் அறுவைச் சிகிச்சைக்காகச் சென்று விட்டார்.

சமையல் வேலைக்கு வந்தவள் வயது 55,60  இருக்கும். பெயர் அலமேலு. ஏற்கனவே எங்கள் வீட்டில் வேலை செய்தவள்; அதனால் நம்பிக்கையாக இருப்பாள் என்று தப்புக் கணக்குப் போட்டோம். நானும் என் மகனும் மட்டுமே இருந்ததால் ஒரே வேளை சமையல்  செய்து வைத்துவிட்டுச் சென்றுவிடுவாள். 

25 கிலோ அரிசி சிப்பம் வாங்கினால் எங்கள் இருவருக்கும் நான்கு மாதங்கள் வரும். ஆனால் இப்போது ஒரே மாதத்தில் காலியானது. தினமும் ஏதாவது மளிகை தீர்ந்துவிட்டது என்று வாங்கிக் கொண்டே இருந்தாள். 

காம்ப்ளக்ஸில் ஒரு கடைக்காக முன்பணமாக ₹30000/- வந்ததை மகன் ஆனந்த் வாங்கி அவனுடைய கட்டில் டிராயரில் வைத்துவிட்டுப் பூட்ட மறந்திருக்கிறான்.   பிறகு நினைவு வந்து போய்ப் பார்க்கும்போது அதைக் காணவில்லை.

எனது மகனுடைய அறையில் பர்ஸில் வைக்கும் பணமும் அடிக்கடி காணாமல் போனது. 

கையில் ஏதோ பணம் வந்தது என்று மூன்று ஒரு சவரன் coins வாங்கி வந்து பீரோவில் வைத்தான்  ஒருவாரம் கழித்து அதை லாக்கரில் வைக்கத் தேடும் போது காணவில்லை.

ஏதோ நினைவில் பீரோவிலேயே சாவியை வைத்தானோ, அல்லது பூட்டாமலேயே போனானோ, மூன்று சவரன் காசுகளைக் காணவில்லை.

ஆனந்த் ஒரு நாள், "அம்மா! அலமேலுவை நான் செக் பண்ணப் போகிறேன்" என்றான். 

"என் கட்டில் டிராயரில் 500 ரூபாய் நோட்டை வைத்திருந்தேன். இப்ப காணவில்லை. அலமேலு! உன் பை எங்கே?"

அலமேலுவின் முகம் பேயறைந்தது போலாகிவிட்டது.

"வெளியே வச்சிருக்கேன்"

"வா, வந்து காட்டு"

என்று போய், அவளுடைய வயர்க் கூடையிலிருந்த பர்ஸிலிருந்து அந்த 500 ரூபாய் நோட்டை எடுத்துக் கொண்டு வந்து காட்டினான்.

அவளைக் கையும் களவுமாகப் பிடிக்க வேண்டும் என்றே நம்பர் குறித்த நோட்டை டிராயரில் வைத்து, அவள் எடுத்ததையும் என்னிடம் நிரூபித்து விட்டான்.

"இந்த ஒரு திருட்டு மட்டும் இல்லேம்மா. மூணு சவரன் காசுகளையும், முப்பதாயிரம் ரூபாயையும் காணவில்லை. அதையும் இந்த அலமேலு தான் எடுத்திருக்கணும் . நான் போலீஸ்ல கம்ப்ளைன்ட் கொடுக்கப் போறேன்."

அதைக்கேட்டு அலமேலு அழ ஆரம்பித்தாள். எனக்கு அவளைப் பார்க்கப் பரிதாபமாக இருந்தது.

என்னைப் பார்த்துக்கொள்ளும் சரஸ்வதி அம்மா இல்லாத நேரங்களில் அவள்தான் எனக்கு வேண்டிய சேவைகள் எல்லாம் செய்தாள். அந்த ஒரு நன்றிக்காக அவள் மேல் இரக்கப்பட்டேன்.

"ஆனந்த்!  பணத்தையும் தங்கக் காசுகளையும் கவனக்குறைவா வச்சது உன் தப்பு. நம்ம வீட்டில வேலை செய்ய வர்றவங்க யாரும் கோடீஸ்வரங்க இல்லை. அவர்களுக்கு அதைப் பார்த்ததும் மனம் சலனப் பட்டிருக்கும். எடுத்திருப்பாங்க. இனிமே நீ  கவனமாயிரு.

போலீசில் அலமேலு மேல மட்டும் கம்ப்ளைன்ட் கொடுக்க முடியாது. நம்ம வீட்டுக்கு எத்தனை பேர் வந்து போறாங்க? அவங்க எல்லோர் மீதும் நீ கம்ப்ளைன்ட் கொடுப்பியா? புதுசா வேலைக்கு வர்றவங்களுக்கு, 'இவங்க வீட்டுக்குப் போனா, போலீசில் பிடிச்சிக் குடுப்பாங்க' ன்னு ஒரு எண்ணம் ஏற்பட்டுடும். நம்ம பேர்தான் கெடும்.

எப்போ அலமேலு மேல சந்தேகம் வந்துச்சோ, இனி அவ நம்ம வீட்டில வேலை செய்ய வேண்டாம். அலமேலு! நீ நாளையிலிருந்து வேலைக்கு வர வேண்டாம். 

அவங்கவங்க தப்புக்கு அவங்கவங்களுக்குக் கூலி கிடைக்கும்."

அதன்பிறகு நாங்கள் சமையலுக்கு யாரையும் வைத்துக் கொள்ளவில்லை 

அலமேலு எங்கள் தெருவில் உள்ள ஒரு பெரிய லாட்ஜில் வேலைக்குச் சேர்ந்தாள். 

நான் 2020 ம் வருடம் ஜனவரியில் எழுந்து உட்கார்ந்து, மெல்ல வாக்கர் பிடித்து நடக்க ஆரம்பித்தேன். மெல்ல  கிச்சனுக்குள் சென்று சேரில் அமர்ந்தபடி சமையல் செய்ய ஆரம்பித்தேன். 

அப்போதுதான் எனக்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது! சமையலறையில் நான் வாங்கி வைத்திருந்த செட்டிநாட்டு பாத்திர பண்டங்கள் எல்லாம் காணாமல் போயிருந்தன. 

காரைக்குடியிலிருந்து ஒவ்வொரு பொருளாக, அழகழகாக வாங்கிக் கொண்டு வந்து வைத்த செட்டிநாட்டு சாமான்கள்! எல்லாமே துடைத்துப் போட்டாற்போல் காணாமல் போயிருந்தன.

ப்ரீத்தி மிக்ஸி இருந்தது அதற்கான ஜார்களைக் காணோம். இட்லி குக்கர், நிறைய சிறிய சாமானிலிருந்து பெரிய சாமான்கள் வரை காணவில்லை.

ஆனந்த் பணத்தையும் தங்கக் காசுகளையும் காணோம் என்று சொன்னபோது கூட வராத அதிர்ச்சியும் வேதனையும், பார்த்துப் பார்த்து வாங்கிய பாத்திரங்களும் மற்ற சாமான்களையும் காணோம் என்ற போது ஏற்பட்டது. பெண்களுக்குத் தான் புரியும், சமையலறை சாமான்கள் காணாமல் போனால் அவர்கள் மனம் என்ன பாடு படும் என்று!

அந்த வாரத்தில் அலமேலுவை, அவள் வேலை பார்த்த லாட்ஜ்காரர்கள் போலீசில் பிடித்துக் கொடுத்தார்கள். அவள் அங்கும் தனது கைவரிசையைக் காட்டி இருக்கிறாள். 

அதேசமயம், எங்கள் வீட்டில் இருந்து எடுத்த பணத்தில் அவளுடைய மாப்பிள்ளைக்கு வாங்கிக் கொடுத்திருந்த ஆட்டோ விபத்துக்குள்ளானது. 

'கடவுள் இருக்கான் குமாரு'.

ஆகவே, மக்களே! துணை தேவதைகளைப் பற்றி எப்போதும் தப்புக்கணக்கு போடாதீர்கள்!

வாழ்க வளமுடன்.🙏🙏🙏

                **

#லீலா

20/02/2022

நன்றி: ஓவியம் திரு. Govindaraj Lakshminarayanan அவர்கள்