காட்டுமன்னார்கோயில் வீரநாராயண பெருமாள்

 சமீப நாட்களாக ஒரு திருத்தலம் சென்றுபார்க்க ஆவல் அதிகமாகிக் கொண்டே வந்தது. ஆழ்வார்கள் பாசுரங்களில் இடம்பெற்ற 108 திவ் தேசங்களில் ஒன்றோ அல்லது எல்லோருக்கும் மிக அதிகமாகத்தெரிந்த தலமோ அல்ல . சென்னையிலிருந்து மிக அருகில் இல்லாவிட்டாலும் சுமார் 250 கிலோமீட்டர் தூரத்தில் இருக்கக்கூடிய இடம். சிதம்பரம் அருகிலிருக்கும் ஊர் அது. சரியாகச் சொல்லவேண்டுமென்றால் சுமார் 25 கிலோமீட்டர் தூரத்திலுள்ளது. அந்த ஊர் பெயர் காட்டுமன்னார்கோயில் .

ஆனால் தலத்திற்கு புராண வாயிலாக மற்றொரு பெயர் இருப்பதை அறிகிறோம். அது தான் வீரநாராயணபுரம். இந்த தல பெருமை என்ன?? இத்தலத்தில் உள்ள சுமார் 5000வருஷ(அர்ச்சகர் கூற்றுப்படி) புராதன கோவிலில் வீரநாராயண பெருமாள் எட்டடி உயரத்தில் ஆஜானுபாகுவாக ஆறு உற்சவருடன் எழுந்தருளி சேவை சாதிக்கிறார். தாயாருக்கு தனி சன்னிதி.இந்த தாயாருக்கு சீதனமாக வந்ததுதான் அருகிலுள்ள வீரணம் ஏரி என்ற உபரி தகவலையும் அங்கிருந்த அர்ச்சகர் மூலம் அறிய நேரிட்டது.

இத்தலம் பற்றிய பெருமையைவிட இத்தலத்தில் அவதரித்த ஒரு தெய்வாம்சமான ஒரு நபரால் இத்தலம் பெருமை அடைந்தது. யார் இவர்? இவர் செய்த நற்காரியங்கள் எவை? வாங்க பார்க்கலாம்

அவர் தான் ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள்

வைணவ பெரியோர்கள் (ஆசாரியர்கள் பரம்பரை) வரிசையில் முதன்மையானவரான நாதமுனிகள் சேனை முதலியாரின் படைத் தலைவர் கஜாநனர் என்கிற யானை முக நித்யசூரியின் அம்சமாக அவதரித்தார். சோழ நாட்டில் வீரநாராயணபுரத்தில்(காட்டுமன்னார் கோயிலில்) கி.பி. 823 இல் சோபக்ருத் வருடம், ஆனி மாதம் 7ஆம் தேதி, பௌர்ணமி, புதன் கிழமை, அனுஷ நட்சத்திரத்தில், ஈச்வர பட்டரின் புத்திரராக சொட்டைக் குலமெனும் சடமர்ஷண கோத்ரத்தில் பிறந்தார். இவர் இயற்பெயர் ஸ்ரீரங்கநாதன். இவர் யோக வித்தையில் ஈடுபட்டபிறகு, நாதமுனிகள் ஆனார்.

தம் தந்தை ஈஸ்வர பட்டரோடு காட்டுமன்னார்கோயில் கைங்கர்யத்தில் ஈடுபட்டு வந்தார். அவ்வமயம் ஒரு தருணத்தில் தம் தந்தை ஈச்வரபட்டராழ்வாரோடும் குமாரர் ஈச்வர முனிகளோடும் காட்டுமன்னார் அனுமதி பெற்றுக் குடும்பத்தோடு வடநாட்டு யாத்திரை சென்றாரிவர்.பல வைணவத் திருத்தலங்களைப் பார்த்துப் பாடிப் பரவசமடைந்து ஸ்ரீகோவர்த்தனபுரம் எனும் கிரமத்தில் “யமுனைத் துறைவன்’ பகவானைத் திருத் தொண்டால் மகிழ்வித்தபடி சில ஆண்டுகள் தங்கியிருந்தார். யமுனை ஆற்றங்கரையில் அவர் தியானத்தில் இருந்தபோது கண்ணபிரான் குழந்தையாக ஸ்ரீமத் நாதமுனிகளின் முன் தோன்றினான் , “என்னைப்போல் உமக்கு ஒரு பேரன் பிறப்பான், அவன் வேதாந்தத்தை நிலைநாட்டுவான்”என்று சொன்னான்.

யமுனைத்துறைவனாகிய கண்ணபிரானது வாக்குபடி, ஸ்ரீமந் நாதமுனிகளின் மகன் ஈஸ்வர முனிக்கும், மருமகள் ஸ்ரீரங்கநாயகிக்கும் ,தாது வருடம் , ஆடிமாதம், வெள்ளிக் கிழமை , பெளர்ணமி திதி கூடிய உத்ராட நட்சத்திரத்தில் , ஆண் குழந்தை பிறந்தது. அந்தக் குழந்தைக்கு “ யமுனைத்துறைவன்” என்று பெயர் சூட்டி அழைத்தனர்.

.ஒருநாள் கனவில் காட்டுமன்னனார் இவரை “”வீரநாராயணபுரத்திற்கு மீண்டும் வருக” என்றழைத்தார். எனவே குடும்பசகிதம் இவர் திரும்ப மன்னார் கோயிலுக்கு வந்து சேர்ந்தார்.அங்கிருந்த வைணவ மக்கள் இவர் குடும்பம் தங்க ஒரு வீடும், வாழ்க்கை நடத்த வேண்டிய பொருட்களையும் கொடுக்க பெருமாள் சங்கல்பத்தால் நியமனம் செய்யப்பட்டனர்.

சில ஆண்டுகள் இவருடைய “”கைங்கர்யம்” கோயிலில் தொடர்ந்து நடந்து வந்தது.

ஒரு முறை வீரநாராயணப்பெருமாளை தரிசிக்க தென்திசையிலிருந்து சில ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் வந்திருந்தனர்.அவர்கள் ஸ்ரீகும்பகோணம் ஸ்ரீ சாரங்கபாணிபெருமாளைக் குறித்த நம்மாழ்வார் அருளிய திருவாய்மொழியான “ஆராவமுதே” என்று தொடங்கி பத்துப்பாசுரங்களைப் பாடினர். இதனைக் கேட்டு மகிழ்ந்த நாதமுனிகள், முடிவுப்பாசுரத்தில் “ஆயிரத்துள் இப்பத்தும்” என்ற சொற்கள் வரக்கண்டு ஆயிரம் பாடல்களையும் பாட வேண்டினார்.பத்துப்பாடல்களை மட்டுமே தமக்குத் தெரியும் என்றனர்.

நாதமுனிகள் குமபகோணம் சென்று ஸ்ரீ சாரங்கபாணியிடம் சென்று இது குறித்து விண்ணப்பித்தார்.இறைவன் (திருக்குருகூர் முன்பு) “ஆழ்வார்திருநகரி” என்ற ஊரில் புளியமரத்தின் அடியில் சிலைவடிவில் உள்ள ஸ்ரீ சடகோபரிடம் பெற்றுக்கொள்ள சொல்லி மறைந்தார்.

ஸ்ரீசார்ங்கபாணியின் வார்த்தைகளைக் கேட்ட ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் திருக்குருகூர் என்ற ஆழ்வார்திருநகரிக்கு சென்றுஆதிநாத பெருமாளை தரிசனம் செய்து புளியமரத்தடியில் அர்ச்சாரூபியாக(சிலைவடிவில்) எழுந்தருளியிருக்கும் ஸ்ரீ சடகோபர் என்ற நம்மாழ்வாரை தரிசித்தார்.

பின் சடகோபர் இயற்றிய பாடல்கள் தெரிந்தவர்கள் யாரும் இருக்கிறார்களா? என்று வினவ திருக்கோளூர் என்ற திவயதேசத்தில் நம்மாழவாரின் சீடர் மதுரகவியாழவார் வாரிசுகளில் ஒருவரான ஸ்ரீபராங்குசதாசர் என்பவரின் விவரம் கிடைத்தது

நாதமுனிகள் திருக்கோளூர் சென்று ஸ்ரீ பராங்குசதாசரை அடிபணிந்து வந்த காரியத்தை சொல்ல அவர் ஸ்ரீ மதுரகவிகள் ஸ்ரீ சடகோபரைப்பற்றி அருளிய “கண்ணிநுண் சிறுதாம்பு” என்னும் பதினோரு பாடல்கள் மட்டும் உள்ளது இவற்றை 12000 முறை பக்தியுடன் பாடினால் சடகோபர் காட்சி கொடுப்பார் என்று எங்கள் பெரியவர்கள் சொல்லக் கேட்டு இருக்கிறேன். இப்பாடல்களை உமக்கு தருகிறேன் நீர் பக்தியுடன் ஓரிடத்தில் அமர்ந்து எதற்கும் எழுந்து போகாமல் ஒரு சேர பாடல்களைப் பாடி பூர்த்தி செய்து சடகோபரின் தரிசனம் பெற்று பாடல்களை பெற்றுக் கொள்ளுங்கள் என்று ஆசீர்வதித்தார்.

ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் ஆழ்வார் திருநகரி சென்று, அந்த பதினோரு பாடல்களை12000 முறை திருப்புளியமரத்தின் அடியில் இருந்து பாடினார். அந்த பக்தியை மெச்சி காட்சி கொடுத்த சடகோபர், தான் பாடிய ஆயிரம் பாசுரங்களையும், மேலும் மற்ற பாசுரங்களையும் தேவகானமாய் இசைத்து அருளினார். ஸ்ரீவைணவ கோட்பாடுகளையும் நன்கு உபதேசித்தார்.யோக பயிற்சியில் வல்லவரான் ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் “ஏகசந்தகிரகியாக” அனைத்து பாசுரங்களையும் பெற்றுக் கொண்டு மட்டற்ற மகிழ்ச்சி அடைந்தார்.(ஏகசந்தகிரகி என்றால் ஒருவர் ஒன்றை ஒருமுறை கேட்ட அல்லது படித்த மாத்திரத்திலேயே மனதில் நிலைநிறுத்தும் தன்மை ஆகும்)…

இப்படி நாலாயிரம் பாசுரங்களையும் பெற்றார் ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள், 3776 பாடல்களையும் (பின்னர் திருவேங்கடத்தமுதனார் அருளிச்செய்த ராமானுஜன் நூற்றந்தாதி பாடல்களையும் சேர்த்துதான் மொத்தம் நாலாயிரமாக ஆயிற்று ) ஆயிரம் ஆயிரமாய்ப் பிரித்த இவர் அவற்றுள் பண்ணுடன் பாடும்படி அமைந்த இசைப்பாக்களை 3 தொகுப்புகளாகவும் அல்லாத இயற்பாக்களை தனித்தொகுப்பாகவும் பிரித்தார். பாடல்களைத் தொகுத்ததோடு மட்டுமின்றி இப்பாடல்கள் காலத்தால் அழியாது இருக்கும் பொருட்டு இப்பாடல்களை பண் மற்றும் தாளத்துடன் தனது மருமகன்களான மேலை அகத்து ஆழ்வான் கீழை அகத்து ஆழ்வான் என்போருக்கு கற்பித்தார். இவர்களின் வழி வந்தோரே இன்றைய அரையர்கள்.

நாதமுனிகள் தொகுத்த இத்திவ்யப் பிரபந்தமே உலகின் அனைத்து மொழி பேசும் வைணவர்களுக்கும் ஆதாரமாகவும் தினப்படி வழிபாட்டிற்கும் விளங்குகிறது.\

ஆழ்வார் திருநகரிலேயே தங்கி, தன் ஆசாரியரான ஸ்ரீசடகோபருக்கும் ஸ்ரீ ஆதிநாதப்பெருமாளுக்கும் தொண்டு செய்து வந்தார். ஒரு நாள் காட்டுமன்னார்குடி ஸ்ரீ வீரநாராயணப்பெருமாள் அவரது கனவில் தோன்றி தம் இருப்பிடத்திற்கு வருமாறு அழைத்தார். ஸ்ரீ சடகோபரிடம் விடை பெறும் போது சடகோபர் மறுபடி காட்சிக் கொடுத்து ஒரு விக்ரத்தைகொடுத்து, ”இவர் ஸ்ரீவைஷ்ணவத்தை வளர்க்க வரும் வருங்கால ஆசாரியர். கலியில் ’லோககுரு’ என்று எல்லாராலும் போற்றப்பட இருப்பவர். இந்த விக்ரகத்திற்கு நித்திய ஆராதனைகள் செய்துவருங்கால், உம்முடைய வழித்தோன்றல்களில் ஒருவர், இவரைக் காண்பார்” என்று சடகோபர் கூறியருளினார்.

அவர் சொன்னது போல் பிற்காலத்தில் ,ஸ்ரீமந் நாதமுனிகளின் பேரன் ஸ்ரீஆளவந்தாரின் காலத்தில், அவருடைய திரு அவதாரம் நிகழ்ந்தது. அந்த விக்ரகத்தில் உள்ளவர் வேறு யாரும் அல்ல, அவர் தான் சாட்சாத் ஸ்ரீஇராமானுஜர்.

ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் இறுதி நாட்கள்::::

இப்படி பல பெருமைகளை பெற்ற ஸ்ரீமந் நாதமுனிகளை தன் இருப்பிடமான பரமபத்திற்கு அழைத்துக் கொள்ள எண்ணினான் நாராயணன்.

ஒருநாள் பெருமாளை சேவிக்க சன்னதிக்கு சென்றார் நாதமுனிகள். அப்போது வில்லுடன் இருவரும், ஒரு பெண் பிள்ளையும், ஒரு குரங்குடன் வந்து அவருடைய மகளிடம்,’ ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் எங்கே?’ என்று கேட்டனர் அதற்கு அவள் தன் தகப்பனார் பெருமாளை சேவிக்க சென்றதாக சொன்னாள். வந்தவர்கள் சென்று விட்டனர்.கோயிலுக்கு சென்று திரும்பியதும் நாதமுனிகளிடம் மகள் அவரைத் தேடிவந்தவர்களைப் பற்றிக்கூறினாள். ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் ,’சக்ரவர்த்தி திருமகனே தன்னை அழைக்க வந்திருப்பார். தன்னுடன் சேர்த்துக் கொள்ள பகவான் நடத்திய திருவிளையாடலே இது’ என்று சொல்லி ’எனக்கு அவர்களை தரிசிக்கும் பாக்கியம் கிடைக்கவில்லையே’என்று கதறியவாறு அவர்கள் சென்ற வழியைக் கேட்டு ஓடினார்.இவ்வாறு ஓட்டமும் நடையுமாய் சென்றவர், வழியில் பூச்சரம் ஒன்றை கணடார். அதைக் கண்டவர், “ஆகா! இது சீதாபிராட்டி அணிந்திருந்த தல்லவா, விழுந்திருக்கிறது” என்று சொல்லியவாறு சென்றார். தற்பொழுது அந்த இடமே “பூவிழுந்த நல்லூர்” என்று அழைக்கப்படுகிறது..

இன்னும் சிறிது தூரம் சென்றபின் ஒரு குரங்கின் கால் தடம் மண்ணில் பதிந்திருந்ததைக் கண்டவர் , அவர்கள் இந்த வழியில் செல்கின்றனர் என்று ஊர்ஜிதப்படுத்தினார். அந்த இடமே ’குரங்கடி’ என்று முன்பும் தற்பொழுது “குறுங்குடி” என்றும் அழைக்கப்படும். ஊர்.இவ்வாறு பயணத்தை தொடர்ந்தவர் வழியில் எதிரே கண்டவர்களைப் பார்த்து தன்னைப் பார்க்கவந்தவர்களின் அடையாளங்களைச் சொல்லி ”அவர்களை இந்த வழியில் கண்டீர்களா?” என்று கேட்டார். அவர்களும் “ஆம்! கண்டோம்! கண்டோம்! அவர்களின் தோற்றம் கம்பீரமாகவும், முகம் பிரகாசமாகவும் இருந்தது“ என்றனர் . அந்த இடமே தற்பொழுது இருக்கும்“கண்டமங்கலம்” என்ற ஊர்.

இவ்வாறு அவர்கள் சொன்ன உடன் மிக்க ஆர்வம் கொண்ட அவர் கங்கைகொண்ட சோழபுரத்தை நோக்கி சென்றார், இவ்வூருக்கு கிழக்கே சுமார் ஒரு கி.மீ தூரத்தில் சென்றவர் எதிரே வந்தர்களிடம் தன்னை காணவந்தவர்களின் அடையாளங்களைச் சொல்லி “கண்டீர்களா? என்று கேட்டார் அவர்கள் கண்டிலோம் ! என்று சொன்னார்கள்.. தன்னை காண வந்த பரமாத்மாவை தான் காணவில்லை என்ற ஏக்கத்தில் இருந்தார். கடவுளிடம் செல்ல வேண்டும் என்ற ஏக்கம் இருந்தால் அந்த நிமிஷமே பகவான் அழைத்துக் கொள்வார் என்பதற்கு இணங்க , கொளுத்தும் வெயிலில் ஸ்ரீஇராமபிரானைத் தேடிச்சென்ற ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் , அப்பொழுது ஆசாரியரைத் தேடிவந்த சீடர் ஸ்ரீ மணக்கால் நம்பிகள் என்ற ஸ்ரீராமமிஸ்ரர் மடியில் தலைசாய்த்து “என்னை சக்கரவர்த்தித் திருமகன் அழைக்கிறான், நான் புறப்படப் போகிறேன்” என்றவர், “எனக்கு ஒரு அபிலாஷை . பேரன் ஆளவந்தாரை எப்படியாவது அழைத்து வந்து நம் ’குலதனத்தை’ (திருவரங்கநாதரை) காண்பித்துவிடு” என்று கூறியவாறு எம்பெருமான் திருவடிகளை அடைந்தார்.ஸ்ரீராமனை தேடி போனவருக்கு அவர் பெயர் தாங்கிய ஸ்ரீ இராமமிஸ்ரர் என்ற சீடரின் மடி கிடைத்தது.

ஸ்ரீமந் நாதமுனிகளின் சீடர்களான உய்யக் கொண்டார், குருகைக்காவலப்பன், ஆகியோர் அடங்கிய் சீடர்கள் குழாம் நாதமுனிகளின் திருக்குமாரர் ஈஸ்வரமுனியைக் கொண்டு இறுதிச் சடங்குகள் செய்தனர்.. பெருந்திரளான அடியார்கள் முன்னிலையில் அவ்விடத்திலேயே சரம விக்ரகத்தைப் பள்ளிப்படுத்தினர்.அவ்விடத்தில் “திருவரசு” அமைத்து அதன்மேல் ஸ்ரீதேவி, பூமிதேவி, சமேத ஸ்ரீநிவாசப் பெருமாள் விக்ரங்களை பிரதிஷ்டை செய்து பூஜை செய்து வந்தனர். அந்த இடம்தான் “சொர்க்கப்பள்ளம்”என்று இப்போது அழைக்கப்படுகிறது.

ஸ்ரீமத் நாதமுனிகள் ஸ்ரீவைஷ்ணவ சம்ரதாயத்தின் வேர். அவரில்லை என்றால் நாலாயிர திவயப்பிரபந்தம் கிடைத்திருக்காது. அவரது திருப்பேரன் ஸ்ரீ ஆளவந்தார் இல்லை என்றால், நம் இராமானுஜர் ஸ்ரீ வைஷ்ணவ தலைமைப்பீடம் ஏற்றிருக்க மாட்டார். எனவே “ நமக்குதிவ்யபிரபந்தங்களை நல்கிய நம் நாதமுனிகளை நாளும் நாம் வணங்குவோம்.”

தனி ஒருவராக ONE MAN ARMY ஆக நின்று அலைந்து திரிந்து பக்தியில் திளைத்து நமக்கெல்லாம் குலச்சொத்தான நாலாயிரத்திவ்ய பிரபந்தத்தை அருளியவர் பெருமையை நம் போன்ற சாதாரணமானவர்களால் அளப்பிட முடியாது. அதற்கு நமக்கு அருகதையும் இல்லை.

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

ஸ்ரீமந் நாதமுனிகள் திருவடிகளே சரணம்

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺