முக்திநாத் பகுதி 5

முக்திநாத்....ஒரு  முரட்டுப்பயணம் பகுதி 5  

நவம்பர் 10 டூர் கிளம்ப வேண்டிய நாள்...

காலை 8.00மணி

சுஜாதாவும் மைத்துனியும் டூருக்கு பரிசாரகர்கள் வரவில்லை என்பதால் ட்ரெய்னில் சாப்பிட புளியோதரை இட்லி வகையறா செய்யணுமா என்கிறார்கள்..நான் கேசவனுக்கு போன் செய்து காலையில் தட்கல் டிக்கட் கொண்டு வந்து தருமாறும் கையில் சாப்பாடு எடுத்துக்கொள்வது பற்றியும் கேட்கிறேன் ..அவர் காலை பத்து மணிக்கு டிக்கட்டுடன் வருவதாகவும்,ராத்திரி ட்ரெய்னுக்கு தானே சாப்பாடு எடுத்து வருவதாகவும் மாமியை கஷ்டப்படுத்த வேண்டாமெனவும் கூறுகிறார். எதோ தீசல் வாடை வந்தாலும் அவரது தாராள மனத்தை எண்ணி மகிழ்கிறோம். 

காலை 9.00 தான் க்ரோம்பேட்டை ஸ்டேஷன் வந்து விட்டதாகவும் இதோ  வந்து விடுவதாகவும் சொல்கிறார்.       

எங்களுக்கு ஒவ்வொரு நிமிடமும் ஒரு யுகமாய்க்கழிய உள்ளுக்கும் வாசலுக்கும் அலைகிறேன். செல்போனுக்கு பதில் இல்லை. அக்காவிற்கு சொல்லி போன் செய்தும் பதில் இல்லை.  

தொடர்ந்து போன் செய்ததில் கூடுவாஞ்சேரி இறங்கி விட்டதாகவும் பத்து நிமிடத்தில் வருவதாகவும் சொல்கிறார். அரை மணி கழித்து போன் செய்ததில் பாலாஜி ஓட்டல் அருகில் வந்துள்ளதாகவும் இரண்டு நிமிடத்தில் வரேன் என்கிறார். மீண்டும் அனைவரிடமும் மகிழ்ச்சி தொற்றிக்கொள்ள அந்த இரண்டு நிமிடங்களுக்கு காத்திருந்து,அது இரண்டு மணி நேரமாக நீண்டு இடையில் அவருக்கு ஏதேனும் ஆகியிருக்குமோ என கவலை வந்து மதியம் இரண்டு மணிக்கு ஒரு மெசேஜ்…

நான்கு பேர்களை மட்டும் காரில் அழைத்துச்செல்வது தனக்கு கட்டுப்பிடி ஆகாது என்பதால் பணத்தை திருப்பித்தருவதாகவும் பல இடங்களில் அட்வான்ஸ்  கொடுத்து இருப்பதால் அவை வந்தபின் எப்போது என சொல்வதாகவும் ….

ஆத்திரம்,அவமானம்,துக்கம் என பல உணர்வுகளின் கலவையாக...நான்.....ஆனால் போகிறோமா இல்லையா என 20 நாட்களாக இருந்த  குழம்பிய மனநிலை தெளிந்து திட்டம் போட்டு ஏமாற்றப்பட்ட தெளிந்த மனநிலை.எங்கள் இருவர் மட்டும் என்றால் கூட குறைந்த நஷ்டத்துடன் முடிந்து இருக்கும். மற்றவர்களுக்கு பதில் சொல்ல வேண்டிய தேவை இருந்து இருக்காது. ஆனால் திருச்சியிலிலிருந்து ஏற்பாட்டுடன் வந்து இருக்கும் ஷட்டகர் மைத்துனியை ஏமாற்றத்திற்கு உள்ளாக்கியது வேறு. 

 அனைவரும் ஆலோசித்து மறுநாள் அகோபிலம் கிளம்புவதாக முடிவு செய்கிறோம். சென்ரல் சென்று திருப்பதி எக்ஸ்பிரசில் ரேணி குண்டா பின் கடப்பா, மும்பை ட்ரெயினில் போய் அங்கிருந்து அல்லகட்டா,மாலை அகோபிலம் சேர்கிறோம். (இந்த டூர் தனி பயணக கட்டுரையாக பின்னர்)அங்கு தங்கி இருந்த மூன்று நாட்களும் அவருக்கு போன் செய்து எடுக்காததால் அவர் மனைவிக்கு போன் செய்ததில் அவரும் பிடி கொடுக்காமல் தங்கள் வீட்டு அட்ரஸும் தரவில்லை.  

முன்னதாக அவர் கொடுத்த ரசீதில் போட்டிருந்த ஹஸ்தினாபுரம் அட்ரஸில் என் தம்பியை விட்டு விஜாரிக்க சொன்னதில் அந்த நம்பர் அந்த தெருவிலேயே இல்லை என்று சொல்லிவிட்டான். 

அக்காவிடமும் அவருடன் டூர் போனீர்களே அவர் அட்ரஸ் தெரியாதா என கேட்க ,செல்போன் மற்றும் நேரே பார்த்ததுதான் என்றும் குரோம்பேட்டையில் எங்கேயோ இருக்கிறார் என்பதுதான் தெரியும் என்கிறாள்..லட்சக்கணக்கான சென்னை ஜனங்களுக்கிடையில் கேசவனும் என் பணமும் அடையாளம் தெரியாமல் கரைந்து விட்டதாய் உணர்ந்தேன்…இருப்பினும் எனது போராட்டத்தை தொடர உறுதி எடுக்கிறேன்.

 சுஜாதா நம்பரிலிருந்து அவரது மாமிக்கு ஒரு வாட்சப் அனுப்ப சொல்றேன்

உங்கள் நம்பரில் மாமா பேசினார்.நாளை வருவதாக...முக்திநாத் பல முறை தள்ளி வைக்கப்பட்டதால் வெறுத்துப் போய்  அகோபிலம் தனியாக சென்று கையில் வைத்திருந்த பணத்தையும் செலவழித்து விட்டோம்.ஜனவரியில் பெண் வீட்டிற்கு அமெரிக்கா செல்லவேறு பணம் தேவை..எனவே எங்களிடம் வாங்கிய முழு தொகையையும் (95000). ( மன உளச்சல்,மற்றும் வீடு தேடி அலைந்த செலவு தனி) நாளை திருப்பித்தர அவரிடம் சொல்லவும்..என் நாத்தனாருக்கு தர வேண்டிய 44000/ க்கு பதில். ஏதாவது சிறிய டூர் வந்து adjust செய்யலாம்....7 நாட்களில் அழைத்துப்போவதாக  அக்22 ல் சொல்லி பணம் வாங்கினார்…

இதற்கும் எந்த பதிலும் இல்லை.  

         ்தொடரும்

(படம் அகோபிலம் காட்சிகள்)