காராசேவு

 காராசேவு  

கீழே கண்ணாடி பேழையில் இருக்கரவாளுக்கு கிராக்கி ஜாஸ்தி. எங்களையெல்லாம் பேக் செஞ்சு ஷெல்ஃபுலே வச்சிருக்கா. நாங்க அட்ராக்டிவ்வா இருப்போம். விஷயம் தெரிஞ்சவா நாங்க பழசு, கொஞ்சநாள் முன்னாடி பண்ணி பேக் செஞ்சு வச்சிருக்கான்னு சீண்டமாட்டா.

என்ன இது, யார் இவன், என்னன்னமோ பேசரானே, புரியலையா? நான்தான்! காராசேவு! ஜாகை குரோம்பேட்டை A2Bயில். நான் ஓரு 300கி பாக்கெட்டில். மேல் ஷெல்ஃபில் வச்சிருக்கா. இடதுபக்கம் பாவக்கா சிப்ஸ் இன்னொரு பக்கம் பாம்பே மிக்ஸர். இப்போ புதுசா வேலைக்கு சேர்ந்த மணிப்பூர் பொண் ஷாயாவை “யாராவது ராஜபாளயம் காராசேவு கேட்டால் ஷெல்ஃபுலேந்து எடுத்துக் கொடுக்கணும்”னு சொல்லிக் கொடுத்திருக்கா. யாரும் அதிகம் கேக்கலை. கேட்ட ஒரே மாமி கண்ணாடி பேழையிலேந்துதான் எடுத்து எடை போடணும்னு சொல்லிட்டா. அதுவும் நல்லதுக்குத்தான்.  இல்லைன்னா நான் போயிருப்பேன். உங்களுக்கும் கதை கிடெச்சிருக்காதே!

இங்கே வேலை பாக்கிரவா பாதிப்பேர் வடக்கத்திக்காரா. சூபெர்வைசர் மட்டும் இந்தூர். இவாளை வேலை வாங்கரத்துக்குன்னு. அவனுக்கோ ஹிந்தி பாஷை சுட்டுப்போட்டாலும் வராது. வடக்குன்னு சொன்னது ஹிந்திக்காரா இல்லை. 4 பெங்காலி, 1 மணிப்பூர், 2 அஸ்ஸாம், மத்தது ஜார்கண்டுன்னு விதம் விதமா. இவாளுக்கு ஹிந்தி தெரியாது. தமிழும் தெரியாது. நம்மூர் பதார்த்தங்கள் பக்ஷணங்கள் பேரை கத்துக்கரத்துக்கே 10நாள் ஆச்சு. அதுனாலேதான் எல்லாத்தையும் போடோ பிடிச்சு சுவர்பூரா போட்டுருக்கா. சிலது வாங்கரவாளுக்கும் தெரியரதில்லை. அதான் விலையோட பேரை எழுதி வச்சாச்சு. கையைக் காட்டி கால் கிலோ அரைக்கிலோன்னு கேப்பா. ஷாயாவுக்கு பில் போட இன்னும்வரலை. சிவகாமியை உதவிக்கு கூப்பிடுவா.

அன்னைக்கு வந்தவன் 1300ரூக்கு எதெதையோ வாங்கினன். இவள் அழகா கட்டி வச்சுட்டு பில் போட சிவகாமியை தேடினா. சரின்னு வந்தவளுக்கு என்ன ஐடம் எத்தனைன்னு சொல்லணுமா வேண்டாமா? ஒரே தடுமாற்றம். சிவகாமி பொறுமையா பாக்கேட்டை லேசா பிரிச்சுப்பாத்து இத்தனை இருக்கும்னு கெஸ் செஞ்சு பில்லைப் போட்டுக் கொடுத்தான். வந்த ஆள் பாத்திண்டிருந்தவன் கவுன்டரில் கம்ப்ளைன்ட் செஞ்சுட்டு போனான். ரொம்பவே நாழி பண்ணிட்டா, வாசல்லே ஓலா வைய்டிங்க்னு. சூபர்வைசர் ஷாயாவை திட்டினான். திட்டரான்னு தெரியும், பட் ஒரு வார்த்தை புரியலை. அழுதுண்டே வந்தவளை எல்லாரும் சமாதானப்படுத்தினா. “சாயங்காலம் ட்யூட்டி முடிஞ்சு போரச்சே வா நான் சொல்லித்தரேன்”னு சொல்லியிருக்கான், புரிஞ்சுக்காம தலையை ஆட்டியிருக்கா.

மறுநாள் வராம கிளம்பிட்டான்னு திட்டினான். இப்போ கூட்டம் அதிகம் இல்லை கத்துக்கரையான்னு கிளாஸ் ஆரம்பம்.

அவன் பார்த்திபன். கெடரிங்க் படிச்சுட்டு வேர வேலை கிடைக்காம இங்கே சூபர்வைசர். சிலர்கிட்டே “5 ஸ்டார் ஹோடலில் முயற்சி பண்ணிண்டிருக்கேன், கிடெச்சதும் கிளம்பிடுவேன்”. சொன்னானாம் “அது வரைக்கும் இதுகளை கட்டிண்டு மாரடிக்க வேண்டியிருக்கு.” அலுத்துண்டான். அவனுக்கு நல்ல கண் இல்லை. உடனே ஒண்ணரைக் கண், பவர் கிளாஸ் போட்டிண்டிருக்கான்னு நினைக்கப்பிடாது. பொண்கள் சபலம். அங்கேயும் இங்கேயும் போயிண்டு வேலையில் கருத்து மாதிரி காண்பிச்சிண்டாலும் அப்பப்போ வேலைப் பாக்கிர பொண்களை நோட்டம் விடரான்னுதான் படும். சில நிகழ்வுகள் அப்படி.

பார்செல் செக்ஷனில் ரம்யான்னு ஒரு பொண். வயசு 32, கல்யாணம் ஆகலை. கருப்புதான், லக்ஷணமா இருப்பா. பம்மல்லேந்து வரா. புடவைக்கு மேலே ஏப்ரன் கட்டிண்டு, தலையில் கவர் வச்சிண்டா நன்னா இருப்பா. இவன் அவள்கிட்டே டாவடிச்சிருக்கான். ஒரு ஆண் பொண்ணை, கூட வேலை பாக்கிரவளை டாவடிக்கறது தப்பில்லையே. அவளும் இணைஞ்சு போனா சரி. ரம்யாவுக்கு இவன் கிட்டக்கே வந்தாலே பிடிக்காது. என்ன பேசினான், என்னத்தை கொடுன்னு கேட்டான்னு இப்படி அசூயையா ஃபீல் பண்ணிக்கரா? எல்லாரும் ஏழைக்குடும்பம், ரெண்டு காசு சம்பாதிக்கணும்னு வந்தவா. அதுக்காக இதெல்லாம் பொருத்துண்டு போகணும்னு விதியா? இவன் ரம்யாவை சினிமாவுக்கு போலாம்னு கூப்பிட்டிருக்கான். நான் வரலைன்னு சொல்லியிருக்கா. நானே லீவு தரேன்னு கொடுக்க சரின்னுட்டு எடுத்துண்டு ஹோட்டல் பக்கமே வரலை. இவனுக்கு கடுப்பு. மத்தாநாள் கூப்பிட்டு வேலை சரியில்லை கம்ப்ளைன்ட் வந்ததுன்னு கன்னா பின்னான்னு திட்டினான்.

இப்படியெல்லாம் நடந்தா பொண்கள் தங்களுக்கு குளோசா பழகராவாகிட்டே சொல்லுவா. இங்கே எல்லாருக்கும் லீடர் 5 வருஷமா வேலையை விட்டுட்டு போகாம இருக்கிர ஜானகிதான். கிச்செனில் மளிகை சாமான் எடுத்துக் கொடுத்து கணக்கு வழக்கு பார்த்துப்பா. சூபெர்வைசருக்கு சமம். அவளோட மேலதிகாரி அம்பத்தூர் A2B ஃபேக்டரீலே. அவள் பார்த்திபனை “மாடீலே ஃபங்க்ஷன் ஹாலுக்கு வா பெசணும்”னு அழைச்சிண்டு போய் “ரம்யாகிட்டே நீ இப்படி நடந்துக்கப்பிடாது”ன்னு கண்டிச்சிருக்கா. இவனும் சரீன்னுட்டு ஒருவாரம் கொயட்.

அப்புரம் பழையபடி. ஆனால் ரம்யாவை விட்டாச்சு. இப்போ அவன் கவனம் பூரா ஷாயா மேலே.

மணிப்பூர் பொண்களை பாத்திருக்கேளா? சின்னதா மெழுகை அச்சிலே போட்டு எடுத்தாப்புலே உடம்பு. இவாளை பாத்துத்தான் பார்பீடால் செஞ்சா. செஞ்சுட்டு அமேரிக்க ஹேர் ஸ்டையில் வச்சுட்டா. தாய்லேன்ட்காரா மாதிரி சின்ன கண்கள். எங்கேந்தோ வந்தவான்னு தோணும். அவாளும் இந்தியாதான். ஒத்துக்கரது சிரமம். இப்போ நிறையபேர் பொழைப்புக்காக வந்து நாறிண்டிருக்கர சென்னையில் புதுசா பூ பூத்தாப்புலெ. படிப்பு இல்லைன்னாலும், இத்தனை தூரம் வந்தாச்சு எப்படியாவது நாலு காசு சம்பாதிச்சு ஊருக்கு அனுப்பணும்னு தினம் 12+மணி உழைக்கரவா. சிவப்பா சிட்டுக்குருவி மாதிரி சிரிச்சுண்டு தமிழ் பெச முயற்சிக்கரச்சே கிட்டக்கேந்து பாத்தா ஹிருதயம் தனியா கழண்டுபோய் அவா கண்ணுக்குள் ஒளிஞ்சுக்கும். பார்த்திபன் ஷாயாவை டார்கெட் செஞ்சது எதிர்பார்த்தது.

அன்னைக்கு சொல்ரான் “மாடீலே ஃபங்க்ஷன் ஹாலில் கம்ப்யூட்டர் போட சொன்னேன், பில்லிங் தெரியாதவாளுக்கு கிளாஸ் எடுக்க, யார் வேணும்னாலும் வரலாம், ஹோட்டல் தொறக்கரத்துக்கு 1 மணி முன்னாடி வந்தா சொல்லித் தரேன்”. இதை திக்கித்திணறி சிவகாமிகிட்டே சொல்ல “கூட யாரையாவது அழைச்சிண்டு போ”ன்னு அட்வைஸ். ஜார்கண்ட் ராம்சிங் இவளோடவே வேலைக்கு சேர்ந்தவன் அவனுக்கும் கம்ப்யூட்டர் திகுடுதத்தம்தான். அவனோட போயாச்சு. இதை பார்த்திபன் எதிர்பாக்கலை. ராம்சிங்கை முக்கியமான வேலை கொடுத்து அனுபிச்சுட்டு ஷாயாவை மட்டும் உக்காந்துக்கச் சொல்லிட்டு பாடம் ஆரம்பிச்சிருக்கான்.

பாடமா எடுத்தான்? கையை பிடிக்கரதும், தோளைப் பிடிக்கரதும், இப்போ பில் போட்டுக் காமின்னு சொல்லி அவளையே வச்ச கண் எடுக்காம குருகுருன்னு பாத்துட்டு எழுந்து போரச்சே கைபடக்கூடாத இடத்தில் தடவி சில்மிஷம் நடந்திருக்கு. இதெல்லாம் கீழ் ஃப்ளோரில் ஷெல்ஃபில் இருந்த உனக்கு எப்படித் தெரியும்னு கேக்கலாம். ஷாயா வந்ததுமே சிவகாமியை தனியா குடிதண்ணீர் வச்சிருந்த மெஷீன் கிட்டே கட்டிப்பிடிச்சிண்டு அழுதுண்டே சொல்லிட்டாளே! சிவகாமி, ரம்யா, ஜானகி, ஷாயா அன்னைக்கு வீட்டுக்குப்போரச்சே 7 மணிக்கு எதுத்தாப்புலே சரவணா ஸ்டோர்ஸ் பஸ் ஸ்டாப்பில் மீட் செய்யரதா பிளான். நாளைக்கு வரச்சே என்ன முடிவெடுத்தான்னு தெரியும்.

அன்னைக்கு ஃபேக்டரீலேந்து சப்ளை வர நாள். பல்கா ஸ்வீட் காரம் எல்லாம் பெரீய வேனில் வரும். எடுத்து வைப்பா. பழசெல்லாம் திரும்பப்போகும். அதுவே இன்னொரு நாள் திரும்ப வரும். நானே ரெண்டு வாட்டி போயிட்டு வந்தவன்தான். இன்னைக்கு எனக்கு மனசுக்கு பிடிச்சாமாதிரி நடந்தது. எதுத்தாப்புலே நேர் கீழே ட்ரேயில் அழகா வெளில் மஞ்சள் நிறத்தில் புத்துக்கருக்கு அழியாம 100 மாலாடு வந்து இறங்கித்து. அதில் மேலே தூக்கலா வச்சிருந்த 4 மாலாட்டின்மேல் காதல் பிறந்தது. அதுவும் என்னையே உத்துப்பாக்கிரா மாதிரி, இப்படிப்பட்ட ஜீவனா பொறந்த நம்ம எப்படி ஒண்ணு சேர்ரறதுன்னு ரெண்டு பேருக்குமே மனசு குமைய வெம்பிப் போய் உக்காந்திண்டிருந்தோம்.

அப்போதான் ஒவ்வொருத்தரா வேலைக்கு வரா. இவா வரதும், கையெழுத்துப் போட்டுட்டு எங்கே அசைன்மென்டோ அங்கே போய் ஏப்ரனை கட்டிண்டு குல்லாய் போட்டுண்டு வேலையை ஆரம்பிக்க, கலகலன்னு இடமே மாறிடும். கஸ்டமர் வந்தா, ஆர்டர் செய்யரதும், திங்கரதும், பில் போடரதும், ஸ்வீட் காரம் காபீ, மில்க் ஷேக்குன்னு சந்தைக்கடையா மாறிடும். இதுக்குள் காதல், காமக்களியாட்டங்கள், சண்டை பூசல், பொறாமை, உழைப்புன்னு எல்லாமே நடக்கும். உண்ண உணவு, உடுக்க உடை, இருக்க வீடுன்னு சொன்னவன் உணவை முன்னிருத்தின்னா பெசியிருக்கான்? வீடு இல்லாம, சட்டை போட்டுக்காம இருந்துடலாம், பூவா வேணும், வாய்க்கு வக்கணையா. ப்ளைன் தோசக்கு 4 கலரில் சட்னீ. அதான் 150 வகை ஸ்வீட்டும் 98 வகை காரங்களுமா நாங்க நிறைஞ்சு நிக்கரோம். அதில் காராசேவு ஒரு முக்கியமான ஒண்ணுன்னு சொல்லிக்கரத்துக்கு பெருமையா இருக்கு.

கிச்சனில் இருந்த பார்த்தீபன் டக்குன்னு ஹாலுக்கு வர, ஷாயா எங்கேன்னு அவன் கண் தேடித்து. இவள் குள்ளம் நிமிந்து நின்னாலே கவுன்டருக்கு அடீலே கானாமப்போயிடுவா. இன்னைக்கு டிரேயில் பதார்த்தங்கள் வந்தது இன்னும் அடுக்கறதுனாலே இவள் இருக்கர இடம் தெரியலை. எட்டிப்பாத்து இவளை கண்டுபிடிச்சான். “ஷாயா கம், கிளாசுக்கு போலாம்/” கூட்டிண்டு போயிடரான். கூட்டம் இல்லாத போதுதான் சில்மிஷம் செய்யலாம். இவளும் கூடவே போரா.

அப்படீன்னா நேத்து இவா மீட் பண்ணலையா? முடிவெடுக்கலையா? அப்படீன்னா இந்த பொண் பாவம் இவனுக்கு இணங்கித்தான் ஆகணுமா? இத்தனை தூரம் பிழைப்புக்காக வந்தவளுக்கு பாதுகாப்பு தந்து அரவணைச்சு நல்ல வாழ்க்கையை அமைச்சுக் கொடுக்கலைன்னாலும் தகாத முறையில் நடந்துக்கரது தப்பில்லையா? இப்படி யோசிக்கரச்சே “ஜானகி, சிவகாமி, ரம்யா மூவரும் ராம்சிங்கையும் அழைச்சிண்டு படியேறிப் போரதைப் பாக்கரேன். சரிதான் என்னவோ நடக்கப்போரது, அவனை கையும் களவுமா வீடியோ எடுத்து மேலதிகாரிக்கு அனுப்புவாளோ!. ஷாயா மானமும் கப்பலேருமே? யார் ஐடியா கொடுத்தது? நான் என்ன செய்யமுடியும்?, வெறும் காராசேவுதானே?

பட் நான் பதைபதைச்சாப்போல ஒண்ணும் நடக்கலை. பார்த்திபனைத் தவிர மத்தவா எல்லோரும் கீழே வந்தாச்சு. ஷாயா சிரிச்சிண்டே வந்ததுதான் ஆச்சர்யம். “சரி, கதை இன்னும் தொடரும் நாளைக்கு பாத்துக்கலாம்னு நினைச்சா பார்த்திபனும் கீழே வரான். இப்போ கதையில் எங்கே டுவிஸ்ட்டைக் காணோம்னு நினைக்கரேளா?

பார்த்திபன் மூக்கில் ரத்தம் கசியறது. தலையிலுல் அடி. பேன்ட் கிழிஞ்சிருக்கு, சட்டைபொத்தான் ஒண்ணையும் காணொம். கீழே விழுந்தவனை, யாரோ சட்டைப்பையை பிடிச்சு தூக்கினாப்புலே பை கிழிஞ்சு தொங்கறது. இடது மூஞ்சி வீங்கியிருக்கு, அமுங்க ரெண்டுவாரம் ஆகலாம். நேர வாஷ்பேசினுக்கு போய் முகத்தை குனிஞ்சு குழாயடீலே காமிக்கரான். பின்னாடி கிழிஞ்ச இடத்தில கையை வச்சு மூடிண்டு வெளீல கிளம்பரான். இவா எல்லொரும் மேலே போய் அவனை கையும் களவுமா பிடிச்சு சாத்து சாத்துன்னு சாத்திட்டு வந்திருக்கா.

இந்த கதையில் இன்னொரு ட்விஸ்ட்டும் இருக்கு!

கடைக்கு வந்த ஒரு அழகான கஸ்டமர் ஷாயாவை கூப்பிட்டு கால் கிலோ மாலாடும், ராஜபாளையம் காராசேவும் கேக்கரா. இவளுக்கு நன்னா புரியரது. என் பக்கம் திரும்பி ஷெல்ஃபில் நானிருந்த பேக்கட்டையும், நான் கார்த்தாலேந்து டாவடிச்ச என் காதலிகள் - மாலாட்டு உருண்டைகள் 5 எடுத்து நிறுத்துப்பாத்துட்டு ஏதோ இனம் புரியாத சந்தோஷத்தில் இன்னும் நாலு லட்டை அதிகமா வச்சு பாக் செஞ்சு கொடுக்கரா. ஷாயாவொட பிர்ச்சனை தீர்ந்தது.

நானும் இன்னைக்கு சாயங்காலத்துக்குள்ளே என் அருமை மாலாட்டுக் குட்டிகளுடன் ஒண்ணா கரைஞ்சுடப்போரேனே! அந்த அழகான பொண்ணின் தொப்பைக்குள்!