தேக்கு மரம்

 2. தேக்கு மரம் (சிறுகதை சீசன் 4)

#ganeshamarkalam

வெளீலே போயிட்டு வரேன், காம்பவுண்டுக்குள் 4 பேர் நடமாட்டம். மாடிப்படீக்கு அடீலே குனிஞ்சு போய் சைட்லே கேட்டைத் தொறந்துண்டு நுழையறத்துக்குள் வீட்டுக்கு பின்னாடி பக்கம், அண்ணாந்து பாத்துண்டே சரசரன்னு போரா.

பதபதைப்போட பின்னாடியே போய் பிடிச்சுடணும்னு போரேன். உள்ளெ கற்பகம் தனியா இருப்பள், கொல்லக்கதவு திறந்து கிடக்கும். போனவா உள்ளே நுழைஞ்சாலும் தெரியாது. நாலு தடிப்பசங்க. அவளை எப்படி அலெர்ட் செய்ய? பின்னாடி போனவா துளசி மாடத்துக்கு பக்கத்தில் நின்னுக்க, இவளே கொல்லை வாசலுக்கு வந்து இவாளோட பேசரா. சுவத்தோரமா நின்னுண்டு கேக்கரேன்.

“அந்த 5 மரம்தான், என்ன விலை போகும்?” “எல்லாத்தையும் எடுத்துக்கரோம், 15ஆயிரம் தரோம்.” ஒருத்தன் சொல்ல, “ஒரு மரத்து விலையை 5க்கும் சொன்னா எப்படீ?” இவள் கேக்க. “வெட்டும் கூலியே மரத்துக்கு நாலாயிரம் ஆகும் பெரீய லாரீலே ஏத்தி எல்லாம் இருக்கு. தூக்கக் கொள்ள மெஷீன் வரும், அதுக்கு வாடகை! அதுமட்டும் இல்லைம்மா, இதை அப்படியே வச்சுண்டுவோம், 2 வருஷம் கழிச்சு வெடிப்பு வராம இருந்தாத்தான் காசாக்க முடியும். நீங்க வேணும்னா உங்க சிலவில் வெட்டி ரெண்டு வருஷம் சீசன் பண்ணினப்புரம் கூப்பிடுங்க, வந்து பாத்து தோதா விலை பேசி வாங்கிக்கரோம்”. இவள் “கேட்டுச் சொல்ரேன், உங்க நம்பரைத் தாங்கோ”ன்னு வாங்கிண்டு அனுப்பிச்சா.

அடடா! நாம இல்லாதப்போ என்னமோ வியாபாரம் நடக்கறதே! மொள்ள திரும்பி வந்து மாடிப்படிக்கு அடீலே நின்னுண்டுட்டேன். இவா அந்தண்டை பக்கமா வந்து வெளீலே போக, கேட்டைச் சாத்திண்டு திரும்பினவள் என்னைப் பாத்துட்டு “வீல்”னு கத்தினா.

ஆத்துக்காரரைப் பாத்தா பயமாம். வேத்து மணுஷாளொட சாவகாசமா பேச்சு. “இங்கே என்ன பன்ரேள்?” மாடிப்படீலே என்னத்தை பண்ணுவா? “இல்லைடீ அப்பவே வந்துட்டேன், யாரோ 4 திருடர் இப்படியாக்க போனாப்போலே பார்த்தேனா, பின்னாடியே போனேன். நீதான் திருடாளை வரவழைச்சு பேசினாய்னு தெரிஞ்சதும் வந்துட்டேன். நான் வேணா வெளீலே போயிட்டு இப்போதான் வராப்போலே வந்து மணி அடிக்கட்டுமா?” “வழியாதீங்கோ உள்ளே வாங்கோ!” 

“யார் இவா?” “நம்மாத்து தேக்கு மரத்தை வித்துடலாம்னு இருக்கேன்”. “அடியே ஒருமரமே 40ஆயிரம் பெறும், நீ பாட்டுக்கு! ஏன் இந்த முடிவு? இப்போ என்ன முடை? பொம்மனாட்டியா லக்ஷணமா இருக்கப் பிடாதோ. மரத்தை வெட்டுவாளா? அதை வித்துத்தான் ஜீவனம் செய்யற நிலைமையா நமக்கு?” “அதெல்லாம் உங்களுக்கு தெரியாது. பெசாம இருங்கோ!” இப்போ பயமா இருந்தது. என்ன ஆச்சு இவளுக்கு?

விசாரிச்சதில் பக்கத்தாத்தில் தெலுங்கா குடியிருக்கா. தேக்குமர இலை அவாத்தில் விழுதாம். இங்கேயும் சுத்தம் பண்ணி மாளலையாம். வாரம் 50 அல்லது 100 கொடுத்தாத்தான் அள்ளிப் போட ஆள் வரா. அள்ளினதை குப்பை வண்டிக்காரன் எடுத்துண்டு போக 20 கேக்கரான். இல்லைன்னா ரோட்டில் வச்சு எரிக்கணும். புகைன்னு பக்கத்து ஃப்ளேட்டில் சண்டைக்கு வரா. அதான் ஒழிச்சுக் கட்டிடலாம்னு முடிவாம்

வேடிக்கை என்னன்னா இதில் அவள் சொன்ன எந்த காரணமும் பலமில்லை. நம்மாத்துலேந்து தேக்கு இலை தெலுங்காளாத்தில் விழுந்தா ஆவாத்து வேப்பலை எங்காத்தில். ஒரு கிளை நன்னா வளைஞ்சு மேல்மாடி தண்ணீ டேங்கு மேலே சாய்ஞ்சு! அதை முதல்ல வேட்டி எறியணும். எங்காத்து தென்னை மரம் அவாத்தில் காய் போட்டா சொல்லாம லவுட்டிக்கரவா ஏன் தேக்கு இலையையும் எடுத்து பர்ஸுக்குள் வச்சுக்கலாமே!  வாரம் 50மெனிக்கு மாசம் 200ரூ போனாப் போகட்டும், தோட்டத்தை ஆள் வச்சு சுத்தம் செஞ்சுக்கலாம். எல்லாராத்துலேயும் போகி மாதிரி இலை தழைகளை எரிப்பது சாதாரணம். காத்து போர திசையில் புகை எழும்பத்தான் செய்யும், அதோட வழீலே அப்பார்ட்மென்ட் கட்டினா யார் குத்தம்? சித்தே கண்ணை கசக்கிட்டா ஆய்போச்சு!

ஒவ்வொண்ணா சொல்லிக் காமிச்சேன். “அதெல்லாம் முடியாது வெட்டிடலாம்னு முடிவெடுத்தாச்சு.” ஜம்பமா பேசினா.

கற்பகத்தை பத்தியும் சொல்லணும். லேசில் எந்த மேட்டருக்கும் மசியறவ இல்லை. 2 பெண்களை பெத்துக்கவே எனக்கு தாவு தீந்துபோச்சே! உடும்புப் பிடிவாதம். கிராமத்தில் அவாத்தில் யாராவது ஏதாவது வேலை செஞ்சுண்டு நடமாட்டமா வீடு ஜே ஜேன்னு. இவள் பெரியப்பா எல்லாரையும் விரட்டிண்டு அதைச் செய், இதைப் பண்ணுனு அதட்டிண்டு பாத்து வளர்ந்தவள் இங்கே சென்னையில் புறநகரில் அதேமாதிரி செய்வதில் கில்லாடி. இங்கேயும் யாராவது கூலி ஆட்கள் வந்துண்டும் போயிண்டுமா பாத்துப்பா. 

செடி விக்கரவனை வாங்கின ரோஜாச் செடியை குழி நோண்டி வைக்கச் சொல்லுவள். வாங்கின செடியில் 4 பூ இருக்கும். அப்புரம் பூக்காது. தென்னைக்கு வண்டு வரும்னு மருந்து வைக்க வரவழைச்சு ஏறச்சொல்லுவள். ஒண்ணும் இல்லைன்னா வாஷ் பேசின் அடீலே சொட்டரா மாதிரி இருக்குன்னு ப்ளம்பர் வருவான். இல்லைன்னா ஒரு பெரீய பொம்மானாட்டி காங்கோட பஜனை, கோவில் சுற்றுலா. 

ஆத்தில் யாருமில்லைன்னு ஹாய்யா குளிச்சுட்டு துண்டுகூட கட்டிக்காம பெட்ரூமில் போய் வேஷ்டியை சுத்திக்கலாம்னு வெளீலே வந்தா ஹாலில் யாராவது இருப்பா. அன்னைக்கு 5 மாமி நாராயணீயம் படிக்கன்னு வந்து ஹாலில் உக்காந்துண்டு ஷேம் ஷேம் ஆச்சு. அவாளுக்கா எனக்கான்னு இன்னும் பிடிபடலை. அப்படிப்பட்டவள் மரங்களை வெட்டன்னு கிளம்பினா பின்னாடி ஏதோ இருக்கு. கண்டு பிடிக்கணும்.

சித்தே குடைஞ்சப்புரம் விஷயம் அம்பலம். இவள் தங்கை (செம குண்டு) திருப்பாப்புலீயூர்லேந்து போன வாரம் வந்தவள் அவாத்தில் ரெண்டு தேக்கை வித்து வந்த பணத்தில் ஒரு கல் வச்ச ஸ்டட் காது மடலில் குத்திண்டதை காமிச்சுட்டுப் போயிருக்கா. தங்கைக்குத் தப்பாம பிறந்த அக்கான்னு காமிக்க வேண்டாமா? அவ வித்த ரேட்டில் இவளுக்கு டீல் முடிஞ்சா 5 கல்வச்ச டாலர் செஞ்சு செயினில் கோத்துக்கலாம். நல்ல பிளான். “இதில் நீங்க தலையிடாதீங்கோ, பொம்மனாட்டி மேட்டர்!”

எது? 32 வருஷத்துக்கு மின்னாடி வச்சு இத்தனை பெரீசா வளர்ந்து நிக்கும் தேக்கு மரத்தை வெட்டி விப்பது பொம்மனாட்டி மேட்டரா? சரிதான்.

அப்போ தில்லியில் வாசம். கல்யாணம் பண்ணி 5 வருஷம் ஆச்சு. ரெண்டு குழந்தைகள். ஒருநா சென்னையில் வந்து செட்டில் ஆவான்னுட்டு என்கிட்டே பணம் வாங்கி, தன் பங்குக்கு சுயசேமிப்பை சேர்த்து இந்த இடத்தை வாங்கி அப்பா என் பேரில் ரெஜிஸ்டர் செஞ்சர். “நீ கட்டரப்போ கட்டிக்கோ இப்போவே வேலியோரமா மரம் வச்சா குடிபோரச்சே நிழல் தரும்”னு 5 தேக்கும், 4 தென்னை, கொய்யா, மா, ரெண்டு வாழைன்னும் சில பூச்செடிகளும் வச்சு, கிணறும் வெட்டினர். சாயங்காலமா வெய்யல் தாழ ரெண்டு தெரு தள்ளி அவராத்துலேந்து தாம்பக்கயிறும் பக்கெட்டும் எடுத்துண்டு வந்து நீர் இரைச்சு பாய்ச்சிட்டுப் போவர். 5 வருஷம் கழிச்சு லோன் வாங்கி வீடு கட்டலாம்னு வந்தப்போ எல்லாம் வளர்ந்து சோலையா, கண்ணை குளிர்விச்சதே!

அப்போ தேக்குப் பண்ணை பிரபலமாகிண்டிருந்த காலம். தேக்கு ஏம்பான்னா, “நல்ல இன்வெஸ்ட்மென்ட், உன்னை வருத்தாம அதுபாட்டுக்கு நெட்டுக்குத்தாப் போயிடும், கஷ்டம்னு வந்தா வித்து காசு பாக்கலாம்”. நாங்க குடிவந்தப்போ தேங்காய், மாங்காய், வாழை எல்லாம் நன்னாவே பலன் தந்ததே. குண்டு மல்லியை கொடியா மாடிப்படியில் ஏத்தினதும் ஒரு மழை பெஞ்சாப்போதும் அத்தனை பூத்துக் கொட்டும். தொடுத்து மாளாது.  பேத்திகளுக்கு இட்டுக்க மருதாணிச் செடி, துளசி எல்லாம் எங்கேந்தோ கொண்டுவந்து தந்துடுவர். முக்கியமா மா மரம் அவராத்தில் இருந்த மரத்தின் பழத்தின் கொட்டை போட்டு முளைச்சது. அங்கே இருந்த பூச்செடிகளின் கிளை ஒடிச்சு நட்டது எங்காத்தில் மலர்ந்த அதிசயம் காணக் கண் கோடி வேண்டும். நேத்துத்தான் 20 மாம்பழம் காய்க்க அதை என் பேரன் கிட்டே அம்மாவை அரிசி பாத்திரத்தில் வச்சு 4 நா கழிச்சு சாப்பிடு”ன்னு தந்தேன். 

அவன் “எங்காத்தில் கடையில் வாங்கினது நிறைய பழம் இருக்கு”ன்னான். “முட்டாள்! இது உங்க கொள்ளுத் தாத்தா வச்ச மரத்தில் காய்ச்சது”ன்னு சொல்ல அவன் சாப்டூட்டு “தாத்தா இத்தனை ஸ்வீட்டா நான் சாப்டதில்லை”ன்னு சொன்னப்போ என் கண்ணில் நீர் கோத்துண்டது. தேங்காய், வாழைத்தார், மா, மல்லிகைன்னு எடுத்துக்கரச்சே அப்பா வாங்கித் தந்தது, அம்மா சமைச்சுத் தந்ததாத்தான் ஃபீல் ஆகும்

இந்த தேக்கு மரங்கள் மட்டும் நெடு நெடுன்னு பிரம்மாண்டமா கிளை பரப்பி, பெரீய இலைகளா சொரிந்ததுதான் மிச்சம்னு ஆத்துக்காரி வருத்தப்பட்டா. இதுகளை வெட்டி வித்தாத்தான் பலன் என்பது அவள் வாதம். அதைவிட 5கல் வச்சு உடம்பில் எங்கேயாவது மாட்டிண்டாகணுமே? அதை விடுவானே?

இதைப் புரிஞ்சிண்டதுலேந்து தூக்கமே வரலை. இவள் மனசை எப்படி மாத்துவது? அப்பா நட்ட மரங்களை வெட்டுப் படாம எப்படி காப்பாத்தறது?

15 வருஷம் மின்னாடி என் முதல் பொண்ணுக்கு வரன் பாத்துண்டு இருந்த சமயம். என்னதான் இருந்தாலும் ஆத்தில் பெரியவா இருந்தா சித்தே மனசில் தைரியமும், புரியாதது விளங்காத்துக்கு கலந்து ஆலோசிக்க, இல்லை அவா என்ன சொல்ராளோ அப்படி செஞ்சுடன்னு. முதப் பொண்ணுக்கு அப்பா அம்மா ரெண்டு பேரும் இருந்தா. நான் சொல்லாமலே பேத்திக்கு கிட்டி முட்டி வந்த வரனை யாருக்கும் தெரியாமப் போய் பார்த்து, விவரங்கள் சேகரிச்சு வந்து என்னண்டை மட்டும் சொல்லி, இந்த வரனை முடிக்கப்பார், நல்ல வரன், பையன் போட்டோவில்விட ஸ்மார்ட்டா இருக்கான், பத்தாதுக்கு எங்கிட்டே காசு கேளு, தரேன்னு எல்லாம் செஞ்சர்.

ரெண்டாம் பொண் நிச்சயம் செய்யரச்சே அவர் சொல்லிக் கொடுத்த அனுபவங்கள் துணை நின்னுத்தே! பொண் வாழ்க்கை நன்னா அமையணுமென்னு கவலை அப்பிண்டது. கல்யாணத்தை வச்சுண்டு 3 வாரம் இருக்கச்சே பெட்ரூம் ஜன்னல்லேந்து வெளிச்சம் பரவ திறந்து பாத்தா எங்கப்பா போலவே ஆஜானுபாகுவா அந்த தேக்கு மரம், “நான் இருக்கேன், வேணும்னா என் மேலே சாஞ்சுக்கோ, எல்லாம் நான் பாத்துக்கரேன்”னு சொல்லித்து.

அன்னைக்குத்தான் இது வெறும் மரமில்லை, எங்கப்பா என்னை பாதுகாக்க, கூடவே துணையா வர ஒரு உயிருள்ள சுமைதாங்கி நட்டிருக்கர்னு புரிஞ்சது. என் மனச்சுமையை அப்பப்போ அதுகிட்டே கொட்டுவேன். ஏஸி தண்ணீர் அதில் விழாமாதிரி வச்சு, சுத்தி சில அபூர்வ பூச்செடிகளும் வச்சு பாத்துண்டது ஞாபகம். இப்போ கேவலம் ஒரு 5 கல் வச்ச டாலருக்காக கொன்னுடறதா? தெலுங்காளோட யுத்தமே வந்தாலும் போட்டுத்தான் பாக்கலாமே? மாசம் ஆயிரம் சிலவாகட்டும், மரங்களை காப்பாத்திடணும்!. 

அப்பா சென்டிமென்டெல்லாம் இவ கிட்டே ஆகாது. வித்து பையன் காசு பாத்தா பெத்த அப்பா கோவிச்சுக்க மாட்டார், எங்கப்பா ஆவின்னா வெட்டிக்கோன்னு சொல்லும்னு லாஜிக் சொல்லுவள். இந்தக் காலத்தில் இப்படி சென்டிமென்டெல்லாம் வச்சுண்டு நச்சரிக்காதீங்கோன்னு கேலி பெசுவள். போன் போட்டு அவாத்து மனுஷாளுக்கெல்லாம் சொல்லி என் வீக்னெஸை பிரகடனப்படுத்துவள்.

கட்டின ஆம்படையாள் நம்மோளட உணர்வுகளைப் புரிஞ்சிண்டு சகதர்மிணியா வாழ்ந்த காலமெல்லாம் சரித்திர கதைகளில் கூட இப்போல்லாம் வரதில்லை. யோசிச்சிண்டே தூக்கமில்லாம நாட்கள் கடந்தன.

அப்போதான் யோசனை தோணித்து. கற்பகத்துக்கு தெரியாம ஒரு ஃபிக்ஸட் இருந்தது. அதை உடெச்சு எடுத்துண்டு வந்துட்டேன். ப்ரேக்ஃபாஸ்டுக்கு இட்லி சட்னீ வச்சுட்டு “இன்னைக்கு ஒரு முடிவைச் சொல்லுங்கோ!” என்னன்னு தெரியும். “உங்காத்துக்காரர் மரத்தை வெட்டித்தான் உனக்கு வைரம் வாங்கிப் போடணும்னு இல்லை. வந்தியானா இன்னைக்கே கடைக்குப் போலாம், உனக்கு தோணினதை வாங்கிக்கோ!” கேட்டுட்டு மயக்கம் போட்டு விழாத குறை.

நினைச்சுண்டேன். அந்த டெபாஸிட் எப்படி ஏற்பட்டது? எங்கப்பா என்னை படிக்க வச்சு நான் சம்பாதிச்சதில் மிச்சம் பிடிச்சதுதானே. அவரே தன்னை காப்பாத்திண்டுட்டார்னு புரிஞ்சது. எனக்கு அப்புரம் யார் அந்த மரத்தை காப்பாத்துவா? 

இன்னும் எத்தனை நகை வாங்கணுமோன்னு பட்டது.