வேதநாராயணன் கோயில்

 அனந்தனுக்கு 1000 நாமங்கள்!

225. ஸமீரணாய நமஹ (Sameeranaaya namaha) ஆந்திர மாநிலம் சித்தூருக்கு அருகில் உள்ள ஒரு கிராமத்தில் கோவிந்தன் என்ற பக்தர் வாழ்ந்து வந்தார். தினமும் அவரது கனவில் ஒரு மீன் தோன்றி, “நான் நாகளாபுரம் அருவிக்கு அருகே உறைந்து போய் உள்ளேன்! என்னை நீங்கள் தான் மீட்க வேண்டும்!” என்று சொல்லி வந்தது. அது ஏதோ பிரமை என்று அலட்சியமாக எண்ணினார் கோவிந்தன். ஒருநாள் அவரது கனவில் மத்ஸ்யமூர்த்தியாகத் திருமால் காட்சி தந்தார். “சோமகாசுரன் என்ற அசுரன் பிரம்மாவிடமிருந்து வேதங்களை அபகரித்துச் சென்று கடலுக்குள் ஒளிந்து கொண்டான். அவனிடமிருந்து வேதங்களை மீட்பதற்காக, நான் மீன் வடிவம் ஏற்று, அவனை வென்று வேதங்களை மீட்டேன். நீண்ட காலம் பிரளயக் கடலுக்கு அடியில் இருந்தபடியால் உறைந்து போய்விட்டேன். நாகளாபுரம் அருவிக்கு அருகிலிருக்கும் என்னை வந்து மீட்டெடுப்பாயாக!” என்று மத்ஸ்யமூர்த்தி அவரிடம் சொன்னார். இதைக் கேட்டு விழித்துக் கொண்ட கோவிந்தன், மன்னர் கிருஷ்ணதேவ ராயரைச் சந்தித்து இச்செய்தியைச் சொன்னார். கிருஷ்ணதேவ ராயரும், அவரது குருவான தாத்தாச்சாரியாரும், மற்ற மந்திரிகளும் நாகளாபுரம் அருவிக்கு அருகே கோவிந்தன் சொன்ன இடத்தைத் தோண்டிப் பார்த்தார்கள். அவர்களுக்கு அழகான திருமால் விக்கிரகம் கிடைத்தது. இடுப்புக்குக் கீழே மீன் வடிவிலும், இடுப்புக்கு மேலே மனித வடிவிலும் திருமால் காட்சியளித்தார். அருகில் ஸ்ரீதேவி, பூதேவிகளும் இருந்தார்கள். கையில் பிரயோகச் சக்கர வடிவில் சுதர்சனச் சக்கரத்தையும், பாஞ்சஜன்ய சங்கையும் மத்ஸ்யமூர்த்தி ஏந்தியிருந்தார். கோவிந்தன், “மன்னா! இதே வடிவைத் தான் நான் கனவில் கண்டேன். கடலுக்குள் இருந்தபடியால் தான் உறைந்து போய்விட்டதாகத் திருமால் கூறினார்!” என்றார். அப்போது குறுக்கிட்ட ராஜகுருவான தாத்தாச்சாரியார், “பெருமாள் உறைந்து போகவில்லை. ‘மாசூணாச் சுடருடம்பாய் மலராது குவியாது’ என்று ஆழ்வார் பாடியுள்ளார். திருமாலின் திருமேனி குளிராலோ வெப்பத்தாலோ எந்த பாதிப்புக்கும் உள்ளாகாது. ஒரு லீலை செய்து, வித்தியாசமான இந்தத் திருக்கோலத்தை அனைத்துலகுக்கும் காட்ட வேண்டும் என்று திட்டமிட்ட திருமால், உறைந்து போனவர் போல் நடித்து, நம்மைக் கருவியாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டு இன்று வெளியே வந்துவிட்டார்! தான் செய்யும் அனைத்து லீலைகளையும் உலகுக்கு நன்மை பயக்க வேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் தான் அவர் செய்வார்!” என்று கூறினார். அதன்பின் கிருஷ்ணதேவராயர் அங்கேயே மத்ஸ்யமூர்த்திக்குப் பெரிய கோயில் கட்டினார். நாகம்மாள் என்று பெயர் பெற்ற தன் அன்னையின் நினைவாக அவ்வூருக்கு நாகலாபுரம் என்று பெயரிட்டார் மன்னர். வேதங்களை மீட்பதற்காக மீனாய் அவதரித்தபடியால், ‘வேதநாராயணன்’ என்றே பெயர் அப்பெருமாளுக்குப் பெயரிட்டார்கள். ஆந்திர மாநிலம் சித்தூர் மாவட்டம் நாகலாபுரத்தில் உள்ள இக்கோயிலில், மேல் பாதியில் மனித வடிவிலும், கீழ்ப்பாதியில் மீன் வடிவிலும் காட்சிதரும் வேதநாராயணப் பெருமாளை இன்றும் காணலாம். பாதி மீன், பாதி மனிதன் என வித்தியாசமான திருக்கோலத்தில் காட்சி தந்து அடியார்களின் மனங்களை ஈர்ப்பதற்காக, கிருஷ்ணதேவராயரையும், தாத்தாச்சாரியாரையும், கோவிந்தன் என்ற பக்தரையும் திருமால் பயன்படுத்திக் கொண்டுள்ளார் என்பதை இதன் மூலம் உணர முடிகிறதல்லவா? ஒவ்வொரு வருடமும் பங்குனி மாதம் 12, 13, 14 ஆகிய நாட்களில் சூரியனின் கதிர்கள் வேதநாராயணப் பெருமாள் கோயிலின் வாசல் வழியாக வந்து பெருமாள் மேல் படர்வதைக் காணலாம். பங்குனி 12-ம் தேதி பெருமாளின் திருவடியிலும், 13-ம் தேதி திருமார்பிலும், 14-ம் தேதி நெற்றியிலும் சூரிய ஒளி வீசுவதைக் காணலாம். சூரிய பூஜை என்றழைக்கப்படும் இந்த அதிசயத்தை வேறெங்கும் காண இயலாது. ‘ஸமீரண:’ என்றால் அனைவராலும் விரும்பத்தக்கது என்று பொருள். நாகலாபுரம் வேதநாராயணப் பெருமாளின் தல வரலாற்றில் நாம் கண்டது போல், அனைவராலும் விரும்பத்தக்கதான, அடியார்க்கு நன்மைபயக்க வல்லதான தோற்றத்தையும் செயல்களையும் உடையவராய் விளங்குவதால், திருமால் ‘ஸமீரண:’ என்றழைக்கப்படுகிறார். அதுவே விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமத்தின் 225-வது திருநாமமாகும். “ஸமீரணாய நமஹ” என்று தினமும் சொல்லி வரும் அடியார்கள் செய்யும் செயல்களும் உலகுக்கு நல்ல பயன்களைப் பயக்கும் செயல்களாக அமையும்படித் திருமால் அருள்புரிவார். (‘ஸஹஸ்ரமூர்த்தா’ என்ற 226-வது திருநாமம் தொடங்கி, அடுத்து வரும் சில திருநாமங்களால், வேதத்தின் ஒரு பகுதியான புருஷ ஸீக்தம் காட்டும் திருமாலின் குணங்களை வேத வியாசர் பட்டியலிடவுள்ளார். மத்ஸ்யாவதாரத்தைச் சொன்னவுடன், அதன் தொடர்ச்சியாக, அந்த மத்ஸ்யமூர்த்தி மீட்டெடுத்துத் தந்த வேதங்கள் கூறும் பகவத் குணங்களை விளக்குவது பொருத்தமாக இருக்குமல்லவா?)

திருக்குடந்தை டாக்ட ர்: உ.வே.வெங்கடேஷ்