நாற்கோணம் - 6

 நாற்கோணம் - 6

By N Krishnamurthy 

 *சாரங்கன்:* இன்னிக்கு பதினோரு மணி இருக்கும். சாப்ட்டூட்டு வெத்தல போட்டுண்டு, ஈசி சேர்ல உக்காந்துண்டு, தினமலர் படிக்கிற போது , செல்போன் அடிச்சுது. நம்பரை பாத்தேன். கௌசிதான்  கூப்பிடுறா. போன் எடுத்து "சொல்லுமா. கௌசி"ன்னேன். "அண்ணா மத்தியானம் கொஞ்சம் ஆத்துக்கு வர முடியுமா" ன்னு கேட்டாள். அவர் குரல் சரியாயில்லை.கம்மின மாரி இருந்தது.

" என்னம்மா விஷயம்" ன்னு கேட்டேன்.

"நேர்ல பேசலாமேண்ணா" அப்டீன்னா. "சரிம்மா,  2:30 மணிக்கு வரேன்" ன்னுசொல்லி போனை வெச்சூட்டேன். சமையல் கட்டில் ஏதோ வேலையா இருந்த வைதேகி" யார்ணா போன்ல "என்றாள். "கௌசி தான் கூப்ட்டா. மத்தியானம் என்னை ஆத்துக்கு வர சொல்லி இருக்கா. என்ன விவரம்ன்னு தெரீல" என்றேன்.சற்று நேரம் ஈசி சேரில் படுத்திருந்தவன் அப்படியே தூங்கீட்டேன். ரெண்டு மணி இருக்கும் எழுந்தேன்.முகம் கைகால் கழிவிண்டு, வைதேகி கிட்ட"நான் கௌசி ஆத்துக்கு போயிட்டு வந்துடறேன்" என்றேன்."காபி கலக்கறேன். குடிச்சிட்டு போகலாம்" ன்னு சொன்னா  வைதேகி. "வேண்டாம் வைது. எப்படி இருந்தாலும் கௌசி காபி கொடுப்போ.இங்கு ஒரு காப்பி, அப்புறம் அங்க ஒரு காபி சாப்பிட வேணாமேன்னு பாக்றேன்" னு சொல்லீட்டு கிளம்பினேன்.

ட்ரையினை பிடிச்சு  சானிடோரியத்ல இறங்கி, ஆட்டோ பிடிச்சு சேலையூர் போறதுக்குள்ள, மணி நாலு ஆயிடுத்து.

கௌசி ஆத்துல நுழைஞ்ச உடனே கௌசி "வாண்ணா" என்றாள். "உன் மூஞ்சிய சரியில்லையே. என்னம்மா ஆச்சு? உடம்புக்கு சரியில்லையா.அழுத மாறி இருக்கு" என்று கேட்டேன்."அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லேண்ணா. நான் நல்லபடியா தான் இருக்கேன். மனசு தான் சரியில்ல "அப்படின்னா. நான் கொஞ்சம் பயந்துட்டேன்."என்னாச்சு சொல்லும்மா" என்றேன். " இருங்கோண்ணா. நான் காபி கலந்திண்டு வரேன். காப்பி சாப்டுண்டு பேசலாம்" என்றாள். ஐஞ்சு நிமிஷத்தில் சுடச்சுட காபி கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். கௌசி ஆத்து காபி ரொம்ப நண்ணா இருக்கும்.

காபி சாப்ட்டு முடிச்சூட்டு" என்ன கௌசி.என்ன விஷயம் சொல்லு" என்றேன்.

" எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியலையே அண்ணா"  என்றாள் கௌசி." எதுவா இருந்தாலும் சொல்லும்மா" என்றேன். கௌசி விஷயத்த சொன்னா.இடிந்து போய் உட்கார்ந்தூட்டேன். "என்னம்மா சொல்ற நீ" என்றேன். "ஆமாண்ணா. இப்படியெல்லாம் நடக்கற்தே நெனச்சா  நினைச்சா நேக்கு கஷ்டமா இருக்கு" என்றாள்."சரி, விடம்மா. ஜோசியர்,  தப்பாசொல்லி இருக்கலாம் இல்லையா" என்றேன்.

 "அது சரிண்ணா. அம்மன் சன்னதில பூ போட்டு பாத்தும் தப்பான பூ வந்து இருக்கே" என்றாள் கௌசி.

" சரிம்மா. ஒண்ணு பண்ணலாம். எங்க ஆத்து கிட்ட ஒரு நல்ல ஜோசியர் இருக்கார்.அவர்கிட்ட நான் ரெண்டு ஜாதகத்தை காமிக்கிறேன். அவர் என்ன சொல்றார்ன்னு பாக்கலாம்" என்றேன். "சரி அண்ணா. இது கூட நல்ல யோஜனையா இருக்கு.அப்படியே பண்ணலாமே" என்றாள். கொஞ்ச நேரம் மத்த விஷயத்தையெல்லாம்  பேசிண்டிருந்தூட்டு,  நான் நங்கநல்லூருக்கு திரும்பும் போது மணி ஆறரை ஆயிடுத்து.

ஆத்து உள்ள நுழைஞ்சதும் வைதேகி   கிடு கிடுன்னு என்கிட்ட வந்து" என்ன ஆச்சு. என்ன விஷயம்?" என்று கேட்டாள்.

" சொல்றேன்"ன்னு சொன்ன நான்" சீதா வந்தாச்சா"ன்னு  கேட்டேன்." இல்ல இன்னும் ஒரு மணி நேரம் லேட் ஆகும்னு போன் பண்ணினா" என்றள் வைதேகி. பிறகு வைதேகி கிட்ட  விஷயத்தை சொன்னேன்.முதலில் கொஞ்சம் ஆப்செட் ஆன வைதேகி பின்பு "சரி. பாக்கலாம். நீங்க சொன்னபடி நம்ப  ஜோசியர்கிட்டயும் காமிக்கலாம். அவரும் சரி இல்லைன்னு சொல்லீட்டார்னா ஒண்ணும் குடி முழுகி  போயிடாது. ராம்  மாப்பிள்ளையா வந்து இருந்தா ரொம்ப சந்தோஷமா இருந்திருக்கும். இல்லைன்னா பகவான் மேல பாரத்தை போட்டூட்டு, வேற மாப்பிள்ளை பாக்க வேண்டியது தான்.

அவ தலையில என்ன எழுதி இருக்கோ, அதன்படி தானே நடக்கும்.எல்லாம் பெருமாள் விட்ட வழி.அவனை சரணாகதி பண்ணினா நல்ல வழிய அவன் நமக்கு காட்டாமலா போயிடுவான்" என்றாள் வைதேகி.அவ கிட்ட இருக்கற  விவேகமும்,பக்குவமும் நேக்கு இல்ல.

பொதுவாகவே பொம்ம னாட்டிகள், ஆம்பளைகளை விட, பிராப்ளம்னு  வந்தா, அத புரிஞ்சுண்டு, அதுக்கேத்த தீர்வை கண்டுபிடிக்கிறதுல உசத்தியானவான்னு எப்போ படிச்சது ஞாபகம்வந்தது.