நாற்கோணம் - 5

 *நாற்கோணம் - 5

By N Krishna Murthy 

*கௌசல்யா:* 

ராமுக்கு 

இந்த தை வந்தா  25 வயசு முடியறது . அவன் எங்கிட்ட நடந்துகறது  25 வயசு பையன் மாதிரியே இல்லை.

சின்ன குழந்தயா இருந்தப்ப, என் புடவை தலைப்பை பிடிச்சுண்டு,'அம்மா", 'அம்மா'ன்னு சுத்தி வந்த மாரிதான் இப்பவும் என்னை சுத்தி வரான். சீக்கிரம் அவனக்கு கல்யாணத்தை பண்ணி பேரன்,பேத்தியை பாக்கணும். நல்ல வேளை.பொண்ணு பாக்ற வேலை  மிச்சம். அவனுக்குன்னே  பிறந்திருக்கா என்  அண்ணா பொண்ணு சீதா. அண்ணா கூட போன வாரம் ஒரு பங்ஷன்ல கேட்டான். "எப்ப கௌசி  சீதாவை உங்காத்துக்கு கூப்டுண்டு போக போறேன்னு. 

" கூடிய சீக்ரம்ண்ணா" ன்னு பதில் சொன்னேன்.

இந்த காலத்து பசங்க மாதிரி இல்ல ராம். பாரதியார் கவிதைன்னு  உசுர வுடறான். அந்த காலத்துல இவன் அப்பா தாசரதியும் அப்படி தான்,பாரதியும் கையுமா இருப்பார். அய்யய்யோ, ஆத்துகார் பேரை சொல்லிட்டேனே. அம்மா இருந்து இதைக் கேட்டிருந்தா "ஆத்துக்காரர் பேரை சொல்றயேடி.நீ எல்லாம் உருப்படுவயான்னு" டோஸ்  விட்டிருப்பா.

பாரதியார் கவிதை படிக்கற நேரம் போக மீதி நேரத்துல, இயர் போனை காதுல மாட்டிண்டு கர்நாடிக் மியூசிக் கேக்கறான்.அது என்ன தான் இருக்குமோ அதுல. மாத்த, மாத்தி மதுரை மணி, ஜீ.என்.பி, லால்குடி , டி.கே.ஜே ,எம். எல். வி இவ பாட்டு தான்.டைம் கெடச்சா சஞ்சய் சுப்பிரமணியம், விஜய் சிவா கச்சேரிக்கு நேர்ல போயிடறான்.

மாம்பலத்தில இருக்கற ஜோசியர் ஹரிஹரசுப்ரமணியம் கிட்ட இவா ரெண்டு பேர் ஜாதகத்தையும்  எடுத்துண்டு போயிருந்தேன்.ஏன் போனேன்னோன்னு ஆயிடுத்து. ரெண்டு ஜாதகத்தையும் பாத்தூட்டு அவர் வாய  பிதுக்கறார். நேக்கு பயமா போயிடுத்து. "என்ன சொல்லுங்க" ன்னு கேட்டேன். "ரெண்டு மூணுக்கு மேல பொருத்தமே இல்லையே அம்மா. பொண்ணு யாரு" அப்படின்னு கேட்டார். "என் சொந்த அண்ணா  பொண்ணு தான்" ன்னு சொன்னேன். "இன்னொரு தடவை பார்த்து சரியா சொல்லுங்க"ன்னு கேட்டேன்.

"எத்தனை தடவை பாத்தாலும் கட்டத்ல   இருக்கறத தானே சொல்ல முடியும். நீங்க பேசாம என்கிட்ட வராம,அம்பாள் சன்னதியில் பூ போட்டு பாத்து இருக்கலாம்" ன்னு சொல்றார். எனக்கு தலையில இடி இறங்கற மாதிரி ஆயிடுத்து. 200 ரூபாய் எடுத்து அவர் கிட்ட கொடுக்க போனேன். "ரூபா எல்லாம் வேண்டாம்மா. நீங்களே வருத்தத்தில்  இருக்கேள்.இதுல  நேக்கு எதுக்கு ரூபாய்"அப்படீன்னூட்டார். 

ஆத்துக்கு  எப்படி திரும்பி வந்தேன்னே தெரியல .இந்த விஷயந்தை  மனசுல வச்சு மருகினேன்.

பக்கத்தில் இருந்த கோவிலில்  அம்மன் சன்னதி இருந்தது. 

அன்னைக்கு வெள்ளிக்கிழமை.

அங்க போய் ஒரு அரளியையும் , ஒரு ரோஜாவையும்  அம்மன் முன்னாடி போட்டு,கோவிலில் இருந்த ஒரு குழந்தைய எடுக்க சொன்னேன். குழந்தை அரளி எடுத்து கொடுக்கறது.சர்வேஸ்வரி.இது என்ன சோதனைன்னு நெனச்சுண்டேன். தட்டு தடுமாறி வீட்டுக்கு வந்தேன். இதை யார்கிட்டயும் சொல்லல. ராம்கிட்ட சொன்னா இடிஞ்சு போயிடுவான். அண்ணாகிட்ட எப்படி  சொல்லறதுன்னு தெரியல. இந்த இக்கட்டிலேந்து நான் எப்படி வெளியே போக போறேன்னு தெரியல. இதை மறச்சு நான் சீதாவை எப்படி ராமுக்கு  கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியும்?

இப்படி ஒரு இக்கட்டில் என்னை ஏன் இந்த பகவான் மாட்டி விட்டூட்டான்னு  புரியமாட்டேங்குது.

நான் என்ன பாவம் பண்ணினேன்.

மேலே மாட்டி இருந்த காலண்டரில், கிருஷ்ண பகவான் சொல்ற மாதிரி போட்டு இருந்தது.

 "இதுவரை என்ன நடந்ததோ அது நன்றாகவே நடந்தது. இனிஎன்ன நடக்கப் போகிறதோ அது நன்றாகவேநடக்கப் போகிறது" 

முதல் பாதி அதுல கரெக்ட்டு. இரண்டாவது பாதி தான் உதைக்கறது.

இனிமேல் எப்படி எல்லாம்  நன்றாக நடக்கும்? ஒண்ணுமே புரியல.