நாற்கோணம் -19
By N Krishnamurthy
*வைதேகி:*
கௌசி போன எடுத்து" சொல்லுங்கோ மன்னி " ன்னா.
" கௌசி பக்கத்துல சக்கர டப்பா வச்சிருக்கியா" ன்னு கேட்டேன். "இருக்கு.ஏன், எதுக்கு கேக்குறீங்க" என்றாள் அவ.
" இருந்தா, ஒரு குத்து எடுத்து வாயில போட்டுக்கோ" என்ற என்னிடம் " என்ன சொல்றீங்க நீங்க. பூடகமா பேசாதீங்க. விஷயத்த சொல்லுங்க" என்றாள். அதுக்கு நான் " நம்ப ப்ராப்ளம் எல்லாம் தீந்து போய்டுத்து. மலை போல இருந்த பிராப்ளத்தை பெருமாள் பஞ்சா ஊதி தள்ளீட்டார். இனிமேல் ராமுக்கும், சீதாவுக்கும் கல்யாணம் நடக்கிறத யாரும் தடுக்க முடியாது" என்றேன்.
அத கேட்ட கவுசி படபடப்புடன்" என்ன மன்னி சொல்றீங்க நீங்க.எதேனும் கனா,கினா கண்டேளா.தப்பா நெனுச்சுகாத மன்னி.துக்கம் அதிகமாகி மூள பெசகீட்த்தா" என்ற அவளிடம் " போடி பைத்யம்" என்று சொல்லிய பின் எல்லா விவரத்தையும் சொன்னேன். அதைக் கேட்டூட்டு அவ" பெருமாளே . உங்கிட்ட சரணாகதி அடஞ்சவாள நீ கை விடறதே இல்லயேப்பா" என்றாள். பிறகு நான் அவளிடம் "இந்த சேதியை ராம் கிட்ட சொல்லு. அதுக்கப்புறம் நீயும் இங்க புறப்பட்டு வா. நானும் கோபால்சாமி மாமாவும் பார்த்தசாரதி கோவிலுக்கு போக போறோம்.நீ வந்தா ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கும்"டி ன்னு சொன்னேன். அதுக்கு கௌசி "மன்னி இப்ப மணி மூணு ஆறது.எப்படி இருந்தாலும் நாலறை மணிக்கு தான் கோவில் நட தொறப்பா. நான் ஒண்ணு பண்றேன். அண்ணாவையும், ராமையும் கூட்டிண்டு பார்த்தசாரதி கோவிலுக்கு வந்துடறேன்" என்றாள். பின்பு கௌசியிடம்
" நான் சீதாவுக்கு போன் பண்ணி சொல்றேன்" என்று கூறினேன். பின்பு காலை கட் பண்ணீட்டு, சீதாவுக்கு போன் பண்ணி விஷயத்தை சொன்னேன்.அத கேட்டு சீதா " அம்மா என்னால நம்பவே முடியல.உண்மையா சொல்றயா" என்றாள்.
" ஆமாண்டி என் தங்கமே. உன் மன பாரத்தை தூக்கி எறிஞ்சூடு" என்றேன் நான்.
பிறகு நானும் கோபால்சாமி மாமாவும் வழியில் இருந்த ஒரு சின்ன மெஸ்ஸில் பில்டர் காபி வாங்கி குடிச்சோம்.
மனசு லேசானாதலோ என்னாவோ,காபி அம்ருதமா இருந்தது.
நாலு மணி போல பார்த்தசாரதி கோவிலுக்கு போனோம். மொகப்பில் நிழலில் உக்கார்ந்திண்டிருந்தோம்.
அப்ப கோபால்சாமி மாமா எங்கிட்ட "ராமநாதன் சார் கொழந்தைகள பத்தி கேட்ட இல்லையா? அது பத்தி நான் நோக்கு இப்ப சொல்றேன். ராமநாத சாருக்கு குரு, நன்னிலம் ரங்கநாத சர்மா .அந்த காலத்தல ரொம்ப பிரபலமான ஜோஸ்யர். சமஸ்கிருதத்ல மகா பண்டிதர். அவர் சொன்னா சரஸ்வதி சொன்ன மாதிரீன்னு சொல்லுவா.அவர் சொன்னது ஒண்ணு கூட தப்பாபோச்சூன்ற பேச்சுக்கே எடமில்ல. ராமநாதன் மாமா கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி லக்ஷ்மி ஜாதகத்தை எடுத்துண்டு போய் அவர் கிட்ட காமிச்சிருக்கார். அத பாத்த ரங்கநாத சர்மா " பேஷா பொரிந்தி இருக்குடா. சந்தான பாக்கியம் இருக்கு. உனக்கு ஒரு குழந்தை உண்டு"என்றார். கல்யாணமான ராமநாதன் சாருக்கு அவர் சொன்ன மாதிரியே முதல்ல கொழந்தை பொறந்தான். ரெண்டு மூணு வருஷம் கழிச்சி,இரண்டாவது ஆண் கொழந்தையும் பொறந்தது. ராமநாதன் சாருக்கு ஆச்சரியம்.குரு தப்பாவே சொல்ல மாட்டாரே.நமக்கு இப்படி ஏற்பட்டிருக்கேன்னு யோசிச்சார்.அதுக்கு விடை அவருக்கு பத்து வருஷம் கழிச்சு கெடச்சது.ராமநாதன் மாமாவுக்கு சங்கரசுப்ரமணியன்னு ஒரு தம்பி இருக்கான். அவனக்கு கல்யாணம் ஆயி எட்டு வருஷம் ஆகியும் குழந்தை பாக்கியமே இல்லை. இப்ப இருக்குற மாதிரி விஞ்ஞான உத்திகள் அந்த காலத்துல இல்ல. அவன் மாமா கிட்ட வந்து " அண்ணா.உன்னோட இரண்டாவது பையனை யாசகமா கொடு"ன்னான். அப்பதான் தன்னுடைய குருநாதர் வாக்கு எவ்வளவு சத்தியம்னு ராமனாதன் சாருக்கு புரிஞ்சுது.தன்னுடைய இரண்டாவது பையனை தன் தம்பிக்கு தத்து கொடுத்தூட்டார். அப்பாவா இருந்த தன்னை அவரே பெரியப்பாவாக பிரமோஷன் பண்ணிண்டார்" என்றார் சிரித்துக் கொண்டே. அப்புறம் சொன்னார் " ராமநாதன் சார் ஜோசியத்தில் ஒண்டி பெரிய ஆள் இல்லம்மா.சமஸ்கிருத எம். ஏ.டிகிரி வாங்கி இருக்கார்.மகா பண்டிதர்.
ரகு வம்சத்தையும், சியாமளா தண்டகத்தையும் பத்தி அவர் பேச ஆரம்பிச்சா, இன்னிக்கு பூரா கேட்டுண்டு இருக்கலாம்" என்றார்.
நாலரை மணி இருக்கும் போது ஒரு டாக்ஸி வந்து நின்றது. டாக்ஸியிலிருந்து இறங்கியவாள பாத்ததும் என் திகைப்புக்கு எல்லையே இல்லை.
No comments:
Post a Comment