நாற்கோணம் -18

 நாற்கோணம் -18

By N Krishnamurthy 

*வைதேகி:* 

 ராமநாதன் மாமா சொன்னத கிரஹிச்கறதுக்கு நேக்கு ரொம்ப டைம் ஆச்சு. மித மிஞ்சிய  சந்தோஷத்துல எனக்கு ஒரு நிமிஷம் என்ன பண்ணுறதுன்னு தெரியல.

கையில வச்சிருந்த பர்ஸ்லேந்து நாலு, 500 ரூபாய் தாள்களை  எடுத்து, ஒரு தட்டில் வெச்சு ராமனாதன் மாமா கிட்ட  கொடுத்தேன். அதை  பார்த்தவர் " என்னம்மா, ஏதேஷ்டமா கொடுக்குறீங்க . இவ்வளவெல்லாம்  வேண்டாம்"ன்னு சொல்லீட்டு, ஒரு 500 ரூபாய் மட்டுமே எடுத்துண்டார். 

நான் அவர்கிட்ட " நீங்க எல்லாத்தையும் எடுத்துக்கணும். எவ்வளவு பெரிய இக்கட்லேந்து நீங்க எங்களை காப்பாத்திருக்கீங்க தெரியுமா" என்றேன்.

அதற்கு அவர் அந்த பெருமாள் தான் உங்களை காப்பாத்தி இருக்கான். இல்லேன்னா  கோபால்சாமி சார் இப்போ மெட்ராசுக்கு உங்காத்த்துக்கு எதுக்கு வரணம், அவர்   எல்லா ஜாதகத்தையும்  எங்கிட்ட எடுத்துண்டு போகலாம்னு ஏன் சொல்லியிருக்கணம்,

உங்க பொண்ணு ஜாதகத்ல இருந்த தப்பு என்  கண்ல எதுக்கு படணும்? 

பணம்னறது நமக்கு ஒரு சாதனம் தான் .அது எவ்வளவு வேணுமோ அவ்வளவுதான் நம்ம கிட்ட இருக்கணும். எனக்கும், கோபால்சாமி சாருக்கு ரொம்ப நாளா பழக்கம் .ஆனா என்னைக்குமே அது பணத்தினுடைய அடிப்படையில் இருந்ததில்லை" என்றார்.

" அப்ப நம்ம கிளம்பலாமா" என்றார் கோபால்சாமி மாமா. இதை கேட்ட உடனே ராமநாதன் மாமா  உள்ளே குரல் கொடுத்து "லக்ஷ்மி .இவா கெளம்பறாளாம்" என்று கூப்பிட்டார்.லக்ஷ்மி மாமி உடனே உள்ளே இருந்து வந்தா. அவ கையில் ஒரு எவர்சில்வர் தட்டில் வெள்ளி  குங்குமச்சிமிழ்,சேப்பு கலர்ல ரவிக்கத் துண்டு மற்றும் மட்ட தேங்காயும் இருந்தது. குங்குமத்தை இட்டுண்டு, ரவிக்கத் துண்டையும் , மட்ட தேங்காயையும் எடுத்துண்டேன்.

"உங்க ரெண்டு பேருக்கும் நமஸ்காரம் பண்றேன்"என்றேன்.

 " சித்த இருங்க. உங்க வயசு என்ன ஆறது"  என்று கேட்டார் ராமனாதன் மாமா.

" 55 முடிஞ்சு 56 ஆரம்பிச்சிருக்கு" என்று நான் சொன்னதும் 

" அப்போ சரி.நாங்க ரெண்டு பேரும் உங்களை விட  பெரியவா தான். தாராளமா பண்ணுங்கோ"என்றார். ராமநாதன் மாமாவும், லக்ஷ்மியும் மேற்கு பாத்து நிக்க, நான் அவாளுக்கு நமஸ்காரம் பண்ணேன். 

"தீர்க்காயுசா, பேரன் பேத்திகளோடு,தீர்க்க சுமங்கலியா   இருக்கணும்" என்று மாமா ஆசீர்வாதம் பண்ணார். 

அப்புறம் ராமானாதன் மாமாவும்,மாமியிம் கோபால்சாமி மாமாவை  நமஸ்காரம் பண்ணா.

கோபால்சாமி மாமா அவாள " ஸ்ரேயசா இருங்கோ"ன்னு ஆசீர்வாதம் பண்ணார்.

"கல்யாணம் நிச்சயமாகி பத்திரிகை  வந்ததும் நேரிலே வந்து உங்களுக்கு பத்திரிகை கொடுக்கறோம். நீங்க ரெண்டு பேரும் தம்பதி சமேதாளா  வந்திருந்து கல்யாணத்தில் நடத்தி வெச்சு, கொழந்தகள ஆசீர்வாதம்  பண்ணணும்" என்றேன். அதுக்கு மாமா " தோ, பார்மா. நீ பொண்ண பெத்தவ. கல்யாணத்தின் போது நோக்கு நெறய வேலை இருக்கும். நீ நேர்ல வரணும்னு அவசியம் இல்லை. போஸ்ட்லயோ, whatsapp லயோ இன்விடேஷன் அனுப்பிச்சா கூட போறும்.இல்லேன்னா  போன் பண்ணி, என்ன தேதியில் நடக்கறது, முகூர்த்த டைம் எப்போ,எந்த மண்டபம்னு சொல்லுங்க. நாங்க ரெண்டு பேரும் வந்துடறோம்" என்றார்.

"  சந்தோஷம்  மாமா. இன்னிக்கு  உங்கள பாத்தது என்னோட பாக்கியம் "என்றேன்.

" பெரிய வார்த்தையெல்லாம் வேண்டாம்மா.பெருமாள் நம்ப எல்லாரையும் பாத்திண்டிருக்கார்.யார் யாருக்கு, எப்பொப்போ, என்ன செய்யணம்னு அவருக்கு தெரியும். ஜாக்கிரதையா போயிட்டு வாங்க."  என்றார் அவர்.

பிறகு அவர் கிட்டேந்து விடை பெத்துண்டு வெளில வந்தோம். 

நான் கோபால்சாமி மாமா கிட்ட "இவாளுக்கு கொழந்தைகள் இருக்காளோ"ன்னு கேட்டேன்.அதுக்கு மாமா "அதை ஏன் கேக்கற.அது ஒரு குட்டி கதை. நம்ப இப்போ எங்கேயாவது காப்பி சாப்டூட்டு ,பார்த்தசாரதி கோவிலுக்கு மறுபடியும் போய் தர்சனம் பண்ணீட்டு ஆத்துக்கு போலாமா" ன்னு கேட்டார்.

" ஆமாம் மாமா.நானே பெருமாளை திரும்ப பாத்து,சேவிச்சூட்டு போலாம்னுதான் எண்ணிண்டிருந்தேன்"என்றேன்.

மாமா " கோவில் நட தொறக்கற்துக்கு ஏகப்பட்ட நாழி இருக்கு. கோவில் முன் மண்டபத்ல உக்காந்துண்டு, ராமானாதன்  கொழந்தைகள பத்தின கதையை சொல்றேன்"னார்.

" ஒஹோ.இதுல ஏதோ கத மாரி இன்டரஸ்டிங்கா இருக்கும் போல இருக்கு. அது என்னாவா இருக்கும்'னு யோசிக்க ஆரம்பிஞ்சேன்.

அப்புறம் கௌசிக்கு போன் போட்டேன்.