வசந்த காலம் வருமோ?-12
By N Krishnamurthy
இனி ம்ருதுலாவின் தொட்டிலிடுவதற்கு வருவோம்.
சீதாலக்ஷ்மி வீட்டில் இருந்த ஆவி வந்த தேக்கு மரத்திலாலான தொட்டிலில் அடியில் மைதிலியின் ஒரு காட்டன் புடவையை போட்டு, அதன் மேல் ஆயில் கிளாத்தை போட்டிருந்தார்கள்.
தொட்டிலில் ம்ருதுளாவை விட்டார்கள்.
இதற்கு முன் தொட்டில்போடும் இடத்தில் செம்மண் கோலம் போட்டிருந்தார்கள்.
தொட்டிலின் கீழ் தரையில் நெல்லை பரப்பி,நெல்லின் மேல் "ம்ருதுளா" என்று சாரங்கன் எழுதியிருந்தான்.
சீதாலக்ஷ்மி " கௌரி கல்யாணம் " பாடி ஆரம்பித்ததும், நிகழ்ச்சி களை கட்ட ஆரம்பித்தது.
மஹா "மாடாட வேமி நாதோ"
என்ற தியாகய்யரின் நீலாம்பரி ராக கீர்த்தனையை பாடினாள். மஹாவின் குரலும் கிட்டத்தட்ட மைதிலியின் குரல் போல சன்னமாக இருந்தது. நிறைய பாட ஆரம்பித்தால்,மஹாவின் குரலும் மைதிலியின் குரல் மாதிரி மெருகேறி விடும் போல இருந்தது.
பின்னர் மைதிலி
"மன்னுபுகழ் கோசலை தன் மணிவயிறு வாய்த்தவனே!
தென்னிலங்கை கோன் முடிகள் சிந்துவித்தாய்! செம்பொன் சேர்
கன்னி நன் மா மதில் புடை சூழ் கணபுரத்தென் கருமணியே!
என்னுடைய இன்னமுதே! இராகவனே! தாலேலோ!"
என்று ஆரம்பித்து பாடி கடைசியில்
"தேவரையும் அசுரரையும் திசைகளையும் படைத்தவனே!
யாவரும் வந்தடி வணங்க அரங்க நகர் துயின்றவனே!
காவிரி நல் நதி பாயும் கணபுரத்தென் கருமணியே!
ஏவரி செஞ்சிலை வலவா! இராகவனே! தாலேலோ!"
என்று முடித்தாள்.
மைதிலியின் பார்த்த சாரங்கன்,
முக ஜாடையாக இன்னுமொரு பாட்டு பாடச்சொன்னான்.
மைதிலி,
மகாகவி பாரதியின், "சின்னஞ்சிறு கிளியே கண்ணம்மாவை" காபி ராகத்தில் ஆரம்பித்து, பின்பு மாண்டு,வசந்தா, திலங்கு,ராகங்களில் தொடர்ந்து,கடைசியில் நீலமணியில் "உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தாள் என் நெஞ்சில் உத்திரம் கொட்டுதடி,
என் கண்ணில் பாவயன்றோ கண்ணம்மா என் உயிர் நின்னதன்றோ! " என்று முடித்தாள். .
"சற்றுன் முகம் சிவந்தால் மனது சஞ்சலமாகுதடி,
நெற்றி சுருங்கக் கண்டால் எனக்கு நெஞ்சம் பதைக்குதடி.
சொல்லு மழலையிலே கண்ணம்மா துன்பங்கள் தீர்த்திடுவாய்
முல்லைச் சிரிப்பாலே எனது மூர்க்கம் தவிர்த்திடுவாய்
இன்பக் கதைகளெல்லம் உன்னைப்போல் ஏடுகள் சொல்வதுண்டோ
அன்பு தருவதிலே உன்னை நேர் ஆகுமோர் தெய்வம் உண்டோ"
மேற்கண்ட வரிகளை மைதிலி பாட ஆரம்பித்தபோது மைதிலி கண்ணில் நீர் வழிய, விசும்ப ஆரம்பித்தாள். பாரதியின் கவிதையிலிருந்த , சாதாரண கவிஞனால் தீண்டமுடியாத,ஏன் நினைத்துக்கூட பார்க்க முடியாத கற்பனையும்,அதை பாட்டில் வடித்த சக்தி மிகுந்த வரிகளும் அவளை வேறோர் உலகத்திற்கு இட்டுச்சென்றது. அதோடில்லாமல்,
மைதிலியின் நிலை,குழந்தை இல்லை என்ற பல வருட ஏக்க கலீ தீர்ந்த பரமானந்த நிலையாக இருந்தது.
பாட்டை கேட்டவர்கள் அனைவரும் மெய்யுருகிப்போனார்கள்
(இந்த பாடலை மைதிலி ஏன் தான் பாடினாளோ. ஏற்கனவே நான் பாரதி பைத்தியம். இந்த பாடல் வரிகளை கேட்டதும் என் உன்மத்தம் அதிகமானது.நான் ஏற்கனவே எழுதியபடி
" நாம் இவன் பாட்டில் இடம் பெற மாட்டோமா" என தமிழ் வார்த்தைகள் பாரதியின் பயன்பாட்டிற்கு தவமிருக்குமாம். வித்யாசமான கற்பனையும், அதை தன் அழகு தமிழால் வெளிக்கொணறும் திறனும் பாரதிக்கு கை வந்த கலை.
கண்ணம்மா என்னும் குழந்தையின் கண்ணில் நீர் வழிந்தால், அவன் நெஞ்சில் உதிரம் கொட்டுகிறதாம்.
அவள் முகம் சிவந்ததும் இவன் மனம் என்னவோ,ஏதோ வென கவலை அடைகிறதாம்.
அவள் மழைலை சொற்கள் இவனது வருத்தம் தணிவிக்கிறதாம்,
கடைசி வரிக்கு முன் வரியில் வைத்தான் பாருங்கள் பன்ச்சை. கண்ணம்மாவின் இன்ப கதைக்கு முன்னம் வேறு எந்த கதையும் ஈடாகாதாம்.
அடே பாரதி,இப்படி எல்லாம் எழுதி,எங்களை தவிக்க விட்டு விட்டு நீ மட்டும் சந்தோஷமாக இறைவன் குளிரடி நிழலில் ஓய்வெடுக்கிறாயே.
இது நியாயமா?)
எதனால் ம்ருதுளா அன்று அப்படி தூங்கினாள் என்று அவளுக்கே தான் தெரியும்.
No comments:
Post a Comment