வசந்தகாலம் வருமோ?- 11
By N Krishnamurthy
குழந்தை பிறந்த பதினோராவது நாள்,திங்கட்கிழமை, புண்யாஹவாசனத்துக்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது.
ஸ்ரீரங்கத்திலிருந்து வாத்தியார் வரதாச்சாரியர் தன்னுடைய சிஷ்யர்களுடன் புண்யாஹவாசனத்தை நடத்தி கொடுக்க வந்திருந்தார்.
சாரங்கனுக்கு வேஷ்டி, அங்கவஸ்திரம், மைதிலிக்கு புடவை,ரவிக்கை,குழந்தைக்கு ட்ரஸ் வாங்கியிருந்தது.
பருப்பு தேங்காய்,வெற்றிலை,பாக்கு, பழம்,ஸ்வீட், தேங்காய் ஆகியவை தட்டுகளில் வைக்கப்பட்டிருந்தன. காப்பரிசியும் வைத்திருந்தார்கள்.
வரதாச்சாரியாருக்கும்,அவரை சேர்ந்தவர்களுக்கும்,காபி,பால் அவரவர் விருப்பத்திற்கேற்ப கொடுத்தார்கள்.
மைதிலியும்,சாரங்கனும் வாத்யார் கொடுத்த இரண்டு மஞ்சள் தடவிய தேங்காயுடன்,பெருமாள்,தாயார் படத்தின் முன் சேவித்து எழுந்து பின் சக்ரவர்த்தி,கோமளாவை நமஸ்கரித்து, பின்னர் பட்டுசாமியையும், சீதாலக்ஷ்மியையும்,அக்கா, அத்திம்பேரையும் நமஸ்கரித்தார்கள்.
மைதிலி குழந்தையை மடியில் வைத்துக்கொண்டு சாரங்கன் பக்கத்தில் அமர்ந்தாள்.
கணபதி (விச்வக்சேனர்)பூஜை செய்து சங்கல்ப்பித்து, கலச பூஜை செய்து, புண்யஹவாசனம் ஜபித்து நீர் தெளித்தார்கள். விதை நெல், தக்ஷிணையுடன் அனைவருக்கும் தானம் செய்தார்கள்.ஜாத கர்மா, பலீ கரண ஹோமம், நாமகரணம் முடிந்தது.
அத்தை ரங்கநாயகி குழந்தைக்கு தங்க காப்பு,கால்களுக்கு வெள்ளிக்காப்பு போட்டுவிட்டாள்.
வெள்ளிக்கிழமை பிறந்ததால் குழந்தைக்கு மகாலக்ஷ்மி என்ற பெயர் வைக்கலாம் என்று கோமளம் நினைத்தாள். ஆனால் குழந்தையின் சித்தியின் பெயரும் மகாலக்ஷ்மியாக இருப்பதால், அதே பெயரைக் குழந்தைக்கு வைக்க வேண்டாம் என்று தீர்மானம் ஆயிற்று. சாரங்கன் குழந்தைக்கு *ம்ருதுளா* என்ற பெயர் வைக்கலாம் என்று சொன்னதால் குழந்தைக்கு ம்ருதுளா என்ற பெயர் சூட்டப்பட்டது. ரங்கநாயகி தன் பங்கிற்கு, குழந்தைக்கு *சுபாங்கி* என்ற பெயரை வைக்க சொன்னாள். கடைசியாக சக்கரவர்த்தியின் அம்மாவான *சூடாமணி* யின் பெயரும் வைக்கப்பட்டது.
எல்லா பெயர்களையும் சாரங்கன் குழந்தையின் காதில் சொன்னான்.
ஆசிர்வாதம் முடிந்து ஹாரத்தி எடுக்கப்பட்டது.
வைதீகர்கள் பந்தி முடிந்ததும், மீதி உள்ளவர்களுக்கு இலை போட்டு,பறிமாறப்பட்டது.
சாயங்காலம் தொட்டிலிட ஏற்பாடாகியிருந்தது.
ஆதிகாலங்களில் பெண்கள் விவசாய நிலத்தில் உழைத்தபோது, பிரசவித்த பெண்கள் ஓரிரு நாட்களிலேயே வேலைக்கு திரும்ப வேண்டிய நிர்பந்தம் இருந்தது. வீடும், விவசாய நிலமும் அருகருகே இருக்கும். தன் புடவையை வரப்பில் இருக்கும் மரத்தில் தொட்டி(தூளி) யாக கட்டி குழந்தையை தூங்க வைத்துவிட்டு, வயல் வேலைகளை கவனிக்க செல்வார்கள். இடையில் குழந்தைக்கு அங்கேயே பால் கொடுத்து விட்டு வேலையைத் தொடர்வார்கள். இப்படித்தான் இந்த தொட்டில் பழக்கம் ஆரம்பித்திருக்கலாம் என்று கூறுகிறார்கள்
பிறந்த குழந்தைக்கு தாயின் வாசனையும், கதகதப்புமே உயிர் மூச்சாகும். தாயின் புடவையில் தொட்டில் கட்டும் போது தாய் தன்னோடு இருப்பது போன்ற உணர்வு குழந்தைக்கு கிடைக்குமாம்.
இத்துடன்
தாலாட்டுபாடலை கேட்டு தூளியில் குழந்தை ஆனந்தமாக தூங்க ஆரம்பித்துவிடும்.
இந்த பரமானந்த சுகத்தை அனுபவிப்பற்காகவே,எத்தனை முறை வேண்டுமென்றாலும் பிறக்கலாம் போலிருக்கிறது. கள்ளம்,கபடு தொற்றிக்கொள்ளாத வெள்ளை உள்ளம் கொண்ட பருவம்.ஒரு கவலையும் கிடையாது.உலகமே அன்னைதான்.அவள் உதிரமான பாலே தேவாம்ர்தம்.
No comments:
Post a Comment