வசந்த காலம் வருமோ? -5
By N Krishnamurthy
இன்னும் ஒருவருடம் கழிந்தது. மைதிலியின் தாயார் சீதாக்ஷ்மியை ஒரு கல்யாணத்தில் பார்த்தாள் ரங்கநாயகி.
கல்யாண பையன் சீதாலக்ஷ்மியின் தூரத்து சொந்தம்.பெண்ணோ ரங்கநாயகியின் நாத்தனாருக்கு உறவு.
சீதாலக்ஷ்மியிடம் "என்ன மாமி. சௌக்யமா. ஆத்ல எல்லாரும் சௌக்யமா? மஹாலக்ஷ்மிக்கு பாக்க ஆரம்பிச்சூட்டேளா" என்று கேட்டாள் ரங்கநாயகி.
"ஆமாம்மா ஆறு மாசமா பாத்திண்டிருக்கோம். ஒண்ணும் தகய மாட்டேங்றது" என்றாள் சீதாலட்சுமி.
" கையில வெண்ணைய வச்சுண்டு நெய்க்கு அலயரேளே " என்றாள் ரங்கநாயகி. அதற்கு சீதாலட்சுமி "என்ன சொல்ற நீ ? புரியலயே" என்றாள்.
" ஏன் மாமி. சாரங்கன் இருக்கறது உங்க கண்ணுக்கு படலையா? மைதிலிக்கு தான் குழந்தை இல்லேன்னு ஆயிடுத்து. மகாலக்ஷ்மியை சாரங்கனுக்கு பண்ணி கொடுத்தா,மைதிலியும் சந்தோஷப்படுவோ. நாளைக்கு மகாவுக்கு குழந்தை பொறந்ததானா ,அதை மைதிலி தனக்கு பொறந்த குழந்தையா நெனச்சு சீராட்ட மாட்டாளா? ஏன் உங்களுக்கு இது புரியலை" என்றாள். இதைக் கேட்டதும்
சீதாலக்ஷ்மிக்கு ஆத்திரம் பொத்துக்கொண்டு வந்தது. இருந்தாலும் பொண்ண கொடுத்த இடம், இவகிட்ட ஆத்திரப்படக்கூடாது என்று நினைத்த சீதாலட்சுமி பதில் சொல்லாமல் அந்த இடத்தை விட்டு நகர ஆரம்பித்தாள். அப்போது ரங்கநாயகி அவளிடம் "உங்களுக்கு இதல இஷ்டம் இல்லைன்னு நெனக்கிறேன். நல்லா யோசிச்சு பாருங்க . இத விட நல்ல இடமா கிடைக்காது"என்றாள். "சரி பாக்கலாம், நான் வரேன்" என்று சொல்லிவிட்டு சீதாலக்ஷ்மி அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தாள்.
இந்த விஷயத்தை மைதிலியிடம் சொல்ல சீதாலக்ஷ்மி தயங்கினாள். ஏற்கனவே குழந்தை இல்லை என்ற ஏக்கத்தில் மைதிலி இருக்கிறாள். ரங்கநாயகிக்கு இதுபோல ஒரு ஐடியா இருக்கிறது என்று மைதிலிக்குதெரிந்தால் துடி துடித்து போய்விடுவாள்.
திக்கற்றவர்க்கு தெய்வமே துணை என்று சொல்கிறபடி, சீதாலக்ஷ்மியும் தன் பங்கிற்கு பெருமாளை வேண்டிக் கொண்டாள். "பெருமாளே இந்த இக்கட்லேந்து மைதிலியையும், எங்களையும் நீதான்ப்பா காப்பாத்தணம்"என்று வேண்டிக் கொண்டாள்.
ஒரு இரவு மைதிலி சாரங்கனிடம் " நாம் ஏன் ஒரு டாக்டரை கன்சல்ட் செய்யக்கூடாது" என்று கேட்டாள். சாரங்கனுக்கு உள்ளுக்குள் பயம் இருந்தது. தனக்கு குழந்தை பிறக்கும் சாத்திய கூறுகள் இல்லை என்று டாக்டர் கூறிவிட்டால் என்ன செய்வது என்ற பயம்தான். இருந்தாலும் மைதிலி கேட்பதால் "சரி போய் வருவோம்" என்றவன் " ஆனால் ஒரே ஒரு கண்டிஷன்.
நம்ப டாக்டரை பார்ப்பதும், ரிசல்ட் என்ன மாதிரி இருந்தாலும் அது அம்மாவுக்கு மட்டுமல்ல,வேறு யாருக்கும் தெரிய க்கூடாது.எனக்கு ஏதாவது பிராப்ளம்ன்னு சொன்னாலும், உனக்கு ஏதாவது பிராப்ளம்ன்னு சொன்னாலும், நம்ப ரெண்டு பேரும் அதை ஏத்துகணம். அப்படி நமக்கு குழந்தைகள் இல்லேன்னு டாக்டர் சொல்ற பட்சத்தில, நீ இஷ்டப்பட்டால், ஏதாவது நல்ல குழந்தையாக பாரத்து தத்து எடுத்துகலாம் .வேண்டாம் என்றால் " நீ எனக்கு குழந்தை, நான் உனக்கு குழந்தை என்றே காலத்தை ஓட்டீடலாம்" என்றான் சாரங்கன்.
"இப்படிப்பட்ட ஒரு கணவன் கிடைப்பதற்கு என்ன பாக்கியம் செய்தேனோ" என்று கடவுளுக்கு நன்றி சொன்னாள் மைதிலி.
அடுத்த ஞாயிற்றுக்கிழமை இருவரும் கிளம்பி, கோமளாவிடம் "நாங்க ஒரு பிரண்ட் வீட்ல கிரஹப்ரவேசத்துக்கு போயிட்டு வந்துடறோம் " என்று கூறிவிட்டு டாக்டரை பார்க்க கிளம்பினார்கள். ஏற்கனவே டாக்டரிடம் பிக்ஸ் செய்து கொண்டிருந்தார்கள். டாக்டர் பல்வேறு டெஸ்ட்களை எடுத்தாள். மறுநாள் ரிசல்ட் சொல்லுவதாக கூறினாள். அன்று இரவு முழுவதும் இருவருக்கும் தூக்கம் இல்லை. ஏதோ பைனல் எக்ஸாம் எழுதி ரிசல்ட்டுக்கு வெயிட் செய்து கொண்டு இருந்த மாதிரி இருவரும் இருந்தார்கள். மறுநாள் டாக்டருக்கு போன் செய்தான் சாரங்கன். டாக்டர் சாரங்கனிடம்
" நீங்க ரெண்டு பேரும் நேரில் வர முடியுமா " என்றாள். ஆபீஸில் அவனுக்கு லீவு கிடைப்பது கஷ்டமாக இருந்தது. டாக்டரிடம் "இன்று மாலை 6 மணிக்கு வருகிறோம்" என்று கூறினான்.பிறகு மைதிலிக்கு போன் செய்து விஷயத்தை கூறினான். அன்று பகல் முழுவதும் இருவருக்கும் வேலையே ஓடவில்லை. மைதிலிக்கு நெஞ்சு 'திக்' 'திக்' என்று அடித்துக் கொண்டது. டாக்டர் என்ன சொல்லப் போகிறாளோ என்று மிகவும் பயந்து கொண்டு இருந்தாள்.
சாரங்கனுக்கும் அதே நிலைதான்.
நாலரை மணிக்கு வீட்டுக்கு வந்த சாரங்கன் கோமளத்திடம் "அம்மா நாங்க கொஞ்சம் கோவில் வரை போயிட்டு வந்துடறோம்" என்று கூறிவிட்டு மைதிலியை அழைத்துக்கொண்டு டாக்டருடைய கிளினிக்குக்கு சென்றான். டாக்டர் ஒரு பேஷண்டை பார்த்துக் கொண்டிருந்ததால், இருவரையும் சிறிது நேரம் வெயிட் செய்ய வேண்டும் என்று சொன்னாள் டாக்டருடைய அசிஸ்டன்ட்.
வெய்ட் செய்து கொண்டிருந்த பத்து நிமிடமும் இருவருக்கும் ஒரு மணி போல பட்டது(தொடரும்)
No comments:
Post a Comment