நாற்கோணம்- 10

 நாற்கோணம்- 10

By N Krishnamurthy 

 *சீதா:*  ஆபீஸ்ல பைத்தன்ற புதிய புரோகிராமிங் லாங்குவேஜ்ல வேலை செய்ய வேண்டி இருக்கு.இது சம்பந்தமாக ஏதாவது புக் கிடைக்குமான்னு பாக்க ஹிகின் பாதம்ஸ் போலாம்ன்னு தீர்மானிச்சேன். டூவீலர் எடுத்துண்டு போய் 

பவழந்தாங்கல் ஸ்டேஷன்ல  போட்டூட்டு, பீச் போற  ரயிலில் ஏறி, எக்மோரில் இறங்கினேன். இறங்கின உடனே 23 C கெடைச்சது. எல்.ஐ.சி ல  எறங்கி, ரோடை கிராஸ் பண்ணி  ஹிகின்பாதம்ஸ்ல நுழஞ்சேன்.

ரொம்ப  நாழி  தேடினதல ஒரு நல்ல புக் கிடச்சது. இப்போ எல்லாம் டெக்னிக்கல் புக்ஸ் பர்ஸ்ட் ஃப்ளோர்ல வெச்சிருக்கா.  கிரவுண்ட் ஃபுளோரில, தமிழ் செக்ஷனில, பாரதியைப் பற்றிய "பாரதி காவலர்" ராமமூர்த்தி எழுதிய அருமையான  புஸ்தகம் இருந்தது. அதை   வாங்கி ராம்க்கு கொடுக்கலாம்ன்னு நெனச்சேன். கடைசி நிமிஷத்ல  அந்த எண்ணத்தை மாத்திண்டேன்.

என்னதான் வேற ஏதாவது நெனச்சிண்டிருந்தாலும் ,

பாழும் மனசு, சுழன்று சுழன்று, கடசீல  ராமுக்கும் நேக்கும் கல்யாணம் கெடயாதூன்ற  எடத்துலேயே வந்து நிக்கறது. டைம் இஸ் எ கிரேட் ஹீலர் ன்னு சொல்லுவா. என் மனசு ரணம்  ஆறர்துக்கு இன்னும் எத்தனை மாசங்கள்,எத்தனை வருஷங்கள் ஆகுமோ,தெரியல.

எங்கேயாவது உக்காந்துண்டு, ஓங்கி குரலெடுத்து அழணம் போல இருந்தது.

இதுக்கு நடுவுல  வேறொரு பயம்  வந்தூட்த்து. ராம் போன் பண்ணி" நான் சொன்ன விஷயத்தை யோசித்துப் பார்த்தயா"  ன்னு கேட்டா என்ன சொல்றதுன்ற பயம் தான் அது.

ராம் சொன்னபடி ரிஜிஸ்டர் மேரேஜ் செஞ்சுகறது சரியா படலை.அது என்ன பெத்தவாளுக்கும்,அத்தை,அத்திம்பேருக்கும் நான் செய்ற  துரோகம் ன்னு நெனைக்கிறேன்.

ஆத்துக்கு வரும்போது மணி 6:30 ஆகிவிட்டது. உள்ளேருந்த வந்த அம்மா "காபி சாப்பிடுகிறயா "ன்னு கேட்டா. "சரிம்மா. அரை டம்ளர் கொடு" ன்னு  சொல்லி  ஹால்ல  இருந்த சோபாவல உக்காந்தேன். காபி எடுத்துண்டு வந்த அம்மா " உன் பிரண்ட் ஜானகி வந்திருந்தாடி" என்றாள். இதை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. "எப்ப வந்தா" ன்னு கேட்டேன். "நீ கெளம்பி  போன அரை மணிக்கெல்லாம் வந்துட்டா. கொஞ்ச நேரம் பேசிண்டு இருந்துட்டு கிளம்பிட்டா" என்றாள்  அம்மா." என்ன சொன்னா" ன்னு  கேட்டேன். "நீ ,இந்த கல்யாணம் நிந்து போன விஷயத்தை பத்தி அவ கிட்ட சொல்லலையோ" என்றாள். இத கேட்டு  திடுக்கிட்டேன்." ஏம்மா, நீ ஏதாவது உளறிட்டியா" என்றேன்." நான் ஏண்டி உளற போறேன்.

நடந்தத  தான் சொன்னேன்" என்றாள் அம்மா. நான் என் தலையில் அடித்துக் கொண்டு "ஏம்மா, இதெயெல்லாம் போய் அவ கிட்ட சொல்லற" என்றேன்." உனக்கா வேணூண்ணா  அவ க்ளோஸ் ஃப்ரெண்ட்ன்னு  சொல்லுவ. ஆனா  முக்கியமான விஷயத்தை சொல்ல மாட்ட, இல்லையா" என்றாள்  அம்மா. அம்மாவை சொல்லி ஒரு பிரயோஜனமும் இல்லை .நான் இல்லாத போது அவ வருவான்னூ   யார் கண்டா. " சரி விடம்மா"  என்று சொல்லீட்டு, எட்டு மணிக்கு டிபன் சாப்ட்டூட்டு படுக்கப் போனேன். தினம் சொல்ற நூத்தி எட்டு 'ராம்'க்கு பதிலா 

நூத்தி எட்டு "கிருஷ்ணா" சொன்னேன். நாளக்கி ஜானகி ஆபீஸில  இதப் பத்தி  கேட்டா என்ன சொல்றது ன்னு யோசித்துக் கொண்டே இருந்தவள் அப்படியே தூங்கீட்டேன்.