நாற்கோணம் - 12

 நாற்கோணம் - 12

By N Krishnamurthy 

 *ஜானகி:* சீதா வீட்டிற்கு போய்ட்டு வந்த அடுத்த நாள் காலை சீதா  வரதற்கு முன்னாடியே ஆபீசுக்கு வந்தூட்டேன். சீதா வந்தவுடன் "ஹாய் சீதா" என்றேன். அவளும் அதற்கு பதில் சொன்னாள்.அதற்கு மேல் அவள் ஒண்ணும் பேசலை. ஒருவேளை நான் வந்து போனதே அவ அம்மா, அவ கிட்ட சொல்லலையோன்னு நெனச்சுண்டேன். சரி பாக்கலாம்ன்னு காபி டைம் வரை பொறுத்துண்டுருந்தேன்.

பேன்ட்ரியில் காபி குடிக்க போனோம்.

 அப்போது நான் சீதாவை பார்த்து "நேத்து நான் உங்க ஆத்துக்கு வந்திருந்தேன்" என்றேன். அதற்கு சீதா "அம்மா சொன்னா" என்று சொல்லி நிறுத்திக் கொண்டாள். இவளாக எதுவும் சொல்ல மாட்டான்னு நேக்கு தெரிஞ்சது. எனவே நான் அவளிடம் "விஷயத்தை கேள்விப்படேன், சீதா. நேக்கு ரொம்ப வருத்தமா இருந்தது" என்றேன்.

சீதா "யார் வருத்தப்பட்டு என்ன பலன்" என்றாள் விரக்தியாக. 

" நான் உன்   உன் க்ளோஸ் பிரண்ட் இல்லையா. என்கிட்ட இத நீ சொல்லி இருக்கலாமே "என்றேன். அதற்கு சீதா "நான் ஏற்கனவே வருத்தத்துல இருக்கேன். சந்தோஷமான சமாச்சாரமா இருந்தா பகிர்ந்துகலாம். இப்படி வருத்தமான சமாச்சாரத்தை உன்னிடம் சொல்லி, அதன் மூலமா உன்னையும் வருத்தப்பட வைக்கிறது நியாயம் இல்லை என்று நெனச்சேன்" என்றாள். பிறகு நான்  அவள் இரு கைகளைப் பற்றிக் கொண்டு "என்ன செய்யறது. சில சமயம் நாம  நெனப்பது போல் எல்லாம் நடப்பதில்லை. நீ தான் மனச தேத்திக்கணும்" என்றேன். 

அதுக்கு சீதா " என் மனசுல இருக்கற ரணம்  ஆற  ரொம்ப நாள் ஆகும்" என்றாள்.அதற்கு நான் அவளிடம்  " நீ சும்மா அதைப்பத்தியே நெனச்சுண்டு இருக்காதே" என்றேன். "பாக்கலாம்" என்றாள் சீதா.

இது முடிஞ்சு கிட்டத்தட்ட 15 நாள் கழிச்சு ஒரு  வியாழக்கிழமை அன்னிக்கு நான் சீதாவை பார்த்து " சீதா, நாளன்னிக்கு சனிக்கிழமை அன்னிக்கு திருவிடந்தை போயிட்டு,  அப்படியே  மகாபலிபுரம் போயிட்டு வரலாம்னு பாக்கறேன். நீ என் கூட வந்தா  நண்ணா  இருக்கும் " ன்னு சொன்னேன். அதுக்கு சீதா " நான் இதுக்கு உடனடியா பதில் சொல்ல முடியாது. கொஞ்சம் டைம் குடு. யோசிச்சு சொல்றேன்" அப்படீன்னா. 

மறுநாள் வெள்ளிக்கிழமை காலை பேன்டரிக்கு போய் காபி சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தோம்.

 " என்ன சீதா நாளைக்கு நீ வரத்தானே போறே"  என்றேன். அப்போ 

" நீ எப்படி போப்போறே" என்றாள்  சீதா. 

" பஸ்சுல  போக வேண்டியதுதான்" என்றேன். அதற்குள் காபியை எடுத்துக் கொண்டு வந்து எங்கள் எதிரில் உட்கார்ந்தாள்  டீம் லீடர்  ஜெயஸ்ரீ.

 " எங்கப்பா போறீங்க" என்றாள். என்னடா இது,  இவளும் வந்துடுவாளேன்னு  பயந்தேன். வேறு வழியில்லாமல்  

 " நாளைக்கு திருவிடந்தை அப்புறம்  மகாபலிபுரம் போக பிளான் பண்ணிண்டு இருக்கோம்" என்றேன்.

உடனே  ஜெய்ஸ்ரீ " திருவிடந்தயா.அது எங்கிருக்கு.அங்க என்ன விசேஷம்" என்றாள்.

"திருவிடந்தை நூத்தியெட்டு திவ்ய தேசங்களில் ஓண்ணு.அந்த  கோவிலில் நித்யா கல்யாண பெருமாள் சேவ சாதிக்கிறார்.அவரை  சேவிச்சா சீக்கிரம் கல்யாணம் நடக்கும்னு ஐதீகம்" என்றேன்.

ஜெயஸ்ரீயின்  கண்ணில் ஒரு  மின்னல் தோன்றி மறஞ்சுது.

இங்க ஜெயஸ்ரீ பற்றி நான் சொல்லியாகணம்.அவ ஒரு முதிர் கன்னி.

வயசு கிட்டத்தட்ட முப்பந்தைந்தை  நெருங்கீட்த்து. இருபத்தி அஞ்சு வயசுல அவளுக்கு மாப்பிள்ளை பாக்க வீட்டில் ஆரம்பிச்சாளாம்.அதிக பிரோமோஷன்  வாங்க ணம்ன்னு  எண்ணி, அதுக்கு கல்யாணம் தடையாக இருக்கும்ன்னு அப்போ கல்யாணத்தை வேண்டாம்னூட்டாளாம். ஐந்தாறு வருஷம் போனதும் கல்யாணம் பண்ணிக்கணம்ன்னு  எண்ணம் வந்தது. எவ்வளவு முயற்சி பண்ணியும் பலன் கெடக்கல. எப்படியாவது இந்த வருஷத்துக்குள்ள  கல்யாணம் பண்ணிக்கணம்ன்னு  தீவிரமா இருக்கா 

ஜெயஸ்ரீ.

ஜெயஸ்ரீ "எப்படிப்பா போக போறீங்க" என்று கேட்டாள்.

" பஸ்ல தான் போகப் போறோம் " என்று நான் சொல்ல, ஜெயஸ்ரீ

" நான் இருப்பத மறந்துட்டீங்களா. நீங்க ஏன் பஸ்ல போணம். நானும் வரேன். நம்ம எல்லாம் என்  கார்லே போயிடலாம்" என்றாள். வேற வழி இல்லாமல் "சரி" என்றேன்.

உடனடியாக மறுநாள் ட்ரிப்  பத்தி பிளான் பண்ணோம். காலை 6:30 மணிக்கு ஜெயஸ்ரீ நங்கநல்லூர் போய் சீதாவை பிக்கப் செஞ்சுண்டு ஏழரை மணிக்குள் சோழிங்கநல்லூரில் என்னோட  ஹாஸ்டலுக்கு வந்து விடுவதாகவும், அங்கிருந்து திருவிடந்தை  போலாம்னு ஏற்பாடு ஆச்சு.

மறுநாள் காலை சொன்னபடி, ஏழு முக்காலுக்கு ஜெயஸ்ரீ தன்னுடைய காரில், சீதாவை அழச்சிண்டு  வந்திருந்தா. நானும் காரில் ஏறிக்கொள்ள, கார் பறந்தது. சோழிங்கநல்லூரிலிருந்து ஈ சி.ஆர் பிடிச்சு பயணிக்க ஆரம்பித்தோம். போற வழில  இருந்த சங்கீதாவில் பிரக் பாஸ்ட் முடிச்சுண்டோம். ஒன்பதரை மணிக்கு திருவிடந்தை கோவிலை அடைந்தோம். நான் பெருமாள் சன்னதியில் நிந்துண்டு மனசுல "பெருமாளே.பாதி கிணறு தாண்ட வெச்சூட்ட. நீ தானப்பா எனக்கு ராம் ஆத்துகார கிடைக்க   தய பண்ணணும்" ன்னு வேண்டிண்டேன். சீதா ஒண்ணும் வேண்டிண்ட மாரி  தெரியல. ஜெயஸ்ரீ கண்ணை மூடி வெகு நேரம் பெருமாளுக்கு விண்ணப்பம் வெச்சிண்டு இருந்தான்னு   நெனக்கிறேன்.  மூவரும் கோவிலை வலம் வந்த பின் காரில் ஏறி மகாபலிபுரம் போய் சிற்பங்களை பாக்க ஆரம்பிச்சோம்.

அன்னிக்கு  வெயில் மிதமாகவே இருந்தது. எனவே வெயிலின் தாக்கம் அதிகமா தெரியல. மதியம் ஒரு மணிக்கு ஈ.சி.ஆர் இல் இருந்த 'மாமல்லா'வில் மினி லஞ்சை முடிச்சுண்டு மறுபடியும் சிற்பங்களை பாக்க போனோம். அர்ஜுனன் தபஸ்ஸை  பாத்துண்டு இருந்த போது, என் தோள் மீது கை வைத்து யாரோ கூப்பிட்ட மாரி இருந்தது. சடேர்னு  திரும்பி பாத்தேன்.