ஓனாண்டி

ஓனாண்டி (again season 2)

#ganeshamarkalam

ஓனாண்டியா, ஓணாண்டியா? ஓநாண்டியா இருக்குமோ! தெரியலை. எழுதிப்பாக்க அவசியமே ஏற்படலை. சடகோபனை அப்படித்தான் கூப்பிடரா. பட்டப்பெயராம். அவரும் சுவீகாரம் செஞ்சுண்டுட்டர்.

ஆத்துலேந்து 2 கிமீ தள்ளி தேனுபுரீஸ்வரர் ஆலயம். அங்கேந்து கபாலீஸ்வரர் கோவில் வரைக்கும் சுரங்கப்பாதை இருந்ததுன்னு ஒரு இடத்தை காமிப்பா. நிஜமான்னா தெரியாது. பழைமையான கோவில். அத்தனை அழகு, மொட்டை கோபுரம், முழுசா கட்டி புதுப்பிக்கணும்னு, தொல்பொருள் ஆராய்ச்சி நிறுவனத்துக்கு கீழே வந்ததால் கை வைக்க முடியலை. சிதிலம் இல்லாம பாத்துக்க கவர்மென்ட் இருக்குன்னு சொல்லிட்டா. மதில் சுவத்துக்குள் நாலா பக்கமும் களையா தோட்டம்.

கோவிலுக்கும் சடகோபனுக்கும் என்ன? அதான் சொல்லிண்டே வரேனே! ஞாயித்துக்கிழமை முன் மண்டபத்தில் நந்திகேஸ்வரருக்கு இடது பக்கத்தில் தூணில் சரபேஸ்வரர். அவருக்கு சரியா நாலரை டு ஆறு ராகுகால பூஜை. அதில் சடகோபன் தேவாரம், திருவாசகத்துலேந்து பாடுவர். அதோட தானே எட்டுக்கட்டின அம்பாள் இல்லை ஈஸ்வரன் மேலே ஒண்ணை பாடிட்டு அப்புரம் அபிஷேகம். கணீர்னு மைக் இல்லாம வந்திருக்கர 200பேருக்கும் கேக்கும்.

சுவாமி மேலே எட்டுக்கட்டி நிறைய வச்சிருக்கராம். தெரிஞ்சிண்ட குருக்கள் அதையும் பாடலாம்னு இவர் பாட பூஜைக்கு ஒத்தாசைக்கு வந்த வாலன்டீயர்ஸ் இவருக்கு ஓனாண்டி பட்டத்தை கொடுக்க எல்லாம் நடந்தது. அவா கேலியா வச்சது. 23ஆம் புலிகேசீயில் வரும் பாலபத்திர ஓனாண்டியை மனசில் வச்சு. அதை நல்ல பட்டமாய் இவர் எடுத்துண்டது ஆச்சர்யம்.

ஓனாண்டிப் புலவர்னு பிரபலம் ஆக, நண்பர்களுக்கு மட்டுமே சடகோபன்னு தெரியும். ராகுகாலம் இவர் வந்தாத்தான் களைகட்டும். எல்லாரும் குழுமிட்டாலும் சரபேஸ்வரர் கிட்டே தரையில் ஒரு இடம் காலியா விட்டுடுவா. “நகருங்கோ”ன்னு சொல்லிண்டே இவர் வந்து சேந்துக்கரச்சே, பாக்கரவா மத்தியில் ஓனாண்டிப்புலவர் வந்தாச்சுன்னு சலசலப்பு ஓடும்.

வயசு 55. யாரும் உறவு கிடையாதுன்னு பேச்சு. சன்னிதித்தெருவில் குருக்களாகம் தள்ளி ஒரு சிங்கிள் ரூமில் குடியிருக்கர். ஊர் ஊராப் போனவர் இந்த கோவிலில் 3 வருஷம் ஆச்சாம். பாக்க உயரமா, நன்னா இருப்பர். தலை நரைச்சு, ஷேவ் செஞ்சுக்காத தாடி. முறுக்கிவிட்ட மீசை. நெத்திக்கு குழைச்சு வீபூதி இட்டு, நடுவுலே சின்னதா குங்குமப்பொட்டு. பூஜைக்கு மட்டும்னு இல்லை, எப்பவுமே அவரை இப்படி பாக்கலாம். தெய்வாம்ஸ முகம்னு கூட.

வாசலில் கார், பைக் நிருத்தினா காசு வாங்க ஒரு பையன். பூக்காரியோட பையன். அவன் ஒனாண்டிக்கு சிநேகிதன். கோவில் சாத்தியாச்சுன்னா அவர் ரூமில்தான். இவருக்கும் அவனுக்கும் என்னன்னா, பாடம் சொல்லித்தரார்னு கேள்விப்பட்டோம். நன்னா இருக்கே!. ஸ்கூலுனு போரதில்லை, இவர்கிட்டே சில புஸ்தகங்கள், கணக்கு, வாய்ப்பாடு, திருக்குறள், இப்படீன்னு சொல்லிக் கொடுப்பராம். எழுதப் படிக்கவும். தூரக்க ஹோடல்லேந்து வேணும்னா வாங்கிண்டு வந்து கொடுப்பன்.

நான் ராம், SRMஇல் எஞ்சினீரிங்க் கடைசீ வருஷம். என் ஆள் சுவேதா ராகுகால பூஜை விடாம அட்டெண்ட் செய்யரான்னு நானும் சேர்ந்துண்டு அவளுக்கு என்மேல் மதிப்பும் மரியாதையும் – அதைவிட அன்பும் ஆசையும் வளர இப்போல்லாம் விடாம வரேன். சுவேதா ராம்னு அவ பேரை மாத்திப்பிடரதுன்னு – 330க்கே வந்து கோவில் வாசல் திறக்கரப்போ மத்த வாலன்டியர்ஸோட வெயிட் செய்வேன். நிறைய வேலை இருக்கும். உள்ளேந்து சரபேஸ்வரர் உத்ஸவ மூர்த்தியை பூட்டை தொறந்து எடுத்துண்டு வரணும். பூ, பழம் அபிஷேகத்துக்கு வேண்டியதையும் பிரார்த்தனை செய்யரவா கொண்டுவர சாமான்களையும் குருக்கள் வரத்துக்குள்ள ஒழுங்கா வைக்கணும்.

அர்ச்சனைக்கு சீட்டு கொடுத்து காசு வாங்கி. வர தேங்காயெல்லாம் உடெச்சுத் தரணும். வில்வம் தொடுக்கணும், பிரசாதம் ரெடியானதும் மடப்பள்ளிலேந்து எடுத்துவரன்னு, கூட்டத்தை ஒழுங்குபண்ணுவது, நேரா மூலவர் தரிசனம்னு போரவாளை வரிசையா காவந்து பண்ரதுன்னு. இங்கேயும் அங்கேயும் ஓடிண்டிருக்கரதை சுவேதா பாத்திண்டிருப்பா. பூஜை முடிஞ்சு பிரசாதம் தந்தப்புரம், சரடு வாங்கிண்டு கூட்டம் கறையரவரைக்கும் உக்காந்திண்டு என்னோட டாவாடிச்சுட்டு போவள். போன வாரமே ஆத்தில் வந்து பெசச் சொல்லுன்னா. பேசிட்டா படிப்பு முடிச்சதும் கல்யாணம்னு பிளான். SRMஇல் வேர கேம்பஸ்ஸில் நர்சிங்க் கோர்ஸ் பண்ரா. அப்பா இல்லை. அம்மா இன்கம் டாக்ஸில்.

ஒருநா ஒனாண்டி ஞாயித்துக்கிழமை பூஜையெல்லாம் முடிஞ்சதும் எங்கிட்டே வந்தர். “சடகோபன், இங்கே பாட்டுப்படுவேனே!” அறிமுகப்படுத்திண்டர். “சொல்லுங்கோ மாமா, தெரியும், ரொம்ப நன்னா பாடரேள்” ‘வா சித்தே, உங்கிட்டே பேசணும்.” உக்காரவச்சர். தொன்னையில் சக்கரைப்பொங்கல். “இந்தா”ன்னு நீட்டினர். கொஞ்சம் எடுத்துண்டு முகத்தைப் பார்த்தேன். என்ன பெசுவர், அதுவும் என்னிடம்?

தொன்னையை காலி செஞ்சு கர்சீப்பில் கையை தொடச்சுண்டு “நீ என்ன பண்ராய்? கோவிலில் ஒத்தாசை செய்யரதை கண்குளிர பாப்பேன், அது தவிர என்ன பண்ராய்?” அடடே, நம்மையும் கவனிச்சு பாராட்டராரேன்னுட்டு, படிப்பதையும் இது கடைசீ வருஷம்னு சொன்னேன். என்ன படிப்புன்னர். கம்யூனிகேஷன் எங்ஜினீரிங்க்னுட்டு நிருத்தினேன். அதுவே புரியுமா?. “அப்படியா”ன்னு சொன்னவர், “இந்த டெலிகாம்னு சொல்லுவாளே அதுவா? இப்போ தொலைத்தொடர்பு, என்டர்டெயின்மென்ட் கம்ப்யூட்டிங்க் எல்லாம் கலந்துபோய் வித்யாசமேயில்லை, கஷ்டமான படிப்போ?” ஆச்சர்யமா இருந்தது. தேவலையே, தெரிஞ்சிருக்கே!

“ஆமாம் சார், கத்துக்கரோம் அடுத்த வருஷமே புதுசா வந்துடரது, படிச்சதை அப்டேட் செஞ்சுக்கணும்”. “நன்னா படி, படிச்சுட்டு என்ன செய்யரதா உத்தேசம்?” எதிர்பாக்கலை. இவருக்கென்ன நாட்டம்னு பட்டது. “நல்ல வேலையெல்லாம் இருக்கு, பெரீய கம்பேனியில் போயிடலாம், அதிர்ஷ்டம் வேணும், பாத்திண்டிருக்கேன், வேலையில் சேர்ந்துட்டு மேல்படிப்பும்னும் ஒரு ஆசை”. “சரி நன்னா செய், அமோகமா வருவாய்”. அவரே “தாங்க்யூ”ன்னுட்டு எழுந்துண்டர்.

“சுவேதா எத்தனை நாளாப் பழக்கம்?” எதிர்பாக்கவேயில்லை. “கோவிலில் நடக்கரதை நான் கவனிக்காம இல்லை, சும்மா கேட்டேன், எஞ்சாய்!” பதிலுக்கு நிக்காம கிளம்பிப் போனர். எமகாதகர் போலெருக்கு? எப்படி எடுத்துக்கரது? விட்டுடவும் முடியாது. சுவேதாகிட்டே சொல்லணும். அவளோடையும் பெசியிருந்தா? இல்லை வழிமறிச்சு பெசினா? சுவேதா “ஒனாண்டி கேள்விப்பட்டுருக்கேன், மீட் செஞ்சதில்லை. சும்மா விளையாட்டா கேட்டிருப்பர்!” அதோட விட்டாச்சு.

10நா கழிச்சு, மெல்ல அப்பா அம்மாகிட்டே சுவேதாவை விரும்பரதாவும், நல்ல பொண் நம்மடவா, அவ அம்மாகிட்டே பேசணும்” அம்மா “அது என்னடா படிப்பு முடியலை, உத்யோகம் கிடையாது, காதல் கத்திரிக்காய்?” கத்தினா. அப்பா “படிக்கரச்சேதான் இளவயசு பொண்களை பாக்கரதும் பழகரதும் நடக்கும், ஆசை வரும், என் பையன் அழகா காதலிக்கரேன், கல்யாணம் செஞ்சுக்கரேன்னு வரான், நீ சத்தம் போடாம அந்த பொண் நம்மாத்துக்கு ஒத்து வருமான்னு பாரு!” நானும் என் தங்கை வனஜாவும் அதிர்ந்தே போனோம். அப்பாதான் தையத்தக்கன்னு குதிப்பர், அம்மா என் பக்கம் பேசுவான்னு நினைச்சா நேர் எதிரான்னா இருக்கு. நாளைக்கு வனஜாவுக்கு யாரையாவது பிடிச்சிருந்தா மாத்தி குதிப்பாளோ!

ஜாதகம் வாங்கிண்டு வந்து கொடுத்தேன். ஜோசியர்கிட்டே போச்சு. “உங்காத்தில் என்னடீ நிலவரம்?” “அம்மா கோவிலில் உன்னை உனக்குத் தெரியாம பாத்துட்டா, உங்காத்தில் வந்து பெசினா ஓகேதான்”. சொன்னவள் “ஒண்ணு மனசில் வச்சுக்கோ படிப்பை முடிச்சு வேலையில் உக்காந்தாத்தான் கழுத்தை நீட்டுவேன்” “எனக்கு முன்னாடி உனக்கு வேலை கிடெச்சா பண்ணிப்பையா?” “நோ சான்ஸ்!” நம்மம்மா இவள் அம்மாவைப் பாக்கணும். டிக்ரீ வாங்க 4 மாசம் இருக்கு. ஏதாவது காம்பஸ் இன்டெர்வ்யூன்னு நடந்தால் பூந்துண்டுடலாம்னு பட்டது. அப்புரம் டும்டும்தான்.

ஆனால் எதுவும் எதிர்பார்த்தா மாதிரி நடக்கலை.

“ஜாதகம் பொருத்தம் ஆச்சு, நாங்க போய் சுவேதாவை அவாத்தில் வச்சு பாத்துட்டு பேசிட்டு வரோம்”னு போனவா, சோகமா திரும்பி வந்தா. “சுவேதா அம்மா விவாகரத்து வாங்கிண்டவளாம். சுவேதா கைக்குழந்தையா இருக்கச்சே தன் அப்பா பேச்சைக்கேட்டு ஆத்துக்காரரை பகைச்சிண்டு பிரிஞ்சு வந்துட்டான்னு கேள்விப்பட்டோம், யோசிக்கணும்டா”. திக்குன்னுது. சுவேதா சொல்லவேயில்லை. அப்பா இல்லைன்னா அதுனாலே எங்கேன்னு கேக்கலை. என்ன செய்யரதுன்னு ரெண்டு பேருக்குமே பிடிபடலை. அம்மா டைவெர்ஸை மாத்தமுடியாது. ஆனா எங்க கல்யாணம்?

அன்னைக்கு ராகுகால பூஜை. எல்லாரும் செய்யராப்புலே 9 வாரம் விடாம பூஜையில் கலந்துக்கரோம்னும், நினெச்சதை நடத்திக் கொடுக்கணும்னும் வேண்டிண்டு, நானும் சுவேதாவும் சீட்டு வாங்கிண்டோம். வந்துண்டுதான் இருக்கோம், கைங்கர்யம் செய்யரோம், ஆனாலும் இப்படி செஞ்சா நல்லது நடக்கரதாம். அதான்.

6ஆவது வாரம் பூஜை முடிஞ்சதும் அப்பா மனசு இளகினாப்போல பட்டது. சரபேஸ்வரர் கண்ணை தொறந்துட்டரோ? 8ஆவது வாரம், “ஜாதகம் நன்னா பொருந்திருக்கரச்சே நாம ரொம்ப யோசிக்கணுமா”ன்னு அம்மா பேசிண்டிருந்ததை கேட்டேன். 9ஆம் வாரம், கார்த்தாலே “சுவேதா அம்மாவையும் கோவிலுக்க வரசொல்லு, நாங்களும் வரோம் அங்கேயே பெசிடலாம்னு அப்பா சொன்னர்.

கோவிலுக்குள் அப்பா நுழையரதைப் பாத்துட்டு ஓனாண்டி ஓடி வந்து பழகியவர் பாதிரி கைகுலுக்கி குசலம் விசாரித்துப் போரர். எனக்கு ஒண்ணும் புரியலை. இவரை உங்களுக்குத் தெரியுமான்னா, “ஆமாம் பாடுவாரே, புலவராச்சே”ங்கரர் அப்பா. அப்புரம் சுவேதா அம்மா வர இவாள்ளாம் பேசிக்கரதை பிராசாதம் தந்துண்டே பாக்கரேன். சிரிச்சுண்டே பிரிஞ்சு போனதைப்பாத்துட்டு கல்யாணம் நிச்சயம் நடக்கும்னு பட்டது. பாத்திரங்களை தேய்க்கர இடத்தில் வச்சுட்டு வரச்சே ஓனாண்டி வந்து கையைப் பிடிச்சு “கங்க்ராட்ஸ்”னு சொல்லிட்டுப் போனர். “நிச்சயம் ஆகிடுத்தாமே, கூப்பிடாம விட்டுடாதே!” படிப்பை முடிச்சு வேலையும் கிடெச்சு கல்யாண வேலை ஆரம்பிச்சது

அப்பாவும் அம்மாவும் சடகோபன் மாமாவை நலங்கில் பாடச்சொல்லலாம்னு அபிப்ராயப்பட, என்னை அனுப்பி சம்மதத்தை கேளுன்னா. “அதுக்கென்ன பேஷாப்பாடரேன்”னுட்டர். நாங்க சொன்னதால் சுவேதாவத்தில் தட்டலை. கல்யாணத்தில் தேவாரம் பாடினா வித்யாசமா இருக்கும்னுட்டு மட்டும் சொன்னா.

ஓனாண்டியோ சிரத்தை எடுத்துண்டு, எங்களுக்காகவே புதுசா எட்டுக்கட்டி நிறைய காதல் பாட்டுக்கள், கிருஷ்ணர்மேல் ராதா, மீனாக்ஷி சுந்தரேஸ்வரர்மேலே பாடினாப்புலே 10 பாட்டு பாடி அசத்த வந்திருந்தவா எல்லாரும் மகிழ்ச்சியா கேட்டா.

சித்தே தள்ளி உக்காந்திண்டிருந்த சுவேதா அம்மா மட்டும் கண்ணைத் தொடைச்சிண்டதை நான் பார்த்தேன்.