பெண்கள் இல்லாத உலகம்

பெண்கள் இல்லாத உலகம் (சிறுகதைகள் சீ2 – 89)

#ganeshamarkalam

இப்போல்லாம் முகநூலை தொறந்தா அபந்தமான கேள்விகள் கேட்டு போஸ்ட் வரது. நம்ம திண்ணையில்தான். அப்படி ஒண்ணு: “பெண்கள் இல்லாத உலகம் எப்படி இருக்கும்?” நான் பொதுவா இதுக்கெல்லாம் பதில் போடறதில்லை. இதை மட்டும் சும்மா விட்டுடப் பிடாதுன்னு “ஆண்களே இல்லாத உலகம் பெண்களுக்கு எப்படி இருக்குமோ அப்படி இருக்கும்.”  டைப் செஞ்சுட்டு என் வேலையைப் பாக்கப் போயிட்டேன்.

அப்புரம் யார் என்ன பதில் போட்டா, மண்டையை எப்படி பிச்சுண்டான்னு பாக்கலை. ஸ்விட்சாஃப் நோடிஃபிகேஷன்னு ஒண்ணு வச்சிருக்கா. பயன்படுத்திப்பேன்.

பெண்கள் இல்லாத உலகத்தை பத்தி சொல்லணுமா? பைத்தியமே பிடிச்சுடும். ஆத்தில் பாய் இருந்தா விரிச்சுப்போட்டு பிராண்டத் தோணும். பாய் இல்லைன்னா சுவத்தை நகத்தால் கீறுவேள். அது ஏன் அப்படி ஒரு உலகத்தை யோசிக்கணும்? போஸ்ட் செஞ்சவர் அவாத்தில் அன்னைக்கு வாங்கிக் கட்டிண்டிருப்பர். மண்டகப்படி ஓய்ஞ்சதும் இப்படி தோணும். இது சகஜம்தான். அதுக்காக பொத்தாம் பொதுவா போஸ்ட் போட்டுடரதா? எங்காத்தில் சண்டை முடிஞ்சதும் பொண்கள் இல்லாத உலகத்தை நினெச்சுக்க மாட்டேன். உலகமே அழிஞ்சுடணும்னு படும். அத்தனை வாங்கிக் கட்டிண்டிருக்கேன். இருந்தாலும் பொண்களே இருக்கப்பிடாதுன்னு நினெச்சதில்லை.

பெண்களால் கஷ்டப்படாரவா நம்மில் நிறையபேர் உண்டு. அவாளை இப்படி நினைக்கப்பிடாதுன்னு புத்திமதி சொல்லி பிர்ச்சனைக்கும் தீர்வு தந்தா என்ன? ஆண்கள் ஸமூகத்துக்கு சேவையா இருக்குமே! பொண்களும் மத்த பெண்களால் கஷ்டப்படறதை கண்கூடாப் பாக்கரோம். மாமியார் மருமகள் கிட்டே, மருமகள் மாமியார் கிட்டே. அது இப்போ வேண்டாம். ஆண்கள் பிர்ச்சனையை தீத்துட்டு பிழைச்சுக் கிடந்தா அதையும் கையில் எடுக்கலாம்.

இதுக்கெல்லாம் என் நண்பன் தியாகராஜன்தான் சரி. திநகரில் ஜிஎன் செட்டி சாலையில் வீடு. “வரேண்டா, எங்கேயும் போயிடாதே, முக்கியமான விஷயம் பெசணும், முடிஞ்சா சீனுவாசனையும் வரச்சொல்லு.” போனில் சொல்லிட்டு கிளம்பியாச்சு.

பஸ்ஸில் கூட்டம்னா கூட்டம். முதியோர்க்குன்னு சீட் வச்சிருக்கா. உக்காரலாம்னா 35 வயசு பெண்மணி ஒரு சிட்டில். அவள் பக்கத்துலேயா? என் நரையையும் நீண்ட தாடியையும் பாத்துட்டு எழுந்துக்கணுமா வேண்டாமா? பெண்கள்னா இதான்! எல்லாச் சலுகைகளும் வேணும் ஆனா எப்போவும் ஒடுக்கப்பட்டவா மாதிரி ஏக்ட் காமிப்பா. நின்னுண்டே போனேன் சைதாப்பேட்டை வரைக்கும். 

ஒரு சின்னப்பையன் “நீ உக்கார் பெருசு”ன்னான். ஆணுக்கு ஆண்தான் மனசு இறங்கிவரா.

நேர திநகர் பஸ் ஸ்டாண்டுலேந்து ஜீவாபார்க் போயாச்சு. வழீலேயே தியாகராஜன். “வாடா வசந்தா பவனுக்குப் போலாம்.”. “ஏண்டா ஆத்துக்கு கூட்டிண்டு போலையா”ன்னதுக்கு அவன் ஆத்துக்காரி, உங்க நண்பர் மீட்டிங்னு போட்டு இங்கே உக்காந்துண்டு விதண்டா வாதம் செய்வர், நான் டீ காபி போட்டுத் தரமுடியாது, நீயும் போய் வெளீலே சாப்டுக்கோ”ன்னாளாம். சரீன்னு சீனுவாசன் வந்ததும் வசந்தா பவனில் உக்காந்துண்டோம். 

சீனுவாசன் சோகமா இருந்தான்.

“ஏன் ஒருமாதிரி இருக்காய்?” கேட்டதுக்கு சட்டுன்னு கண்ணில் தண்ணி கோத்துண்டு அழ ஆரம்பிச்சான். என்னடா, சொல்லுன்னப்புரம், “டயட்னு பட்னி போட்டு கொல்ராடா!”. “எல்லாருக்கும் நடக்கறதுதான், நாங்க அழரோமா, நிறுத்து”. “இல்லை, இன்னும் இருக்கு!” வண்டி வண்டியா துக்கத்தை கொட்டினான். அதில் ரெண்டு. 

போன் வந்ததாம். ஆத்துக்காரி துணி உலத்தப் போயிருக்கான்னு. இவன் எடுத்தானாம்.

சேலத்துலேந்து மச்சினி. எப்படி இருக்காய்னு கேக்க, அவள் பாவம் தன் கஷ்டத்தை பூரா கொட்டிட்டாளாம். காலில் 3 நா முன்னாடி வழுக்கி விழுந்த ஸ்ப்ரைன், ஏற்கனவே ஆணி, ஒத்தை தலைவலி, நேத்து தீஞ்சு போயிட்ட புளிக்காய்ச்சல், மாப்பிள்ளைக்கு பேதி, ஆத்தில் வெராண்டாவில் தேன்கூடு கட்டிண்டு வாசலுக்கு போய் கோலம் போட முடியாம எல்லாத்தையும்.

பொருமையா கேட்டவன் ஆத்துக்காரி வந்ததும் “உன் தங்கை, இந்தா பேசு”ன்னுட்டு போனை சரியா மூடிக்காம, “என்ன வேணும்னாலும் பேசு, சௌக்கியமான்னு மட்டும் கேட்டுடாதே”ன்னுருக்கான். 

அது அந்தப்பக்கம் காதில் விழுந்து “என்ன அத்திம்பேர் இப்படி சொன்னர்”னு கம்ப்ளைன்ட். போனை டப்புன்னு வச்சுட்டாளாம். இவள் தன் தங்கைகிட்டே நீ மன்னிப்பு கேக்கரவரைக்கும் தள்ளிப்படுத்துக்க சொல்லியிருக்கா.

நேத்து பிக் பாஸ் பாக்கரச்சே இந்த சீசன் சகிக்கலை, முன்னாடியாவது ஓவியா இருந்தா, கண்ணுக்கு குளிர்ச்சியான்னு சொல்லியிருக்கான். கரண்டியை விசிறி அடிச்சிருக்கா, மயிரிழையில் தப்பிச்சுட்டான். ராத்திரி சாப்பிட தரலையாம்.

பிழியப்பிழிய அழுததில் ஞாயம் இருக்கா மாதிரி பட்டது. சரி, “நாங்க காபி ஆர்டர் செய்யரோம், நீ ராத்திரி ஒன்ணும் சாப்பிடலை, ஏதாவது ஹெவியா ஆர்டர் செஞ்சுக்கோ”ன்னுட்டு வந்த விஷயத்தை பேசலாம்னென்.

“பெண்கள் ஆண்களுக்கு செய்யர கொடுமைலேந்து எப்படி மீள்வது, மீள முடியலைன்னா பெண்கள் இல்லாத உலகத்தை எப்படி சிருஷ்டி செய்வது?” இதான் தலைப்பு. எங்களில் ரொம்ப பாதிக்கப் பட்டவாளுக்கு முன்னுரிமை தந்து அவா அபிப்ராயத்தை கேக்கலாம்னு சீனுவாசன் சாப்டு முடிக்கட்டும்னு காத்திண்டிருந்தோம். அவன் இப்போதான் பொங்கலும் ஒரு செட் பூரியும் முடிச்சிருக்கான். தோசை வரணும். மத்தது அப்புரம் சொல்ரேன்னு ஆர்டரெடுக்க வந்தவனை அனுப்பிச்சுட்டான். 

நாங்க அவனையே ஆவலா பாத்திண்டிருக்கரதை கவனிச்சுட்டு, “என்னைப் பொருத்த வரைக்கும் ஆண்கள் வேர கிரகத்துக்கு போயிடரது நல்லது”. அத்தனை நொந்து போயிருக்கான்.

“அவாளுக்கு தெரியாம பிளான் பண்ணி கிளம்பிடணும், இல்லை கூடவே வருவா, இல்லை போக விடமாட்டா.” தியாகு. இவன் தாத்தா சுதத்திர போராட்டத்துலே 12 நாள் ஜெயிலில், இப்போ பேரன் சுதந்திர இந்தியாவில் தாம்பத்ய ஜெயிலில். “ஏண்டா பொண் சிங்கப்பூரில் இருக்காளே! போய் கொஞ்சநா தங்கிடரதுதானே?” “முடியாது, அம்மாவொட வந்தா வா இல்லைன்னா வராதேன்னு சொல்லிட்டா”. 

பொண்கள் எந்த ரூபத்தில் வாய்ச்சாலும் பிர்ச்சனைதான்.

சீனுவாசனுக்கு எல்லாம் பசங்க. ஆண்கள் மெஜாரிடியா இருந்த வரைக்கும் ஓகேவாம், ஜாலியாப் போச்சாம், பொண்டாட்டி கன்ட்ரோல்லே இருந்தா. மாட்டுப்பொண்கள் வந்ததும் டக்குன்னு தலைகீழாம். “அப்படி என்ன ஆச்சு?” “என் பையங்களை ரெண்டே மாசத்தில் வந்த மாட்டுப்பொண்கள் ந்யூட்ரலைஸ் செஞ்சுட்டா. இப்போ நான் மட்டும் இவள் கிட்டே. எத்தனை நா தாக்குப்பிடிப்பேனோ? ஏதாவது ஆச்சுன்னா உனக்குத்தான் போன் வரும், கணேசா உன் நம்பரைத்தான் கொடுத்திருக்கேன், வந்து பாத்துக்கோ.”

“புலம்பலை நிறுத்து, இப்போ நாம என்ன செய்யணும்?” “எமோஷனலா சிந்திச்சா தப்பான முடிவு எடுப்போம், லாஜிகலா யோசிக்கணும். எதை வச்சு நம்மை ஆட்டிப்படைக்கரா, அதை கண்டுபிடிச்சு, டிஃபென்ஸ் மெகானிஸத்தை பலப்படுத்திண்டுட்டா ஆச்சு”. தியாகுவே இப்படி சொல்லிட்டு சிலதை வரிசைப்படுத்தினான்.

“முதல்ல நாம அவாகிட்டே டிபெண்டென்டா இருக்கோம்கிறதை அவாளுக்கு தோதா ஆக்கிக்கரா. அதை முதல்லே நிறுத்தணும்.” “என்ன சொல்ராய், இண்டிபெண்டென்ட்னு காமிச்சுக்கணுமா? எந்தெந்த விஷயத்தில்?” “முதல்லே சாப்பாட்டில், நமக்கும் சமைக்க முடியும், இல்லைன்னா ஹோடலுக்கு போவோம், இவா பொங்கிப் போடறதை நம்பி நம்மளை நம்ம அம்மா விட்டுட்டுப் போகலைன்னு”.

சீனுவாசன் “நாம எதையாவது ஏடாகூடமா செஞ்சு இவாகிட்டே மாட்டிக்கரதை நிறுத்தணம்” நான் “அதாவது ஒண்ணுமே செய்யாம சும்மா இருக்கச் சொல்ராயா?” “இல்லை, எப்பவும் போல இருக்கணும் ஆனா மாட்டிக்கப்பிடாது. ஓவியா, நமீதா இப்படி பாக்கரத்துக்கு நன்னா இருக்கரவாளை, அவா முன்னாடி புகழப்பிடாது. டிவி பாக்கரச்சே ரெஜினா கஸான்ட்ரா, நித்யா மேனன் வந்தா “யார் இவ பாக்க சகிக்கலை”ன்னு சொல்லிட்டு மனசுக்குள் நன்னா ரசிச்சுப் பாத்துடணும்.”

சொல்லிட்டு சீனுவாசன் நிறுத்திண்டான். பொங்கல் பூரிக்கு இவ்வளவுதானோ? தோசையும் வடையும் வந்தப்புரம் இன்னும் பேசுவானோ! 

“நீ சொல்லுடா தியாகராஜா. உனக்கு ஏதாவது ஐடியா இருக்கா?”

“நிறைய, செயல்படுத்த முடியாம தவிக்கரேன். கார்த்தாலே குளிச்சு சட்டை போட்டுண்டு கிளம்பிடணும். எங்கே போரோம் எப்போ வருவோன்னு சொல்லப்பிடாது. சாயங்காலமா வந்தாப் போதும். முழுநாளும் என்ன பண்ணினானு கவலைப் படட்டும்.” 

“நல்ல ஐடியாவாத்தான் இருக்கு. நான் ஒருநா இப்படி பண்ணினேன் திரும்பி வந்தா ஆகம் பூட்டியிருக்கு. லைட் கம்பத்துக்கு அடீலே கொசுக்கடீலே ஒம்பதரை வரைக்கும் நின்னிண்டிருந்தேன். வந்தவள் ஒண்ணும் கேக்காம கதவைத் தொறந்து உள்ளே விட்டா. ஒரு வார்த்தை பேசலை. ரொம்பவும் கஷ்டமாகிடுத்து” நான் சொன்னேன்.

“ஆகும். தயாரா இருக்கணும். சண்டைன்னா சட்டை கிழியாம எப்படி? ஒண்ணு கவனிச்சாயா கணெசா, நாம டிஸைட் செய்யரது எனக்கு வொர்கவுட் ஆனா உனக்கும் ஆகும்னு உத்தரவாதம் இல்லை. எல்லாருக்கும் பயன்படரா மாதிரி ஐடியாக்களை புஸ்தகமா போடலாம்.” 

எடுத்துண்ட விஷயம் PHD பண்ணலாம். ஒரு நாள்லெ தீர்வு முடியாது. சீனுவாசன் வடையை தட்டு நடுவில் வச்சு அதை சட்னியால் மூடி அப்புரம் சட்னி விட்டுண்டதை யாரும் பாத்துடப்பிடாதுன்னு ரெண்டு கரண்டி சாம்பாரும் ஊத்தி, நடு பள்ளத்தில் சின்ன வெங்காயம் உக்காரரா மாதிரி செஞ்சு ஸ்பூனை கையில் எடுத்ததும் தியாகு வெயிட்டரை கூப்பிட்டு ரெண்டு ப்ளேட் வடை எங்களுக்கும் ஆர்டர் செஞ்சான்.

சாப்டுட்டு கிளம்பரச்சே, “நாம் டச்சில் இருப்பது நல்லது, பிர்ச்சனைன்னா ஷேர் செஞ்சாலே வீரியம் குறையும், அடுத்தவாரம் திரும்பவும் மீட்டிங்க்”னு.

வெளீலே Mrs. தியாகுவும், சீனுவாசன் ஆத்துக்காரியும் நிக்கரா. “பாத்தியாடி, இங்கேதான் இருப்பான்னு சொன்னேனே! நன்னா சாப்டுட்டு வரா, நம்பளையும் அழைச்சிண்டு வரலாம்னு தோணலை. ஏன்னா நான் ஏதோ விளையாட்டுக்கு டீ போட்டுத் தரமாட்டேன்னு சொன்னதை அப்படியே எடுத்துண்டு அண்ணாவை கூட்டிண்டு இங்கேயா வருவா?” சீனுவாசன் பாரியாளோ, “நேத்தும் ஒண்ணும் சாப்பிடலை, கார்த்தாலே தியாகுவாத்துக்குன்னு கிளம்பிட்டேள், மனசுக்கு கஷ்டமா இருந்தது. நானும் கிளம்பி வந்துட்டேன், ஏதாவது சாப்பிட்டேளா, முகமே சோர்ந்து இருக்கு, வாங்கோ ஆத்துக்கு போலாம்.” “வரோம்டா கணெசா”ன்னு கிளம்பினா.

திடீர்னு நான் மட்டும் தனி ஆளா, என் ஆத்துக்காரியும் கூட இருந்தா நன்னா இருக்குமேன்னு பட்டது. பஸ்ஸை பிடிச்சு ஆத்துக்கு போலாம்னு நடக்கரேன். சித்தே போயிருப்பேன் போன். “எங்கே ரொம்பநாழியா காணலை?” “தியாகுவைப் பாத்துட்டு வரலாம்னு. வந்திண்டிருக்கேன்”. “சாப்பிட ஆத்துக்கு வந்துடுங்கோ! வரச்சே ஏதோ நேசுரல்ஸாமே, அங்கே போய் முதல்ல உங்க தாடியை நன்னா மழிச்சுவிட்டுண்டு வாங்கோ, சகிக்கலை. கிட்டக்க வரணும்னு யோசிச்சா குத்துமோன்னு தோணரது”.

“பண்ணிண்டுடரேன்!” உடனே ஒத்துண்டேன். போரச்சே அம்பிகா அப்பளம் டிப்போவில் இலந்தப் பழ வடை வாங்கிண்டு போணம், அவளுக்கு பிடிக்கும். ஷேவ் செஞ்சுட்டா பிர்ச்சனை இல்லையாம். கிட்டக்க வருவாளாம்.

பெண்கள் இல்லாத உலகத்தை இன்னொருநாள் பாத்துக்கக்கலாம்னு வேகமா நடையைக் கட்டினேன்.