அப்பா மேல உனக்கு கோவம் இல்லியாடி

சிறுகதை ........ ஸ்பெஷல்

”உன் தங்கையை பி.இ சேர்த்தாச்சாமே? உங்கப்பா லெட்டர் போட்டிருக்கார். ” அவரின் ஆஃபீஸ் அட்ரஸுக்குத்தான் எல்லா லெட்டரும் வரும்.

அந்த லெட்டரை வாங்கிப் பார்க்கிறேன். ஒன்றரை லட்சம் நான் ரீஃபண்டபிள் டொனேஷன். வருஷத்திற்கு கிட்டத்தட்ட எழுபதாயிரம் ஃபீஸ். ஆக மொத்தம் அப்பாவோட ரிட்டயர்மெண்ட் பெனிஃபிட்ஸ் காலி. 37 வருட உழைப்பின் மொத்த பலனும் போச்சு. ஏனோ எரிகிறது…! எனக்குக் கிடைக்காதது அவளுக்கு கிடைத்து விட்டது.

விடுவிடுவென ஒரு லெட்டர். “நீ இன்னும் கொஞ்சம் கவனமா படிச்சிருக்கலாம். 90% வந்திருந்தியானா இவ்ளோ செலவு பண்ணியிருக்க வேண்டாம். அப்பாவோட 37 வருஷ உழைப்பு. இனிமேயாவது டிவி பாக்கறதெல்லாம் மூட்டை கட்டி வச்சுட்டுப் படி”

அவளின் போதாத நேரமா இல்லை என் பொல்லாத நேரமோ அந்த லெட்டரை அப்பா பத்திரமாக வைத்திருந்தார். படிப்பு முடிந்ததும் சோதனையாக அந்த வருடம் கேம்பஸ் இண்டர்வியூ இல்லை. ஃபர்ஸ்ட் க்ளாஸில் தேறியும் வேலை கிடைக்கவில்லை. கிராமத்து பெண். இங்க்லிஷ் சரளமாக பேச வரவில்லை. ”ECE ஆ? கம்ப்யூட்டர் இல்லியா? ஏதாவது கோர்ஸ் படிங்க. சாஃப்ட்வேர் இஞ்சினியருக்குத் தான் வேல்யு.”

சென்னையில் சித்தப்பா வீட்டில் தங்கி கம்ப்யூட்டர் கோர்ஸ் சேர்ந்தாள். தாம்பரத்தில் இருந்து திருவான்மியூர் வரவேண்டும். கோர்ஸ் முடிய ஒன்பதாகும். 20 வருடங்களுக்கு முன் இரவில் தனியாக திரும்புவது கஷ்டம். என் நெருங்கிய உறவினர் வீட்டில் தங்க இடம் கேட்டேன். இடம் கொடுத்தார்கள். ஆனால் அத்தனை வீட்டு வேலையும் செய்வாள். அவர்களின் பெண் இஞ்சினியர். அவளும் பல சோதனைகளைக் கடந்து சாதித்தவள். நான் எப்போது ஃபோன் செய்தாலும், “உன் தங்கைக்கு சாதிக்கணும்கிற வெறியே இல்ல. என் பொண்ணு வேலைன்னா எவ்வளவு வெறித்தனமா செய்வான்னு நீதான் பார்த்திருக்கிறியே, இவளை எது கேட்டாலும் படிச்சதெல்லாம் மறந்துருச்சுங்கிறா, ஏதாவது கிளார்க் வேலைக்கு போனாலாவது 2000 கிடைக்கும். என்று எரியும் நெருப்பில் எண்ணெய் ஊற்றுவார்கள். அந்த கோவத்தை அவள் மேல் திருப்புவேன்.

ஒரு கட்டத்தில் என் கணவர் வேலை பார்த்த காலேஜில் அவளுக்கு லீவ் வேகன்ஸி லெக்சரராக கிடைத்தது. 6000 சம்பளம். அப்பாக்கு பெருமை. எடுத்த எடுப்பில் 6000. அவர் ரிட்டயர்ட் ஆகும்போது அவரின் சம்பளம் 10000த்து சொச்சம். “இப்படியே அவளைக் கண்டினியு பண்ண சொல்லு. இன்னும் கொஞ்சம் நாளானா 10000 கிடைக்கும். இங்கயே ஏதாவது மாப்பிள்ளை பாத்துடலாம்”னு சொல்ல ஆரம்பிச்சார். நானும் எல்லாத்துக்கும் மாடு மாதிரி தலையாட்டிட்டு அப்பாட்ட சொல்லுவேன்.

அவ சொல்லுவா, “கீதா, இது என் கோல் இல்ல, எனக்கு உன்னை மாதிரி டீச்சர் ஆகணும்னு எய்ம் இல்ல. என் ஆம்பிஷன் வேறன்னு.” உடனே அஸ்திரத்தைத் திருப்புவேன். ”யோசிச்சுப்பார். கிட்டத்தட்ட 4 லட்சம். தவிர ஹாஸ்டல் செலவு. அஞ்சு லட்சம். பேங்கில் இருந்தா மாசம் 5000 கிடைச்சிருக்கும்.(அப்போ பிக்ஸட் வட்டி 11%)” படிச்சுட்டு தண்டச்சோறா உக்காந்திருக்க எதுக்கு செலவு பண்ணியிருக்கணும்னு கத்துவேன்.

மூணு மாசம் கழிச்சு வேலையை விட்டுட்டா! ஏன்னு கேட்டா என் லைன் இதில்லன்னு சொன்னா. அப்போ நான் ரெண்டாவது பிரசவத்துக்காக அம்மா வீட்டில் இருந்தேன். வேணும்னே அப்பா வரும்போது அவளை ஏதாவது சொல்லுவேன், ”வெட்டியாத்தானே இருக்கேன்னு…” உடனே அப்பா அந்த கார்டை எடுத்துக் காமிச்சு ஆரம்பிச்சிருவார். ”பேசாம கல்யாணம் பண்ணித் தொலைச்சிருக்கலாம்னு…!” இப்ப யோசிச்சாலும் ஏன் ரெண்டு பேரும் அப்படி அல்பத்தனமா நடந்துக்கிட்டோம்னு தோணும். ஏன்னா எங்க ரெண்டு பேருக்குமே அவன்னா உயிரு.

ஒரு தரம் சாப்பிடும்போது அவ ஏதோ பிடிக்கலன்னு சொன்னா. உடனே அம்மா அவளுக்காக கொஞ்சம் கோதுமை மாவைக் கரைச்சு தோசை வார்க்கவே, ”அவ என்ன பெரிய மஹாராணியான்னு நான் கத்த, அப்பா கத்த, உள்ளே பாத்திரம் தேய்க்கற தொட்டி முற்றத்துக்கிட்ட ஒளிஞ்சு உக்காந்து சாப்பிட்டு இருந்தவ அப்படியே தட்டைப் போட்டுட்டு ஓன்னு அழுதா… அம்மா என் கையைப் பிடிச்சுட்டு கெஞ்சினாங்க. ”அவளை சோறு தின்னவிடாம பண்றியே, அவ ஏதாவது பண்ணிக்கிட்டா”ன்னா வாழ்நாள் முழுக்க வருத்தப்படணும்டின்னு!

எங்களுக்கு பயந்தே அவ தையல்க்ளாஸ் போக ஆரம்பிச்சா! எங்க மாமியார் திட்டுவாங்க. ”இதுக்கு எதுக்கு இஞ்சினியரிங் படிக்கணும், ப்ளஸ் டூ முடிச்சிட்டு டெய்லரிங் போயிருக்கலாமே”ன்னு. பி.இ. முடிச்ச அந்த ஒரு வருஷத்துக்குள்ள அவ அனுபவிச்ச மெண்டல் டார்ச்சரை யாரும் அனுபவிச்சிருக்க மாட்டாங்க. 

அவளோட பொறுமைக்கு பலன் கிடைச்சது. என்னோட பால்ய சிநேகிதி பெங்களூர்லேர்ந்து வந்தவ, அவளோட நிலையைப் பாத்துட்டு தன்னோட அழைச்சிட்டு போய் தானே செலவு செஞ்சு கம்ப்யூட்டர் கோர்ஸ் படிக்கவச்சு நிறைய இண்டர்வ்யூ அட்டண்ட் பண்ண வச்சு கடைசியில் ஒரு பெரிய கம்பெனியில் ப்ரோக்ராம் இஞ்சினியரா வேலையும் வாங்கித் தந்த தெய்வம் அவ. நானெல்லாம் அன்னிக்குத்தான் அவளுக்கு அக்காவா இருக்கவே லாயக்கில்லைன்னு புரிஞ்சுக்கிட்டேன்.

கிடைச்சதை கெட்டியா புடிச்சிக்கிட்டு தன்னோட திறமையால முன்னேறி இப்ப எங்கயோ இருக்கா! அவ எனக்கு செய்யறதுக்கெல்லாம் கணக்கே இல்ல. ஒவ்வொரு தடவையும் ரைட் ராயலா எனக்கு இதெல்லாம் வேணும்னு கேப்பேன். என் ஒவ்வொரு ஆசையையும் நிறைவேத்துவா! அப்பாவோட கனவு மாடிவீடு. டைல்ஸ் போட்ட தரை. செஞ்சு கொடுத்தா! அவங்களை ஃபாரீன் டூர் அழைச்சிட்டு போனப்பறம் தான் கல்யாணம்னு பிடிவாதமா இருந்து சிங்கப்பூர் டூர் அப்புறம் துபாய்னு எல்லா இடத்துக்கும் கூட்டிட்டு போனா. தான் பட்ட கஷ்டத்தாலயோ என்னமோ, எங்க ஊர்ல படிச்சுட்டு புதுசா வர்ற ஃப்ரெஷர்ஸ்க்கு வேலை வாங்கித் தர ட்ரை பண்ணுவா!

ஒரு தரம் ஏதோ பேசிட்டிருந்தப்போ, என் தங்கை டெக்னிக்கல் ஹெட் ப்ரமோஷன் வாங்கி தனக்கு ஒரு லட்சம் போனஸ் வந்திருக்குன்னு ஃபோன் பண்ணினா. அடுத்த நாள் அப்பாக்கு அதை செக் அனுப்பிட்டா! நாந்தான் அதை அக்கவுண்ட்ல போட கிளம்பினேன். அப்பா சொன்னார், அவளே ராப்பகலா தூக்கமில்லாம கஷ்டப்பட்டு சம்பாதிக்கறா, எனக்கு எதுக்கு அனுப்பணும்னு கேட்டார்.

அம்மா மெல்ல கிச்சன்லேர்ந்து முணுமுணுத்தார். ”அஞ்சு லட்சம் போச்சு, அஞ்சு லட்சம் போச்சுன்னு அப்பாவும் பொண்ணுமா அவளை ஒரு வேளை சோறு கூட திங்கவிடாம பண்ணினீங்களே, அன்னிக்கு ஏதோ ஆத்தாமைல கத்தறாங்க, ஏதாவது பண்ணிக்காதடின்னு அவகிட்ட அழுதேன்… அதுக்கு அவ என்ன சொன்னா தெரியுமா. செத்தாக்கூட இந்த பணத்தை வட்டியோட சேர்த்து அடைச்சிட்டுத்தாம்மா சாவேன்னு சொன்னா…..”

அவள் காலில் கூட விழுந்திருக்கலாம். இன்றுவரை ஏதோ ஒன்று தடுக்கிறது…!!

”அப்பா மேல உனக்கு கோவம் இல்லியாடி…”.

”ச்சீ போ! அப்பா மேலல்லாம் கோவம் வருமா? அந்த ஆறு மாசத்தைத் தவிர அப்பா நமக்கெல்லாம் எவ்ளோ ஃப்ரெண்ட்லின்னு நினைச்சுப் பாத்தா போதும்! அப்பாக்கு இன்னும் நிறைய செய்யணும் கீதா! அப்பாவோட இன்னும் என்ன பண்ணலாம்னு கொஞ்சம் சொல்லேன்…”

அதுதான் அவள்! என்மேல உனக்கு கோவம் வர்லியான்னு கேட்டாலும் அவள் போடி லூஸுன்னுதான் சொல்லுவா! ஆனா எனக்குத்தான் கேட்க இன்றுவரை தன்மானம் தடுக்கிறது….

ஆனா இன்னிக்கு எல்லார்க்கும் முன்னாடி சொல்லுவேன்…. “ நான் உனக்கு அக்காவா இருக்கறதுக்கு ஏதோ கொஞ்சமாச்சும் தகுதியிருக்கிறதா நினைச்சா அன்னிக்கு நான் பண்ணினதுக்கு என்னை மன்னிச்சுடு”

TKS to Geetha mala Raghavan