மலை நாட்டு திவ்யதேச யாத்திரை பகுதி 4

புடவூர் திருஎஸ் விஜயராகவன் ஸ்வாமிகள் வழங்கும் மலை நாட்டு திவ்யதேச யாத்திரை பகுதி4 

மூன்றாவது புராண க்ஷேத்ரம்: குருவாயூர்

தேவஸ்தான “கௌஸ்துபம்” ரெஸ்ட் ஹவுஸ்-ல் ரூபாய் 1௦௦/- க்கு ரெண்டு COT ரூம் எடுத்து தங்கி கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்தோம்.

கோவில் 12-3௦ லிருந்து 4-3௦வரை நடை அடைக்கப் பட்டிருந்தது.இதை RECEPTION கவுன்டரில் சொன்னார்கள். நான் நினைத்தமாதிரி இடை விடாமல் பெருமாள் சேவை திருப்பதி மாதிரி என்று சொன்னது தவறாயிற்று.

கொஞ்சம் எங்களுக்கும் ரெஸ்ட் தேவைப்பட்டது. சாப்பிட்டு தூங்கினோம் நாலரை மணிக்கு எழுந்து குளித்து பிரெஷ் பண்ணிக்கொண்டு வேஷ்டி உத்தரீயம் அணிந்து திருமண் ஸ்ரீ சூர்ணம் இட்டுக்கொண்டு கோயில் போனோம்

கொஞ்சம் சேவார்த்திகள் அதிகம் தான். கோவிலின் வடக்கு பக்கம் ஒரு வழி தெரிந்தது. அது வழியாகவும் சிலர் பிரவேசித்து கொண்டிருந்தார்கள். நாங்களும் அதுவழியே செல்ல அது கர்ப்பகிரகத்தின் இடப்புறமாக பிரதட்சினமாக வந்து வாசல் வழியாக வரும் சேவார்த்திகளுடன் இனைந்தது.சௌகரியமாய் போயிற்று. வாசல் வழியாக வந்தால் காலமாவது  ஒருமணி ஆகும்

பின்பு அப்படியே தெற்கு பக்க கர்ப்பக்க்ருஹ சுற்றில் கலந்து செல்ல அங்கேயே பாயசம் ஒரு இலையில் தந்து கொண்டிருந்தார்கள். சூடு

கொஞ்சம் ஜாஸ்திதான்.. ஒரு வாழை இலை தான் ஆதாரம். எப்படியோ சமாளித்து சாப்பிட்டோம். அப்படியே மேற்கு புறம் திரும்பினா. அங்கே பலர் சந்தனகல்லில் சந்தானம் அரைத்து கொண்டிருந்தனர். அங்கிருந்தவரிடம் கேட்டேன் ”கை அரவை சந்தனம் பெருமாளுக்கு சாத்தினது கிட்டுமோ?”. “புறத்தே கவுன்ட்டர் உண்டு.அவிடே பத்து ரூபாய் தந்தால் மதி. சந்தனம்னு பறையனும் கேட்டோ “. நான் தலையை ஆட்டிவிட்டு “சரி சுவாமி, அங்கனே செய்யான்” என்று கூறி வடக்கு புறம் திரும்பி நாங்கள் வந்த வழியே வெளியேறி உட்பிரகார பெரிய SHED-ல் நடந்து வரும்போது அங்கே கோவில் உள்ளேயிருந்த திருக்குளத்து படிக்கட்டு தெரிந்தது. அதன் வழியே இறங்கி தீர்த்தத்தை எடுத்து தலையில் ப்ரோக்ஷித்துக் கொண்டோம் மீண்டும் படியேறி கிழக்கு புறமாக வர அங்கே சன்னதி முன்பக்கம் மண்டபத்தில் பலர் துலாபாரம் கொடுத்து கொண்டிருந்தார்கள். வாழைபழம் ,இளநீர் காய்கள், வெல்லம்,அரிசி என்று பல ஐயிட்டங்கள் வந்திருந்தது. . ஒரு இடத்தில் ஒரு பெரிய வெண்கல உருளியில் குந்துமனிகள் வைத்திருந்தது. அதை தங்கள் கைகளால் அலைந்து கொண்டிருந்தார்கள். சிலர் இரண்டு உள்ளங்கைகளில் எடுத்து அதிலேயே போட்டார்கள். என்ன ஐதீஹம் தெரியவில்லை. ஒரே “நாராயண, நாராயண” என்ற சப்தம் காதுக்கு ரம்யமாய் இருந்தது.காலை வேளைகளில் சிறு குழந்தைகளுக்கு அன்னப்ராச்சனம், அச்ச்சராப்யாஸம் போன்றவைகள் நிறைய அந்த பிரகாரங்களிலே நடக்கும் .விவாஹங்கள் நிறைய தினமும் நடக்கும்   “இவ்வளவு பெரிய க்ஷேத்திரத்தை ஏன் நம் ஆழ்வார் ஒருவர் கூட பாடவில்லை/” என்று வாசு கேட்டான். “அந்த ரஹஸ்யம் பெருமாளைத்தான் கேட்கணும். ஏன் நம்மூர் மன்னார்குடி எவ்வளவு பெரிய கோயில்! ஊரகம், பேரகம் என்றெல்லாம் பாடியவர்கள் அதை ஏன் மங்களாசாசனம் பண்ணவில்லை?” என்றேன் நான். அதற்குள் வாசு “சித்தியா! அதோ பாருங்கள் சந்தன கௌண்டர் “என்று கைகாட்ட, பத்து ரூபாய் கொடுத்து டோக்கன் வாங்கி ஒரு பெரிய எலுமிச்சம் பழ சைஸ் சந்தன உருண்டை கிடைத்தது. “வாசு, இவ்வளவு சந்தானம் கையினால் அறைக்க ஒரு அரை மணியாவது ஆகும். எப்படித்தான் இந்த விலைக்கு கொடுக்க முடிகிறது என்று தெரிய வில்லை. பெருமாள் ஸாத்திகொண்ட இந்த பிரசாதம் போதும் வா போகலாம்” என்று கூறி கோபுர வாசல் வழியாக வெளியேறி, சுமார் 5-45 மணிக்கு

LODGE வந்து சேர்ந்தோம். “நான் எட்டு மணியாவது ஆகும் என்று நினைத்தேன் ரொம்ப சீக்கிரம் நமக்கு தர்ஷனம் தந்து அனுப்பி விட்டார்” என்று சொன்னேன்..  

   

‘சரி சித்தியா, இப்போ என்ன ப்ளான். நீங்கள் சொன்ன பிளான்தான் சரி. திருநாவாயில் தங்கிஇருந்தால் இந்த சேவை நமக்கு கிடைத்திராது’. என்று சொன்னபோது நான், “உனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா?  நான் எர்ணாகுளத்தில் இருந்தபோது ஒருமுறை என் அம்மா அதான் உங்கள் பாட்டி 1971ல் எர்னாகுளம் வந்து என்னுடன் இருந்தாள். “என்னடா இந்த பக்கமெல்லாம் குருவாயூர், குருவாயூர் என்று ஒரே பேச்சாய்  போய் வந்தீர்களா என்று அக்கம்பக்தில் கேட்கிறார்களே” என்றாள்.  “ஆமாம் இங்கே அதுதான் பெரிய கோயில். திருக்காட்கரைக்கும், திருமூழிக்களத்துக்கும் போய் வந்தோம். அங்கேயும் அழைத்து போகிறேன் என்று சொல்லி ஒரு சனிக்கிழமை சாயங்காலம் (ஞாயிறு ஷோ ரூம் லீவனாததால் ) நானும், வேதாவும், அம்மாவுடன் கிளம்பி ராத்திரி எட்டு மணிக்கு குருவாயூர் வந்து சேர்ந்தோம். அதுதான் நான் முதல் முறை இந்த வூர் வந்தது. அப்போதெல்லாம் இவ்வளவு LODGE-கள் இங்கே கிடையாது. நான் சொல்வது 1971-ம் வருஷம். அன்று ஐப்பசியும் கார்த்திகை மாசமும் கூடும் நாளாம். அது எனக்கு தெரியாது. ஊர் பூரா எள்ளு போட்டால் எள்ளு விழாது. அவ்வளவு கூட்டம். இதை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. இருட்டி விட்டது. இருந்த ரெண்டு மூணு LODGE-லும் இடம் கிடைக்கவில்லை. அப்போது

குருவாயூர் ஸ்டேஷன் கிடையாது. திரும்பி போக பத்து மணிக்குமேல் பஸ் இல்லை ஏர்ணாகுளத்திற்க்கு. நாங்கள் வீதியில் அலைவதை பார்த்துகொண்டு ஓர் வீட்டு திண்ணையில் அமர்ந்திருந்த கோவில் நம்பூத்ரி கிழவர் ஒருவர் எங்களை பார்த்து விட்டு, “என் வீட்டில் தங்குகிறீர்களா” என்று கேட்டார். பெருமாள்தான் அவரை அனுப்பினார் என்று நினைத்தேன். வாசல் பக்கம் ஒரு சிறிய திண்ணைதான் அவர் தந்தது. திண்ணைக்கு முன்னாள் இரண்டு கம்பம்களுக்கு இடையில் ஒரு தென்னன்கீற்று முடைந்து தொங்க விட்டிருந்தது கொஞ்சம் மறைப்பாக இருந்தது. கையில் கொண்டு வந்திருந்த இட்லி யை சாப்பிட்டு விட்டு தண்ணீர் குடித்தோம். பசி அடங்கியது.

அந்த நம்பூத்ரி வெளியே வந்து .“உங்கள் பையை உள்ளே கொண்டு வந்து கூடத்தில் வைத்து விடுங்கள். கோவிலுக்கு போய் நன்றாக தரிசனம் பண்ணுங்கள் .நாளை காலை ஐயப்பாமார்கள் மாலை போட்டுகொண்டு விரதம் அனுஷ்டிப்பர்கள். அதுதான் ஒரே கூட்டம். இங்கே இன்று முதல் கார்த்திகை மாசம் முழுதும் சன்னதி வெளிபிரகாரத்தில் லட்ச தீபம் ஏற்றுவார்கள். தினமும் ஐந்து யானைகள் பெருமாளுடன் குடை ஸாமரங்களுடன் உட்பிரகாரத்தில்  பவனி வருவார். ரெண்டு பக்கமும் மத்தாப்புகள் கண்ணை பறிக்கும்படியாயிருக்கும். நீங்கள் வந்த நாள் ரொம்ப நல்ல நாள்.” என்று ஏதோதோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.  

வாஸ்தவத்தில் சிறப்பான நாள் தான். அலங்கரித்த ஐந்து யானை பவனியில் மிக சிறிய உத்சவ மூர்த்தியை சேவிக்க ஐந்து கலர் குடைகளுடன் ஆறு ஜோடி சாமரங்களுடன் சேவிக்க ரம்யமாய் இருந்தது. முன்னால் பத்து ஜோடி செண்டா வாத்யக்கரர்கள் தம் திறமை எல்லாம் தெரிய வாசித்து கொண்டிருந்தனர். டைம் போனதே தெரியவில்லை. ரெண்டு பிரதசிணம் பெருமாளுடன் வந்தோம். ராத்திரி

பணிரெண்டு மணிக்கு திரும்பி வந்து திண்ணையில் படுத்தோம். அதிகாலை மூன்று மணிக்கே எழுப்பி விட்டார். “உள்ளே வந்து குளித்து

டிரஸ் பண்ணிக்கொண்டு போய் உள்ளே மூல மூர்த்தியை தர்ஷினம் பண்ணுங்கள்.” என்று கூற உள்ளே சென்று காலை கடன்களை முடித்துக்கொண்டு, கோவில் போனோம். அப்பப்ப என்ன கும்பல். ஒருவழியாக அந்த நம்பூத்ரி உதவியுடன் பெருமாளை சேவித்து வெளியே வரவும் இன்று மாதிரியே அன்றும் சுடச்சுட வாழை இலையில் பாயசம் கொடுத்தார்கள் விடிகாலை 4-3௦ மணிக்கு. அதுவே வயிறு நிரம்பி விட்டது. ஐந்து மணிக்கு வந்து போய் வருகிறோம் ரொம்ப நன்றி மாமா என்றேன். என்ன சேர்ப்பிக்கனும்? என்று கேட்க 5௦ ரூபாய் கொடுக்க முடியுமா? என்றார். அந்த மூன்று மணி நேர வாச திண்ணைக்கு. ரொம்ப அதிகம் தான், ஆனால் நன்றாக தமிழ் பேசினார். அந்த காலத்தில் LODGE வாடகையே வெறும் அஞ்சு ரூபாய்தான். ரொம்ப கெட்டிக்காரர். என்று நினைத்து நாற்பது ரூபாய் கொடுத்தேன். கையில் முப்பது ரூபாய் தான் இருந்தது. திரும்பி போக பணம் தேவைப்பட்டது. “பரவாயில்லை. இதுமாதிரி தரிசனம் உங்களுக்கு கிடைத்தது மஹா பாக்ஹ்யம்” என்று சொல்லி விடை கொடுத்தார். “ரொம்ப நன்றி மாமா” என்று நானும் கூறி விடை பெற்றேன்” என்று பழைய கதையை சொல்லி முடித்தேன். “ஆகையால் உனக்கு இந்த ஸ்தலத்தை சேவை பண்ணி வைக்கவே திருநாவாயிலிருந்து வேகமாக கிளம்பினேன்”.

“நாம் உடனே ரூமை காலி செய்துவிட்டு குருவாயூர் ஸ்டேஷன் போக மணிக்கு பொய் சேர்ந்துவிடலாம். LODGEக்கு போன் பண்ணி சொல்லிவிட்டேன். என் FRIEND தான் அவர்” என்று சொல்லி உடனே ரூம்-ஐ காலி பண்ணி ஆட்டோ பிடித்து குருவாயூர் ஸ்டேஷன் விரைந்து வண்டியை பிடித்து எர்ணாகுளம் டவுன் ஸ்டேஷன்-கு ஒன்பது மணிக்கு வந்தோம்..(ட்ரைன் டைம் டேபிள்  முன்னால் பார்த்துக்கொள்ள வேணும்.பஸ்கள் குருவாயூரில் இருந்து நிறைய எர்னாகுளம் போகிறது.
அதன்படி சாந்தா லாட்ஜ் பிராட்வே பக்கம் ரூ.15௦/-க்கு  ரூம் எடுத்து தூங்கும்போது மணி பத்து. அதற்கு முன்பாகவே ஸ்டேஷன் லிலேயே டிபன் பண்ணி வந்து விட்டோம். கேரளாவில் எட்டரை மணிக்கே ஹோட்டல் மூடி விடுவார்கள்.  படுக்கும்போதே சொல்லி விட்டேன்.காலை 5 மணிக்கு அலாரம் செல் போனில் வைத்து விட்டேன். 6 மணிக்கு நாம் எர்னாகுளம் டவுன் ஸ்டேஷன் –ல் இருக்க வேண்டும். காபி கூட கிடைக்காது. அதன்படி எழுந்து குளித்து வேஷ்டி உடுத்திக்கொண்டு உத்தரியத்தை பை-ல் போட்டுகொண்டு சட்டையுடன் குருவாயூர் PASSENGER பிடித்து ஆளுவா (ALWAYE)ஸ்டேஷன்-ல் 6-4௦க்கு இறங்கினோம். லைட்டாக ஸ்டேஷன் VLR ஸ்டால்-ல் இட்டலி,வடை சாப்பிட்டுவிட்டு காபியும் அருந்தி வெளியே வந்து பஸ்டாண்டில் திருமூழிக்களம் பஸ் பிடித்தோம். சரியாக ஏழரை மணிக்கு கோவில் வாசலில் விட்டான்