மலை நாட்டு திவ்யதேச யாத்திரை பகுதி3 - திருநாவாய்

புடவூர் திருஎஸ் விஜயராகவன் ஸ்வாமிகள் வழங்கும் மலை நாட்டு திவ்யதேச யாத்திரை பகுதி3

இரண்டாவது திவ்ய தேசம்திருநாவாய்

திருநாவாய் கோயில். அங்கே பாரதபுழ நதியில் பித்ருகளுக்கு திதி கொடுப்போர் அதிகம் 

இங்கேயும் கோவிலை ஒட்டி பாரதபுழை ஆறு ஓடிக்கொண்டிருந்தது. பலர் பித்ருகளுக்கு பிண்ட பிரதானம் செய்து கொண்டிருந்தார்கள். கோவில் கொஞ்சம் விஸ்தாரமாகவே இருந்தது. சன்னதியில் கொஞ்சம் பேர் க்யூ வில் நின்று கொண்டிருந்தார்கள். வாசலில் தேவஸ்வம்

போர்டு ஆபிசில் உங்களுக்கு ரூம் வேண்டுமா? என்று கேட்டார்கள். நான் பதில் சொன்னேன “அதொண்ணும் வேண்டே கேட்டோ.. பட்சே ஈ BAG இவ்விட வக்கான் பற்றோ” என்று அனுமதி கேட்டேன். 

“தாராளமாயிட்டு. பட்சே பதினோரு மணிக்கு நடை அடைக்கும் கேட்டோ. அது தாழதன்னே எடுத்தாய்க்கணும்”  நான் சொன்னது: “அதொண்ணும் குழப்பமில்ல ஞாங்கள் பத்தறைகுள்ளே தன்னே எடுக்கும்” என்று பறைந்துவிட்டு உள்ளே போக திரும்பினோம். “சார், ஒரு நிமிட்! இ BAG அகத்தே CASH உண்டோ? வக்கான் பாடில்ல” என்று அவர் சொல்ல நான் “அது ஞாங்கள் அறியும். காஷ் ஒன்னும் அகத்தே வைச்சிட்டு இல்ல”  என்று சொல்லி உள்ளே போய் ஒரு புஷ்பாஞ்சலி டிக்கெட் வாங்கினோம்.(கேரளாவில் அர்ச்சனைக்கு புஷ்பாஞ்சலி என்று பெயர்) அது  தனி க்யூ இருந்தது. அதில் இரண்டோருவரே இருந்தனர். எங்கள் முறை வந்தபோது நம்பூத்ரி “மெட்ராஸ் ஆணும் ,நன்னாயிட்டு தரிசனம் செய்தோ. கையில் அர்ச்சனை டிக்கெட்–ஐ பார்த்து புஷ்பாஞ்சலியாணும், என்தானும் நட்சத்ரம்”..என்னுடைய நட்சத்ரத்தை “அஷ்லேஷ “ என்றேன். “ஆயில்யமானும்” என்று சொல்லி அர்ச்சனை பன்னார். வாசுவுக்கும் நட்சத்திரம் கேட்டு பண்ணார். ரெண்டுமே சேர்ந்து ஒரு ஐந்து நிமிஷம் கூட இல்லை. சந்தனமும், விருட்சி பூவும்தான் பிரசாதம்.  ரூபாய் ஐம்பது சமர்ப்பித்துவிட்டு கையில் தந்த பிரசாதத்தை வாங்கிக் கொண்டு பாதையை விட்டு வெளியே வந்தோம்.   ஆனால் எல்லா கோவில்களிலும் கை அரவை சந்தனம் தான். முன்னால் இருந்த நமஸ்கார மண்டபத்தில் அமர்ந்து திருவாய்மொழி தனியனை சொல்லிவிட்டு, திருநாவாய் பதிகத்தை சொல்ல ஆரம்பித்தோம்:

அறுக்கும் வினையாயின ஆகத்தவனை,  

நிறுத்தும் மனத்து ஒன்றிய சிந்தயினார்க்கு, ,  

வெறித்தண்மலர்ச் சோலைகள் சூழ் திருநாவாய்

குறுக்கும் வகையுண்டு கொலோ கொடியேற்கே        

சில மளையாள ஸ்திரீகள் அந்த மண்டபத்திலே உட்கார்ந்து எதோ ஜபித்து கொண்டிருந்தோர்கூட, எங்கள் பாடலில் லயித்து உற்று கேட்டுக் கொண்டிருந்தனர். ஒரு மலையாள அன்பர் ஆங்கிலத்தில் என்னிடம் கேட்டார். “SWAMI, WHAT YOU HAVE NOW RECITTED ARE THE SONGS OF NAM AZHWAR WHO SUNG ON THIS CHETRAM?”. வாசு பதில் சொன்னான். “YES SIR THAT’S WHY WE RECITED THAT POEMS HERE”. அந்த மனுஷர் சொன்னது. “நீங்கள் ஏன் இதை இங்கே சுவரில் மலையாள ஸ்க்ரிப்டில் எழுதி வைக்க கூடாது?” நான் தமிழ், மலையாளம் கலந்து சொன்னேன். “அது ஸாத்தியமானும்!. தேவஸ்வம் பெர்மிஸன் கொடுக்கேண்டே? பெர்மிஷன் கிட்டியாலும் தமிழ் மலையாளம் ரெண்டு ஸ்கிரிப்ட் அறிஞ்ச ஆள் வேண்டே? பின்னே நோக்காம்” என்று கூறி கை கூப்பி விடை பெற்றுக்கொண்டு சன்னதியை வலம் வந்து பையை வாங்கிகொண்டு வெளியே வந்தோம்.

செல்லும் நேரம் 1-3௦ மணி. தூரம்     47 கிலோ மீட்டர் தூரம்

அப்போது வாசு “எஸ்.வி. இரண்டு திவ்யதேசம் முடிந்தது. மணி இப்போ பத்தரை. இங்கேயே தேவஸ்வம் சத்தரம் இருக்கு. ஏன் தங்கி போகக்கூடாது”

“இதோ பார். பணிரெண்டு மணிக்கு நல்ல பசி எடுக்கும்.இந்த ஊர் கொஞ்சம் பெரிசாத்தான் இருக்கு. ஆனால் ஹோட்டல்கள் அவ்வளவா நீட்டா இல்லை. அதற்குள் நாம் குருவாயூர் போய்விட்டால் நல்லது. இங்கிருந்து குருவாயூர் சுமார் ஐம்பது கிலோ மீட்டர் போகணும். ஒன்னரை மணியாகும். பஸ் பிடித்தால் ஒரு மணிக்குள் குருவாயூர் போய் விட்டால் நிறைய லாட்ஜ்களும் தேவஸ்தான ரெஸ்ட் ரூம்களும் உண்டு. சாப்பாட்டிற்கு நிறைய அருமையான ஹோட்டல்களும் உண்டு.. குருவாயூரில் சாப்பாடு நன்றாக இருக்கும். நடை அடைக்க மாட்டார்கள். திருப்பதி மாதிரி கூட்டம் போய்கொண்டே இருக்கும். வா போகலாம் என்று மெயின் ரோடுக்கு வந்து குருவாயூர் பஸ் பிடித்து பகல் 12-45க்கு குருவாயூர் வந்து சேர்ந்தோம்.

       தொடரும்