பெருமாளும் பொய்கையாழ்வாரும்

பெருமாளும் பொய்கையாழ்வாரும்

ஒருமுறை பொய்கை ஆழ்வார் திருக்கோவிலூரை வந்தடைந்த பொழுது பெருமழை. இரவு நேரம் வேறு. 

உடனேஅவர் அங்கிருந்த மிருகண்டு மகரிஷி ஆசிரம இடைகழியில் சிறிய இடம்  கிடைத்தது. அசதியில் படுத்துக்கொண்டார்.

சற்று நேரத்தில் கதவு தட்டப் பட்டது. திறந்தால், மழைக்கு ஒதுங்க இங்கே இடம் கிடைக்குமா? என்று கேட்டபடி வாசலில் ஒரு அந்தணர்! அவர்தான் ஸ்ரீ பூதத்தாழ்வார்.

 நான் ஒருவன் இங்கே படுத்துக் கொண்டிருந்தேன், நாம் இருவர் உட்கார்ந்து கொள்ளலாம் உள்ளே வாருங்கள் என்று அழைத்தார். அந்த இருவரும் அமர்ந்து கொண்டனர். 

இன்னும் சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் பட பட படபடவென்று கதவு தட்டப்பட்டது. திறந்தால் இம்முறையும் ஒரு வைணவர் நிற்கிறார். "வெளியே நல்ல மழை. 

அது நிற்கும் வரை இங்கே தங்கி விட்டு செல்லலாமா"? என்று வந்தவர் கேட்க, தாரளமாக... உள்ளே வாருங்கள், நாங்கள் இருவர் அமர்ந்து கொண்டிருக்கிறோம், நாம் மூவர் நிற்க முடியும் உள்ளே வாங்கள், என்று அவரையும் வரவேற்றனர்

இம்முறை வந்தவர் ஸ்ரீ பேயாழ்வார்.

மூவரும் ஒரே நேரத்தில் பெருமாளை சேவிக்க வந்து நடை சாத்தி இருந்ததால் மழைக்கு ஒதுங்கியவர்கள்.

இருக்கும் இடத்தில் மூன்று பேரும் நெருக்கி அடித்து நின்று கொண்டிருந்தனர்,மழை சாரலைத் தவிர்க்க கதவையும் சாற்றியாகி விட்டது. 

ஆகவே கும்மிருட்டு! இந்த நிலையில் அந்த மூவருக்கும் இடையே இன்னும் ஒருவர் புகுந்தது போல இட நெருக்கடி...

சற்று தள்ளிதான் நில்லுங்களேன் ஏன் இப்படி நெருக்குகிரீர்கள்? நான் எங்கே ஐயா நெருக்குகிறேன்? நீங்கள் அல்லவா என்னை நெருக்குகிறீர்கள்? என்று ஒருவரை ஒருவர் குற்றம் சாட்டிக் கொள்கின்றனர். 

அந்த மூவருக்கும் இடையே இன்னும் ஒருவரும் நிற்கிறார் என்பது எலோருக்கும் தெரிகிறது, ஆனால் அவருடைய உருவம் தென்படவில்லை.சொல்லாமல் கொள்ளாமல் வந்தவர் பெருமாள்தான்.

“நம்மை நெருக்குபவர் யார்? பெருமாளோ!?” என்று மூவரும் திகைத்து நிற்கையில், முதல் ஆழ்வாரான ஸ்ரீ பொய்கை ஆழ்வார் :- 

வையம் தகளியா வார்கடலே நெய்யாக

வெய்ய கதிரோன் விளக்காக - செய்ய

சுடர் ஆழியான் அடிக்கே சூட்டினேன் சொல்மாலை

இடர் ஆழி நீங்குகவே என்று  தொடங்கி முதல் திருவந்தாதியை மங்களாசாசனம் பண்ணினார்.

அதனை அடுத்து ஸ்ரீ பூதத்தாழ்வாரும்

“அன்பே தகளியா ஆர்வமே நெய்யாக – இன்புருகு சிந்தை இடுதிரியா – நன்புருகி ஞானச் சுடர் விளக்கேற்றினேன் நாரணர்க்கு – ஞானத் தமிழ் புரிந்த நான்”

என்று தொடங்கி இரண்டாம் திருவந்தாதியைப் மங்களாசாசனம் பண்ணினார்.

இவர்கள் இருவரும் ஏற்றிய திருவிளக்காலே மன்னிய பேரிருளானது மாண்டு போக, திருக்கோவலூர் மாயனைக் கண்டு

“திருக்கண்டேன் பொன்மேனி கண்டேன் – திகழும் அருக்கண் அணிநிறமும் கண்டேன் – செருக்கிளரும் பொன் ஆழி கண்டேன் புரிசங்கம் கைக்கண்டேன் – என்னாழி வண்ணன் பால் இன்று”

என்று தொடங்கி மூன்றாம் திருவந்தாதி பாசுரங்களை ஸ்ரீ பேயாழ்வார் மங்களாசாசனம் பண்ணினார்.

இந்த மூன்று ஆழ்வார்களுக்கும் இடையே புகுந்து பெருமாள் அருள் புரிந்த விந்தையை என்னவென்று சொல்வது.

உண்மையான பக்திக்கு கிடைத்த பரிசல்லவோ அது.

🌹ஸர்வம் ஸ்ரீ

    கிருஷ்ணார்ப்பணமஸ்த🌹