எண்ணப்பறவை_27

எண்ணப்பறவை_27

ஒரு மணி நேரத்திற்கு மேல் கணபதி சுந்தரத்திற்கும் அரவிந்துக்குமிடையேயான பேச்சு தொடர்ந்தது.

அமுதா ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.  குமுதா கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள் இன்னொரு அறையிலிருந்து.

அமுதாவின் மனதில் ஒரு திக் திக்கும் இருந்து கொண்டே இருந்தது.  ப்ரியாவைப் பற்றி பேச்சு திரும்பினால்?  அடுத்த பொய்க்கு தயாராக வேண்டும்.  அரவிந்த் ஒருவேளை அந்த பொய்யை ரசிக்கவில்லை என்றால் தன் மீதுள்ள இம்ப்ரெஷன் மாறிவிடுமே!

நல்ல வேளை அப்படி ஏதும் நடக்கவில்லை.

அரவிந்த் விடை பெற்றுக் கொண்டு கிளம்பியவுடன் அமுதாவும் அபிராமியை பார்த்துவிட்டு வருவதாக சொல்லிவிட்டு கிளம்பிவிட்டாள்.

கண்கள் ஒரே இடத்தை நோக்கி பார்த்துக்கொண்டு பலத்த சிந்தனை கணபதி சுந்தரத்திற்கு.

'என்னப்பா, என்ன தீவிரமா யோசிக்கிறேள்?'

'இல்ல குமுதா.  வந்த பையனைப் பத்தி யோசிச்சிண்டு இருந்தேன்.  ஒவ்வொருத்தராத்துலேயும் ஏதோ பாவம் கஷ்டங்கள்.  பையன் ஸ்மார்ட்டா ஹீரோவாட்டம் இருக்கான்.  இவனுக்கு பாரு.  ஒரே நேரத்துல அப்பாவையும் தங்கையையும் பறிகொடுத்திருக்கானே.'

'ஏம்ப்பா, நாம நம்ம அம்மாவ பறிகொடுக்கலையா என்ன?'

'அதைத்தான் நானும் சொன்னேன்.  ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு கஷ்டம்.'

'குமுதா, வந்த பையன பத்தி என்ன நெனைக்கிற?  வெல் மேனேர்ட்டா இருக்கான் இல்ல.  ஐ லைக் தட் பாய்.'

'போதுமே உங்க பேச்சு.  ஒரு மணி நேரத்துல ஒருத்தர பத்தி எப்படி உங்களால இப்படி ஒரு அபிப்ராயம் சொல்ல முடியறது.'

'அது இல்லடா கொழந்த.  அப்பாக்கு ஒரு அக்ஞாயனம்.'

'சுத்தி வளச்சு எங்க வரேள்னு தெரியறது.  அவன் யாரு அவ அம்மா எப்படி உத்யோகம் எப்படி அப்படி இப்படின்னு எவ்வளவோ இருக்குப்பா.'

'ஏண்டி, அதான் நம்ம அமுது குட்டிக்கு தெரிஞ்சவன் தான.  ஏதோ அவ ஆஃபீஸ்ல கூட வேலை பார்க்கறவளுக்கு தெரிஞ்சவன்னு சொன்னாளே.  கேட்டுண்டா போறது.  விசாரிச்சதுக்கப்பறம் திருப்தியா இருந்தா அமுதாவ அழச்சிண்டே அவாத்துக்கு போய் பேசினா போச்சு.  ஒங்கிட்ட ப்ளண்ட்டாவே கேட்கறேன்.  உனக்கு வந்த பையன பிடிச்சிருக்கா?

'அப்பியரன்ஸ்வைஸ் ஓகே.  ஆனா அவசரப் பட்டு அமுதாகிட்ட இதப் பத்தி நீங்க பேசவேண்டாம்னு நெனைக்கிறேன்.'

'ஏன்?'

'அவனுக்கு ஒரு வேளை நம்ம அமுது குட்டிய பிடிச்சிருந்துதுன்னா?'

'என்னடி இப்படி என்னை பயமுறுத்தர?'

'அமுதாவ நான் சந்தேகப் படறதா நெனைக்காதீங்கோ.  ஒரு வேளை அவனுக்கு அமுதாவ பிடிச்சிருந்தான்னு தான் சொன்னேன்.  அவளுக்கு பிடிச்சிருந்தா இத்தனை நாள் என் கிட்ட சொல்லாம இருந்திருக்கவே மாட்டா.  நாங்க ரெண்டு பேரும் தனியாத்தான இங்க இருக்கோம்.  சொல்லாம இருந்திருப்பாளா என்ன?'

'குமுதா, கெட்டிக்காரிடி நீ.  எப்படியெல்லாம் அழகா யோசிக்கற.'

'இல்லப்பா, ஒருவேளை அவனுக்கு நம்ம அமுதாவ பிடிச்சிருந்தா மத்த எல்லா விஷயமும் ஒத்துப்போனா பேசி முடிச்சிடுங்கோ.  என் கல்யாணத்துக்காக வெயிட் பண்ண வேண்டாம்.  அது நடக்கறச்சே நடக்கட்டும்.'

'அதுக்கு நான் ஒருக்காலும் சம்மதிக்க மாட்டேன்.  அக்காவ வெச்சுட்டு தங்கைக்கு கல்யாணங்கறதுல எனக்கு சுத்தமா உடன்பாடு இல்ல.  உனக்கு வேணா பெரிய மனசு இருக்கலாம்.  நா அப்படியில்ல.'

சொல்லிவிட்டு சற்று கண் கலங்கி விட்டார்.

'அப்பா, இப்பவே ஏன் எல்லாத்தையும் போட்டுண்டு குழப்பிக்கணும்.  அந்த பையனோட அம்மாவுக்கு நம்ம எல்லாரையும் பிடிக்கணும்.  அப்புறம் ஜாதகம் அது இதுன்னு எவ்வளவோ இருக்கே.'

'நீ இப்படி பேசறதெல்லாம் உங்க அம்மா கேட்டிருக்கணும்.  கொண்டாடிப்பா.'

சொல்லிவிட்டு மீண்டும் கலங்கிய நீரை அடி வேஷ்டியால் துடைத்துக் கொள்கிறார்.

'இப்ப எதுக்கு அம்மா பேச்செல்லாம்?  அம்மா இருந்திருந்தா நீங்க என் கிட்ட இதப்பத்தியெல்லாம் பேசியிருப்பேளா என்ன?'

'ஏண்டி, உன்ன கேட்ட மாதிரி அமுதா கிட்டேயும் நான் கேட்டா என்ன?'

'அப்பா, அந்த தப்ப மாத்திரம் பண்ணிடாதீங்கோ.  அவ மனசு ரொம்ப கஷ்டப் படும்.  நானே நீங்க திருச்சிக்கு கிளம்பினோண்ண அவ கிட்ட பேசிட்டு சொல்றேன்.'

'இன்னும் அதுக்கு பத்து நாள் இருக்கேடி?'

'ஏம்ப்பா, இப்பவே அந்த பையனாத்துல ரெடியா இருக்கற மாதிரி.  மெள்ள பேசலாம்ப்பா.  ஒண்ணும் ஆயிடாது.  அந்த பையனும் ஏதோ புது வேலை, அமுலு, குஜராத்துன்னு சொல்லிண்டிருந்தானே உங்க கிட்ட.  பார்த்துக்கலாம்ப்பா.  பகவான் நல்ல வழி விடுவாம்ப்பா.'

'போடி, நா என்னவோ உனக்கு பையனை பிடிச்சிருந்தா நாளைலேந்தே அவாத்துல பேச்சு வார்த்தைய ஆரம்பிக்கலாம்னு இருந்தேன்.  என்ன நீ ரொம்ப கொழப்பிட்ட.'

'அப்பா, அமுதா அவனை ரோடுல பார்த்து எதேச்சயா கூப்பிட்டா இவன் எதுக்கு உடனே வரணும்.  இத்தனைக்கும் ஒரு தடவையோ ரெண்டு தடவையோத் தான் நம்ம அமுதா இவன பார்த்திருக்கா.  அதனால கொஞ்சம் ஆறப்போட்டு பார்க்கலாம்.'

'ஒருவேளை அமுதா அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லைனு சொல்லிட்டா அப்ப உனக்கு சம்மதம் தானே?'

'அப்பா, உங்கள திருத்தவே முடியாது.  இப்படி பொறுமையே இல்லாம இருக்கேளே.  எல்லாம் தெகஞ்சு வந்தா எனக்கு ஒரு பிரசரசனையும் இல்ல.  போதுமா.'

'இது போதும்டி எனக்கு.  ஆனா எனக்கு வந்த பையன் உனக்கு த்தோதா இருப்பான்னு தோணறது.'

'சரி.  மேல மேல கற்பனைய வளர்த்துக்காம நிம்மதியா இருங்கோ.'

'பக்கத்து தெருவுக்குதான போயிருக்கா அமுதா?'

'ஆமாம்ப்பா.  வந்திடுவா.  முன்ன பின்ன ஆனாலும் கவலைப் படாதீங்கோ.  சின்ன பொண்ணு தான அவ.  ஆத்துலேயே இருந்தா போர் அடிக்காதா?'

'ஏண்டி உனக்கு போர் அடிக்காதா?'

'அப்பா, அவளுக்கு அரட்டை பிடிக்கும்.  எனக்கு பிடிக்காது.  அவ்வளவுதான்.  பக்கத்துல இருக்கற லென்டிங் லைப்ரரியிலேந்து ரெண்டு மூணு புஸ்தகம் எடுத்துண்டு வந்து படிச்சிண்டு இருந்தா என் பொழுது ஓடிப் போயிடும்.'

'புஸ்தகம்னோன்ன ஞாபகம் வர்ரது.  அமுது செல்லம் ஏதோ கதை எழுதறதா சொன்னியே விகடனுக்காக.  எழுதி பிரசுரம் ஆயிடுத்தா.'

'அப்பா, பிரசுரமாகரதுக்கு எவ்வளவோ மாசம் இருக்கு.  ராத்திரி ராத்திரி ரொம்ப நேரம் முழிச்சிண்டு மூடு வரும்போதெல்லாம் எழுதிண்டு வரது.'

'உனக்கு கூட மாட ஒத்தாச பண்ணமாட்டாளா?'

'ஏம்ப்பா.  இருக்கறது ரெண்டு பேரு.  என்ன பெரிய வேலை இருக்கப்போறது.'

'இருந்தாலும் அவ அதிர்ஷ்டக்காரிடி.  உங்க அம்மாவுக்கு அவள ஒண்ணும் சொல்லக் கூடாது.  இப்ப ஒன்ன புடிச்சுண்டுட்டாளாக்கும்.'

'என்னவோ அவ கிட்ட இருக்கற துடுக்குத்தனம் எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு.  நல்ல ட்டேலண்ட் வேற இருக்கு.  சித்த நாழி ஒருத்தர் கிட்ட பேசினா உடனே அவா அமுதா அமுதான்னு அவ கால சுத்த ஆரம்பிச்சுடறா.  இப்பத்தான் அவ கதை எழுத ஆரம்பிச்சதுலேந்து என்னுட்ட கூட அவ்வளவா பேசறதில்ல.  நானும் அவ கதை யோசனைல இருக்கான்னு தொந்தரவு பண்றதில்ல.'

'திருச்சில நம்மாத்துக்கு பக்கத்துல விசு மாமா இருக்காரே.  அவாத்து மாமி உனக்காக ஒரு வரன் ஜாதகம் கொடுத்திருந்தா.  ஏழு பொருத்தம் இருக்கு.  முக்கியமா அந்த பையனுக்கும் செவ்வா தோஷம்.  நான் ஊருக்குப் போனோன்ன அவா கிட்ட பேசலாம்னு இருக்கேன்.  பையன் அப்பா அம்மா  திருக்காட்டுப் பள்ளி.'

கேட்டுக் கொண்டாள்.

தொடரும்....