ஈஸி சேர் - 28

 #Easychair_28

எழுதியது பாஸ்கர் சத்யா 

அத்யாயம் : 28 ...  ஈஸி சேர்.

கல்யாணத்திற்கு வந்தவர்கள் ஒவ்வொருவராக விடை பெற்றுச் சென்றார்கள்.

நலங்கு முடிந்ததும் பட்டாமணியார் குடும்பம்.  கட்டுசாதக் கூடை வைபவம் முடிந்ததும் கோபாலன் குடும்பம்.  வேதராமன் குடும்பம்.  பூவனூரிலிருந்து வந்தவர்கள், பெண் வீட்டு உறவுகள் என ஒவ்வொருவரும்.

எல்லோரும் திருமண வைபவத்தை நினைவு கூர்ந்தார்கள், ஸ்லாகித்து விடை பெற்றார்கள்.

சிலர் கோபாலனை, சிலர் அப்புவை, சிலர் கும்பகோணம் வேதபாட சாலையிலிருந்து வந்தவர்களை, சிலர் ராஜம் அத்தையை, சிலர் சிவானந்த சித்தப்பாவை, சிலர் மாப்பிள்ளை அழைப்பை, சிலர் காஞ்சியிலிருந்து வந்து குரு ப்ரஸாதத்தை, சிலர் கீதாவை, எல்லோரும் வேதராமன் தம்பதியினரை.  ஒவ்வொருவரும் இந்த வைபவத்தில் சந்தோஷித்த மற்ற நினைவுகளை.  மறக்கமுடியாத ஆனந்தத்தை நினைவுகளை சுமந்து சென்றார்கள்.

தங்கள் சக்திக்கேற்ப அனைவரையும் நினைவுப் பொருட்களோடு வழி அனுப்பி வைத்தனர் விசு வாத்யார் தம்பதியினர் மற்றும் நடராஜ ஐயரும், வைத்தா தம்பதியினரும்.

ஞாயிறு அன்று விசு வாத்யார், நாராயணி, ராஜம் அத்தை, நடராஜ ஐயர், அவர்தம் சகோதரர்கள், வைத்தா தம்பதியினரை அழைத்துக் கொண்டு காஞ்சீபுரம் சென்று பெரியவாளிடம் ஆசி பெற்றுக்கொண்டு பூவனூர் செல்ல ஆயத்தமானார்கள்.

அப்புவுக்கு மரியாதை, நாயனக்காராளுக்கு மரியாதை எல்லாம் மனநிறைவுடன் தந்து மகிழ்ந்தனர்.

எப்பேற்பட்ட வைபவம்.  நினைத்து நினைத்து நமக்கே ஆனந்தம் பெருக்கெடுத்து ஓடும்போது, வைதீக பறவைகளுக்கு எப்படி இருந்திருக்கும்.

திட்டமிட்டபடியே எல்லாம் இறைவன் அருளால், குருவின் பரிபூரண கடாக்ஷத்தால், நெஞ்சிலிருந்து நீங்கா உள்ளங்களின் ஒத்துழைப்பால், நடைபெற்ற இந்த திருக்கல்யாணத்தை ஸ்லாகித்து எழுதும் பாக்கியம் நான் பெற்றேன் என்பதே எனக்கு பெருமை.

கோபாலனிடம் திங்கள் காலை சுமார் ஆறு மணிக்கு பூவனூருக்கு மாட்டுப்பொண் பர்வதம் வரும் விவரங்கள் அவன் விடை பெறும்போது சொல்லப் பட்டன.

எல்லோரும் நேரில் சென்று காஞ்சி மாமுனிவரிடம் பரிபூரண ஆசிகளை பெற்றுக் கொண்டு தாம்பரம் ரயில் நிலையம் அடைந்து கும்பகோணம் செல்லும் ரயிலில் ஏறினார்கள்.

பிரயாணம் முழுவதும் பர்வதம் பேச்சுதான், கல்யாண பேச்சுதான்.  இதை சாப்பிடு, அதை சாப்பிடு, பாட்டு ஒண்ணு பாடேன், அப்பாவைப் பத்தி கவலைப் படாதே, அம்மாயில்லையேன்னு வருத்தப் படாதே, நாங்க இருக்கோம், உனக்கு என்ன பிடிக்கும், வைத்தாவுக்கு அது பிடிக்கும், இது பிடிக்கும், பகவானுக்குத்தான் நன்றி சொல்லணும், எப்பேற்பட்ட  மாட்டுப்பொண், பூவனூரில் அவா இருக்கா, இவா இருக்கா எல்லோரும் நல்லவா, .... பாசத்தின் வார்த்தைகள் தேனாக   பெருக கெடுத்து ஓடிக் கொண்டிருந்தது.

தாயில்லாமல் வளர்ந்த பர்வதத்திற்கு நாராயணியின் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் கண்ணீரை வரவழைத்துக் கொண்டிருந்தன.

கும்பகோணத்தில் விடியற்காலை இறங்கி பஸ் பிடித்து .... இதோ பூவனூர்  வந்தது.

பர்வதம் தன் புகுந்த வீட்டு ஊர் மண்ணை பாதம் பதித்து மகிழ்ந்தாள்.

அதுவரை ஒவ்வொரு பேரூந்தாக ஏக்கத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்த பத்து பன்னிரெண்டு அக்ரஹாரப் பூக்கள் ஆரவாரத்துடன் அரவணைத்து வரவேற்றன எல்லோரையும்.

பட்டாமணியரிடம் இருந்த வில்லு வண்டியை பாலத்தடிக்கு வரவழைத்திருந்தான் கோபாலன்.  அதில் பயணப் பொருட்களையும் விசு வாத்தியாரையும், நாராயணியையும், நடராஜ ஐயரையும் ஏற்றிவிட்டு இளைஞர் பட்டாளம் புதுமணத் தம்பதியினரோடு நடக்க ஆரம்பித்தனர்.

தொடரும்.....