ஈஸி சேர் - 19

 #Easychair_19

அத்யாயம் : 19 ..  ஈஸி சேர்

பொதுவாக பிராமண குடும்பங்களில் பெண் வீட்டாரே ஏறத்தாழ எல்லா செலவுகளையும் ஏற்று திருமண ஏற்பாடுகளை செய்வார்கள்.

நடராஜ ஐயருக்கு ஆண் பலம் இல்லாததால் வைத்தாவே அங்குமிங்கும் தானாகவே திருமண ஏற்பாடுகளை கவனிக்கும்படியாக இருந்தது.

கல்யாணத்திற்கு கிட்டத்தட்டஇரு மாதங்களே இருந்ததாலும் தை மாதம் சிறிய அளவில் சத்திரம் கிடைப்பதிலும் சற்று சிரமம் இருந்தது.  இது குறித்து ஆபத்வாந்தவராக வேதராமனை அணுகினான் வைத்தா.  விசு வாத்யாரோ ஐந்து நாள் வைபவம் என்பதிலும் குறியாக இருந்ததால் சிரமம் அதிகமாயிற்று.  வேதராமன் முயற்சித்தும் பலனில்லை.

பூவனூரில் உடனுக்குடன் தொடர்பு தொலைபேசியில் தொடர்பு கொள்ள சோமநாத பிள்ளை வீட்டில் உள்ள டெலிஃபோனைத்தான் பயன்படுத்த முடியும்.  அந்த அக்ரஹாரத்தில் உள்ள அனைத்து குடும்பங்களுக்கும் அவர் இந்த டெலிஃபோன் விஷயத்தில் உதவி செய்து கொண்டிருந்தார்.  பரஸ்பர சம்பாஷணைகளுக்கு அவரே பேருபகாரி.  அந்த ஊரில் அவர் டெலிஃபோன் மாமா என்றும் பெயரெடுத்துவிட்டார் என்றால் பாருங்களேன்.  எல்லா குடும்பங்களுக்கும் ரகசியங்களை காத்தும் நம்பிக்கையோடும் இருந்து வந்தார்.

வேதராமன் யோசித்தார்.  அவருக்கு தாத்தா விட்டு சென்ற சொத்தாக ஒரு பழைய வீடு ஒன்று வில்லிவாக்கத்தில் இருந்தது.  அதை ஒரு கோவில் குருக்கள் ஒருவரின் பயன்பாட்டிற்கு விட்டு வைத்திருந்தார்.  அந்த குருக்கள் பெங்களூர் குடி பெயர்ந்ததால் வீடு ஒரு வருடமாக பூட்டப் பட்டிருந்தது.  அது ஞாபகம் வர, தன் மனைவி மீனாட்சியுடன் கலந்தாலோசித்து, அதுவே வைத்தா பர்வதம் திருமணத்திற்கு ஏற்றதாக இருக்கும் என முடிவெடுத்தார்.  அவரே அந்த வீட்டிற்கு பராமரிப்பு செய்ய நினைத்திருந்தார்.  இந்த திருமணத்தை சாக்கிட்டு அதைத் துவங்க திட்டமிட்டார்.  பெரிய அளவில் நேரமின்மை காரணமாக செய்ய முடியாவிட்டாலும் தன் செலவில் சிறு சிறு வேலைகளை  செய்து வெள்ளை அடித்துவிட்டு அவர்கள் திருமணம் நடத்திக் கொள்ளுமாறு வைத்தாவிடம் சொன்னார்.

அவர் செய்யும் ஒவ்வொரு உபகாரமும் வைத்தாவை பேரின்பத்தில் ஆழ்த்தின.  ராமன் மற்றும் சீதாவாகவே அவர்களை நினைத்தான்.  தன்னையும் லக்ஷ்மணனாக உருவகப் படுத்திக் கொண்டான்.

அந்த வீட்டின் பராமரிப்புப் பணிகளையும் வைத்தாவே மேற்பார்வை செய்து வந்தான்.

நடுவில் ஓரிரு முறை பூவனூர் செய்து அப்பா சொல்வதைக் கேட்டு, நடராஜ மாமாவுடன் கலந்து பேசி ஏற்பாடுகளை சமாளித்துக் கொண்டிருந்தான்.   அடிக்கடி வந்து போனதால் பர்வத்த்தின் சிறு சிறு பேச்சுக்களிலும் சமையல் சாப்பாடுகளிலும் உற்சாகம் அடைந்து கொண்டிருந்தான்.

இரு வீட்டார் பத்திரிக்கை இரு நூறு அச்சிடப் பட்டது.  ஒரு எழுபது பத்திரிக்கை பூவனூருக்கு அனுப்பப் பட்டது.  முதல் பத்திரிக்கையை காஞ்சி மடத்தில் தானே நேரிடையாக சேர்த்தான்.  அன்று பெரியவாளைப் பார்க்க முடியவில்லை.

வேதராமனிடம் பத்திரிக்கையின் ஒரு பிரதியை கொடுத்து விட்டு அப்பா அம்மா தங்களை நேரிடையாக அழைப்பார்கள் என்றான் வைத்தா.  அவன் கண்களில் வழிந்த நீரில் கங்கை பிரவாகமாய் நின்றாள்.

கல்யாணத்திற்கும் அப்புவே சமையல், ஐந்து நாட்களிலும் தினமும் ஐம்பது மடி சமையல் உள்பட.

எல்லா ஏற்பாடுகளும் தயார் திருமணத்திற்கு.

தொடரும்....

(பி.கு.:  இந்த அத்யாயம் என் ஆத்ம திருப்திக்காக எழுதப்ப்பட்டது.  வேதராமன் என்ற ஒரு ஆலமரம் இல்லையேல் இந்த வைதீகப் பறவைகள் கூடு கட்டி இவ்வளவு குதூகலித்திருக்க முடியுமா என்ற சந்தேகம் உங்களோடு எனக்கும் இருந்தது.

வசதி படைத்தவராக மட்டுமின்றி பரந்த மனப்பான்மையும் கொண்டுள்ள அனைத்து பணக்காரர்களுக்கும் இந்த அத்தியாயத்தை சமர்ப்பிக்கிறேன்.  

இதைப் போன்ற தர்ம சிந்தனையை என்னுள்ளும் பெருக்கிக் கொள்ள இந்தப் பதிவை எனக்கு ஒரு பாடமாகவே இருத்திக்கொள்ள விழைகிறேன்.  

ஒரு மிகப் பெரிய கோவில் சம்ப்ரோக்‌ஷணம் செய்த புண்ணியத்தை வேதராமன் தன் கைங்கர்யத்தால் எனக்கு உணர்த்தி விட்டார் என்றால் அது மிகையாகாது.  நல்ல நிலைமைக்கு வந்த பிறகாவது நல்ல செயல்களை செய்ய முயற்சிக்க வேண்டும் என்ற சிந்தனையை இப்பதிவு எனக்கு புகட்டவேண்டும் என்று ஆண்டவனை வேண்டி விரும்பி கேட்டுக் கொள்கிறேன்).