கற்பூரம்

 கற்பூரம்

கற்பூரம்  #ganeshamarkalam அவர்களுக்கு நன்றிகள் சொல்லி நான் படித்ததை உங்களுடன் இன்று 25/12/2021 சனிக்கிழமை பகிர்ந்து கொண்டுள்ளோம் 

ஒருகாலத்தில் எனக்கு நல்ல பேர் இருந்தது. எல்லாத்துக்கும் என்னை உதாரணமா சொல்லுவா. ஹிதமா இருக்கும். 

புத்திசாலி குழந்தைகளை பாராட்டரச்சே கற்பூரம் மாதிரி ஒருதடவை சொன்னா டக்குன்னு பிடிச்சிக்கரான்னு. மத்தவாளுக்காக தன் வாழ்க்கையை அர்ப்பணிக்கரவாளை அப்படியே கற்பூரம் மாதிரி தன்னையே கறைச்சிண்டு தியாகம் செய்யரான்னு. எங்களைவிட பெரீசா இருக்கர மெழுகுவத்திக்கு போட்டியா எங்களை சொல்ரச்சே நன்னா இருக்கும். இப்போ கொவிலில் கற்பூரம் கொளுத்தப் பிடாதாம். அதி மேதாவி வாண்டுகள் அன்ட்றாயிடாம். பழைய விஷயங்களுக்கு மவுசு இல்லை!

ஒரு டப்பாவில் நான் இங்கே வந்து சேர்ந்து 2 மாசம் ஆச்சு. இந்தக் கோவிலில் எங்களுக்கு டிமாண்டாம். என்ன கோவில்? சொல்ரேன். திருக்கடிகை யோக நரசிம்மர் கோவில். ஷோலிங்கர்னு சொல்லுவா. ரெண்டு மலை. சின்னதில் ஆஞ்சநேயரும் உசரமான மலையில் நரசிம்மரும். இப்பெல்லாம் நல்ல கூட்டம். சனி ஞாயிறுன்னா க்யூ கட்டி விடுவா. அர்ச்சகாளெல்லாம் காசு பண்றான்னு அவாளெ ஏறிப்போரச்சே பேசிக்கரா. டப்பாவில் வந்த என்னை ரெண்டு ரெண்டா சின்ன ப்ளாஸ்டிக் பாகெட்டுகளில் எண்ணி வச்சு சீல் செஞ்சு 1350 பாக்கெட் போட்டு வரவாளுக்கு விக்கரா.

1350 பாக்கெட்? இத்தனை கற்பூரத்தை என்ன செய்வா, அதான் கோவிலுக்குள் ஏத்தப்பிடாதேன்னு கேக்கரேளா? அது இங்கே செல்லுபடி ஆகாதாம். பிரார்த்தனை செஞ்சிண்டு வரவா குனிஞ்சு ஒவ்வொரு படீலேயும் வச்சு எங்களை ஏத்திண்டே ஏறிப்போறவா நிறைய. அப்படி என்ன வேண்டுதலையோ! அவாளைத்தான் கேக்கணும். இன்னும் சிலர் ஒவ்வொரு படீலேயும் தண்ணி விட்டு துடெச்சு, சங்கு சக்கரம் நாமம் போட்டு கற்பூரமும் ஏத்திண்டெ போரா. குனிஞ்சு நிமிந்து செஞ்சுண்டே போய் சேரறத்துக்கு ரொம்பவே நாழி ஆகும். 

என்ன மனக்கஷ்டமோ, உடம்பை வருத்திண்டு. இப்படி செஞ்சிண்டே போரவாளை பெருமாள் ரக்ஷிக்கட்டும்.

திருப்பதி மலை படி ஏறிப்போய் 4 மணிநேரம் க்யூவில் நின்னு ஏழுமலையான் தரிசனத்துக்கு வரவாளுக்கு பாலாஜியைவிட அப்புரம் கிடைக்கப்போர லட்டு பிரஸாதம்தான் மனசில் பிரதானமா அலைமோதுமாம். இந்த சோளசிம்மபுரத்தில் நரசிம்ம பெருமாளை விட வழீலே தொந்தரவு செய்யர குரங்குகளைப் பத்தின கவலைதான் ஏறிப்போரவா மனசில். மனுஷா மனசை அந்த பகவானாலேயே கட்டுப்படுத்த முடியாதோ? 

நிறைய பேர் ஆஞ்சநேயர் மலைக்குப் போரதில்லை. அதுனாலேயே ஆஞ்சநேயரே கூட்டமா வந்து இவாளை ஒவ்வொரு படீலேயும் பயம் காட்டிண்டே இருக்கர். உள்ளே தாயார் அப்புரம் பெருமாள் சந்நிதி கிட்டேயும். இத்தனை படியும் தாண்டி காப்பாத்தி கொண்டுவந்த தேங்காய் பழத்தை அங்கே போய் தட்டில் எடுத்து அர்ச்சகர் கிட்டே தர க்ஷணத்தில் பிடிங்கிடும்.

நல்ல மலையாப் பாத்து ஏறி உக்காந்திண்டு யோகம் செய்யரர் சிங்கப்பெருமாள்! அதுக்கும் கதை இருக்கு. நம்ம கதைக்கு வருவோம்.

நான் கிடக்கறது 890ஆவது படி. இன்னும் ரெண்டு திருப்பம் போனா ராஜகோபுரம் தென்படும். இனிமேல் ஏறுவது சித்தே சிரமம், செங்குத்தா படிகள். எப்பேற்பட்ட கொம்பனா இருந்தாலும் சிரமம். இவ்வளவு தூரம் கற்பூரம் வச்சு கொளித்திண்டே வந்த ஜோடி ஒரு 22 வயசு பொண்ணும் அவளோத்த ஆணும், தெலுங்கா போலேருக்கு, சித்தே நின்னு போலாம்னு என்னை நடுப்படீலே வச்சுட்டு அப்படியே உக்காந்துண்டா. புஸ் புஸுன்னு மூச்சிரைக்கறது. 

900 படி ஏறி ஒவ்வொண்ணுலேயும் ஒருக்கா குனிஞ்சு நிமிர்ந்து செய்யுங்கோ உங்களுக்கும் மூச்சு ரயில் எஞ்சின் மாதிரி வரும்.

குழந்தை பாக்கியத்துக்காக பண்ராளா, இல்லை வயசான அம்மா அப்பா ஸ்வஸ்தமாணும்னா, தெரியலை. ஆனா பக்திபூர்வமாத்தான் செஞ்சா. சில கற்பூரம் ஏத்தின உடனே அணைஞ்சுடரது. காத்தடிக்கரதோன்னோ! பாதி எரிந்த கற்பூரம் தரையில் ஈஷிண்டு அங்கேயே. அடுத்தாப்புலே வரவா வைக்கரதோட சேர்ந்து எரியலாம் இல்லை சாயங்காலத்துக்குள் காத்தில் கரைஞ்சிடுவோம்.

“லக்ஷ்மி எப்படியாவது உங்காத்தில் பேச்சை ஆரம்பி”. “ஆரம்பிக்கலாம்தான், உனக்கு ஒரு வேலை கிடெச்சதும் பெசினா ஒத்துக்க சான்ஸ் அதிகம். இல்லைன்னாலும் நாமளா கல்யாணம் செஞ்சுண்டு தனியா யார் தயவும் இல்லாம போலாம். யாரையோ பாக்கப்போரேன்னியே, வேலை கிடைக்கும்போல இருக்கா?” “உதவி செய்யரேன்னு சொன்னர், பாக்கலாம். ஆனா என் அவசரம் உனக்கு புரியலையா?” 

“எல்லாம் புரியறது, கட்டுப்பாடா இருப்போம். இந்த வருஷம் நல்லது நடக்கும்னு கிளி ஜோஸியன் சொல்லியிருக்கான். அதுக்குத்தானே வேண்டிண்டு வந்தோம். சமத்தா ஒத்தாசையா இத்தனை படியேறி வந்திருக்காய். பெருமாள் முன்னாடி மனசார வேண்டிக்கோ.” 

ஓஹோ, காதல் ஜோடியா? எத்தனை பதவிசா இவனுக்கு காதல் ததும்ப ஆலோசனை தரா? கடவுளை நம்பி சேர விரும்பரவாளுக்கு நிச்சயம் நல்லது நடக்கும்னு பட்டது. அந்தண்டை கைப்பிடி சுவரில் உக்காந்துண்டு ஒரு வானரம் என்னையே பாத்திண்டிருக்கு. ஆஞ்சநேயப் பிரபோ, நீயாப் போய் தாயார்கிட்டே இந்த ஜோடியை சேர்ந்துவைக்க சொல்லுன்னு முறைச்சேன். 

இவா எழுந்து போக, திரும்பி வரப்போ முகத்தில் சந்தோஷத்தைப் பாக்கலாம்னு பட்டது. அதுக்குள்ளெ கல்யாணம் ஆகாதுதான், ஆனா நம்பிக்கை வந்திருக்குமே.

10 நிமிஷம் ஆகியிருக்கும், வயசான தம்பதி தூரக்க வரா. என் இடத்துலேந்து முதல்ல மாமா தலை உச்சியில் இருக்கும் வெள்ளை முடி தெரிஞ்சது. கொஞ்சூண்டு முன்னம் மண்டை வழுக்கையில் ஒட்டிண்டு. அப்புரம் விபூதி இட்டுண்ட நெத்தி, ஸ்மார்த்தாளா? அப்புரம் 8 நாளா சவரம் பண்ணிக்காத கன்னம். ரெண்டு படி பின்னாடி மாமி. அழகா பட்டுப் புடவையில். மாமா கையில் குச்சி.

உடம்போட ஒரு பையை பிடிச்சிண்டிருக்கர். வழிப்பறி ஆகிடுமோன்னு. அர்ச்சனை சாமான். குச்சி ஊனிண்டு ஏறரத்துக்கான்னா இல்லை, திடகாத்திரமாத்தான் இருக்கர். அது குரங்குகிட்டேந்து தன்னையும் ஆத்துக்காரியையும் காப்பாத்த, முடிஞ்சா தேங்காய் பழத்தையும்.

எங்கிட்டே வந்ததும் மாமி “சித்தே இங்கே உக்காருங்கோ!” அதட்டினா. “பாத்து, பின்னாடி 3 குரங்கு!” டைம்லி வார்னிங். “ஹெவியா பட்டு உடுத்திக்காதேன்னு சொன்னேன். கேட்டியா?” “ஏன்னா இத்தனை குரங்கு வரும்னா கார் ட்ரைவரையும் ஒத்தாசைக்கு அழைச்சிண்டு வந்திருக்கலாம்”. “ஏண்டி நான் உனக்கு ஒத்தாசையா படலையா?” “ஆமாம் அங்கே ரெண்டு உர்ருன்னு கிட்டே வந்ததும் குச்சியை கீழே போட்டுட்டேள்”. “சரீ பேசாம வாடி, இதுக்குத்தான் நம்மூர்லே இருக்கர நரசிம்மரே போதும்னு சொன்னேன், விடியரத்துக்குள்ள எழுப்பிவிட்டு இத்தனை தூரம் இழுத்துண்டு வந்து மலையேற வச்சுட்டாய்.”

“அலட்டிக்காம வாங்கோ, சாமி பாத்ததும் பிரசாதம் வாங்கித்தரேன்!” மாமி ப்ராமிஸ் பண்ண இவர் முகத்தில் லேசா சந்தோஷம் திரும்பித்து. நான் கிடந்த படீலே நம்பர் பாத்துட்டு, “890னா என்ன? இவர் கேக்க, “அதுவா, எத்தனை படி ஏறிட்டோம்னு காமிக்க”. “ஆமாம் ரொம்ப அவசியம் இன்னும் எத்தனைன்னு போட்டா தேவலை.” அங்கலாய்க்கரர். 

இந்த மலைக்கு வந்து பொறுமையா ஏறி தரிசனம் செய்யரது 5 மணிநேரம் ட்ரெட்மில் ஓட்டத்துக்கு சமம். இவா வயசில் கொலெஸ்ட்ரால், ஹார்டில் அடெப்பு இருந்தா தெரிஞ்சுடும். அதுக்காகவே வரலாம்.

இவா கடிஞ்சிண்டே ஏறி வரா மாதிரி பட்டாலும் ரெண்டுபேர் நடுவுலே காலங்கள் கடந்து தப்பிச்சு பிழைச்சு வந்த காதல் அப்பட்டமா தெரிஞ்சுது. ஆத்துக்கு போனதும் நிச்சயமா மாமி “என்னண்ணா, ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டுட்டேளா?”ன்னு கேப்பா. இவர், “உனக்கும்தான் வெரிகோஸ் வீன்ஸ் இருக்கு, அதுக்கு எக்ஸர்சைஜா இருகட்டும்னு வந்தேன், வலிக்கரதா?” ன்னு அவள் காலை தன் மடீலே போட்டுண்டு ஆசையா அமுக்குவர்.

இவா போனதும் க்யூட்டா ஒரு க்ரூப், சின்னதும் பெரிசுமா. ஆண்கள் எல்லாம் மொட்டை, திருப்பதீலேந்து வராளோ? இளசுகள் ஜாலியா பெசிண்டே வர ஸ்பீடைப் பாத்தா கிளம்பி 15 நிமிஷத்தில் வந்துட்டான்னு பட்டது. அத்தனை எனெர்ஜீ. அதில் 5 வயசுப்பொண். அவள் கையிலேயும் சின்னதா குச்சியை கொடுத்துருக்கா. ஒவ்வொரு குரங்கையும் பாத்து அதட்டிண்டே வரதையும் அதுகள் அதை சட்டை செய்யாம வேடிக்கையா இருக்கு. 

என்ன யோசிச்சாளொ அந்தப் பொண் நான் இருந்த திருப்பத்துக்கு வந்ததும் நின்னுட்டா. ஒரு அரைடிராயர் இவா க்ரூப்தான், அவனும் நின்னுக்க ஒரு சின்ன ட்ராமா நடக்கும்னு எனக்கு தோணிப்போக, அவாளையே வச்ச கண் எடுக்காம பாக்கரேன்.

குழந்தைகளைப் பார்த்துண்டிருந்தா பொழுது போரதே தெரியாது.

அவா நின்னது ஏன்? நின்ன இடத்துலேந்து பார்த்தா நெட்டுக்குத்தான பாறையும் அதுக்கு பக்கத்துலே கோவில் கோபுரமும், நாம் போய்ச்சேர வேண்டிய இடத்தை காமிக்கும். அங்கே இருக்கர் யோகநரசிம்மர், கிட்டக்க மாதிரி தோணும், ஆனா இன்னும் 400 படி, யோசிக்காதே, இத்தனை தூரம் வந்துட்டாய், உன்னால் முடியும், கிளம்பு ஏன் நின்னுட்டாய்? குழந்தைகள் கொபுரத்தை பாத்து இப்படி யோஸிக்குமா என்ன? அப்போதான் கவனிச்சேன் மரத்தில் 3 குரங்கு அதை இவள் அவனுக்கு காமிக்கரா. பெரீய அப்பா குரங்கு, கிளையிலேந்து தரை வரைக்கும் நீளமா வால், அப்புரம் அம்மா குரங்கு அதன் மடீலே பாப்பா குரங்கு, அதுக்கு இது பேன் எடுக்க விரலை அளைஞ்சிண்டு.

இவள் அவனைப் பாத்து “உன்கிட்டே பிஸ்கெட் இருந்தா தா போடலாம்.” இவன் பையிலேந்து கைவிட்டு எடுத்தா ஒரு கேட்பரீஸ் பார் வரது. அதைக் கொடுக்க மனசில்லை, கொடுக்கலைன்னா இவள் என்ன சொல்வாளொன்னு யோசிக்க, அதை அவள் வெடுக்குன்னு பிடிங்கி குரங்குக்கு “இந்தா சாக்லேட் வாங்கிக்கோ.”ன்னு சொல்ரா. சட்டுன்னு எதுக்க 12 குரங்கு சேர்ந்துக்க, தூக்கிப் போட்டுட்டு பயத்தில் ரெண்டு பேரும் படி ஏறி ஓடரா.

அவன் இவள் கையை பிடிச்சுக்க – அதனால் இவளுக்கு பயம் தெளிஞ்சதா இல்லை அவனே பயத்தில்தான் அவளை பிடிச்சிண்டானா? தெரியலை, ஆனால் ரெண்டும் சிரிச்சிண்டே சிட்டாய் பறந்துட்டதுகள்.

நான் தரையில் ஈஷிண்ட கற்பூரம்தான். சில மணித்துளிகளில் இல்லாமப் போயிடுவேன். பெருமாள் இன்னைக்கு மனுஷ ஜீவனின் பல அங்கங்களை காமிச்சுக் கொடுத்துட்டாரோ?

ஆணையும் அவனுக்கு துணையா பெண்ணையும் படைச்சு, இடையில் ஈர்ப்பை சித்தே ஸ்ட்ராங்கா வச்சு, மனுஷ இனம் தழைக்க பல்கிப்பெருக வழி செஞ்சு தந்து எத்தனை பண்ணியிருக்கார்? கடைசீலெ வந்த குழந்தைகள் பருவத்தில் துளிர்விடும் பந்தம், இளமையில் பூத்துக்குலுங்கி, முதுமையில் இனித்து கனிந்து இத்தனைக்கும் நடுவுலே எத்தனை அல்லோல கல்லோல பட்டு, சிலது சிறந்து, சிலது சின்னாபின்னப்பட்டுன்னு.

யோசிச்சிண்டே உங்களுக்கெல்லாம் கதை சொல்லிண்டிருக்கச்சே ஒருத்தன் என்மேல் இன்னொரு கற்பூரக் கட்டியை வைக்க பின்னாடியே வந்த பெண்மணி மெழுகுவத்தி நுணியில் இருந்த கொழுந்தை என்மேல் வைக்க, நன்னாவே டக்குன்னு பிடிச்சிண்டேன். 

நான் இங்கே வந்த காரியம் நிறைவேறப் போகுதுன்னு புரிஞ்சித்து.