#Easychair_12
அத்யாயம் : 12 ... ஈஸி சேர்
கொஞ்சம் வைத்தா பர்வதம் கல்யாணம் எப்படி போகுதுன்னு பார்த்துவிட்டு வருவோமே.
வைத்தா வந்தவுடன் முதலில் பிகு பண்ணினாலும் சாப்பிட உட்கார்ந்தான்.
சாப்பிட்ட பின் சிறிது தாம்பூலம் போடுபவர் நடராஜ ஐயர். என்றைக்குமில்லா திருநாளாய் விசு வாத்யாரும் சேர்ந்து கொண்டார். கொஞ்சம் ஆஸ்வாசப்படுத்திக் கொண்டனர் அனைவரும்.
எழுந்தவுடன் கிளம்பலாமா என்று விசு வாத்யார் வைத்தாவை கேட்க அவனும் சரி என்றான்.
அப்ப நாங்க கிளம்பறோம். பொண் ஜாதகத்தை கொஞ்சம் கொடுங்கோ, எங்க ஊர் ஜோஸ்யாள் கிட்ட சித்த காட்டிட்டு வரேன் என்று விசு வாத்யார் கேட்க நடராஜ ஐயரும் கொடுத்தார்.
அப்போது அங்கு பர்வதம் வந்தாள்.
நான் எல்லார் கிட்டேயும் கொஞ்சம் பேசலாமா?
பெரியவாள்லாம் என்ன கொஞ்சம் மன்னிக்கணும். கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி சில விஷயங்கள பேசிட்டா நல்லதுண்ணு எனக்கு தோண்றது. பேசலாமா?
அம்மாடி பர்வதம், மாமாதான் ஒன் சம்மதித்தை கேட்டாரோன்னோ? இப்ப என்ன பேசப்போற, என்றார் நடராஜ ஐயர்.
பேசட்டுமே, கொழந்த மனசுல என்ன இருக்குன்னு தான் தெரிஞ்சுப்போமே, என்றார் விசு வாத்யார்.
பர்வதம் தொடர்ந்தாள்.
சினிமாவெல்லாம் காமிப்பாளே அந்த மாதிரி இவர் மேல காதல் கீதல்லாம் கெடையாது எனக்கு.
என்று சற்று நிறுத்தினாள். சற்று எல்லார் முகத்திலும் ஈ ஆடல.
ஏதோ பேச நடராஜ ஐயர் முயற்சிக்க கை ஜாடையால் அவரை தடுத்து நிறுத்தினாள்.
பயப்படாதீங்கோ அப்பா.
இப்போது அப்பா என்று கூப்பிட்டது வைத்தாவின் அப்பாவை.
உங்க பிள்ளை இதுவரைக்கும் என்ன்னனோட ஒரு வார்த்தை கூட பேசியதில்லை. ஆனால் என்னை அவருக்கு பிடிச்சிருக்குன்னு எனக்கு மனசுல பட்டுது. நல்லவராவும் தெரியரார், அப்பாக்கும் ரொம்ப ஒத்தாசையா இருக்கார், இவரையே கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமோன்னு நேக்கும் தோணித்து.
உங்க பிள்ளையாண்டான் என் கிட்டையோ அல்லது எங்க அப்பாகிட்டையோ நேரடியா கேட்காம ஒங்கள அழைச்சுண்டு வந்து பேசினது எனக்கு பிடிச்சது. அதனால தான் நீங்க கேட்டோன என்னோட சம்மதத்த நமஸ்காரம் மூலம் தெரிவிச்சேன்.
நான் தாயில்லாம வளர்ந்த பொண்ணு. எங்க அப்பா என்னையே அவரோட லோகமா நெனச்சிண்டு இத்தனை நாளா காலத்த கழிச்சிண்டு இருக்கார். நான் கல்யாணம் பண்ணிண்டு புக்காத்துக்கு போயிட்டா அவர் நிலைமைய நெனச்சாத்தான் கொஞ்சம் விஜாரமா இருக்கு. அதான் எனக்கு யோசனையா இருக்கு. பெரியவாள்ளாம் அதைப்பத்தி என்ன நெனைக்கிறேள்னு சொன்னா நானும் ஒரு தீர்மானத்துக்கு வந்துடலாம்.
நீ இப்ப என்னம்மா சொல்ல வர, என்றாள் நாராயணி.
புரியலையாம்மா. எங்க அப்பா என் கல்யாணத்துக்கு அப்பறம் யாரோட இருப்பா?
நடராஜ ஐயர் கண்கள் குளமாயின. இதற்கு என்ன பதில் சொல்றது எப்படின்னு எல்லோருக்கும் சற்று திகைப்பு.
யாராவது பதில் சொன்னால் சேர்ந்துக்கலாம்னு விசு வாத்யார், நாராயணி, வைத்தா, மூவருமே ஒருவருக்கொருவர் பார்த்துக் கொண்டார்கள். சிறிது நேரம் நிஸப்தம்.
பர்வதம் ஒன்றும் தவறா கேட்டலையே. பிறகு ஏன் தயக்கம்? கேள்வி ஞாயமாத்தானே இருக்கு.
கலங்கிய கண்களை துடைத்துக் கொண்டு நடராஜ ஐயர் தொடர்ந்தார்.
நல்ல வரனா இருக்கு பெரியவாளெல்லாம் சம்மதிச்சுட்டா. கல்யாணத்துக்குப் பிறகு புக்காம் போறது தானேம்மா முறை? என்னைப் பத்தி கவலைப் படாதே. நான் எங்க போகப் போறேன். இதே மெட்றாஸில தானே இருக்கப் போறேன். ஒன்ன எப்பப்ப பார்க்கணும்னு தோணறதோ அப்ப வந்து பார்த்துட்டு போறேன். இத ஒரு பெரிய விஷயமா நெனச்சு கவலைப் படாம இரு. தானா நல்ல வரனா அமஞ்சு வரும்போது தத்து பித்துனு பேசாதே.
பிறகு விசு வாத்யார் பக்கம் திரும்பி, அவ ஏதோ என் மேல உள்ள ப்ரியத்துல ஏதோ சொல்றா. நீங்கள்லாம் பெரிசு படுத்தாதீங்கோ. நான் அவள சமாதானப் படுத்தறேன், என்றார் நடராஜ ஐயர்.
அதுவரை மௌனமாக இருந்த விசு வாத்யார் பர்வதத்தைப் பார்த்து பேசினார்.
சின்ன பொண்ணா இருந்தாலும் அறிவோட சிந்திச்சுருக்க. எனக்கு ஒன்னோட கேள்வில ஞாயம் தெரிஞ்சாலும் உடனே என்னால பதில் கொடுக்க முடியல. எனக்கு கொஞ்சம் அவகாசம் வேணும்.
யோசிச்சு சொல்லுங்கோ. ஒண்ணும் அவசரம் இல்லை, என்றாள் பர்வதம்.
நடராஜ ஐயர் சற்று அதிர்ச்சியிலேயே உறைந்து விட்டார்.
நாராயணி தொடர்ந்தாள்.
கொழந்த, இந்த மாதிரி ஒரு தைரியமான பொண்ணு கிடைக்க வைத்தா கொடுத்து வைத்திருக்கணும். எங்காத்துக்கார் யோசிக்கத் தான் நேரம் கேட்டிருக்கார். நல்ல முடிவை எடுப்பார். கவலைப் படாமல் இரு.
இருதலைக் கொள்ளி எறும்பு போன்ற மனநிலையில் வைத்தா இருந்தான். ச்சே, என்ன இவள் இப்படி பண்ணிட்டாளே. இதெல்லாம் கல்யாணத்திற்கு அப்புறம் பார்த்துண்டா போச்சு. ரொம்ப அவசர குடுக்கையா இருக்காளே என்று மனதிற்குள் யோசித்துக் கொண்டிருந்தான்.
விசு வாத்யார் மீண்டும் வருகிறோம் என்று சொன்னார்.
மஞ்சள், குங்குமம், வெற்றிலை பாக்கு, மட்டை தேங்காய் ஜாக்கெட் பிட் தட்டு சஹிதம் பர்வதம் நின்று கொண்டிருந்தாள்.
நாராயணி அவள் தலையில் கைவைத்து ஆனந்தக் கண்ணீருடன் ஆசிர்வதித்தாள்.
தம்பதியரை நமஸ்கரித்தாள்.
நடராஜ ஐயர் மனதில் பல எண்ணங்கள் தோன்றிக் கொண்டிருந்ததால் ஒரு இயந்திரமாகவே வந்தவர்களை வழி அனுப்பினார்.
தொடரும்.....
No comments:
Post a Comment