ஈஸி சேர் -14

 #Easychair_14

அத்யாயம் : 14 ..  ஈஸி சேர்

மறுநாள் நங்கநல்லூர் நடராஜ ஐயர் வீட்டில் வேதராமன்.

கதவைத் திறந்து வேதராமனைப் பார்த்ததும் ஆச்சர்யம் அடைந்தார் நடராஜ ஐயர்.

ஏது இவ்வளவு தூரம்?  சொல்லி அனுப்பிச்சிருந்தா நானே வந்திருப்பேனே.

இங்க கொஞ்சம் ஐயப்ப சமாஜத்தில வேலை நடந்துண்டிருக்கு.  அத பார்த்துட்டு உங்களையும் பார்த்துட்டு போகலாமேன்னு தான்.

வாங்கோ, உட்காருங்கோ.

ரெடியா இருக்கறதை பார்த்தா வைதீகத்துக்கு கிளம்பிண்டு இருக்காப்பல இருக்கே, தொந்தரவு ஒண்ணும் இல்லையே.

ஒண்ணும் இல்லை.  இன்னிக்கு ஒண்ணும் வைதீகம் இல்லை.  பக்கத்துல பெருமாள் கோவிலுக்கு போய்விட்டு வரலாமேன்னு தான்.  பண்ணண்டு மணிக்கு தானே நடை சாத்துவா, மெதுவா போனா போச்சு.

க்ஷேம நலன்கள்.  பிறகு வேதராமன் மெள்ள ஆரம்பித்தார்.

ஒங்க பொண்ணுக்கு கல்யாண ஏற்பாடுகள் ஏதாவது?

அதைக் கேட்டவுடன் நடந்த விஷயங்களை கொட்டித் தீர்த்துவிட்டார் நடராஜ ஐயர்.

அவ இருந்திருந்தா பொண்ணுக்கு எப்படியாவது சொல்லி புரிய வெச்சுருப்பா.  நான் செல்லமா வளர்த்துட்டேன்.  என்ன பண்றது?  நல்ல வரனா அமையும் போது இப்படி பண்ணறா?

நடராஜ ஐயர் கண்களில் கண்ணீர்.  சிறிது நிஸப்தம்.

இப்ப என்ன ஆச்சு.  சொல்லி புரிய வெச்சா போச்சு.  பொண்ணு இருக்காளா?

இப்பதான் மொட்ட மாடியில வைதீக சாமான்களல்லாம் காய வெச்சுட்டு வரேன்னு போனா.

அதுவரை வைத்தா குடும்பத்தினர் தன் வீட்டிற்கு வந்ததை சொல்லாதிருந்தார் வேதராமன்.  இப்போது நடந்ததை சொன்னார்.

அப்போது பர்வதம் வந்து வாங்கோ மாமா, மாமி சௌக்யமா, குழந்தை சுமதி எப்படி இருக்கா, என்றாள்.

எல்லாரும் நன்னா இருக்கோம்மா.  நீ எப்படி இருக்க. எப்ப கல்யாணம்?

நடக்கும்போது நடக்கும் மாமா.  உங்களுக்கு தெரியாமலா?

இதற்கு மேலும் காத்திருக்காமல், உன் கல்யாண விஷயமா பேசிட்டு போகலாம்னு தான் வந்தேன்.

சிறிது மௌனம்.

அப்பா எல்லாத்தையும் சொன்னார்.  எனக்கும் தான் வைத்தாவை தெரியுமே.  நீங்க ரெண்டு பேரும் கல்யாணம் பண்ணிண்டா எல்லோருக்கும் சந்தோஷம் தானே.

எனக்கும் ஒண்ணும் பெரிசா வயசாகிடல, நான் உபதேசம் பண்ற அளவுக்கு.

வைத்தா குடும்பத்தினர் வந்து போனதை மீண்டும் பர்வதத்திடம் ஒருமுறை சொன்னார்.

பர்வதம், ஒனக்கு அப்பாவ பிரிஞ்சுருக்கறது கஷ்டம்னு நினைக்கறையா, அல்லது, கல்யாணத்துக்குப் பிறகு அப்பா தனியா கஷ்டப் படுவார்னு தோணறதா?  பிரிஞ்சு இருக்கறதே கஷ்டம்னா கல்யாணத்துக்கே ஒத்துண்டிருக்க மாட்டாய்.  உனக்கு அப்பா கஷ்டப் படுவாளேன்னுதான் விஜாரமா இருக்கு இல்லையா?

பர்வதம் பதிலளிக்க வில்லை.  மௌனித்தாள்.

இங்க பார்.  மனுஷா யாருமே ஒரே நிலையில் எப்போதும் இருக்க முடியாது.  சில சந்தோஷங்கள் தேவைப் படும்போது சில சங்கடங்களும் இருக்கத்தான் செய்யும்.  இப்ப நீ அப்பாவோட இருக்கலாம்னு அவா சொல்லிட்டு நாளைக்கு வேற நிலை எடுத்தா, அப்போதும்தானே கஷ்டம்.  எங்காத்து மாமியும்தான் வந்த கொஞ்ச நாளைக்கு அப்பா அம்மா தம்பி தங்கைகள்னு சொல்லிண்டே சங்கடப்பட்டுண்டு இருந்தா.  இப்ப இங்க இருக்கற சூழல்ல அவாளெல்லாம் நினைக்க கூட முடியல, பாவம், என்ன பண்றது.

வைத்தா அப்பாவுக்கு ஒண்ணே ஒண்ணுதான் நெருடல்.  வைத்தா கல்யாணத்துக்கப்பறம் ஊரை விட்டு மாட்டுப்பொண், பேரன் பேத்தியோட இருக்கணும்னு ஆசைப் படறார்.  இத்தனை நாள்தான் தனித்தனியா இருந்து சஞ்சலப் பட்டுண்டு இருந்திருக்கார்.  அதையும் யோசிக்கணுமோன்னோ.  உனக்கு உன் அப்பா பாசம் மாதிரி தானே அவாளுக்கும்.

அப்படின்னா எல்லாரும் ஒண்ணா இருக்கலாமே, என்றாள் பர்வதம்.

சிரித்தார் வேதராமன்.  சம்மந்தியோட யாராவது ஒண்ணா இருக்க முடியுமா, அதுலெல்லாம் எவ்வளவு கஷ்டம் இருக்கு தெரியுமா.

பிடிவாதம் பர்வதம் காட்டிக் கொண்டிருந்தாலும் தன் பேச்சுத் திறமையால்  பர்வதத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அசைத்துக் கொண்டிருந்ததை உணர்ந்தார்.

அப்ப ஒண்ணு செய்யலாமா.  கல்யாணத்துக்குப் பிறகு வைத்தாவோட ஊருக்கு நீ மட்டும் போய் அவா ரெண்டு பேரும் ஊரை காலி செய்துவிட்டு மெட்ராஸ் வர்ற வரைக்கும் அங்கேயே இரு.  வைத்தாவும் உங்க அப்பாவும் ஒண்ணா இங்கே சமச்சு சாப்பிண்டு இருக்கட்டும.  உனக்கும் அப்பா கஷ்டப்படுவாரேங்கற பயம் இல்லாம இருக்கும்.  வைத்தா தனியா தனியாவே சமச்சு சாப்பிட்டு பழக்கம் இருக்கறதுனால ஓரளவு சமாளிச்சுப்பாங்க.  மிச்சத்த அப்புறம் யோசிக்கலாம்.  என்ன நான் சொல்றது?

பர்வதம் மனதுக்குள் சிரிக்க நினைத்து, புன்முறுவலால் வேதராமனுக்கு காட்டிவிட்டாள்.

பிறகு என்ன, சாமர்த்தியத்தால் சாதித்து விட்ட உணர்வு வேதராமனுக்கு.

நாளை அவா கிட்ட பேசி சமாதானப் படுத்தறேன்.  எல்லாம் நல்ல படியா நடக்கும் என்று சொல்லி விடை பெற்றார் வேதராமன்.

ஒண்ணுமே சாப்பிடாம போறேளே என்றாள் பர்வதம்.  சரி, ஒரு டம்ளர் பால் கொடு என்றார்.  காப்பி சாப்பிடும் வழக்கமில்லை வேதராமனுக்கு.

அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.  அவளிடம் அங்குமிங்கும் வெளிப்பட்டுக் கொண்டிருந்த புன்சிரிப்பை ரசித்துக் கொண்டும் இருந்தார்.

நடராஜ ஐயர் முகத்திலும் பரம சந்தோஷம்.  உங்களுக்கு எப்படி  சொல்றதுன்னே தெரியல என்றார்.

குழந்தை கல்யாணத்துக்கு மாங்கல்யமும், கூரைப் புடவையும் எங்களது, என்றார்.  பர்வதம் முகத்தில் இப்போது கண்ணீருடன் கூடிய ஆனந்தம்.

இதை அவர் பெருமைக்காக சொல்லவில்லை.  இந்த வார்த்தைகள் அவளை கொஞ்சம் மன சந்தோஷத்தை கொடுத்து ஒரு உந்துதலையும் கொடுக்கும் என்ற உள்ளுணர்வுடன்.  அதாவது பெரியவர்கள் எல்லாம் இந்த கல்யாணத்தில் எப்படி அக்கறை காட்டுகிறார்கள் என்று சிந்திக்க வைக்கும் என்றும் நினைத்து.

பர்வதம் அவர் கார் கிளம்பும் வரை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் புன் சிரிப்புடன்.

தொடரும்.....