தாம்பத்தியம்

 சிறுகதை

தாம்பத்தியம்

சாரதா காலை நேர பரபரப்பில் சமையலறையில் மும்முரமாக வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள். காலை டிபனும்  மதிய உணவும்தனித்தனியாக செய்து கொண்டிருந்தாள்

சாரதா கொஞ்சம் இங்கே வாயேன் கண்ணாடி எங்கேயோ மறந்து வைத்துவிட்டேன் எடுத்துக்கொடு காலை செய்தித்தாள் படிக்காமல் என்னவோ போல இருக்கு கணவன் உரக்க குரல் கொடுத்தார்

செத்த இருங்கோ  இதோ வரேன். பக்கத்திலேயே இருக்கும் எழுந்து எடுக்க சோம்பல் முணங்கிக் கொண்டே கையை முந்தானையை தலைப்பில் துடைத்துக்கொண்டு இதோ இருக்கு பாருங்கோ பக்கத்திலேயே  இருக்கு

எழுந்து எடுக்க சோம்பல் டக்கென்று அவர் கையில் திணித்துவிட்டு உள்ளே சென்றாள்.

என்னமோ விதவிதமா சமைத்து கொடுக்கிற மாதிரி இல்ல அலட்டிக்கரே

ஒரு நாள் செஞ்சி பாருங்கோ தெரியும்

ஓஹோ என்ன வாய் நீளறது.

இதற்கு மேல் பேசினால் வீண் வாக்குவாதம் சில நேரங்களில் அவரின் கைரேகைகள் தன் கன்னத்தில் பழுத்துவிடும் எதற்கு என்று தன் சமையல் வேலையில் மும்முரமாக இருந்தாள்.

மகனுக்குப் பிடித்த பூரியும் கிழங்கும் ரெடி மருமகளுக்கு இட்லிக்கு தனியாக சாம்பார் பேரனுக்கும் பேத்திக்கும் தக்காளி சாதம் காலை டிபனுக்கு இட்லி தனியாக வேர்க்கடலை சட்னியும் செய்தாள். இது போதாதென்று கணவனுக்கு வாய்க்கு ருசியாக இட்லிக்கு பொடியும் நல்லெண்ணெயும் வேண்டும்.

கடிகாரம் முட்களை விட இவள் வேகவேகமாக ஓடி ஓடி செய்து கொண்டிருந்தாள் அம்மா ரெடியா ஒவ்வொருவராக டைனிங் டேபிளில் வந்து அமர எல்லாவற்றையும் எடுத்துவைத்து  பரிமாற ஆரம்பித்தாள்

அனைவரும் ரசித்து ருசித்து சாப்பிட கணவன் எதையோ குறை சொல்லிக்கொண்டு சாப்பிட எல்லாம் சரியா இருக்கு நீங்க மட்டும் எப்பவுமே குறை சொல்லாமல் சாப்பிட மாட்டீங்க இன்று சொன்ன சாரதாவை என்ன திமிரு அதிகம் ஆயிடுத்தா தட்டை தூக்கி எறிந்தார் அது கீழே உருண்டு ஓடியது யாரும் எதுவும் சொல்லவில்லை சாரதாவுக்கு கண்களில் கண்ணீர் முட்டியது அதை துடைத்துக்கொண்டே கீழே சிந்தியதை வழித்துக்கொண்டு தட்டை  எடுத்துக் கொண்டு உள்ளே சென்றாள்.

பேரன் மது தாத்தா பாட்டி பாவம் இல்ல ஏன் திட்டுற என்று சொல்லிக் கொண்டே  பாட்டியிடம் சென்று ஏன் பாட்டி நீ கோபப்பட மாட்டியா அம்மா சும்மா தானே இருக்கா அம்மாவை உனக்கு ஹெல்ப் பண்ண சொல்லக்கூடாதா என்றான் மழலை மொழியில் 

அம்மா வேலைக்கு போறாடா நான் ஆத்துல சும்மா தானே இருக்கேன் அதான். தாத்தாவுக்கு எப்பவுமே ருசி மாறாமல் இருக்கணும் அப்படியே பழகிட்டா கண்ணா நீ போ ஸ்கூல் வேன் வந்துடும் என்று அவனை சமாளித்து அனுப்பினாள்

இது இன்று நேற்றல்ல திருமணம் முடிந்து இந்த வீட்டில் காலடி எடுத்து வைத்த நாள் முதல் இப்படித்தான் இது பழகிவிட்டது . சாரதாவுக்கு எப்போதும் மறுத்துப் பேசியது இல்லை மாமியார் மட்டும் அங்கலாய்த்துக் கொள்வார்.

இருந்தாலும் மருமகள் பேரன் பேத்திகள் என்றாகி விட்ட போதிலும் இப்படி அவர்கள் முன்னிலையில் அவமானப்படுவது போல் நடந்து கொள்வது மனதை வருத்தியது என்ன செய்ய. எல்லோரும் கிளம்பிவிட தனியாக புலம்பிக் கொண்டிருந்தால் சாரதா.

ஏனோ உடம்பு படுத்தியது படுக்கையைவிட்டு எழுந்திருக்க மனமே இல்லை ரொம்ப அசதியாக இருந்தது. நேரத்தைப் பார்த்தாள் 7:00 மேல் ஆகியிருந்தது. மெல்ல எழுந்து சமையல் அறைக்குள் சென்றாள் போட்டது போட்டபடி இருந்தது தலை சுற்றியது எல்லாவற்றையும் சரி செய்வதற்குள் மகன் அம்மா இன்னுமா டிபன் செய்யலை இன்னைக்கு அவசரமா மீட்டிங் இருக்கு   சீக்கிரமா  கிளம்பணும் நேத்து சொல்லியிருந்தேன் இவ்வளவு நிதானமா எழுந்து வரையே உனக்கு பொறுப்பு இல்லையா அப்பா திட்டுவதில் தவறே இல்லை போலிருக்கு எரிச்சலுடன் பேசிக்கொண்டிருந்த மகனே சோபாவிலிருந்து முறைத்து பார்த்தார் கணவர் சர்குணம்

என்னங்க இன்னுமா டிபன் முடியல சமையலும் ஆரம்பிக்கல போல இருக்கு சீக்கிரம் கெளம்பனும்னு நேற்று இரவே அம்மாகிட்ட சொல்லி இருந்தேன் ஏன் இன்று பார்த்து இவ்வளவு நேரமாகிறது

சரிங்க வழியில் வேணா பார்த்துக்கொள்ளலாம் சீக்கிரம் வாங்க என்று கணவனை துரிதப்படுத்தும் மருமகளை ஆக்ரோஷமாக பார்த்தார் மாமனார் சர்குணம்

ஏய் என்னடா ஆளாளுக்கு அவளை மிரட்ட இருங்க என்னமோ நீங்க வெச்ச ஆள் காரி மாதிரி இல்லை இருக்கு அவ இந்த வீட்டு வேலைக்காரி இல்லை பெற்று வளர்த்த தாய் அது ஞாபகம் இருக்கட்டும் ஏன் சீக்கிரம் கிளம்பணும் என்றால் அம்மா எழுந்திருக்கவில்லை என்று தெரிந்து உன் மனைவியை செய்ய சொல்லக்கூடாதா. அவளை மிரட்டர என்னைக் காச்சும் அவ இப்படி இருந்து பார்த்து இருக்கீங்களா உடம்பு சோர்வாக இருக்கும் போல அவளும் மனுஷி தானே என்னமோ மிரட்டுறாங்க அவள் என் மனைவி அப்புறம்தான் உங்களுக்கு அம்மா ஞாபகம் இருக்கட்டும் மிரட்ட வேலையெல்லாம் வேண்டாம்.

இஷ்டம் இருந்தா இங்கே இருங்க இல்லை தனியா போங்க யாரும் வேணாம்னு சொல்லல ஒரு நாள் உன் பொண்டாட்டி அவளுக்கு ஒத்தாசையா இருக்காளா நினைச்சுப் பாரு லீவு நாளில் கூட எங்கேயாவது சுத்திட்டு வர்ரீங்க. வெளியில பாத்துக்கலாம் போ அதுக்கு எதுக்கு வீடு குடும்பம்னு.

சாரதாவிற்கு என்ன பேசுவது என்றே தெரியவில்லை தன் கணவரா  இப்படி என்று ஒரு நிமிடம் சந்தேகமாகவே இருந்தது மகனுக்கும் மகளுக்கு மருமகளுக்கும் கூடத்தான். இதுதான் தாம்பத்தியத்தில் இலக்கணமோ.

கணவன் பேசியதில் இருந்த பாசத்தை முதன்முறையாக உணர்ந்த சாரதா கண்ணீருடன் கணவரை பார்க்க அதில் ஆயிரம் அர்த்தங்கள் பதிந்திருந்தது

சாரதா உன்னால முடியலனா  என்ன கொஞ்சம் வந்து உட்காரு அப்புறம் பாத்துக்கலாம் அவன் வெளியே பார்த்துக் கிரானாம். நீ எதுக்கு அல்லாடரே. இது உன் வீடு என்னை தவிர உன்னை யாரும் அதிகாரம் பண்ண முடியாது கவலைப்படாதே நாளைக்கு உனக்கு கூட மாட ஒத்தாசை பண்ண ஒரு வேலைக்காரியை போட்டு விடுவேன் என்றார் அவளை பக்கத்தில் உட்கார வைத்து தோலில்  சாய்த்தபடி அணைத்துக்கொண்டார் இதுதான் தாம்பத்திய வாழ்க்கையின் அர்த்தமோ

முற்றும்