ஈஸி சேர் - 15

 #Easychair_15

அத்யாயம் : 15 ..  ஈஸி சேர்

ஒரு ஹோமம் சம்மந்தமாக வைத்தாவை ஏற்கனவே வரச் சொல்லியிருந்தார் வேதராமன்.

வைத்தாவும் வர, ஹோமம் விஷயமாக பேசிவிட்டு தன் காரிலேயே அழைத்துக் கொண்டு மைலாப்பூர் வந்தார். இருவரும் கபாலீஸ்வரரை தரிஸித்தார்கள்.  பிறகு வைத்தாவின் வீட்டுக்கு வந்தார்கள்.

காரில் வரும்போது தமாஷாக ஏதேதோ பேசிக்கொண்டு வந்தாரே தவிர பர்வதத்திடம் பேசியதை வைத்தாவிடம் சொல்லாமலே வந்தார் வேதராமன்.

வாங்கோ,வாங்கோ என்று வாயார உபசரித்தாள் நாராயணி.

உபசரிப்பில் விசு வாத்யாரும் சேர்ந்து கொண்டார்.

வெத்தக் கொழம்பு பண்ணியிருக்கேன்.  அப்பளத்த பொரிக்கிறேன்.  சாப்பிட்டுட்டுதான் போகணும் என்றாள் நாராயணி.  சரி என்றார் வேதராமன்.

அப்பளம் அப்புறம் பொரிச்சுக்கலாம்.  நீங்க எல்லோருமே சித்த இங்க உட்காருங்கோ, என்றார் வேதராமன்.

பிறகு தான் நடராஜ ஐயரிடமும் பர்வதத்திடமும் பேசிய சம்பாஷணைகள் எல்லாவற்றையும் சொன்னார்.

என்ன சார், இப்படியெல்லாம் பேசியிருக்கேளே.  சின்னஞ்சிறுசுகளை பிரிக்கலாமா.  நான் ஏதோ என் ஆத்தாமைய சொன்னா, அதுக்கு எப்படி இது தீர்வாகும்?  என்றார் விசு வாத்யார்.

பிறகு அவரே, வேண்டாம் சார்.  அவன் எங்க வேணா இருக்கட்டும்.  ரெண்டு பேரையும் பிரிச்ச பாவம் எங்களுக்கு வேண்டாம் என்றார்.

மாமா கொஞ்சம் நிதானமா யோசிங்கோ. எனக்கு மாத்திரம் இது பிடிக்குமா?  அந்த பொண்ணு தாயில்லாத பொண்ணு.  அப்பாதான் லோகம்னு நெனச்சுண்டிருக்கா. அவளுக்கு வைத்தா அம்மா மூலம் தாய்ப்பாசத்தை காட்டிட்டா அவளுக்கு எதார்த்தம் புரிஞ்சுடும்.  எனக்கென்னவோ ஒரு ஐந்தாறு மாசத்தில உங்க வழிக்கே வந்துடுவான்னு தோணறது.  இந்த அஞ்சாறு மாசத்தில வைத்தாவும் நடராஜ மாமாவும் மாசத்துக்கு ரெண்டு தடவை பூவனூர் வந்து போயிண்டு இருக்கட்டும்.  என்ன நான் சொல்ல்றது மாமி, என்று நாராயணி பக்கம் திரும்பினார்.

எனக்கும் மனசு சங்கடமாத்தான் இருக்கு கல்யாணம் முடிஞ்ச கையொட ரெண்டு பேரும் பிரி்ஞ்சு இருக்கணும்னா.  ஆனா நீங்க சொல்றதையும் முயற்சிக்கலாமோன்னுதான் தோணறது.  எதுக்கும் பிள்ளயாண்டானையும் கேட்டுக்கோங்கோ, என்றாள்.

வைத்தாவிற்கோ, எப்படியாவது கல்யாணம் ஆகணும் என்பதிலேயே குறி.

நான் என்ன சொல்றது, பெரியவாளல்லாம் என்ன சொல்றேளோ கேட்டுட்டு போறேன், என்று நாசூக்காக சொல்லிவிட்டான்.

இப்படியெல்லாம் கட்டுப்பட்டு இந்த கல்யாணம் நடக்கணுமா?  நான் தான் சொல்லிட்டேனே, வைத்தா அந்த பொண்ணாத்துலேயே இருக்கட்டும்னு.  நாங்க எப்போதும்போல பூவனூர்லேயே இருக்கிறோம்.  இவா ரெண்டு பேரும் எங்கள வந்து பார்த்து விட்டு போகட்டும்.

சொன்ன விசு வாத்யார் முகத்தில் எரிச்சல் கலந்த ஏக்கம் தெரிந்தது வேதராமனுக்கு.

இல்லை மாமா, அந்த பொண்ணுக்கும் நீங்க ரெண்டு பேரும் அம்மா அப்பா மாதிரி இருப்பேள்னு பரிபூரண நம்பிக்கை என்னிட்ட இருக்கு.  அவளும் மெல்ல மெல்ல எதார்த்தத்தை புரிஞ்சுண்டுருவா. ஆரம்பத்திலியே கொஞ்சம் தள்ளியிருந்தா இவாளுக்குள்ளேயும் அன்யோன்னியம் கூட ஆகும்.  யோசிச்சு பாருங்கோ மாமா.

எல்லோரும் யோசிக்க ஆரம்பித்தார்கள்.  கொஞ்சம் நிஸப்தம்.  பிறகு விசு வாத்யார் பேச ஆரம்பித்தார்.

எனக்கு இதில உடன்பாடு இல்ல.  ஏதோ நீங்க நம்பிக்கையோட சொல்றதால சம்மதம் கொடுக்கறேன்.  எதுக்கும் இன்னொரு தடவை வைத்தாட்டேயும் கேட்டுக்கோங்கோ.  அப்புறம் எங்க ரெண்டு பேர் தல உருளப்படாது சொல்லிட்டேன்.

வேதராமன் வைத்தாவை பார்க்க வைத்தா சம்மதம் தெரிவித்தான்.

சரி மாமா, ரொம்ப சந்தோஷம். இந்த காலத்துல இப்படி பெரியவா சம்மதிக்கறது பெரிய விஷயம்.  இதுக்கெல்லாம் பரந்த மனசு வேணும்.  உங்க ரெண்டு பேரையும் பார்க்கும் போது சாக்ஷாத் பார்வதி பரமேஸ்வரர் மாதிரி இருக்கு.  எல்லாம் நல்ல படியா நடக்கும்.

சிறிது நேரத்தில் வெத்தக் குழம்பு பொறிச்ச அப்பளம் ரெடி.  சாப்பிட்டார் வேதராமன்.  மாமி வெத்தக் குழம்புக்குன்னே இன்னொரு தடவ வரணும் போல இருக்கு.  மீனாட்சியும் ஒரு வெட்டு வெட்டுவா.

அதுக்கென்ன, பேஷா வாங்கோ என்றாள் நாராயணி.

மாமி என்னை பேர் சொல்லியே கூப்பிடுங்கோ.  மாமா நீங்களும்தான்.

வைத்தாக்காக நாலு பக்ஷணம் பண்ணிண்டு வந்தேன் ஊரிலேந்து.  உங்களுக்கு குட்டி பொண்ணு இருக்காளாமே.  அப்புறம் தான் வைத்தா சொன்னான்.  கொஞ்சம் கட்டித் தரேன், மறக்காம வாங்கிண்டு போங்கோ என்றாள் நாராயணி.

முந்தாநாள் நீங்க வந்த போது என் தங்கையாத்துக்கு என் பொண்ணு போயிருந்தாள்.  அதனால நீங்க பார்க்க முடியாம போச்சு.  சாவகாசமா இன்னொரு நாள் எல்லாரோடையும் வறேன், என்றார்.

முறுக்கு, தேன்குழல், பூந்தி, எல்லாம் ரெடி.  உத்தரவாங்கிக் கொள்வதற்கு முன் வேதராமன் பேசினார்.

அப்ப எப்ப நடராஜ மாமாவை வரச் சொல்றது, லௌகீகம் எல்லாம் பேச.

அவர் வரட்டும் பேசட்டும் வேண்டாங்கல.  ஆனா லௌகீகம் அது இதுன்னு பேசவேண்டாம்.  அவர் எப்படி கல்யாணத்தை பண்ணிக் கொடுத்தாலும் சரி.  நீங்களும் அவரோட கட்டாயம் வரணும் அன்னிக்கி, என்றார் விசு வாத்யார்.

பார்க்கலாம் என்பது பதிலாக இருந்தது.

உத்தரவு வாங்கிக் கொண்டு கிளம்பினார் வேதராமன்.

நாராயணி முகத்தில் சந்தோஷம் தாண்டவமாடியது.  நாராயணி முகத்தில் மட்டுமா.....?

தொடரும்.