மாசித் தாத்தா - 1

 (மாசித் தாத்தா..)

(பகுதி −1..)

(எழுத்துத் தூண்டுதல் :− 

திரு. Srinivasa Sarma அவர்கள்..)

....இத்தனை நாட்களாய் இல்லாத விதமாய்,

சற்று நேரமாகத் தனது கடந்த காலத்தை அசைபோட்டவாறு,  அந்த நைந்து போயிருந்த கட்டிலில் அமர்ந்திருந்தார் "மாசி"த் தாத்தா...

கண்முன்னே நிழற்படமாய் ஓடிய அவரது கடந்த காலம், அவருக்குள் ஒரு ப்ரமிப்பை ஏற்படுத்தியது!..

கடந்து வந்திருந்த பாதையில் கஷ்டங்களை மட்டுமே அனுபவமாகப் பெற்றிருந்த படியால்,

இதுநாள் வரையில் வலுக்கட்டாயமாக அதைப் பற்றி நினைக்காமலேயே தவிர்த்துவிட்டிருந்தார்...

ஆனால் இன்று நடந்த ஒரு நிகழ்வு அவரை அவரது கடந்த காலத்திற்குள் கடத்தி விட்டிருந்தது...

...இமயமலைச் சாரல்களுக்கு அருகிலுள்ள ஒரு சிற்றூரிலிருந்து வருவதாகச் சொல்லிக் கொண்டு, நான்கு நாட்களுக்கு முன், ஒரு ஐம்பது வயது மதிக்கத்தக்க அடியவர்,

மாசித் தாத்தாவின் குடிலுக்கு முன் வந்து நின்ற போது, பொழுது மாலையைக் கடந்து இரவை நெருங்கிவிட்டிருந்தது..

"என்ன வேணும்?" என்றெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருக்காமல், வந்தவரின் கைபிடித்து தன் குடிலுக்குள் அழைத்துச் சென்றார் மாசித் தாத்தா...

வந்திருந்த அடியவருக்கு அந்நேரத் தேவை பசியாற்ற ஒரு கவளம் உணவும், படுக்க ஒரு துளி இடமும் என்பதைத் தாத்தா உணர்ந்தே இருந்தார்...

தாத்தாவுடைய ஸ்வாதீனம், வடக்கத்திய அடியாரை சகஜ நிலைக்குக் கொண்டு வந்தது..

தாத்தா கொடுத்த பழங்களையும், கொஞ்சம் பாலையும் கொண்டு, தனது பசியை ஆற்றிக் கொண்டவர்,

அவர் காட்டிய சௌகர்யமான சிறிய இடத்திலே, அப்படியே தன்னைக் கிடத்திக் கொண்டார்..

காவிரிக் கரையோரம் இருந்த குடிசை ஆதலால், காற்று சில்லென்று வீசியதில்,

பயணக் களைப்பும் சேர்ந்து கொள்ள, 

வந்த அடியவர் அப்படியே கண்ணயர்ந்தும் போனார்....

காலையில் பறவைகளின் ரம்யமான சப்தத்தில், அவர் கண்விழித்த போது, மாசித்தாத்தா குடிலில் இல்லை...

"எங்கே போயிருப்பார்?.." என்ற கேள்வியோடு வெளியே எழுந்து வந்தவர், சுற்றுமுற்றும் நோட்டம் விட்டார்..

அந்த மெல்லிய வெளிச்சத்தில், குடில் மிக நேர்த்தியோடு பராமரிக்கப் பட்டிருப்பதும்,

சற்று தூரத்திலேயே "ஹோ" என்ற சப்தத்துடன் காவிரி, இரு கை விரித்து அழகாக ஓடிக் கொண்டிருப்பதும் தெரிந்தது..

"சரி... காவிரி ஸ்நானம் பண்ணுவோம்..." என்ற தீர்மானத்தோடு தாம் கொண்டு வந்திருந்த மூட்டையைச் சுமந்துகொண்டு அவர் நடந்து சென்ற போது,

எதிரில், நீராடி முடித்து மாசித் தாத்தா வந்து கொண்டிருப்பது தெரிந்தது...

நன்றியோடு அவரைப் பார்த்துப் புன்னகைத்த வடக்கத்தியர், தாம் நீராடி வருவதாகத் தாமறிந்த அரைகுறை தமிழிலே சொல்லி, காவிரியை நோக்கி மெதுவாக முன்னேறினார்...

(வளரும்..)