மீள் பதிவு
💐திண்ணைக் கச்சேரி💐
"மாமா, கொஞ்சம் பருப்பு மிளகாய் எல்லாம் வெயில்ல வச்சிருக்கேன்; ஒரு பதினோரு மணிக்கு எடுத்து வச்சுடுங்கோ. அப்புறம் போஸ்ட் ஆபீஸ் பக்கம் போனா ரெண்டு இன்லான்டு லெட்டர் வாங்கிண்டு வாங்க.என் தங்கை ரெண்டு பேருக்கும் பேருக்கும் பதில் எழுதணும். பேப்பர்காரன் வந்தா,கவர்ல பைசா வச்சிருக்கேன், கொடுத்து ரசீது வாங்கிடுங்கோ. “
"என்ன மாமா இது சாப்பிடாம உக்காந்து இருக்கேள்,? சாப்டீங்கன்னா அந்த பாத்திரத்தையும் அலம்பி வெச்சுடுவேன். என்ன, உடம்புக்கு ஏதாவது சௌகரியம் இல்லையா?"என்று கேட்டுக்கொண்டே டிபன் பாக்ஸ், தண்ணீர் பாட்டில் எல்லாவற்றையும் கைப்பைக்குள் திணித்தவாறு வேலைக்குச் செல்ல ஆயத்தமானாள் ரமா.
மருமகள் ரமாவின் குரல் கேட்டு தன் நினைவுக்கு வந்து
"ஒன்றும் இல்லை அம்மா, நீ ஜாக்கிரதையா போ. இப்ப போனாதான் மடிப்பாக்கம் கிராஸ்ல உன் ஆபீஸ் வேனைப் பிடிக்க முடியும். பார்த்துப் போம்மா, நான் எல்லாத்தையும் பாத்துக்கிறேன்"என்று வார்த்தைக்கும் மனதிற்கும் சம்மந்தமில்லாமல் மருமகளுக்கு சரியாக பதில் சொன்னார் ராமமூர்த்தி ஐயர்.
"அப்புறம், நான் வர கொஞ்சம் லேட் ஆகும், லேபர் மினிஸ்டரோட எங்க கமிஷனருக்கு மீட்டிங் இருக்கு. அவர் வந்தா சாயந்திரம் கறிகாய் வாங்கிண்டு வரச் சொல்லுங்கோ. ஆட்டோ ஸ்ட்ரைக்காம், நீங்க சித்த நாலு மணிக்கு ஸ்கூலுக்கு போய் குழந்தையை அழைச்சிட்டு வந்து அவனுக்கு ஏதாவது கொடுங்கோ. நல்ல தண்ணி இன்னும் வரவில்லை லேட்டா வந்தா கொஞ்சம் பிடிச்சு வைங்கோ."என்று வாசல் கேட்டை மூடியபடியே விரைந்தாள் ரமா.
மனைவி இறந்த பிறகு கிராமத்து வீட்டை விட்டுவிட்டு சென்னை வந்து மகன் குமார் வீட்டில் தங்க ஆரம்பித்து இன்றுடன் எட்டு வருடம் ஆகிறது என்று மனதிற்குள் கணக்கெடுத்து அந்த கிராமத்து நாட்களுக்காக ஏங்கினார் நம் ராமமூர்த்தி ஐயர்.
காவேரிக்கரை ஒட்டிய பெரிய அக்ரஹாரம். இரண்டு புறமும் சாரியாக வீடுகள். கோடைப் பந்தல் வாசலில். தினமும் காலை பத்து மணிக்கு கச்சேரி ஆரம்பமாகும்.
"என்னடா சுப்புணி, உங்க ஆத்துல, கமகமன்னு மிளகு குழம்பு வாசனை மணக்குது? மத்தியானம் ஒரு வாய் புடிச்சுடனும்"என்று தன்னுடைய அங்க வஸ்திரத்தால் முகத்தைத் துடைத்துக்கொண்டு "வெயில் ஜாஸ்தியா இருக்கு"என்றபடியே திண்ணை மூலையில் வைத்திருந்த விலாமிச்சு வேர் போட்ட பானைத் தண்ணீரை மடமடவென்று இரண்டு சொம்பு உள்ளே தள்ளினார் சேஷாமணி ஐயர்.
"அதுக்கு என்ன ஓய், உனக்கு கொஞ்சம் கொடுத்தா நான் என்ன குறைஞ்சிடுவேணா?"என்று கூறியபடியே மூன்று சீட்டுக்கட்டுக்களையும் திண்ணையில் விரிக்கப்பட்டிருந்த ஜமுக்காளத்தில் தூக்கிப் போட்டார் சுப்புணி என்கிற சுப்பிரமணிய ஐயர்.
"என்ன? இன்னும் யாரும் வரவில்லை மூணு கைதான் சேர்ந்திருக்கு"என்று தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டு அப்பொழுதுதான் வந்த கிட்டு என்கிற வெங்கட்ராம ஐயர் சீட்டுக் கட்டுகளைக் கலைத்தார்.
"ஏண்டா? பக்கத்துல வீட்டை வச்சிண்டு இவ்வளவு லேட். நீ எப்போதும் ஹாய்யா எல்லோரும் வந்தப்புறம் தான் வருகிறாய். சித்த முன்னாடி வரக்கூடாதா? உன் ஜவ்வாது வாசனையை எல்லோரும் இழுத்துக் கொள்வார்கள் என்ற பயமா?"என்று சந்தனப்பொட்டு, வெள்ளைக் குடுமி, ஜிப்பா சகிதம் வந்த கிச்சாமி என்கிற கிருஷ்ணசாமி ஐயரைக் கேலி செய்தார் கிட்டு ஐயர்.
"என்னை ஏதாவது சொல்லலைன்னா உனக்கு பொழுது போகாதே? எல்லாம் அனுபவிக்கக் கத்துக்கணும். ஏண்டா? சுப்புணி கொஞ்சம் சுண்ணாம்பு எடுத்துட்டு வாடா. அதை மட்டும் மறந்துட்டேன்"என்று செல்லப் பெட்டி என்கிற தன்னுடைய எவர்சில்வர் வெற்றிலைப் பெட்டியைத் திறந்தார் கிட்டு அய்யர்.
"கல்யாணம்னு பேரை வைத்துக் கொண்டு கல்யாணம் பண்ணிக்காம திண்டு மாதிரி உடம்பை வச்சிண்டு அசைந்து அசைந்து வரான் பாரு. அவனுக்கு கல்யாணம்கற பெயரை மாத்தி வேற ஏதாவது வைக்கணும்"என்று குட்டி யானை போல் அசைந்து வரும் கல்யாணம் ஐயரைப் பார்த்து கிண்டலடித்தார் கிட்டு ஐயர்.
"சரி சரி, ராமமூர்த்தி ஐயரைக் காணுமே இன்னைக்கு அஞ்சு கை தானா?"என்று வினவிய சுப்புனி ஐயர்
"அதோ பாருடா, ராமமூர்த்தி ஐயர் வந்திண்டு இருக்கார்"என்று தூரத்தில் அவர் வருவதைக் கண்டு மகிழ்ச்சியானார்.
"திணைக்கும் சீக்கிரம் வந்து அரிச்சிண்டு இருப்பீர். இன்னைக்கு என்ன கடைசியா வரேள் ஸ்வாமி?"என்று கேட்ட சுப்புணி ஐயரைப் பார்த்து "இன்னிக்கு ஒரு அபிஷ்டு என்கிட்ட சரியா மாட்டிக்கிட்டான் அவனை ஒரு வழி பண்ணிட்டு வந்தேன்; அதான் லேட் ஆயிடுச்சு"என்று கனைத்தவாறு தன்னுடைய பிரதாபத்தை ஆரம்பித்தார் ராமமூர்த்தி ஐயர்.
"பாப்பா குடியில் இருந்து என்னோட ஷட்டகர் குழந்தைகள் எல்லாம் லீவுக்கு வந்தார்கள். என்னோட மாட்டு வண்டியை அனுப்பி வச்சேன். என்னோட ஆள் ராமுச்சு வரவில்லை அதனால ஷட்டகர் ஆளை வண்டி பூட்டிண்டு போகச் சொன்னேன். வந்தவுடன் அவன்
"என்ன ஐயா? சவுக்கியஙகளா? என்று கேட்டான்.
"எல்லாம் சவுக்கியம்தான். அது இருக்கட்டும் நம்ம வீட்டு காளை மாடு கொம்பில் இருந்த வெள்ளிக் குப்பியைக் காணோமேடா! எங்கடா விழுந்துருச்சு?"என்று கேட்டேன்.
"நான் பாக்கலீங்க ஐயா எங்காச்சும் வழியில விழுந்திருக்கும். நான் தேடிண்டு வரேன் என்று கிளம்பி விட்டான்" என்று எல்லா பற்களும் தெரிய ஹா!ஹா! என்று சிரித்தவாறு சொல்லி முடித்தார் ராமமூர்த்தி ஐயர்.
"என்ன ஸ்வாமி? இதுக்கு போய் இடி இடின்னு சிரிக்கிறேளே?
"ஹா! ஹா! ஹா! ........ உனக்கு ஒன்னும் புரியாது. என்னோடது ரெண்டும் மொட்டை மாடு" என்று மறுபடியும் சிரிப்பை ஆரம்பித்த ராமமூர்த்தி ஐயரோடு எல்லோரும் வயிறு குலுங்கச் சிரித்தார்கள்.
"ஏய்..... ஒழுங்கா கலைடா, சேம் நம்பர் எல்லாம் நிறைய வருது"என்று தன்னிடமுள்ள சீட்டுகளைக் கீழே போட்டார் சேஷாமணி ஐயர்.
"இவனுக்கு இதே வேலைதான் ஒன்றும் சேரலேன்ணா ஏதாவது சாக்கு போக்கு சொல்லி சீட்டைக் கீழே போடுவான். சரி ,சரி சீக்கிரம் கலைங்க"என்று கீழே விழுந்த சீட்டுக்களை அடுக்கினார் சுப்புணி ஐயர்.
"சரிடா, இன்னொரு கதை சொல்றேன். நம்ப சிண்டாட்டி ஐயர் இருக்காரில்லையோ? அவர் நேத்து சாயந்திரம் செருகுடி வரை போயிட்டு வந்தாராம். அங்கே அவர் பண்ணை முதலாளி பயிர் செலவிற்காக ஆயிரம் ரூபாய் பணம் கொடுத்தாராம். மடியிலே வச்சிண்டு நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாராம். வழியில் சாலக்கரை முக்கூட்டிலிருந்து ஒருத்தன் அவரை பின் தொடர்ந்து வந்து கொண்டிருந்தானாம். அவர் ஓட்டமும் நடையுமாக கிட்டத்தட்ட இரண்டு மைல் தூரம் வந்திருப்பார். அவனும் பின்னாடி வேகமாக வந்து கொண்டே இருந்தானாம். அவருக்கு பயம் ஜாஸ்தியாகி பக்கத்து ஊர் தேர்முட்டி அருகில் நான்கு மனுஷாள் இருக்கிற இடமா பார்த்து நின்று கொண்டு அவன் வரானா என்று திரும்பிப் பார்த்தார். அவனும் நெருங்கி வந்துவிட்டான். அவர் பயத்துடன் என்னதான் பண்ணுகிறான் பார்க்கலாம். நாலுபேர் பக்கத்துல இருக்கிறார்களே என்று ஆசுவாசமானார். நேரா அவர்கிட்ட வந்த 'சாமி கொஞ்சம் பொடி கொடுங்க” என்று அவருடைய வேட்டியில் நீளமாக சுருட்டி வைத்திருந்த குழாய் வடிவ டப்பியைப் பார்த்துக் கேட்டான்.
"அட, கிரஹச்சாரமே! நான் அந்த இழவெல்லாம் தொடறது கூட கிடையாது இது விபூதி டப்பாடா"என்று தன் வேஷ்டியில் வைத்திருந்த டப்பியைப் பிரித்துக் காட்டினார்.
"சாமி மன்னிச்சுக்கோங்க"என்று சொல்லிவிட்டு அவனும் போய்விட்டான். இதுக்குத்தானா நம்பல விரட்டினானா? என்று நினைத்துக் கொண்டு நேற்று
ராத்திரி வீடு வந்து சேர்ந்தார் அந்த பிராமணர். இதை அவரோட பொண்டாட்டி சொல்லி விழுந்து விழுந்து சிரிச்சான்னு, பங்கஜம் என்னிடம் சொல்லி இடி இடின்னு சிரிச்சாள்"
----என்று சிறிய நாடகத்தையே நடிப்புடன் சொன்னார் ராமமூர்த்தி ஐயர்.
"உனக்கென்று ஏதாவது சமாச்சாரம் கிடைக்கும். எங்க காதுல யாராவது இதை மாதிரி போடுறாளா?" சிரிப்புடன் எல்லோரோடும் ரசித்தார் சுப்புணி ஐயர்.
"சரி சரி இப்படியே ஏதாவது கதை அளக்காமல் சீட்டை ஒழுங்கா போடும். எத்தனை நாழி வெயிட் பண்றது? சீக்கிரமா போடும்."என்று அவசரப் படுத்தினார் சேஷாமணி ஐயர்.
"ஏய் ஏய் இங்கே துப்பாதேடா! எம் பாரியார் என்னை சும்மா விடமாட்டாள்.! கொஞ்சம் கட்டை மடக்கி வச்சிட்டு தெருவில் போய் துப்பிட்டு வா”
-----இது சுப்புணி ஐயர்.
"ச..ழி , ச..ழி இதோ வழே..ன்"சென்று குதப்பிய வெற்றிலையைத் துப்பப் போனார் கிச்சாமி ஐயர்.
"போன வாரம் ஓமாம்புலியூர்ல ஒரு கல்யாணத்துக்குப் போயிருந்தேன். அங்க கூட நம்மள மாதிரி ஒரு திண்ணைக் கச்சேரி இருக்குடா. அவாள் எல்லாம் காசு வைத்து விளையாடரா. அதுல ஒருத்தன் பலே கில்லாடியாம். அவனுக்கு பொடி போடற பழக்கம் உண்டாம். ஆனா ஆத்துக்காரிக்கு தெரியாம ஓசி பொடிதான் போடுவானாம். அன்னைக்கு எல்லோரும் சேர்ந்து அவங்க பொடி டப்பில மிளகாய்த்தூள் கொஞ்சம் கலந்து வச்சிருந்தார்தளாம். ஆரம்பத்துல காரம் சரியா உறைக்கவில்லை. பாதி விளையாட்டின் போது மூக்கு ரணகளமாயிட்டுது. அவனுக்கு யார்கிட்டயும் அத சொல்ல முடியல. பாதியில் எழுந்தால் கௌரவம் ஒத்துக்காது. அன்னைக்கு சரியா விளையாடாமல் எல்லா காசையும் விட்டு விட்டானாம். அவங்க எல்லாம் என்கிட்ட சொல்லி சிரித்தார்கள்",,தன்னுடைய அடுத்த ஹாஸ்யத்தைச் சொல்லி முடித்தார் ராமமூர்த்தி ஐயர்.
"ஐயரே! ஐயரே! என்ன எரவானத்தை பார்த்துகிணு குந்திகிணு இருக்கீங்க.? நா பாட்டுக்கு பத்து தபா மேல கூவிகிணு இருக்கேன். அம்மா காசு கொடுத்துட்டு போனாங்களா?"என்று அவருடைய மகிழ்ச்சியான நினைவுகளைக் கலைத்தார் பேப்பர் காரர். ..........
#சிவசு_மணியன்
No comments:
Post a Comment