அப்பா பேசறார்-8
பதினோராம் நாளும்,பன்னிரண்டாம் நாளும் மிகக் கடுமையாக இருந்தது. அப்பா ஏற்கனவே சொன்னபடி பன்னிரெண்டாம் நாள் எல்லாம் முடித்து சாப்பிடுவதற்கு மூன்று மணி ஆகிவிட்டது.சாப்பிட்டுவிட்டு எழுந்ததும் கையலம்பிக்கொண்ட ரகு சோபாவில் வந்து அமர்ந்து கொண்டான். சிறிது நேரம் கண்ணயர ஆரம்பித்தான். திடீரென்று அப்பா ஞாபகம் வந்தது. சரி என்று மொபைலை எடுத்துக் கொண்டு மொட்டை மாடிக்கு சென்றான். பத்து நிமிஷம் வெயிட் செய்தான். "அப்பா. அப்பா" என்று கூப்பிட்டு பார்த்தான். பதினைந்து நிமிடம் கழித்து அப்பாவின் குரல் கேட்டது." ஏண்டா ரகு.இன்னிக்கு நீ ரொம்ப டயர்டா இருப்ப.உன்னை தொந்தரவு பண்ண வேணாம் நினைச்சு தான் நான் பேசாம இருந்தேன்"என்றார் அப்பா. "இல்லப்பா. உங்க கூட பேசறது வழக்கமா போயிட்து. உங்க கூட பேசலைன்னா நேக்கு என்னமோ மாறி இருக்கு. நீங்க போன துக்கத்தை உங்க கூட பேசி தான் நான் குறச்சிக்கிறேன்"
என்றான் ரகு. "சரிடா.பன்ரெண்டு நாளும் ரொம்ப திருப்தியா பண்ணீட்ட டா.உனக்கும் நான் ரொம்ப தொந்தரவு கொடுத்தூட்டேன். என்ன பண்றது. எல்லாமே விதிப்படிதான் நடக்கும். நாளைக்கு சுபத்தோடு எல்லாம் சரியா போயிடும். சொந்த பந்தங்கள் கிட்ட வைக்கற ஆசாபாசத்தை ஒழிக்கணம்னு எத்தனையோ மகான்களும், பெரியவாளும் தெளிவ சொல்லியிருக்கா. ஆனா அவா சொன்னபடி சம்சார தளையிலேர்ந்து விடுவிச்சுக்கறது ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு. அதுவும் நான் போனதுக்கப்புறம் இப்படி சொந்தம் கூட பேசணும்னு ஆசை எனக்கே அதிகமா தான் இருக்கு.என்ன பண்றது" என்றார் அப்பா.
" நாளைக்கு காலைல சுபம் முடிந்ததும் மத்தியானம் கோபாலன், சாருமதி,வைதேகி, கோகிலா எல்லாரையும் உட்காத்தி வச்சுண்டு கோபாலனுக்கு எவ்வளவு கொடுக்கபோறேன்னு சொல்லீடு .கோபாலன் அனேகமா செலவுக்கு உன்கிட்ட ஏதாவது கொண்டு வந்து கொடுப்பான், அதுவும் கோகிலாவுக்கு தெரியாமல். அதை நீ வாங்காதே.அப்பா பணத்தில் எல்லாத்தையும் பண்ணிட்டோம்னு சொல்லிடு. எல்லாம் சௌக்கியமா இருங்கடா" என்றார்.கடைசி வரியை அவர் சொல்லும் பொழுது அவர் குரல் தழுதழுத்த மாதிரி இருந்தது. "என்னப்பா சொல்றீங்க நீங்க தினமும் என்கிட்ட பேசுவேங்கோன்னு நெனைச்சுண்டு இருந்தேனே" என்றான் ரகு." நான் பேசணம்னு என் சித்தத்துல இருக்குன்னு நினைச்சுண்டிருக்கயா. பெருமாள் தான் என்ன பேச வெக்கறான்" என்று சொல்லி "பைடா ரகு" என்றார். ரகுவுக்கு அப்பொழுது தெரிந்திருக்கவில்லை ஒரேடியாக அவர் பை சொல்லிவிட்டார் என்று.மறு நாள் விடிந்ததும் வீடு சுபத்துக்கு ரெடி செய்யப்பட்டது.சுபம் முடிந்து எல்லோரும் சாப்பிட்டானதும் மொபைலை எடுத்துக் கொண்டு மாடிக்குச் சென்றான் ரகு.பத்து நிமிஷம் ஆயிற்று.இருபது நிமிஷம் ஆயிற்று. அப்பாவின் குரல் கேட்கவில்லை. "அப்பா .அப்பா" என்று கத்த ஆரம்பித்தான்ரகு. கத்தி கத்திதொண்டை தண்ணி வற்றினதுதான் மிச்சம்.அப்பா பேசவே இல்லை. சாருமதிக்கு ரகு கத்தியது கேட்க அவள் மாடி மேல் ஏறி வந்தாள். அங்கே அவள் பார்த்த ரகு கண்ணில் நீர் வடிந்து கொண்டிருந்தது. உதடுகள் அப்பா, அப்பா அப்பா" என்று கதறின.
" என்ன ஆச்சு உங்களுக்கு" என்றாள் சாருமதி. பிறகு சுதாரித்துக் கொண்ட ரகு சாருமதியிடம் நடந்ததை எல்லாம் சொன்னான். இதை கேட்ட சாருமதி இதை நம்புவதா வேண்டாமா என்று நினைத்தாள்.உடனே ரகு" சாரு. நீ நம்ப மாட்டேனனு நேக்கு தெரியும். இந்த பத்து நாளும் நான் எடுத்த பல முடிவுகள் அப்பா சொல்லி தந்ததுதான். பழக்கமே இல்லாத நான் சில விஷயங்களில் தீர்க்கமாக முடிவெடுத்தது எப்படி என்று உனக்குத் தெரிய வேண்டாமா. அப்பா சொல்லிக் கொடுக்க விட்டால் இந்த முடிவு எல்லாம் எனக்கு தெரிந்திருக்காது" என்று கண்ணீர் விட்டான். சாருமதி அவன் முதுகை தடவி கொடுத்து' உங்கள நான் பரிபூரணமா நம்பறேன். நான் கூட உங்களுக்கு மனநிலை சரியில்லை, டாக்டர்கிட்ட அழச்சிண்டு போனோம்னு நினைச்சுண்டு இருந்தேன்" என்று கூறினாள். பின்பு இருவரும் கீழே இறங்கி வந்தார்கள்.
*சுபம்*
பிகு:ரகுவிற்கு இரண்டு வருடம் கழித்து ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்தது. குழந்தையை பார்த்ததும்" உங்க அப்பாவை அப்படியே உரிச்சு வச்சிண்டு பொறந்திருக்கா" என்றாள் வைதேகி. குழந்தைக்கு சுதர்சனா என்ற பெயர் வைத்தார்கள்.
No comments:
Post a Comment