சுக்கு’ மல்லி

 *‘சுக்கு’ மல்லி* 

 *காலச்சக்கரம் நரசிம்மா* 

"டேய் சுக்கு..! இன்னுமா கிளம்பலை?" என்று வாக்கிங் நண்பன் சுந்தரபாஷ்யம் குரல் கொடுக்க, சுகவனம் தனது அறையின் கதவில் மாட்டியிருந்த சொக்காயை எடுத்து அணிந்துகொண்டபடி ஜாடையாக சமையலறை பக்கமாக பார்த்தார். வழக்கமாக அவருக்கு அளிக்கப்படும் ரண்டாவது டோஸ் காபி இன்னும் வழங்கப்படவில்லை. நான்கு மருமகள்களும் அவரவர் காரியங்களில் மும்முரமாக இருந்தார்கள். இரவு பணி செய்துவிட்டு வந்த ஆயாசத்தில் இரண்டாவது மகன் குணசேகர் இன்னும் உறங்கிக்கொண்டிருக்க, மூத்தவன் சந்திரசேகர் ஜிம்முக்கு போயிருந்தான். அவன் வைத்திருக்கும் ஜிம்மின் பணிகளை முடித்துவிட்டு, பத்து மணிக்காக வந்து உடனே தனது கார் ஸ்பேர் பார்ட்ஸ் கடையை திறக்க புறப்பட்டுவிடுவான். கடைசி மகன் தனசேகர் கிரிக்கெட் ஆட சென்றிருந்தான். மூன்றாவது மகன் ரவிசேகர் ஹாலில் அமர்ந்து ஆங்கில தினசரியைப் புரட்டிக்கொண்டிருந்தான்.

சுகவனத்தின் மனைவி செண்பகம் இருந்தவரை அவருக்கு வேளாவேளைக்கு காபி, டிபன், உணவு என்று முதலில் அளித்துவிடுவாள். சுகவனம் பசி பொறுக்கமாட்டார் என்று பல முறை தனது மருமகள்களிடம் கூறிவிட்டுதான், புறப்பட்டு சென்றிருந்தாள். பசியை கூட பொறுத்துக்கொண்டு விடுவார். சுகவனத்தால் காபி இல்லாமல் இருக்கவே முடியாது. அது தெரிந்திருந்தும், மணி ஏழை கடந்திருந்தும், அவருக்கு உரிய காபி இன்னமும் தரப்படவில்லை என்றால், இவரைக் குடும்பத்தின் கொசுறு என்றுதானே நினைக்கின்றனர்.

"அம்மா.. சியாமளா! நான் வாக்கிங் கிளம்பறேன்..!" என்று பொதுவாக மூத்த மருமகளிடம் கூறிவிட்டு தனது அறையைவிட்டு வெளியேற, சியாமளா குரல் கொடுத்தாள்.

"உங்க நண்பரையும் உள்ளே கூப்பிடுங்க. ரெண்டு பேருக்கும் காபி தரேன்!" என்று சியாமளா உரக்கக் குரல் கொடுத்தாள். மாமனாரின் மீதுள்ள கரிசனத்தால் இந்த பகிரங்க அழைப்பு விடுக்கப்படவில்லை என்பது அவருக்கு தெரியும். தன்னைவிட்டால், அவருக்கு அந்த வீட்டில் நாதி இல்லை, மற்ற மருமகள்கள் அவரை திரும்பிக்கூட பார்க்கமாட்டார்கள் என்பதை அந்த அழைப்பின் மூலம் அவருக்கு உணர்த்துகிறாள்.

"பாஷ்யம்.. வாடா.! காபி குடிச்சுட்டு வாக்கிங் போகலாம்.!" என்று நண்பனை அழைத்தார் சுகவனம்.

"வேண்டாமே சுக்கு..! இப்பதான் ஆத்துல காபி சாப்பிட்டுட்டு கிளம்பினேன்." என்று சுந்தர பாஷ்யம் தயக்கத்துடன் கூறினாலும், அவர் தனது வாக்கிங் ஷு லேஸை அவிழ்க்கத் துவங்கியதைப் பார்த்ததும், அவர் இரண்டாவது டோஸ் காபிக்கு தயாராகிவிட்டார் என்பது புரிந்தது.

ஹாலுக்குள் நுழைந்த சுந்தரபாஷ்யம், ராஜநடை போட்டுகொண்டு சோபாவை நோக்கி நகர, சட்டென்று அவரது கால் எதையோ மிதித்துவிட, அடுத்தகணம் அருவருப்புடன் குனிந்து பார்த்து, ஒரு காலால் நொண்டியடிக்கத் துவங்கினார்.

"என்னடா சுக்கு..! நடு ஹாலுல குழந்தை பாத்ரூம் போயிருக்கு போல இருக்கே.!

‘காலை தூக்கி நின்றாடும் தெய்வமே’ என்று டிவியில் சரியாக காலை இறைப்பாட்டு நிகழ்வில் யாரோ பாடிக்கொண்டிருக்க, சுந்தர பாஷ்யம் அதற்கேற்ப ஒரு காலை உயர்த்தி நடனம் ஆடிக்கொண்டிருந்தார்.

சுகவனத்தின் பேரக்குழந்தைகளில் ஏதோ ஒன்று நடு ஹாலில் மலம் கழித்திருக்க, அதனை சுத்தம் கூட செய்யாமல் மருமகள்களுக்கு அப்படி என்ன தலை போகும் வேலை இருக்கிறது?

"மருமகள்களா! என்ன இது அசிங்கம்.! பேரக்குழந்தையில் ஏதோ ஒண்ணு நடு ஹாலுல பாத்ரூம் போயிருக்கு. அதை கூட கவனிக்காம உள்ளே என்ன பண்ணறீங்க..?"

"பாத்ரூம் போயிருக்கா?" என்று அதுவரை அங்கே அமர்ந்து தினசரியை மேய்ந்துகொண்டிருந்த ரவிசேகர் உடனே முகத்தை சுளித்தபடி ஹாலில் இருந்து எழுந்து தனது அறைக்குச் சென்று மிகுதி பகுதிகளை படிக்கத்துவங்கினான்.

சியாமளா குரல் கொடுத்தாள். "என்னோட ரெண்டு பிள்ளைகளும் ஸ்கூல் போற பசங்க. பாத்ரூம்ல தான் போவாங்க. மாமா!" என்று நக்கலுடன் கூறினாள், சியாமளா.

பொறுப்பாளா இரண்டாவது மருமகள் காஞ்சனா?

"என் குழந்தை பிரவீன் ரெண்டு நாளா பாத்ரூமே போகலை. இன்னைக்கு சாய்ங்காலம்தான் டாக்டர் விஸ்வநாதன்கிட்டே அப்பாயிண்ட்மெண்ட் வாங்கி யிருக்கேன்." என்று ஹாலில் மிதிபட்ட அசிங்கத்திற்கு தனது மகன் பொறுப்பல்ல என்பதை நாசுக்காக அறிவித்தாள்.

மூன்றாவது மருமகள் சுகந்தி எரிச்சலுடன் நான்காவது மருமகளைப் பார்த்தாள்.

"ஏன் மீனா.! உன் பிள்ளை செந்தில் தானே அந்த பக்கமா தவழ்ந்துகிட்டு இருந்தான். அவன்தான் போயிருக்கணும். இன்னும் என் பிள்ளை எழுந்துக்க கூட இல்லை." சுகந்தி கூற, கிடைத்தது சாக்கு என்று மீனாவும் எகிற ஆரம்பித்தாள்.

"யார் சொன்னா, உங்க பிள்ளை எழுந்துக்கலைனு.. கொஞ்ச நேரம் முன்னாடி பார்த்தேன். பேப்பர் படிக்கிற உங்க புருஷன் மடியில் உட்கார்ந்து விளையாடிகிட்டு இருந்தான், உங்க பிள்ளை போயிருக்கணும்."

கடைசி இரு மருமகள்களிடையே வாக்குவாதம் அதிகரிக்க, சுகவனம் அவமானத்துடன் சுந்தர பாஷ்யத்தை நோக்கினார். யார் குழந்தை அசிங்கத்தைச் செய்தது என்று விசாரணை கமிஷனா வைக்க முடியும்?

"நீ போயி பாத்ரூம்ல காலை அலம்பிகிட்டு வா, அதுக்குள்ள நான் இதை சுத்தம் செஞ்சுடறேன்." என்று சுகவனம் தானே ஒரு பேப்பரைத் தேடினார்.

"தென்னாட்டிலேயே அதிகம் விற்கும் தினசரி" என்று முதல் பக்க விளம்பரத்திலேயே பீற்றிக்கொண்டிருந்த அந்த தினசரியின் முதல் பக்கத்தையே கிழித்து அந்த அசிங்கத்தை சுத்தம் செய்தார், சுகவனம்.

சியாமளா கொடுத்த காபியை கடனே என்று குடித்தனர் இருவரும். தனது மனைவி கோதைக்கு கோவில் கட்டி கும்பிட வேண்டும் என்று நினைத்தார் சுந்தரபாஷ்யம்.

காலை காபி போடுவதே ஒரு கலை. பித்தளை பில்டரில் கொதிக்கும் வெந்நீரில் காபி பொடி இறங்கும் நெடி உறங்கிக்கொண்டிருப்பவர்களின் நாசியில் புகுந்து அவர்களது உறக்கத்தை விரட்ட வேண்டும். கள்ளி சொட்டாக காபியை தயாரித்து தனது கணவனுக்கும், தனக்கும் எடுத்து கொண்டு, விடியற்காலையில் ஊர் கதைகளை பேசிகொண்டு இருவரும் காபியை அருந்துவார்கள்.

சியாமளா கொடுத்த காபி கழுநீராக இருந்தது. அதில் ஒரு வெண்டைக்காயின் காம்பு கூட சுந்தரபாஷ்யத்திற்கு தட்டுப்பட்டது. பாவம் சுகவனம்.! அவன் மனைவி செண்பகம் இருந்த வரை அவனை ராஜோபசாரம் சேய்து கவனித்து கொண்டிருந்தாள். அவள் காலமானதும், பாவம், சுகவனத்திற்கு நாதி இல்லை.

வாக்கிங் போகும் போது புலம்பி தீர்த்துவிட்டார் சுகவனம்.

"உனக்கு கவலை இல்லடா, பாஷ்யம். உன் பேர பசங்க எல்லாம் அமெரிக்காவுல இருக்கு. வீட்டு ஹாலுல எதையாவது மிதிச்சுடுவோம்னு நீ பயந்து நடக்க வேண்டாம். எனக்கு இது டெய்லி நடக்கிற அனுபவம்தான். மலத்தோடு நாத்தத்தை கூட தாங்கிடலாம்டா. ஆனால், உன் பையன் போனானா, என் பையன் போனானானு இந்த மருமகள்கள் போடற சண்டை இன்னும் பயங்கரமா நாத்தம் நாறுது. என்னை கூட அவங்க கவனிக்க வேண்டாம். அவங்க குழந்தைகளை ஒழுங்கா கவனிக்கலாம் இல்லே. மலத்தை நான் சுத்தம் பண்ணிட்டேன். குழந்தைகளை யார் சுத்தம் செய்வாங்க?" என்று சுகவனம் வருந்தினார்.

"விட்டு தள்ளுடா, சுக்கு.! ஆய் விசயத்துக்கு பொய் பெரிய ஆய்வு நடத்தாதே.! பாரு..! எல்லாரும் எவ்வளவு ஜாலியா நடக்கிறாங்க. நாம வாசனையான விஷயங்களை பத்தி பேசிகிட்டு போகலாம்..!" என்று சுகவனத்தை உற்சாகப்படுத்தினார் சுந்தரபாஷ்யம்.

ஆனால் சுகவனத்தின் வீட்டில் இந்த கூத்து அன்றாடம் நடந்தது. ஏதாவது குழந்தை நடு ஹாலில் அசிங்கம் செய்துவிட, மருமகள்களிடையே யார் சுத்தம் செய்வது என்று போராட்டம் நடக்கும்.

வேறு வழியில்லாமல் சுகவனம், தானே அந்த அசிங்கங்களை சுத்தம் செய்யத் துவங்கினார். எப்போது சந்தரபாஷ்யம் வாக்கிங்போக வந்தாலும், சுகவனம் பேப்பரைக் கொண்டுவந்து வீதி குப்பைத் தொட்டியில் வீசிக்கொண்டு இருப்பார்.

"என்னடா சுக்கு? எப்ப பார்த்தாலும் நான் வரச்சே ஆய் எடுத்து போட்டுக்கிட்டு இருக்கே! பேசாம உங்க ஆத்துக்கு ஆய் பாடினு பெயர் வச்சுடு.!" என்று சிரித்தார் சுந்தரபாஷ்யம்.

"என்னடா செய்யறது! கூட்டு குடும்பமா இருக்கேன். யார் ஊழல் செஞ்சாலும் கட்சி தலைவர்தான் பொறுப்பு. பேரப் பசங்க செய்யற ஊழலுக்கும் நானேதான் பொறுப்பு" சுகவனம் கூறினார்.

அன்று வாக்கிங் போகும் போது, சுந்தர பாஷ்யம் திடீரென்று நினைவுக்கு வந்தவராகக் கூறினார்.

டேய் சுக்கு! என் பிள்ளையோட இருந்துட்டு வரலாம்னு இருக்கேன். அடுத்த வாரம், நானும், கோதையும் அமெரிக்கா போறோம். ஆறு மாசத்துக்கு நான் வாக்கிங் வரமாட்டேன்!" என்றார் சுந்தரபாஷ்யம்.

"டேய்.. பாஷ்யம்.! நீ பாட்டுக்கு இப்படி திடீர்னு கிளம்பி போயிட்டேனா.. என் கதி? நீ ஒருத்தன்தான் எனக்கு பேச்சுதுணை.. ஆறுதல் எல்லாமே. வீட்டுல யாரும் என்கிட்டே பேசறது கூட கிடையாது. உன்னோட வாக்கிங் வர்ற அந்த ஒரு மணி நேரம்தான் என்னை மனுஷனா நடமாட வைக்குது.!" என்று உண்மையான வருத்தத்துடன் கூறினார் சுகவனம்.

"ஆறு மாசம்தானே. போன வேகத்துல வந்துட போறேன். ஆறு மாசத்துக்கு ஒரு நாள் அதிகமா ஆனாகூட, ட்ரம்ப் வச்சுகிறாரோ இல்லையோ, என் மருமகள் விசா கொடுக்கமாட்டா." என்று சிரித்தார் சுந்தரபாஷ்யம்.

"டேய் சுக்கு.! நாளைக்கு என் கிராமத்து கோவில்ல, உற்சவம். நீ வர்றியா?" என்று சுந்தரபாஷ்யம் கேட்டார்.

ஒரு மாறுதலுக்கு போய்விட்டு வந்தால் என்ன? தனக்கும் மனிதர்கள் இருக்கின்றனர். தன்னை ஆசையாக உடன்வரும்படி அழைக்கின்றனர் என்பதை மருமகள்களும் புரிந்துகொள்ளட்டும்.

☆☆☆☆☆

மணப்பாடி கிராமம் மிகவும் ரம்மியமாக இருந்தது. கொள்ளிட கரையில் அழகிய சுந்தரவரத பெருமாள் கோவில், மறுபுறம், ஈஸ்வரன் கோவில். பட்டணத்து வாடையே எட்டிபிடிக்காத பசுமை பிரதேசமாக இருந்தது.

சுந்தர வரத பெருமாள் கோவிலின் விழா முடிந்ததும், தனது உறவினர் ராகவசிம்மன் என்பவரின் வீட்டிற்கு சுகவனத்தை அழைத்து சென்ற பாஷ்யமும், கோதையும், அங்கேயே உணவை முடித்துகொண்டனர்.

உணவு உண்டு முடித்ததும், பாஷ்யம், சுகவனம் இருவரையும் அழைத்துக்கொண்டு ஆற்றங்கரையில் உலாவ சென்றார் ராகவசிம்மன்.

ஒரு வீட்டின் முன்பாக குயவர் ஒருவர் களிமண்ணை கால்களால் மிதித்துக்கொண்டிருந்தார்.

மிதிச்சுக்கிட்டு இருக்கே. இவரு பாரு. களிமண்ணை மிதிச்சு பானை செய்யறாரு. இந்த மாதிரி, அமைதியான கிராமத்துல, இப்படி இயற்கையோட கலந்து வாழறது எவ்வளவு சுகமா இருக்கு." என்று பாஷ்யம் கூற, தலையசைத்தார் சுகவனம்.

"வாஸ்தவம்தான்! இதுதான் வாழ்க்கை.! திரும்பி பட்டணம் போறதுக்கு எனக்கு கொஞ்சம்கூட விருப்பம் இல்லை.!" சுகவனம் கூறினார்.

"உங்க ரெண்டு பேருக்கும் இந்த கிராமத்துல நிறைய இடம் இருக்கு. இப்பவே சரினு சொல்லுங்கோ. நம்மாத்து பக்கத்துலயே வீடு தரேன். க்ராமத்துக்காரா நிறைய பேரு பம்பாய் டெல்லினு புள்ளைங்களோட போய் செட்டில் ஆயிட்டா. எல்லாரோட வீட்டு சாவியும் நான்தான். வச்சிருக்கேன்." என்று ராகவசிம்மன் கூறினார்.

மூவரும் பேசிக்கொண்டே நடக்க, திடீரென்று ஒருவன் பணிவுடன் ராகவசிம்மன் முன்பாக வந்து நின்றான்.

"கும்பிடறேன் சாமி!"

"யாரு, ஏரிகாத்தானா? எப்படி இருக்கே?" என்று ராகவசிம்மன் கேட்டார்.

"இருக்கேன் சாமி. என்னோட தங்கச்சி, மருக்கொழுந்து நாண்டுக்கிட்டு செத்துடுச்சு, சாமி."

கண்ணீருடன் கூறினான் ஏரிகாத்தான்.

"என்னடா ஏரிகாத்தா! குண்டை தூக்கி போடறே.? போன வாரம் கூட நெல்லு குத்த ஆத்துக்கு வந்தாளே!" என்று ராகவசிம்மன் கூறினார்.

"பயங்கர வவுத்து வலி சாமி. என்ன வைத்தியம் பார்த்தும் சொஸ்தம் ஆகலை. வலி தாளாம அன்னைக்கு ரொம்ப துடிச்சா. ராத்திரி தூக்கு மாட்டிக்கிட்டா." என்று காத்தான் கூற, உண்மையிலேயே அதிர்ந்து போய் நின்றிருந்தார், ராகவசிம்மன்.

"நல்ல பொண்ணாச்சேடா..! பட்டணத்துக்கு அழைச்சுக்கிட்டு போய் வைத்தியம் பார்த்திருக்கலா மேடா.."

"நாம் என்ன செய்ய முடியும் சாமி. வாழனும்னு அதுக்கு ஆசை இருந்திருக்கணும். இல்லாம போச்சு. அது விஷயமாதான் உங்களை பார்க்க வந்தேன் சாமி.!" என்று காத்தான் கூறினான்.

"சொல்லுடா.!"

"நானே கஷ்டப்பட்டுத்தான் என் வவுத்தை கழுவிகிட்டு இருக்கேன், சாமி. என் பெண்டாட்டியும் சீக்காளி, சொல்லி வச்சா மாதிரி எனக்கும் நாலு பொண்ணு. நான் அதுங்களையே இன்னும் கரை ஏத்தலை. இப்ப தங்கச்சி பொண்ணு மல்லி வேற இருக்கா. அவளையும் நான்தான் கரை ஏத்தணும். உங்களுக்கு தெரிஞ்ச இடத்துல யாராவது வீட்டு வேலைக்கு ஆள் வேணுமின்னா சொல்லுங்க சாமி. சோறு போட்டு, வீட்டோட தங்க வச்சுக்கிட்டா போதும். மாங்குமாங்குனு மாடு கணக்கா வேலை செய்யும்.!" என்று காத்தான் சொன்னான்.

"அதுக்கென்னடா சொல்றேன்..!" என்றபடி மூவரும் நடக்க, அப்போது சுந்தரபாஷ்யத்துக்கு அந்த யோசனை தோன்றியது.

"டேய் சுகவனம்! உன் வீட்டுல உனக்கு நாதியே கிடையாது. குழந்தைங்க போன ஆய்யை அள்ளி போட கூட ஆளு இல்லை. பேசாம, அந்த பொண்ணை உங்க வீட்டுல. வேலைக்கு வச்சுக்க, சம்பளம் யார் தர்றதுனு சண்டை வராம, நீயே உன்னோட பென்ஷன்ல இருந்து கொடுத்துட்டு. உனக்கு பேச்சு துணையா, உன்னோட காரியங்களை கவனிக்கட்டுமே, அந்த பொண்ணு. என்ன சொல்றே." என்று சுந்தர பாஷ்யம் கூற, ராகவசிம்மன் உடனே ஆமோதித்தார்.

"நல்ல விவசாய குடும்பம், சுகவனம் சார். வாழ்ந்து கெட்டவங்க. மல்லிங்கிற அந்த பெண்ணோட அம்மா மருக்கொழுந்தை எனக்கு நல்லா தெரியும், கள்ளம் கபடம் இல்லாத குடும்பம். நம்பி வீட்டு சாவியையே கொடுக்கலாம்." என்று ராகவசிம்மன் கூறினார்.

"அப்புறம் என்னடா சுக்கு! மல்லியை பட்டணத்துக்கு அழைச்சுக்கிட்டு போவோம்!" என்று சுந்தர பாஷ்யம் கூறினார்.

"இல்லைடா..! மருமகள்கள் ஏதாவது சொல்லுவாங்களோனு.. தயக்கமா இருக்கு.!" என்று சுகவனம் கூறினார்.

"ஒண்ணும் சொல்லமாட்டா! வீட்டோட வேலை செய்ய ஒரு பொண்ணு கிடைக்கிறா. வச்சுக்க அவங்களுக்கு கசக்குமா!" என்று சுந்தரபாஷ்யம் கூற, அன்று மாலையே மல்லியை அழைத்துக்கொண்டு வந்தான் ஏரிகாத்தான்.

மிக லட்சணமாக இருந்தாள் மல்லி. அகன்ற விழிகளில் தாய் இறந்து போன சோகம் ததும்பினாலும், கூடவே பணிவும், அடக்கமும் எட்டிப் பார்த்தன. கூப்பிய கைகளை அவள் நீக்கவில்லை. சற்று ஒல்லியாக இருந்தாலும், மிக அழகாக இருந்தாள், சுருள் சுருளான அவளது முடி காற்றில் பறக்க, அவ்வப்போது அதனைத் தனது கையால் படிய விட்டுக்கொண்டிருந்தாள் மல்லி.

"இவர் வீட்டுல தான் வேலை பார்க்கணும்! பட்டணத்துவ வேலை பார்க்கறது உனக்கு ஆட்சேபனை இல்லையே.." என்று சுந்தர பாஷ்யம் கேட்டார்.

"பட்டணமோ கிராமமோ.. எதுவா இருந்தா என்னங்க. நல்ல மனுஷங்ககிட்டே நல்ல பெயரை வாங்கணும். அதை நான் வாங்குவேன்.!" என்று சுருக்கமாகப் பேசினாள் மல்லி.

தப்பி தவறி திரைப்பட இயக்குநர் யாராவது மணப்பாடி கிராமம் பக்கம் வந்திருந்தால் இந்நேரம் மல்லி ஒரு கதாநாயகியாக மாறியிருப்பாளோ என்னவோ.! அவளது குரலே இனிமையாக இருந்தது.

இவர்கள் காரில் மீண்டும் சென்னை திரும்பியபோது, பின் இருக்கையில் கோதையின் பக்கத்தில் அமர்ந்து பயணித்தாள், மல்லி.

சுந்தரபாஷ்யம் மனைவி கோதையுடன் அமெரிக்கா புறப்பட்டுச் சென்றார். ஆறு மாதங்கள் விரைவாக ஓடிச்சென்றன.

மீண்டும் சென்னை வந்ததும், வாக்கிங் செல்வதற்காக சுகவனம் வீட்டிற்குப் புறப்பட்டார் பாஷ்யம். மறக்காமல், சுகவனத்திற்கு வாங்கி வந்திருந்த ஸ்வட்டர், அவரது குடும்பத்தினருக்கு வாங்கி வந்த பரிசு பொருட்கள், மல்லிக்கு காதணிகள் என்று பையில் வைத்துக்கொண்டு புறப்பட்டார்.

சுகவனம் வீட்டிற்குள் நுழைந்தபோது ஹாலில் யாருமே இல்லை.

"சுகவனம்.. சுகவனம்..!" என்று குரல் கொடுத்ததும்தான் தாமதம், சொல்லி வைத்தது போல், நான்கு மகன்களும், மருமகள்களும் ஹாலில் குழுமினர்.

"சுகவனம் இல்லை?" வியப்புடன் கேட்டார், பாஷ்யம்.

"எங்களை கேட்டா..! உங்களுக்கு தெரிஞ்சிருக்கணுமே. நீங்கதானே அந்த குட்டி மல்லியை கொண்டுவந்து இங்கே விட்டீங்க? அவளோடேயே குடும்பம் நடத்த புறப்பட்டு போயிட்டார் உங்க நண்பர்.!" என்று கடைசி மகன் தனசேகர்தான் கூறினான்.

"அந்த கண்ணராவியை எங்க வாயால வேற சொல்லணுமாம். உங்க நண்பரும், அந்த மல்லியும் ஓடி போயிட்டாங்க. திடீர்னு ஒரு நாள். அந்த பொண்ணு வாந்தி எடுக்க ஆரம்பிச்சா. காரணம் யாருனு கேட்டோம். பதில் சொல்லலை. உங்க நண்பரை இழுத்துக்கிட்டு ஓடி போயிட்டா. காரணம் யார்னு அப்புறம் எதுக்கு கேட்கணும். இந்த வயசுல, எனக்கு ஒரு கொழுந்தனாரோ, கொழுந்தியாளோ தேவையா?" என்று சியாமளா கேட்க, அதிர்ந்து போய் நின்றார்.

வாக்கிங் போக கூட தோன்றாமல், வீட்டுக்கு திரும்பினார், பாஷ்யம். விஷயத்தை கோதையிடம் சொன்னபோது அவள் நம்பவே இல்லை. சுகவனத்திற்கு போன் செய்தால், சிக்னல் போகவேயில்லை.

"சே.. சே..! உங்க நண்பர் அப்படியெல்லாம் செஞ்சிருக்கமாட்டார். இதுல வேற எதோ வில்லங்கம் இருக்கணும்..!" கோதை சொன்னார்.

"சுகவனம் எங்கே போனானு தெரியலையே. அவன்கிட்டேயே பேசி பார்க்கலாம்." என்று பாஷ்யம் கூறியதும். கோதைதான் யோசனை கூறினாள்.

"ராகவசிம்மனுக்கு போன் செய்து பாருங்கோ.! அங்கே மல்லி இருக்கலாம்னு தோணுது.!" என்று கோதை கூறியதும், பாஷ்யம் ராகவசிம்மனுக்கு போன் செய்தார்.

மல்லியை பற்றி விசாரிக்க, சுகவனமும், மல்லியும், இங்கேதான் குடும்பம் நடத்துகிறார்கள் என்கிற வெடிகுண்டைத் தூக்கிப்போட்டார், ராகவசிம்மன்.

"கோதை! உண்மைதான் போல இருக்கு. அவா ரெண்டும் பெரும் மணப்பாடியில் குடித்தனம் நடத்தறாளாம். அந்த பொண்ணு மல்லி உண்டாயிருக்காளாம்." என்று பாஷ்யம் கூற, திகைத்தாள் கோதை.

"இந்த வயசுல மனுஷனுக்கு இப்படியா புத்தி போகணும்..? யாரை நம்பறதுனே தெரியலையே!" என்று அங்கலாய்த்தாள் கோதை. பெரிய மனுஷன்னு நம்பித்தானே, மல்லியை அவ மாமன் நம்மகிட்டே ஒப்படைச்சார். அந்த மரியாதையை காப்பாத்திக்க வேண்டாமா. போயி, சுகவனத்தை நாலு வார்த்தை நறுக்குன்னு கேட்டுட்டு வாங்கோ!" என்று கோதை கூறினாள்.

சுந்தரபாஷ்யத்திற்குப் பொறுக்கவில்லை. தனது ஆருயிர் நண்பர் அம்மாதிரி செய்திருக்கமாட்டான் என்கிற நம்பிக்கை அடிமனதில் தோன்றினாலும், நடந்ததை சுக்கு வாயிலாகவே கேட்டுவிட்டு வரவேண்டும் என்கிற ஆவலும் கூடவே பிறக்க, உடனே மணப்பாடி கிராமத்திற்குச் சென்றார்.

ராகவசிம்மன் வீட்டை காட்ட, தெருக்கோடியில் இருந்த சுகவனத்தின் வீட்டை நோக்கிச்சென்றார் பாஷ்யம்.

கதவை தட்டியதும், மல்லிதான் நடக்க முடியாமல் நடந்து வந்து கதவை திறந்தாள். அவளது வயிற்றின் ஆறு மாத கர்ப்பம் நன்றாகவே புலப்பட்டது.

பாஷ்யத்தை கண்டதும், அவளது கண்களில் சற்றே அதிர்வு. அவரை சோகத்துடன் நோக்கினாள். "என்னம்மா திருமதி சுக்கு மல்லி! எப்படி இருக்கே?" என்று சற்றே காட்டத்துடன் கேட்ட பாஷ்யத்தின் கண்கள் சுகவனத்தை தேடின.

"அவ கர்ப்பிணி பாவம். உன்னோட கோபத்தை அவள்கிட்ட காட்டாதே. இங்கே ரூமுக்குள்ள நான் இருக்கேன், இங்கே வா!" என்று சுக்கின் குரல் கேட்க, அந்த அறையினுள் நுழைந்தார் பாஷ்யம்.

"என்னடா சுக்கு? ஆய் அள்ளறதுக்கு பொண்ணை கொண்டுவிட்டா, அவளையே அள்ளிண்டு வந்துட்டியே.!" என்று பொரிந்துக்கொட்டினார் பாஷ்யம்.

"இரு அவசரப்படாதே. சுக்கு மல்லி கையால ஒரு சுக்கு மல்லி காபி குடிச்சுட்டு அப்புறம் பேசலாம்." என்று சுக்கு சொல்ல, மல்லி நீட்டிய காபியை எடுத்து பருகினார் பாஷ்யம்.

உண்மையிலேயே அந்த காலை வேளையில் சுக்கு காப்பி தொண்டைக்கு இதத்தைத் தந்தது.

காபியை பருகியதும், நண்பனை பார்த்தார் பாஷ்யம்.

"காபியில் சுக்கும் மல்லியும் சேர்ந்தா சுவையாத்தான் இருக்குடா, சுக்கு. ஆனால் வாழ்க்கையில் சேரலாமா? தப்பு இல்லே.? அட்லீஸ்ட் இந்த காரியத்தை செய்யறதுக்கு முன்னே, உன்னோட மனைவி செண்பகத்தையாவது நினைச்சு பார்த்தியா? என்று பாஷ்யம் கேட்டார்.

"டேய் பாஷ்யம்.! நீ கூடவா என்னை சந்தேகப்படறே.. நீ எதுக்காக மல்லியை என் வீட்டுல வேலைக்கு வச்சே.?" என்று சுக்கு கேட்டார்.

"குழந்தைகள் ஆய் போனா கூட எடுக்க ஆள் இல்லை. நீ பாவம் எடுத்துபோட்டு கஷ்டப்படறியேனு தான அவளை உன் வீட்டுல வேலைக்குக்கு வச்சேன். ஆனா நீ.." என்றவரை கையை உயர்த்தி அமைதிப்படுத்தினார் சுகவனம்.

"சரி! என் மருமகளுங்குள்ளாற என்ன பிரச்சனை? அவங்க ஏன் ஆய் எடுக்கலை.?"

"என் குழந்தை போனான். உன் குழந்தை போனானு அவர்களுக்குள்ளே தகராறு. அதனால எடுக்கலை." என்று பாஷ்யம் சொன்னார்.

"அதேதான் விஷயம்! மல்லி வேலைக்கு வந்தப்புறம் எல்லாம் நல்லபடியாதான் நடந்துகிட்டு இருந்தது. ஒரு நாள், கொல்லைப்புறத்துல திடீர்னு வாந்தி எடுத்துக்கிட்டு இருந்தா, யார் காரணம்னு கேட்டேன். பெயரை சொல்லாமல் அழுதா, நாலு பிள்ளையில் எவனோ ஒருத்தன்னு தெரிஞ்சுது. யாருனு அவங்களை கேட்டேன். நான் இல்லை, நீ இல்லைனு சொன்னாங்க பையன்க."

"இது எங்கே போயி வயித்துல வாங்கிட்டு வந்ததோ.! என் புருஷன் இல்லை. உன் புருஷன் இல்லைனு கத்தினாங்க மருமகளாக. சரி! வீட்டுல ஆய் கிடக்குது. யார் செஞ்சாங்கன்னு தெரியலை, நான் தானே வீட்டுல ஆய் எடுக்கிற வழக்கம். அதான் நானே அவளை அழைச்சுக்கிட்டு இங்கே வந்து செட்டில் ஆகிட்டேன். அது என் குழந்தையாகவே இருக்கட்டும், பாஷ்யம்.!" என்று சுகவனம் கூறினார்.

பாஷ்யத்திற்கு நகைச்சுவை உணர்வு அதிகம். சிறு வயது முதல் எதற்குமே அழுதது கிடையாது. அவர் கண்ணீர் விட்டதாக சரித்திரமே இல்லை. முதன் முறையாக சுகவனத்தை கட்டிக் கொண்டு அழத் தொடங்கினார் பாஷ்யம்.

தனது மணப்பாடி கிராமத்திற்கு சென்று வந்தது முதலா க சென்னையை விட்டு உடனடியாக மணப்பாடிக்கு சென்று செட்டில் ஆகிவிடலாம் என்று பாஷ்யம் பிடிவாதம் பிடிப்பதைக் கண்டு திகைத்து நின்றாள் கோதை.

🙏🙏🙏🙏🙏