அப்பா பேசறார்-2
சுதர்சனத்தின் தலைமாட்டில் விளக்கேற்றி வைக்கப்பட்டது.
சாருமதி ரகுவை பார்த்து "சாஸ்திரிகள் எத்தனை மணிக்கு வரணும்னு கேக்கறார்" என்றாள். ரகு அவளிடம் "கோபால் என்ன சொன்னான்.நீ பேசினியா" என்று கேட்டான்."நான் அவன்கிட்ட பேசிட்டேன். அரை மணில கார்ல கிளம்பறேன்னு சொல்லி இருக்கான். அனேகமா மூணு மணிக்கு வந்துடுவேன்னு சொன்னான்" என்றாள்.
"அப்ப சாஸ்திரிகளும் கிட்டத்தட்ட அந்த டயத்துக்கு தான் வரணும். நீ சொல்லீடு" என்றான் ரகு.செய்தி கிடைத்ததும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெளியில் இருந்து ஆட்கள் வர ஆரம்பித்தார்கள். அந்த தெருவில் இருந்தும் பக்கத்தில் இருந்த கடைகளில் இருந்தும் பலர்க்கம் வரத் தொடங்கினார்கள்."ஐயா ரொம்ப நல்லவரு. திடீர்னு பொசுக்குன்னு போயிட்டாரே" என்றார் காய்கறி கடை நாடார். சுதர்சனத்தின் நெருங்கிய நண்பரும், அவருடன் ஒன்றாக பணி ஆற்றியவருமான நரசிம்மன் அவருடைய மனைவி காயத்ரியுடன் வந்திருந்தார். வந்தவர் ஐந்து நிமிடம் நண்பரின் உடலைப் பார்த்திருந்து பின் கையெடுத்து கும்பிட்டார் .ரகுவின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு "என்னப்பா. இப்படி ஆயிடுத்து. நான் 15 நாள் முன்னாடி இந்த வழியா போகும்போது அவனை ஏம்பா இப்ப எல்லாம் வாக்கிங் வறதில்லேன்னு கேட்டேன்.நடந்தா மூச்சு வாங்கறது. உடம்பை சரி பண்ணிண்டு வரலாம்னு இருக்கேன் சொன்னான்.ஒரேடியா போய் சேந்தூட்டான்" என்றார். காயத்ரி வைதேகியின் கைகளை பிடித்துக் கொண்டு "என்ன வைதேகி. இப்படி ஆயிடுத்து" என்றாள். பதில் சொல்லும் நிலைமையில் யாரும் இல்லை. சாருமதி ரகுவிடம் "மதுரை சித்தப்பாக்கு போன் பண்ணேன். வெங்கட் தான் பேசினார். சித்தப்பா உடம்புக்கு முடியலையாம். அதனால அவரு உட்டூட்டு வரதுதுக்கு கஷ்டமா இருக்குமாம். பத்து நாளைக்குள்ள ஒரு நாள் வரேன்" என்று சொல்லி இருக்கிறார் என்றாள். நேரம் கடந்து கொண்டே இருந்தது. யாரும் வாயில் ஒரு உத்திரிணி தண்ணீர் கூட குடிக்கவில்லை. 11 மணிக்கு குழந்தை முழித்துக் கொண்டான். அம்மா என்று சாருமதி தேடி வந்தவன் ஹாலில் கூட்டம் இருப்பதையும்,தாத்தா படுத்துக் கொண்டிருப்பதையும் பார்த்து" ஏம்மா தாத்தா படுத்துண்டு இருக்கா. உடம்பு சரி இல்லையா. எதுக்கு தாத்தாவை பெட்டிக்குள்ள வச்சிருக்கா"என்றான்.
அவனை வாரி அணைத்துக் கொண்ட வைதேகி "தாத்தா உம்மாச்சிகிட்ட போயிட்டாருடா" என்றாள். குழந்தைக்கு இது ஒன்றும் புரியவில்லை. தாத்தா திடீரென்று எதுக்கு உம்மாச்சி கிட்ட போகணும் என்று நினைத்தான்.தாத்தாவை பார்க்கணம்போல இருந்தாலும் பயத்தில் தாத்தா அருகில் செல்லாமல்.ரகுவின் வேஷ்டியை பிடித்துக்கொண்டு நின்றான் குழந்தை. ரகு அவனை தூக்கி கொண்டு போய் தாத்தாவை காட்டினான். 2:30 மணி போல கோபாலிடமிருந்து போன் வந்தது. தான் பூந்தமல்லி அருகில் வந்து விட்டதாகும் அரைமணியில் வந்து விடுவேன் என்றும் கூறினான்
.உடனே ரகு சாருமதியிடம் "நீ சாஸ்திரிகளை காண்டாக்ட் பண்ணி அவரை இமீடியட்டா வர சொல்லு" என்றான். அடுத்த 20 நிமிஷத்தில் சாஸ்திரிகள் தன் அஸிஸ்டண்ட்டுடன் வந்து சேர்ந்தார்."என்னப்பா கோபால் வந்துட்டானா .ஆரம்பிக்கலாமா" என்றார் அவருக்கு இது பத்தோட பதிணொண்ணு. பல சுப காரியங்களும் அபரத்தையும் நிறைய பார்த்தவர் சாஸ்திரிகள். ரகு "மாமா .கோபால் இப்போ வந்துடூவான்" என்று சொன்னான்.சாஸ்திரிகள்கள் தன் அசிஸ்டன்ட்டிடம் இன்ஸ்ட்ரக்ஷன் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார்.பத்து நிமிஷத்தில் வாசலில் கார் சத்தம் கேட்டது.காரிலிருந்து கோபாலன் அவனுடைய மனைவி கோகிலா,குழந்தை வாணி இறங்கினார்கள். வாயில் துண்டை வைத்துக்கொண்டு நேராக அப்பாவை கிடத்தி வைத்திருந்த இடத்திற்கு போய்
அவரது சடலத்தைப்பார்த்து பார்த்து கதறினான்.அப்புறம் ரகுவின் கையை பிடித்துக் கொண்டு" என்னண்ணா.இப்படி ஆயுடத்தே "என்று அழுதான். இப்பொழுது ரகு அவனுக்கு ஆறுதல் சொல்ல வேண்டியதாகி விட்டது ."என்ன பண்றது. சொல்லுடா.நம்ப கொடுத்து வெச்சது அவ்வளவுதான்"என்றான். கோபாலன் அம்மாவிடம் சென்று அமர்ந்து கொண்டான். அம்மாவின் கையை எடுத்து தன் கை கூட வைத்துக்கொண்டு அவளைப்பார்த்து அழ, வைதேகி உரக்க அழ ஆரம்பித்தாள்.சாஸ்திரிகள் ரகுவை பார்த்து "சரிப்பா. நீ சட்டுன்னு போய் தலைக்கு குளிச்சிட்டு ஈரத்துணியோடு பஞ்சகச்சம் கட்டிண்டு வா" என்றார். கார் பார்க்கிங் ஒழிக்கப்பட்டு சுதர்சனத்தின் உடலை கார் பார்க்கில் வைத்தார்கள்.ரகு ஈர வேஷ்டியோடு தரையில் அமர,கோபலன் ஈர வேஷ்டியோடு அவன் அருகில் நின்றான்.சாஸ்திரிகள் மந்திரத்தை சொல்ல ஆரம்பித்தார்.ஒரு கட்டத்தில் ரகு தன்னுடைய தந்தையின் தலையை தன் மடியின் மேல் வைக்க வேண்டி இருந்தது. எத்தனையோ முறை சிறு வயதில்ல தந்தையின் மடியின் மேல் தான் படுத்துக் கொண்டிருந்ததை நினைத்த ரகு இப்போது இந்த நிலமை ஆகிவிட்டதே என்று எண்ணி கதறினான். அவனை ஆசுவாசப்படுத்திய சாஸ்திரிகள்"ரகு .
கொஞ்சம் நிதானத்துக்கு வா. உன் கஷ்டம் நேக்கு புரியர்து.உங்க அப்பா ஆத்மா சாந்தி அடையர்துக்கு நம்ம நிறைய பண்ண வேண்டி இருக்கு" என்று அறிவுரை கூறினார். பின் சாருமதியை பார்த்து "மயானம் புக் பண்ணிட்டீங்களா.எலக்ட்ரிக் தானே" என்றார்."இல்ல மாமா. அம்மாவுக்கு எலக்ட்ரிக்கில் உடன்பாடு இல்லை.இரண்டு கிலோ மீட்டர்ல மயானம் இருக்கு .அங்க அக்னியை வச்சு தகனம் பண்ணனும்னு அவிப்பிராயப்படரா" என்றாள் சாருமதி."ரொம்ப ஸ்லாக்கியமா போச்சு. சுதர்சன் சார் கொடுத்து வச்சிருக்கார்" என்றார் சாஸ்திரிகள்.எல்லாம் முடிந்து சுதர்சனத்தை கடைசி ஒலைப்படுக்கையில் எடுத்து வைத்தார்கள். யார் யார் ஸ்மஸானத்துக்கு வரலையோ அவாள்ளாம் வாக்கரசி போட்ருங்கோ" என்றார் சாஸ்திரிகள். எல்லா பெண்களும் மற்றும் சில ஆண்களும் சுதர்சனத்திற்கு வாய்க்கரிசி போட்டார்கள். ரகு கையில் அக்னி சட்டியை எடுத்துக்கொண்டு முன்னால் செல்ல கோபாலனும் மற்ற மூவர்களும் கடைசி பணத்தை சுதர்சனம் சுதர்சனத்தின் உடலை சுமந்து சென்றார்கள். உடலை வீட்டை விட்டு எடுத்தவுடன் வைதேகி, சாருமதி, கோகிலா ஆகியவர்கள் தொண்டை தண்ணி வற்ற கதறினார்கள்.
கட்டிய வீடு,மனைவி,பெற்ற பிள்ளைகள்,பேரன்,பேத்தியை விட்டுவிட்டு சுதர்சனம் தன் இறுதி பயணத்தை *தனியாக* மேற்கொண்டார். அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் அந்த மனிதர் நெருப்புக்கிரையானார். எல்லோரும் வீடு திரும்பினார்கள். அடுத்த நாள் சஞ்சனம் செய்ய வேண்டியது பற்றி சாஸ்திரிகள் அவர்களுக்கு கூறினார்.பதினைந்து பேருக்கு சாப்பாடு ஏற்பாடு பண்ணப்பட்டிருந்தது .
மயானத்துக்கு சென்று வந்தவுடன் ரகுவும்,கோபாலனும் குளித்தார்கள்.இலை போடப்பட்டது.ரகுவிற்கு நல்ல பசி.ஆனால் சாப்பிடவே பிடிக்கவில்லை .வெறும் வயிற்றில் படுக்கக் கூடாது என்று சொல்லி விட்டார்கள். "ரகு" என்று குரல் கேட்டது. யார் கூப்பிடுகிறார்கள் என்று அக்கம்.பக்கம் திரும்பி பார்த்தபோது அருகில் இருந்தவர்கள் யாரும் அவனை கூப்பிடவில்லை என்று தெரிந்து கொண்டான் .கேட்ட குரல் மிகவும் பரிச்யமானது போல இருந்தது. சுரீர் என்று அவனுக்கு உரைத்தது,அது அப்பா குரல் என்று .இது உண்மையா,இது சாத்தியமா என்று அவனுக்கு சந்தேகம் வந்தது.கனவு காண்கிறோமா என்று ரகு நினைத்தான். "ஏன்டா ரகு.நான் தான் பேசறேன். உனக்கு சந்தேகமடா" என்றது அந்த குரல் (தொடரும்)
No comments:
Post a Comment