புள்ளிமான் வேட்டை-2

 *புள்ளிமான் வேட்டை-2* 

-----------------------------------------------

சாயங்காலம் அட்மிட்டான சம்யுக்தாவிற்கு இரவெல்லாம் சரியான வலி.சுப்ரமணியன் இரவு முழுவதும் நர்சிங் ஹோமிலே இருந்தான்.நல்லபடியாக பெற்று பிழைக்க வேண்டுமே என எல்லா தெய்வங்களையும்

வேண்டினான்.வீட்டில் இருந்த ராஜேஸ்வரிக்கும் இருப்பு கொள்ளவில்லை. பெண்கள் பிள்ளை பெறுவது புனர் ஜென்மம் எடுப்பது மாதிரி என்று சும்மாவா சொன்னார்கள்? வெள்ளிக்கிழமை  விடியற்காலை நாலு முப்பதுக்கு,பாட்டியின் ஆருடம் பலித்தது.குழந்தை பிறந்தாள்.சிசேரியன் டெலிவரிதான் (ஒரு புதிய உயிரை குடும்பத்திற்கு அழைத்து வருவது மாதவம் ஆகும். எல்லா பெண்களுக்கும் இயற்கை பிரசவம் சாத்தியமாவது இல்லையாம். பல்வேறு காரணங்களால் சில பிரசவங்களில் சிசேரியன் அவசியமாகிறது. உலகம் முழுதும் சுமார் 2,000 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக இந்த சிசேரியன்  அறுவைசிகிச்சை முறை இருக்கிறது. ரோமானியப் பேரரசர் சீசர் அப்படியான அறுவைசிகிச்சையில் பிறந்தவர்தான் என்கிறது வரலாறு)

பிறக்கும்போது குழந்தை நாலு கேஜி இருந்தாள்.குழந்தை மிகவும் லக்ஷணமாக இருந்தாள். கணவன் மனைவி இருவரது அழகையும் ஒன்று சேர்த்துக் கொண்டு பிறந்திருந்தாள். முதலில் பெண் பிறந்ததால்,அதுவும் வெள்ளியன்று பிறந்ததால் அவள் வீட்டுக்கு வந்த மகாலக்ஷ்மி என்று சுப்பிரமணியத்தின்  தாயார் சுப்பிரமணியத்திடம் சொன்னாள்.குழந்தை பிறந்த மூன்றாம் நாள் சம்யூக்தா டிஸ்சார்ஜ் ஆனாள்.இரண்டு மாதமாவது ஓய்வு அவசியம் என்றார் டாக்டர்.குழந்தையுடன் வீடு திரும்பிய மாட்டுப்பெண்ணுக்கு ஆரத்தி எடுத்து வரவேற்றாள் ராஜேஸ்வரி.பத்தாம் நாள் தொட்டிலிட்டார்கள்.

குழந்தைக்கு மகாலக்ஷ்மி மற்றும் சுனந்தா என்றும் பெயரிடப்பட்டது.ராஜேஸ்வரி பச்சை உடம்புக்காரி சம்யுக்தாவுக்கு பத்திய சாப்பாட்டை தவறாமல் போட்டாள். வேளாவேளக்கு "பிள்ள பெத்தா லேகியமும்" கொடுத்தாள்.பெரும்பாலான நாட்கள் சுனந்தா விடியற்காலையில்  விழித்துக் கொண்டு சிறு குரலில் சத்தமிடுவாள்.இதைப்போன்று மழலையின் சுநாதத்தை எத்தனை பேர் கேட்டிருப்பீர்கள் என தெரியவில்லை.இது பெரும்பாக்கியம்.சும்மாவா சொன்னான் வள்ளுவன்

"குழலினிது யாழினிது என்பர் தம்மக்கள்

 மழலைச்சொல் கேளா தவர்" என்று.பாரதி வள்ளுவனுக்கு சளைத்தவனா என்ன?

"பிள்ளை கனியமுதே.கண்ணம்மா.பேசும் பொற்சித்திரமே என்பான் பாரதி.குழந்தை பூப்போல கண்களை விரித்துக்கொண்டு பார்ப்பதை நாம் பார்ப்பது பரமானந்தம். சம்யுக்தா அருகில் இல்லாததை தெரிந்து கொண்டு பல சமயம் அழுது ஆகாத்யம் செய்வாள் சுனந்தா.எல்லா குழந்தைகளும் தத்தம் வயதிற்கேற்ப செய்வதை எல்லாம் சுனந்தாவும் செய்தாள்.குப்புற படுத்து தலைதூக்கி பார்ப்பாள்.சில சமயம் தலை தரையில் பட அழுவாள். சுப்ரமணியனோ சம்யுக்தாவோ ஒடி வந்து

சுனந்தாவை வாரி அணைத்துக் கொள்வார்கள். பிடித்துக்கொண்டு நடப்பாள்.தொப்பென்று கீழே விழுவாள். பல்முளைக்கும் போது வயிற்றாலை யினால் அவஸ்தைபட்டாள்.கண்டதை வாயில்போட்டுக்கொண்டு விடாமல் கண்குத்தி பாம்பாக மணியும்,சம்யுக்தாவும் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டியிருந்தது.

"ம்மா,ப்பா" சொல்ல ஆரம்பித்தாள். மரத்தாலான நடை வண்டி பழகினாள். கொஞ்ச நாள் வரை "க" வே வரவில்லை. சுனந்தாவும் மூன்று வயதில் எல்லோரையும்போல Pre. KG ல் சேர்க்கப்பட்டாள்.முதல்நாள் வகுப்புக்கு செல்ல அடம் பிடித்தாள்.குழந்தையை அழ வைத்து அனுப்புவது மணிக்கு அறவே பிடிக்கவில்லை."இன்னிகு வுட்டூடேன். நாளைக்கு போகட்டும்" என்றான் மணி." தோ பாருங்கோ.தினம் இப்படித்தான் அடம் பிடிப்போ. ரொம்ப கரிசனம் காட்டி குழந்தையை கெடுக்க வேணாம்." என்றாள் சம்யுக்தா.வகுப்பில் பிற குழந்தைகளுடன் பழகுவது,நிறைய விளையாட்டு சாமான்கள் வைத்துக்கொண்டு விளையாடுவது போன்றவற்றால் நாளாவட்டத்தில் அழுகை குறைந்தது.குட்டி சைகிள் விட கற்று கொண்டாள்.கீழே விழுந்து முட்டியில் அடிபட்டு சிராய்த்துக் கொண்டது தனிக்கதை. பார்த்துக் கொண்டே இருக்கும்போது சுனந்தா வளர்ந்து விட்டாள்.இப்போது  Fifth standard  படிக்கிறாள் என்றால் நம்புவீர்களா?