*புள்ளிமான் வேட்டை-1*
ஒரு சுபயோக சுபதினத்தில் சம்யுக்தா சுப்பிரமணியத்தின் கைப்பிடித்தாள். திருமணத்திற்கு வந்திருந்தவர்கள் எல்லோரும் ஜோடி பொருத்தம் மிக நன்றாக இருக்கிறதாக சொன்னார்கள். சுப்பிரமணியம் மாநிறமாக இருந்தாலும் களையாக இருப்பான். ஐந்தடி எட்டங்குலம் உயரம். அதற்கேற்ற உடல் வாகு.சம்யுக்தா சுண்டினால் ரத்தம் வற மாதிரி சிகப்பு.நல்ல முகவெட்டு. திருமணம் முடிந்து சில மாதங்கள் வரை சுப்பிரமணி யத்தின் அம்மா அவர்கள் கூடவே இருந்தாள். எல்லா கதையிலும் வருகிறமாதிரி திருமணமான தம்பதிகள் இன்பவானிலே சிறகடித்து பறந்தார்கள். நாட்கள் மாதங்களாக, மாதங்கள் வருடங்கள் ஆகின.ஐந்து வருடம் ஓடிவிட்டது. சம்யுக்தாவின் வயிற்றில் புழு, பூச்சி உண்டாகவில்லை.
எத்தனை செல்வம் இருந்தாலும் மழலை செல்வம் போலாகுமா.
உடைப்பெருஞ் செல்வர் ஆயினும்
இட்டும் தொட்டும் கவ்வியும் துழந்தும்
நெய்யுடை அடிசில் மெய்ப்பட விதிர்த்து
மயக்குறு மக்களை இல்லா மாந்தருக்கு
பயக்குறை இல்லை தாம் வாழு நாளே!"
என்று சங்க இலக்கியப் பழம் பாடலில் ஆரம்பித்து இன்றய பாரதி வரை குழந்தை பே(ற்)றை பாடாதவர் இல்லை.
இத்தம்பதிகள் ஏறாத கோயில் இல்லை. வேண்டாத தெய்வம் இல்லை. செய்யாத பரிகாரம் இல்லை. ஆனால் அந்த கடவுள் மட்டும் ஏனோ கண் திறக்கவில்லை.
பல டாக்டர்களிடம் சென்று காண்பித்தார்கள். இருவருக்கும் உடல்நிலை சரியா இருப்பதாகவே எல்லா டாக்டர்களும் சொன்னார்கள். சுப்பிரமணியத்தின் அம்மா அவர்களைப் பார்த்து " பகவான் எப்ப கொடுக்கணும்னு நெனைக்கறானோ அப்பதான் குழந்தை பாக்யம் கிடைக்கும். அதனால இது விஷயமா மனசுல கவலய வளத்துக்காம பகவானை நம்பிண்டு இருங்கோ. எல்லாம் நல்லபடியா முடியும்" என்றாள். சம்யுக்தாவுக்கு எட்டு வயதாகும்போது அவள் தாயை இழந்திருந்தாள்.முழுக்க முழுக்க தந்தையாலே வளர்க்கப்பட்டாள். கன்னிகாதானத்தை அவளது மாமா, மாமி தான் செய்து கொடுத்தார்கள். சுப்ரமணியத்தின் தாயார் ராஜேஸ்வரிக்கு இரண்டும் பையன்கள். பெண் இல்லாத குறையை மாட்டுபெண்களிடம் அன்பும், பரிவும், பாசமும் காட்டுவதன் மூலம் தீர்த்துக்கொண்டாள். எத்தனை மாட்டுப்பெண்களுக்கு இதைப்போன்ற பாக்யம் கிடைக்கும்.இது எவ்வளவு பெரிய வரப்ராசாதம்.
அன்று ஆபீசில் இருந்த சுப்பிரமணியத்திற்கு மதியம் மூன்று மணிக்கு சம்யுக்தா போன் செய்தாள். "சாயங்காலம் கொஞ்சம் சீக்கிரம் வந்துறேங்களா? கோயிலுக்கு போயிட்டு வந்துடலாம்" என்றாள். "இன்னைக்கு என்ன விசேஷம்" என்று கேட்டான் சுப்பிரமணியம்."விசேஷம்னா தான் கோவிலுக்கு வருவேளா. நீங்க வாங்கோ. நான் என்ன விசேஷம்னு சொல்றேன்" என்றாள்."சரி" என்று போனை வைத்துவிட்டு சுப்ரமணியம் இன்று என்ன விசேஷமாக இருக்கும் என்று யோசித்து யோசித்துப் பார்த்தான். நிச்சயம் அவன் திருமண நாளில்லை.அவன் பிறந்த நாளோ சம்யுக்தா பிறந்த நாளோ இல்லை. சரி வீட்டுக்கு சென்று பிறகு பார்க்கலாம் என்று நினைப்பதை நிறுத்தினான். ஆபீஸில் ஒரு மணி நேரம் பர்மிஷன் போட்டுவிட்டு சீக்கிரமே கிளம்பி வீட்டுக்கு சென்றான் சுப்பிரமணியம். வீட்டுக்கு சென்றவுடன் சம்யுக்தா அவனை வரவேற்றாள்.முகம் கழுவி, பொட்டு வைத்து தலை நிறைய மல்லிகை பூவை சூடி இருந்தாள்.அவனுக்கு பிடித்த வாடாமல்லி கலர் புடவையும், மேட்சிங் ப்ளவ்சும் உடுத்தியிருந்தாள். அவள் தடவி இருந்த அத்தரின் மணம் அவனை கிறங்க வைத்தது. போதாக் குறைக்கு ஸ்வாமி படம் அருகில் ஏற்றி வைக்கப்பட்டிருந்த மஸ்க் மெலன் ப்ளேவர் ஊதுவத்தி ஊருக்கெல்லாம் மணம் வீசுவேன் என அடம் பிடித்தது.அவளைப் பார்த்தால் பெண் பார்க்க சென்ற போது எப்படி இருந்தாளோ அதே மாதிரி இருப்பதாகவே அவன் உணர்ந்தான். "என்ன. என்னயே பார்த்துண்டு இருக்கேள்" என்றாள் சம்யுக்தா." ஒண்ணும் இல்லை. பழைய ஞாபகம் வந்தது.பொண்பாக்க வந்தபோது நீ பாடின "முகத்தில் முகம் பார்க்கலாம்" காதுல கேக்கறது"என்றான்.
"கேக்கும்.கேக்கும்" என்று அவனை பழிப்பு காட்டிய சம்யுக்தா சிறிய தட்டில் நெய் ஒழுகும் ரவா கேசரியயையும், ஸ்பூனையும் கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். "என்ன விஷயம் ஸ்வீட்"என்று கேட்டான் சுப்பிரமணியன். "சொல்றேன். சொல்றேன். எல்லாத்துக்கும் அவசரமா" என்றாள். திடீரென்று ஞாபகம் வந்தவனாக "உன் தம்பிக்கு பெண் பாத்திண்டிருந்தாளே குதிர்ந்தூட்தா" என்றான். "அதெல்லாம் இல்லை "என்றாள் சம்யுக்தா" ஸ்வீட் சாப்பிட்டதும் காபி சாப்ட்டா காபி கசக்கும். உனக்கே இது தெரியும் இல்லையா" என்றா ன். பரவாயில்லை. ஸ்வீட் முதல்ல முடிங்கோ. அப்புறம் காபி தரேன்.கசப்புக்கு மாத்தா ஒரு நல்ல இனிப்பு நியூஸ் நானே சொல்றேன்" என்றாள். "சரி" என்று கிடு கிடுவென்று ஸ்வீட் சாப்பிட்டு முடித்து பின்பு காபியையும் உள்ளே தள்ளினான்."இப்ப சொல்லு உன் நல்ல நியூஸை" என்றான். "நம்பாத்துல ஒரு நல்ல காரியம் நடக்கபோறது. உங்களுக்கு அதிகமான பொறுப்பு வரப்போறது" என்றாள்." நேக்கு நீ என்ன சொல்றேன்னு புரியலை. சுத்தி வளச்சி சொல்லாமல் நேராக விஷயத்தை பட்டுன்னு போட்டு ஒடை" என்றான். "சரி புரிந்து கொள்வீர்கள் என்று நினைத்தேன். புரிந்தும் புரியாமல் நடித்து என் வாயால விஷயத்தை சொல்ல வேண்டும் என்று நினைக்கிறீர்களோ என்று கூட நினைக்கிறேன்.போன தரம் குளிச்சதக்கு அப்புறம் 55 நாள் தள்ளிப் போயிடுத்து. உங்களுக்கு தெரியாம இன்னிக்கு காலையில பக்கத்து தெருவில் இருக்கற லேடி டாக்டர் கிட்ட போயிருந்தேன் .டாக்டர் என்னை டெஸ்ட் பண்ணி பாத்து நான் 45 நாள் கர்ப்பமாக இருக்கறதா சொன்னாள்"என்றாள் முகம் சிவக்க. இதைக் கேட்ட சுப்பிரமணியத்திற்கு ஒரு நிமிஷம் என்ன செய்வது,என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. திக்கு முக்காடி போனான். சினிமாக்களில் வருவது போல சம்யுக்தாவை தூக்கிக்கொண்டு சுற்ற வேண்டும் போல் இருந்தது. என்ன செய்வது அவன் சினிமா ஹீரோ இல்லையே. ஒரு சாராசரி மனிஷன் தானே.ஸ்வாமி படங்களுடன் சேர்த்து வைக்கப்பட்டிருந்த காஞ்சி மகா பெரியவா படத்தின் முன் நின்று மனமுருக "பெரியவா. உங்கள நான் தினமும் வேண்டிண்டு இருந்தேன் .உங்களுக்கு நான் எப்படி நன்றி சொல்லப் போறேன்னு தெரியல. நீங்கதான் என் குடும்பத்து கூடவே இருந்து என்னையும், சம்யுக்தாவையையும், குழந்தையும் காப்பத்தணம்" என்று வேண்டிக் கொண்டான்.(பிறகு நடந்ததை சொல்ல எனக்கே வெட்கமாக உள்ளது).பிறகு இருவரும் அருகில் இருந்த கைலாசநாதர் கோயிலுக்கு சென்று ஸ்வாமி கும்பிட்டுவிட்டு வந்தார்கள். வந்தவுடன் அவன் போனை எடுத்து தன்னுடைய அம்மாவை தொடர்பு கொண்டான். சுப்பிரமணியத்தின் அம்மா தற்சமயம் சுப்பிரமணியத்தின் தம்பி ராஜசேகரன் மனைவி அபர்ணா குழந்தை பெற்று நாலு மாசமே ஆனதால் அவளுக்கு உதவியாக சேலத்தில் இருக்கிறாள். அவளிடம் விஷயத்தை சொன்னான் சுப்பிரமணியன். இதைக் கேட்ட சுப்பிரமணியத்தின் அம்மா மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தாள். "நம்ம பிரார்த்தனை வீணாப்போலடா மணி. கடவுள் கண்ணை தொறந்து பாத்திருக்கிறார். அவள ஜாக்கிரதையா பாத்துக்கோ. நேக்கு ஒரு வாரம் டைம் கொடு. அபர்ணாவுக்கு கூடுமாட ஹெல்ப்புக்கு நான் யாரையாவது ஏற்பாடு பண்ணிட்டு அங்க வந்துடறேன். முதல்ல என் சார்பா சம்யூக்தாவுக்கு ஒரு ஸ்பூன் வாயில போடு" என்று கூறியவள் மாட்டுப்பெண்ணிடம் கொஞ்ச நேரம் பேசி நெறய அறிவுரைகளை சொன்னாள்.பின்னர்பேசிய சுப்ரமணியன் "சரிம்மா. நீ பாத்துண்டூட்டு வா. அவசரமில்லை. நான் அதுக்குள்ள அவளை பத்திரமா பாத்துகறேன்"என்றான். இதையெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருந்த சம்யுக்தாவுக்கு ஒருபுறம் சந்தோஷமாக இருந்தாலும்,மறுபடியும் வெட்கம் பிடுங்கி தின்றது (அது என்ன வெட்கம் பிடுங்கி தின்றது என்று எனக்கு இன்று வரை புரியவில்லை. ஏதோ எல்லோரும் எழுதுவதால் பொருத்தமாக இருக்கும் என்பதால் நானும் எழுதி விட்டேன்) அடுத்த வாரமே சுப்பிரமணியத்தின் அம்மா வந்து விட்டாள்.மாட்டுப் பெண்ணை தன் மகள் போல் நினைத்து தாங்கு தாங்கென்று தாங்கினாள்.வேளா வேளைக்கு ஊட்டமான உணவு கொடுத்தாள். அதிகம் வேலை செய்ய விடுவதில்லை.டாக்டர் கொடுத்த மருந்து,மாத்திரை, டானிக் ஆகியவற்றை நேரம் தவறாமல் பார்த்து பார்த்து கொடுத்தாள். மாசம் ஆக ஆக சம்யுக்தாவின் அழகு கூடிக்கொண்டே போனது.சரத்கால சந்திரன் போல முகம் ஜொலித்தது. சம்யுக்தாவின் வயிற்றை பார்த்து சுப்ரமணியத்தின் தாய் பெண் குழந்தைதான் பிறக்கும் என ஆருடம் சொன்னாள்.தனிமையில் இருக்கும் போது சுப்ரமணியன் மனைவியிடம் "நோக்கு என்ன குழந்தை பொறக்கணம்னு ஆசை" எனக்கேட்டான்."ஆணோ,பெண்ணோ நல்லபடியா பெத்தெடுத்தா போறும்" என்றவள் அதே கேள்வியை அவனிடம் கேட்டாள்.அவன் தீர்க்கமாக "நேக்கு குட்டி சம்யுக்தாதான் வேணும்" என்றான். கணவனது ஆசையைகண்டு பெருமிதம் அடைந்தாள் சம்யுக்தா. இடையில் திருக்கருகாவூர் சென்று கர்ப்பரக்ஷகாம்பிகை சமேத கர்பபுரீஸ்வரரை வேண்டிக் கொண்டார்கள்.
தினமும் கர்ப்பரக்ஷகாம்பிகையை மனமாற வேண்டிக்கொள்வாள் சம்யுக்தா. பெண்களுடைய பெரிய பலமே என்றும் குன்றாத இறை நம்பிக்கைதான்.
பத்தாவது மாதம் பிறந்தது. பன்னிரண்டு தேதிக்குள் பிரசவ மாகிவிடும்" என்று டாக்டர் கூறி இருந்தாள்.ஒரு வாரம் கழித்து சம்யுக்தாவுக்கு வலி எடுத்தது .அடுத்த தெருவிலுள்ள லேடி டாக்டரின் நர்சிங் ஹோமில் அட்மிட் செய்தார்கள்(தொடரும்)
No comments:
Post a Comment