புள்ளிமான் வேட்டை-15.
நலங்கு ஆரம்பித்தது. நம்முடைய முன்னோர்கள் கல்யாண காரியங்களை எவ்வளவு யோசித்து செய்திருப்பார்கள் என்று நினைக்கும் போது ஆச்சிரியம் தான் அதிகமாகிறது. நிறைய வைதீக கார்யங்கள் இருந்த போதிலும் நலங்கு போன்ற இளவட்டங்களை திருப்தி அடையச் செய்யும் நிகழ்ச்சிகளையும் திருமணங்களில் சேர்த்திருந்தார்கள்.
இந்த பிற்பாடு ஏற்படுத்தப்பட்ட இடைச்செருகலாகவும் இருக்கலாம். நலங்கின் போது சுந்தரத்தின் அருகில் ஸ்ரீ கிருஷ்ணனும் மணப்பெண் அனுஷா அருகில் சுனந்தாவும், ஷைலஜாவும் அமர்ந்திருந்தார்கள். நலங்கில் தேங்காய் உருட்டுவது, தலைமேல் சுட்ட அப்ளாத்தை உடைப்பது போன்ற நிகழ்ச்சிகள் நடந்தன. பின்பு பெண்ணின் சித்தி "மாப்பிள்ளைக்கு தலைவாரி கண்ணாடி காமி" என்றாள். மாப்பிள்ளையின் முடியை வகுடெடுத்து வாறிய அனுஷா பின்பு கண்ணாடியை பின்புறம் திருப்பி காட்டினாள். அனுஷாவின் சித்தி "மாப்பிள்ளை கண்ணாடியை நண்ணா பாருங்கோ. முகம் நல்லா தெரியர்தா" என்றாள். "அருமையா வாரி விட்டு இருக்கா" என்றான் சுந்தரம். இதைக் கேட்டு எல்லோரும் கொல் என்று சிரித்தார்கள். அனுஷாவை எல்லோரும் பாடும்படி கேட்டார்கள். அனுஷா அதை மறுத்து, மாப்பிள்ளை பாடினால்தான் தான் பாட முடியும் என்று திட்டவட்டமாக கூறிவிட்டாள்.இதை சுந்தரம் ஏற்கனவே எதிர்பார்த்து இருந்தான். கல்யாணத்திற்கு பத்து நாள் முன்பிருந்தே அவன் அதற்காக ப்ராக்டிஸ் செய்தது யாருக்கும் தெரியாது. "அமுதும் தேனும் எதற்கு" என்று அவன் பாடியதும் ஸ்ரீகிருஷ்ணன் ஆரம்பித்து எல்லோரும் பயங்கர அப்ளாஸ் செய்தார்கள். இப்பொழுது அனுஷாவுக்கு வேறு வழியே தெரியவில்லை. அவள்"உன்னை காணாத கண்ணும் கண்ணல்ல" என்ற பாட்டை பாடினாள். அவள் பாடியதற்கு சுநந்தா, ஷைலஜா மற்றும் அனுஷாவின் சித்தி பயங்கரமாக கைத்தட்டி பாராட்டினார்கள்.
இப்படியாக நலங்கு நல்ல விதமாக முடிந்தது. பல சமயம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் நேருக்கு நேர் சுநந்தா உட்கார்ந்து கொண்டிருந்ததால் அவன் அவள் கண்களை சந்திக்க நேர்ந்தது. இது சுநந்தாவை என்னவோ செய்தது.நலங்கு முடிந்ததும் சரசா சுப்பிரமணியன் அருகில் வந்து "என்ன அண்ணா. உங்க ப்ரோக்ராம் என்ன. நாளைக்கு கட்டுச் சாதம் வரைக்கும் இருப்பேளா" என்று கேட்டாள். "இல்லம்மா. நாங்க ராத்திரியே கிளம்பறோம். திரும்ப ராக்போர்ட்டுக்கு புக் பண்ணி இருக்கோம்" என்றவன்,ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை கூப்பிட்டு" நீ எப்போ பொறப்படற" என்றான். கிருஷ்ணன் அதற்கு " நாளைக்கு காலைல கட்டு சாதம் முடிஞ்சதும் அப்பா,அம்மா இரண்டு பேரும் மதுரைக்கு போறா. அவாளை ட்ரெயின் ஏத்திவுட்டூட்டு அப்படியே சென்ட்ரல் பஸ் ஸ்டாண்ட் போய் ஏதாவது பஸ் பிடிச்சு, நாளைக்கு சாயங்காலத்துக்குள்ள மெட்ராஸ் வந்துடுவேன்" என்றான்.
எட்டு மணிக்கு இரவு சாப்பாடு பரிமாறப்பட்டது. அன்று இரவு சாப்பாட்டில் பருப்பு துகையல், வத்த குழம்பு, பொறிச்ச அரிசி அப்பளாம் இருந்தன. சாப்பாடு முடிந்தபின் சிறிது நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துக் கொண்ட சுப்ரமணியன் குடும்பம் ராமகிருஷ்ணனிடம் சொல்லிக்கொண்டு ஸ்ரீரங்கம் ஸ்டேஷனுக்கு கிளம்ப ஆயத்தமானது. ராமகிருஷ்ணன் சுப்பிரமணியத்திடம் "நீங்க எல்லாம் வந்து கல்யாணத்து நடத்தி கொடுத்து ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்குடா மணி. அடிக்கடி வந்து போயிண்டு இரு. அம்மா இன்னும் ஒரு வாரம் இங்க தங்கட்டும். அப்புறமா நான் அனுப்ச்சி வெக்கிறேன்" என்று கூறி எல்லோருக்கும் முகூர்த்த தாம்பூல பையையும்,பக்ஷண பாக்கட்டையும் கொடுத்தார். சரசாவிடம் வந்த சுப்ரமணியன் "நான் போயிட்டு வரேம்மா. நீயும், மாப்பிள்ளையும் ஒரு தடவை மெட்ராசுக்கு நம்பாத்துககு வரணும்" என்றான். "சரி நாங்க அவசியம் வரோம். நீங்க, மன்னி, சுநந்தா மூணு பேரும் மதுரைக்கு வந்து நம்பாத்துல தங்கிட்டு போகணும்" என்றாள். பின்பு ஏதோ நினைத்துக் கொண்டவள் போல
" பெரியவாள்ளாம் ஒரு கல்யாணத்தில் தான் இன்னொரு கல்யாணம் நிச்சயமாகும்னு சொல்வா. அதுபோல் நடந்தால் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கும்"என்று பூடகமாக சொன்னாள் சரசா.
சுநந்தா ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் அருகில் வந்து "நான் போயிட்டு வரட்டுமா. மெட்ராஸ் வந்ததுக்கப்புறம் ஒரு நாள் ஆத்துக்கு வாங்கோ" என்றாள்." சரி நிச்சயம் வரேன்" என்றான் ஸ்ரீகிருஷ்ணன். பிறகு "ஒரு நிமிஷம். இந்த 'வாங்கோ', 'போங்கோ'ன்னு கூப்ட்டா நான் நிச்சயம் வரமாட்டேன். கிருஷ்ணன்னு பேர் சொல்லி கூப்பிட்டா தான் வருவேன்" என்றான். இதைக் கேட்ட. சுநந்தா" கிருஷ்ணா பை" என்று கூறினாள். அதற்கு கிருஷ்ணன்"தட் இஸ் எ குட் கேர்ள்" என்று கூறி சிரித்தான்.
அவர்கள் பேசிக் கொண்டிருந்ததை, கொஞ்சம் தூரத்திலிருந்து ஒரு ஆணின் ஜோடிக்கண்களும்,ஒரு பெண்ணின் ஜோடிக்கண்களும் உன்னிப்பாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தன.
No comments:
Post a Comment