ரயில் சிநேகம் - 3 / 3
"பிரீத்தி" அம்மாவின் குரல் கேட்டு தன் கைப்பைகளுடன் ரயில் நிலையத்திற்க்கு புறப்பட்ட பிரீத்தி நின்றாள், " பிரீத்திமா" அம்மாவின் குரல் இப்போது கண்ணீருடன் உடைந்து வெளி வந்தது, அந்த குரல் பிரீத்தியின் கோபத்தையும் வைராக்கியத்தையும் உடைத்தாலும், அதனை வெளிக்காட்டாமல் திரும்பி அம்மாவை நோக்கினாள் பிரீத்தி.
"பிரீத்திமா, என்னை மன்னிச்சிடு, உன்கிட்ட பொய் சொல்லி வரவழைத்தது என்னோட தப்புதான்மா, உன் ஆசை படி ஒரு வருடம் கழித்தே கல்யாணத்தை வைச்சுக்கலாம். இப்போ அப்பாவோட மரியாதைக்காக வருகிற மாப்பிள்ளை வீட்டாருக்கு ஒரு நமஸ்காரம் மட்டும் பண்ணிடுமா......" என்று கூறி மகளை சமாதனப்படுத்தி வீட்டிற்க்குள் அழைத்துச் சென்றாள் பிரீத்தியின் அம்மா.
"டேய் பிரேம், நாங்க உன் கிட்ட பெண் பார்க்க போற விஷயத்தை கடைசி நேரத்தில சொல்றது தப்புதாண்டா, அதுக்காக இப்படி கோபபட்டு உடனே கிழம்பினா என்ன அர்த்தம். இன்றைக்கு பெண் பார்க்க வருகிறோம்னு அப்பா அந்த பெண் வீட்டிற்க்கு வாக்கு கொடுத்துடாங்க பிரேம், அப்பாவின் மரியாதைக்க்காக சும்மா வந்து பெண்ணை பார்த்துட்டு வந்திடலாம்டா, உன் இஷ்டம்போல ஒரு வருடம் கழித்து திருமணம் வைத்துக் கொள்ளலாம்........" என்று ஒருவாறாக பிடிவாதமான தன் மகனை சமாதானப் படுத்தினார் பிரேமின் அம்மா.
அம்மாவின் வற்புறுத்தலினால் பெண் பார்க்க புறப்பட்டான் பிரேம். அவர்கள் சென்ற கார் பாதி வழியிலேயே டயர் பஞ்சர் ஆனது. டிரைவர் டயர் மாற்றிக் கொண்டிருக்கும் போது " அம்மா, பாரும்மா சகுனமே சரியில்லை, டயர் பஞ்சர் ஆகிடுச்சு, [ அம்மாவின் பலவீனம் தெரிந்திருந்தது பிரேமுக்கிற்க்கு] பேசாம பொண்ணு வீட்டிற்க்கு ஃபோன் பண்ணி சொல்லிடலாம்மா நாம வரலீன்னு, இப்படியே திரும்பிப் போய்டலாம்மா" என்று பலவாறு தன் அம்மாவின் மனதை மாற்ற முயன்றான் பிரேம், எதுவும் செயல் படவில்லை. ஒருவழியாக பெண் வீட்டை சென்றடைந்தார்கள்.
பிரீத்திக்கு அவள் அத்தை மகள் ப்ரியா அலங்காரம் செய்துக் கொண்டிருந்தாள், பிரீத்தியோ எந்தவித ஈடுபாடும் இல்லாமல் வெறித்து நோக்கிக் கொண்டிருந்தாள். வீட்டிற்க்கு வெளியில் கார் நிற்க்கும் சத்தம் கேட்டு ப்ரியா வீட்டின் வாசலுக்கு விரைந்தாள்.
சிறிது நேரத்தில் பிரீத்தியின் அறைக்குள் ஓட்டமாக ஓடி வந்தாள் ப்ரியா " பிரீத்தி மாப்பிள்ளை வந்தாச்சு, பிரீத்தி மாப்பிள்ளை சூப்பரா இருக்காரு, அவர் பார்க்க மா..........." அவள் முடிக்கும் முன் இடைமறித்தாள் பிரீத்தி " போதும் ப்ரியா, ரொம்ப கத்தாதே, போய் உன் வேலையை பாரு" என்று எறிந்து விழுந்தாள் ப்ரீத்தி,
உற்ச்சாகத்துடன் வந்த ப்ரியாவின் முகம் வாடியது" நானும் பார்த்துட்டே இருக்கிறென் நீ இன்றைக்கு சரியே இல்லை, என்னாச்சு உனக்கு, நீ ரொம்ப மாறிட்டே பிரீத்தி" என்று கூறி அறையை விட்டு வெளியேறினாள் ப்ரியா.
பெண் வீட்டிற்க்கு முன் கார் நின்ற பின்பு கூட பிரேமிற்க்கு திரும்பி போய் விடலாமா என்று தோன்றியது, கார் இருக்கையின் பின் தலை சாய்த்து ஒரு நிமிடம் கண் மூடினான், பளிச்சிட்டது ' அந்த முகம்' அவன் மணக்கண்ணில்.
"பிரேம்" என்று அம்மாவின் குரல் கேட்டு தன் நிலைக்கு வந்தான் பிரேம், காரிலிருந்து அனைவரும் இறங்க, " வாங்க, வாங்க " என்று பலத்த உபசரிப்பு பெண் வீட்டாரிடமிருந்து.
யாருக்கும் சரியாக பதில் வணக்கம் கூறவில்லை பிரேம். இறுக்கமான முகத்துடன் பெண் வீட்டிற்க்குள் நுழைந்து அவனிடம் சுட்டிக் காட்டபட்ட இருக்கையில் அமர்ந்தான்.
"நிமிர்ந்து உட்காருடா" என்று அவன் அம்மா காதில் கிசு கிசுக்க தலை நிமிர்ந்தான் பிரேம். அவனுக்கு எதிரில் இருந்த சுவற்றில் பளிச்சிட்டது ' அவள் பிம்பம்'.
ப்ரியா அறையிலிருந்து சென்றுவிட, 'ஏன் எனக்கு இவ்வளவு கோபம் , எறிச்சல் எல்லாம் வருது', "கடவுளே' என்று கண்களை மூடினாள் பிரீத்தி , 'அந்த முகம்' பளிச்சிட்டது பிரீத்தியின் மனக்கண்ணில், " மின்னலே படத்துல வருகிற ரீமா சென் மாதிரி ஆகிட்டேனே" என்று அவள் நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் போதே அவள் அம்மா அறையினுள் வந்தாள்.
"பிரீத்தி , மாப்பிள்ளைக்கு உன்னிடம் தனியாக பேச வேண்டுமாம், அப்புறமா நீ ஹாலுக்கு வந்து எல்லாருக்கும் நமஸ்காரம் சொன்னா போதும், இப்போ இங்க வருவாரு, பேசிடு..." என்று இவள் பதிலுக்கு கூட காத்திராமல் அறையிலிருந்து வெளியேறினாள் அவள் அம்மா.
' என்ன ஆளு இந்த மாப்பிள்ளை பையன், அதான் கொஞ்ச நேரத்துல பொண்ணை காண்பிக்க போறாங்களே, அப்போ பார்த்துக்கலாம்னு பொறுமையா இருக்கத் தெரில, அவசரக் குடுக்கை ஆட்டம் பார்க்கிறதற்க்கு முன்னமே தனியா பேசணுமாம், சரியான அலைஞ்சானா இருப்பான் போலிருக்கு' என்று மனதிற்க்குள் பிரீத்தி வசைபாடிக் கொண்டு தன் அறையின் ஜன்னல் வழியே வெளியில் நோக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.
" எக்ஸ்கூஸ்மீ, ஒரு எக்ஸ்ட்ரா சப்பாத்தி பார்சல் கிடைக்குமா???" ...........
அதே குரல்!!!!!
அடிவயிற்றில் பட்டாம் பூச்சுகள் பறக்க
இதயத் துடிப்பு அதிவேகமாக அடிக்க
கைகால்கள் நடுங்க
உதடுகள் துடிக்க
கண்கள் பட படக்க..........
திரும்பினாள் பிரீத்தி,
அங்கே 'அவன்' வாயிலின் நிலைப்படியில் சாய்ந்துக் கொண்டு இரு கரங்களையும் கட்டிக் கொண்டு நின்றான்.
காண்பது கனவா நினைவா என்று என்று பிரித்தி திகைக்க, மறுபடியும்" சப்பாத்தி பார்சல் கிடைக்குமா??" என்று கண்களைச் சிமிட்டினான்.
காதல் வாகனத்தில் திருமண பந்தத்தில் இனிதே தொடர்ந்தது அவர்கள் பயணம்...........
*முற்றும்.✍🏼🌹*
No comments:
Post a Comment