புள்ளிமான் வேட்டை 8
அன்று சனிக்கிழமை. காலை எழுந்தவுடன் குளித்துவிட்டு ராஜேஸ்வரியும், சம்யுக்தாவும் டி.நகரில் உள்ள திருப்பதி திருமலை தேவஸ்தானத்துக்கு சொந்தமான சீனுவாச பெருமாள் கோவிலுக்கு சென்று விட்டிருந்தார்கள். போகுமுன் சுநந்தவைப் பார்த்த சம்யுக்தா "அப்பா ஆறறை மணிக்கு எழுந்தூடுவா. நீ அப்பாவுக்கு காபி போட்டு குடுத்தூடு" என்று கூறிவிட்டு சென்றாள்.ஆறரை மணி வரை பார்த்தாள் சுநந்தா. சுப்பிரமணியன் எழுந்து வரவில்லை.சரி இன்னும் ஒரு 15 நிமிஷம் பார்க்கலாம் என்று நினைத்தாள் சுநந்தா. ஆறே முக்கால் வரை சுப்பிரமணியன் வராததால்,அவன் ரூமுக்குள் சென்றாள் அவள். அங்க அவள் பார்த்தது அவளை திடுக்கிட வைத்தது. சுப்பிரமணியன் மார்மேல் கை வைத்துக் கொண்டு "அம்மா. அப்பா"என்று முனகிக்கொண்டு இருந்தான். சுநந்தா அவனிடம் ஓடிப் போய் "என்னப்பா. என்ன பண்றது உங்களுக்கு" என்றாள். "தெரியலம்மா ஏந்ததுலேர்ந்து மார வலிக்கறது" என்றான். "அப்பா டாக்டர் ராஜனுக்கு போன் பண்றேன்" என்றாள் சுநந்தா."ஒண்ணும் இல்லாததுக்கெல்லாம் நீ ஊரை கூட்டாதடா. டாக்டர் ராஜன் இவ்வளவு சீக்கிரம் வந்து இருக்க மாட்டார். நான் எழுந்து பல் தேச்சுண்டு வந்துடறேன். நீ எனக்கு சுக்கு கஷாயம் போட்டு கொடு.அனேகமா இது கேஸ் பிராப்ளமா இருக்கும்னு நெனைக்கிறேன்"என்றான். பின்பு மெல்ல எழுந்து, பல் துலக்கி, ஹாலில் வந்து உட்கார்ந்தான் சுப்பிரமணியன்.சுக்கு கஷாயம் போடத் தெரியாத சுநந்தா சுக்கை நன்றாக கசக்கி வெண்ணீரில் போட்டு, கொதிக்க வைத்து, எலுமிச்சம்பழ சாற்றை சேர்த்து கடைசியில் கொஞ்சம் வெல்லத்தையும் போட்டு கலக்கி சுப்பிரமணியனிடம் கொடுத்தாள். சுப்பிரமணியம் அதை வாங்கி பருகினான். 15 நிமிஷம் போனது.
" இப்போ தேவலயாப்பா" என்ற சுநந்தாவிடம் "இல்லம்மா வலி கொஞ்சம் அதிகமா இருக்கு"என்றார் சுப்பிரமணியன்." சரி வாங்கப்பா நம்ம டாக்டர் கிளினிக்குக்கு போகலாம் என்று சொல்லி ஒரு ஆட்டோவை கூப்பிட்டு கொண்டு வந்தாள் சுநந்தா. வீட்டை பூட்டியபின் இருவரும் ஆட்டோவில் ஏறினார்கள்.அடுத்த ஐந்தாவது நிமிடத்தில் ஆட்டோ டாக்டர் ராஜனின் கிளினிக்கில் இருந்தது.சாதாரணமாக 11 மணிக்கு முன் கிளினிக்குக்கு வராத டாக்டர் ராஜன் அன்று முன்னேற்பாடாக காலை 7:30 மணிக்கு வந்து விட்டிருந்தார்." என்னடா இன்னும் மணி வரவில்லை "என்று பார்த்து கொண்டு இருந்தவருக்கு ஆட்டோ சத்தம் கேட்டதும் உயிர் வந்தது .ஆட்டோவிலிருந்து இறங்கி மணியும் சுநந்தாவும் உள்ளே நுழைந்தார்கள். சுனந்தா" டாக்டர் உள்ளே வரலாமா" என்று கேட்டாள்." வாம்மா என்ன விஷயம்" என்றார் டாக்டர் ராஜன். பின்பு அவளுடன் இருந்த மணியை பார்த்து "என்ன மணி.ஏன் ஒரு மாதிரி இருக்கே"என்றார். மணி விஷயத்தை கூறினான். அவனுடைய பல்ஸை பரிசோதனை செய்த பின் அவன் மார்பில் ஸ்டெத்தை வைத்து பரிசோதித்தார்.பிறகு சுநந்தாவை பார்த்து "நீ எதுக்கும் பக்கத்துல இருக்குற லேப்ல ஈசிஜீ, எக்கோ எடுத்துண்டு வந்தூடு" என்றார். சுனந்தாவும் அவ்வாறே சென்று சுப்பிரமணியத்தின் ஈசீஜீ மற்றும் எக்கோ ரிசல்ட்டை எடுத்துக்கொண்டு வந்து டாக்டர் ராஜனிடம் கொடுத்தாள். அதை பார்த்து டாக்டர் ராஜன் சுப்பிரமணியத்தை படுக்கையில் படுக்கச் சொல்லி மீண்டும் சில டெஸ்டிகள் செய்தார். பின்பு சுநந்தாவை வெளியில் வரச் சொன்னார். அவள் வெளியில் வந்ததும் "சுநந்தா.நீ பெரிய பொண். நான் சொல்றது நல்லா மனசுல வாங்கிக்கோ.இப்பதான் நீ தைரியமா இருக்கணும். அப்பாவுக்கு ஹார்ட் வீக்கா இருக்கு.இவ்ளோ நாள் அது அவருக்கு தெரியல.கொஞ்ச நாள் மருந்து கொடுத்து பார்க்கலாம்.அப்படி சரியாகவில்லை என்றால் பைபாஸ் பண்ண வேண்டி இருக்கும். இப்போதைக்கு நான் மருந்து,மாத்திரை எழுதி கொடுக்கிறேன். இதைவிட முக்கியமா சில விஷயத்தை நான் உன்கிட்ட சொல்லணும். இந்த விஷயத்தை உங்க அம்மா கிட்ட கூட நீ நேரடியா சொல்லாத. சும்மா,ஏதோ டானிக் ஜெனரல் ஹெல்த்துக்கு கொடுத்திருக்கிறார்னு என்று சொல்லு.ரொம்ப முக்கியமா உங்க அப்பா ஷாக்கார மாறி அவர் கிட்ட எந்த விஷயத்தையும் சொல்லாத.அந்த மாதிரி செயல்லயும் நடக்காத. இல்லேன்னா சடன் ஷாக்கில் அவருக்கு என்ன நடக்கும்னு என்னால் சொல்ல முடியலை. எல்லாமே உன் கையில இருக்கு. நீ படிச்ச பொண்ணு. உங்க அப்பா உன் மேல உசுரயே வெச்சிருக்கான்.அவன் உயிரை காப்பாற்றரது உன் கிட்ட தான் இருக்கு" என்றார் ராஜன்.இதைக் கேட்டு முகம் வெளுத்து போன சுநந்தா "சரி டாக்டர். நான் அவர் கூடவே இருந்து அவர நான் பாத்து
கறேன்"என்றாள் "தட்ஸ் குட்" என்றார் டாக்டர்.பின்னர் அவருக்கும் மெடிகல் ஷாப் ஆளுக்குமே தெரிந்த மொழியில் சில மாத்திரையும்,டானிக்கும் எழுதி கொடுத்தார். பின்பு இருவரும் உள்ளே வந்தார்கள்.சுப்ரமணியன் எழுந்து கட்டில் மேல் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தான். "என்ன டாக்டர். சுநந்தாவை கூப்பிட்டு தனியா சொன்னீங்க. எனக்கு ஏதோ மேஜர் ப்ராப்ளம் என்று நெனைக்கறேன். என்கிட்ட சொல்லக்கூடாதுன்னு அவ கிட்ட சொல்லி இருக்கேளா"என்றான். "அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லப்பா.உனக்கு கொஞ்சம் உடம்பு வீக்கா இருக்கு .சில மாத்திரை, டானிக் எழுதி கொடுத்து இருக்கேன். அதெயெல்லாம் வேளா வேளைக்கு எப்படி தரணம்னு சுநந்தா கிட்ட சொன்னேன். மத்தபடி யூ ஆர் பர்பெக்ட்லி ஆல் ரைட்"
என்று டாக்டர் சொல்ல "அப்ப நான் கிளம்பறேன் டாக்டர்" என்றான் மணி. "சரி மணி போயிட்டு வா.வேளாவேளைக்கு மருந்து மாத்திரை சாப்பிட்டிண்டு வந்தா மார்வலி கொணமாயிடும்" என்றார் டாக்டர் ராஜன். அப்போது சுநந்தா தயங்கி தயங்கி "டாக்டர் எவ்வளவு தரணும்னு" கேட்டாள். " ஏம்மா பணத்தை கொடுத்து என்ன சின்னவனாக ஆக்க பாக்கற. ஸ்நேகிதன் கிட்ட நான் பணம் வாங்குவேனா" என்று கூறினார்.பின்பு இருவரும் வீட்டிற்கு வந்தார்கள் .ஆட்டோவில் வரும் பொழுது சுநந்தா முடிஞ்ச வரை இயற்கையாக இருக்க பார்த்தாள். சுப்பிரமணியத்துக்கு நன்றாகவே தெரிந்து விட்டது, "சரி நம்முடைய ஆட்டத்திற்கு பலமான ஃபவுண்டேஷன் போட்டு விட்டோம் .இதன் மேல் கட்டிடத்தை மிகவும் கவனமாக கட்ட வேண்டும் "என்று நினைத்துக் கொண்டான். இருவரும் வீட்டிற்கு வந்த அரை மணிக்கு கழித்து சம்யுக்தா வந்தாள்."என்ன சுமந்தா. டிகாஷன் அப்படியே இருக்கு. அப்பாக்கு காப்பி கொடுக்கலையா" என்றாள். இல்லம்மா "அப்பா கொஞ்சம் டயர்டா இருக்கூன்னா. காபி குடுக்கல.டாக்டர் கிட்ட போயிட்டு வந்தோம்" என்றாள் சுநந்தா." டாக்டர் கிட்டயா" என்று பதறினாள் சம்யுக்தா. " என்னாச்சு அப்பாவுக்கு" என்று கேட்டாள். "ஒண்ணும் மேஜரா இல்லேம்மா. கொஞ்சம் வீக்கா இருக்காளாம். அதனால அவருக்கு வைட்டமின் மாத்திரைகள் எல்லாம் கொடுத்து இருக்கார் டாக்டர். மத்தபடி வேறு ஒண்ணும் இல்லை" என்றாள் சுநந்தா."ஈஸ்வரா.வேற ஒண்ணும் இல்லையே, நீ ஏதாவது மறைக்கிறியா" என்றாள் சம்யுக்தா."உங்கிட்ட நான் ஏன் மறைக்க போறேன்.வேற ஒண்ணுமே கிடையாது"
என்றாள் சுநந்தா. அப்போ எங்க வந்த சுப்பிரமணியன் "நான் இன்னும் ரொம்ப நாள் கல்லு குண்டாட்டமா இருப்பேன். சுநந்தா வேலைக்கு போய், கல்யாணம் ஆகி குழந்தைகள் பெத்துகற வரைக்கும் நான் நிச்சயம் இருப்பேன். அதுக்கு நான் கேரண்டி" என்றான் சிரித்துக் கொண்டே ."போதும் போதும். நல்ல நாள் அதுவுமா கன்னா பின்னான்னு பேசாதீங்கோ" என்றாள் சம்யுக்தா "என்னம்மா. உனக்கு ஏதாவது ஸ்பெசள் கிளாஸ் இருந்தா நீ பாட்டுக்கு கெளம்பும்மா" என்று சுப்பிரமணியன் சுநந்தாவை பார்த்து சொன்னான். " ஸ்பெசல் கிளாஸ் இருக்குப்பா.ஆனா நான் போப்பறதில்ல. என் பிரண்டு மாலதி கிட்டேர்ந்து நோட்ஸ் வாங்கிப்பேன்" என்றாள் சுநந்தா. சுப்பிரமணியன் "கடவுளே எல்லாம் நன்றாக ஆரம்பித்து இருக்கு. இது மேலும் நன்றாக போய் நல்ல படியா முடிய வேண்டுமே" என்று வேண்டிக் கொண்டான்.
No comments:
Post a Comment