ஆத்மாநந்தா -7

 ஆத்மாநந்தா -7

By N Krishnamurthy 

கும்பகோணத்துக்காரர்களை பற்றியே கதைத்துக்கொண்டிருப்பது போரடிக்கிறது.

கண்ணுக்கு ரம்யமான மலையாள தேசத்துக்கு கதையை நகர்த்துவோமா?

இதைத்தான் God's own country என்கிறார்கள்.

மலையாள தேசத்தில் மிகவும் பிரசித்த பெற்ற திவ்ய தேசங்களில் குருவாயூர் முக்யமானதல்லவா?

 *பூலோக வைகுண்டமான* குருவாயூரில்  எப்போதும் போல ஜன சமுத்திரம் அலை மோதிக்கொண்டிருந்தது. அன்று ஏகாதசி ஆதலால் வழக்கத்தை விட கூட்டம் அதிகமாகவே இருந்தது.

கோவிலுக்கு அருகே உள்ள ம(மா)ஞ்சிரா ரோட்டில்  ஒரு வீட்டின் மீது நாம் பார்வையை செலுத்துவோம்.

வீட்டின் சொந்தக்காரரான தெக்ஷிணாமூர்த்தி, முப்பது வயதானவர்.ஆனால் பார்த்தால் இருபத்தைந்து என்றே மதிப்பிடத் தோன்றும். வேஷ்டி உடுத்தி அதன் மேல் அங்கவஸ்தரத்தை தரித்து, காலை சந்தியை முடித்து, பின்னர் அன்று நாராயணீயத்தின் எழுபத்தி இரண்டாவது சதகத்தில் அக்ரூரன் தேரில் ஏறி ஸ்ரீகிருஷ்ணனை காண வரும் போது அவனுக்கிருந்த மன நிலமையை பட்டத்ரி

"த்ரக்ஷ்யாமி வேத சுத கீத கதிம் புமாம்ஸம்"என தொடங்கும் பாடலில் 

"அக்ருரன் வேதங்களால் புகழ்ந்து பாடப்பட்ட அந்த பரம புருஷனை நான் காண்பேனா? தொடுவேனா?இறுக தழுவிக்கொள்வேனா? அவன் என்னுடன் பேசுவானா? அவனை எங்கே பார்ப்பேன் என்று அவன் உன்னைப்பற்றிய சிந்தித்து கொண்டிருந்ததால் அவன் போகும் வழியெல்லாம் உன் தோற்றமே தோன்றியது" என விவரத்திருப்பதை சஹான ராகத்தில் மனமுருகி பாடினார்

சஹான ராகமே கருணா ரசம் பொங்கித்ததும்பும் ராகம். இதில் தெக்ஷிணாமூர்த்தியின் 

நேர்த்தியான குரலும் சேர்ந்தது "சர்க்கரை பந்தலில் தேன்மாரி பொழிந்தது " போல இருந்தது. (சர்க்கரை பந்தலில் தேன்மாரி பொழிந்தால் எப்படி இருக்கும். அனுபவித்திருக்கீறீர்களா என கேட்கவேண்டாம். எங்கேயே படித்த இந்த சொற்றொடர் பிடித்திருந்தது. வெகு நாட்களாக எங்கேயாவது புகுத்திவிட வேண்டும் என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டிருந்தேன்.இன்று புகுத்திவிட்டேன்!)

அருகில் நின்று கொண்டிருந்த அவரது தர்மபத்தினி வசந்தா,வயது இருபத்தி ஆறு (மலையாளப்பெண்களுக்கே உண்டான அடர்த்தியான கருங்கூந்தல், த்ருஷ்டி படுமளவிற்கு சௌந்தர்யம். தன்னுடைய சொந்த தேசத்தை படைத்திருந்த கடவுள், வசந்தாவையும் வஞ்சனை இல்லாமல் படைத்திருந்தான்) கண்களில் நீர் சோர,கை கூப்பி மனதிற்குள்" பிரபோ.என்டே குருவாயூரப்பா.இன்னும் எவ்வளவு நாள்தான் என்னை சோதிப்பாய். நான் கேட்பதை கொடுக்க உனக்கு அத்தனை சிரமமா? அல்லது என் மீது உனக்கு இரக்கமே இல்லையா?  வழக்கமாக அனுதினமும் கேட்பது போல இன்றும் கேட்கிறேன்.  நீ நான் கேட்பதை கொடுக்கும் வரை நான் ஓய மாட்டேன்.

நீல வண்ண கண்ணனே. இந்த முறையாவது என் மனக்கவலை தீர்ப்பாயா" என வேண்டினாள். 

இனிமேல் கதாபாத்திரங்கள் மலையாளத்தில் சம்சாரிக்கப் போகிறார்கள். அவர்கள் பேசுவது எனக்கு கொறச்சு கொறச்சு  மனசிலாகும்.

(மலையாளப்படங்களை பார்ப்பதின் விளைவு).

ஆனால் வாசகர்களுக்கு புரியுமா எனத்தெரியாததால் பாத்திரங்கள் பேசுவதை தமிழ்படுத்தி தரப்போகிறேன். ஏதேனும் தவறாக மொழிமாற்றம் செய்தால் கண்டு கொள்ள வேண்டாம்.

தெக்ஷிணாமூர்த்தி குடும்பம் கடந்து ஏழு தலைமுறைகளாக குருவாயூரில் இருந்து வருகிறது.

வசந்தை(வசந்தாவை அப்படித்தான் மலையாள தேசத்தவர்கள் அழைப்பார்கள்) திருச்சூர்,திருவெம்பாடி யில் ராதாகிருஷ்ண நம்பூதிரிக்கும், கார்த்தியாயினிக்கும் பிறந்தவள்.

பிறந்த இடத்திலும், புகுந்த இடத்திலும் ஸ்ரீகிருஷ்ணன் அவளை தொடர்ந்தே வந்திருக்கின்றான்.

திருவெம்பாடியிலும்,குருவாயூரிலும் அருள் பாலிப்பது உன்னி கிருஷ்ணனே அல்லவா!