முற்பகல் செயின்..56
By N Krishnamurthy
திங்கள் காலை 11 மணி இருக்கும். ரிசப்ஷனிஸ்ட் ஆதித்யாவை போனில் கூப்பிட்டு "ஆதித்யா, உனக்கு ஒரு கூரியர் வந்திருக்கிறது" என்று கூறினாள். தனக்கு யார் கூரியர் அனுப்பி இருக்கப் போகிறார்கள் என்று புரியாமல் அவன் அவளிடம் சென்று அதை வாங்கிக் கொண்டான் . மேலே அனுப்பியவர் விலாசம் இல்லை. உள்ளே எந்த பொருளும் இல்லை. வெறும் காகிதம் மட்டுமே இருந்தது . காகிதத்தில் எழுதியிருப்பதை படிக்க ஆரம்பித்தான் அவன்
" அன்புள்ள ஆதித்யா என்று அழைப்பதா முட்டாள் ஆதித்யா என்று அழைப்பதா என்று எனக்கு தெரியவில்லை. நீ படித்தவன், புத்திசாலி என்று நான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன் இப்படி ஒரு முட்டாளாய் இருப்பாய் என்று நான் எண்ணவில்லை. நான் சொல்வது உன் மர மண்டைக்கு புரியவில்லையா? நன்றாக படித்தவன் இப்படி ஒரு தேன்மொழி என்று மேனா மினுக்கியின் மாயவலையில் விழுந்து விட்டாயே?
அவளுக்கும், அவளது அண்ணனின் நண்பன் வள்ளிநாயகத்துக்கும் என்ன தொடர்பு என்று நீ அறிவாயா? அந்தத் தொடர்பால் அவள் ஆஸ்பத்திரி வரை சென்று வந்தது தெரியுமா? புத்திசாலியா இருந்தால் இந்த திருமணத்தை உடனே நிறுத்து. வேறு நல்ல இடத்தில் பெண்ணை தேடிப்பார்.
இப்படிக்கு உன் நலனில் அக்கறை கொண்ட உண்மை விளம்பி" என்று போட்டிருந்தது.
முதலில் இந்த அனாமதேய கடிதத்தை படித்த ஆதித்யாவின் தலை சுற்ற ஆரம்பித்தது. அவன் கையில் ஏதோ கடிதத்தை பிடித்துக் கொண்டிருப்பதை பார்த்த தேன்மொழி அவனிடம் வந்து "எங்கிருந்து கடிதம் வந்திருக்கிறது" என்று கேட்டாள். ஆதித்யா சமாளித்துக் கொண்டு "என் நண்பன் ஒருவன் எழுதி இருக்கிறான்" என்று கூறிவிட்டான். அப்போது அவன் தேன்மொழியின் கண்களை ஊடுருவி பார்த்தான். அவளது கண்கள் உண்மையை மறைத்து பொய் சொல்லும் கண்கள் மாதிரி அவனுக்கு தெரியவில்லை தேன்மொழி "ஏன் ஒரு மாதிரி இருக்கிறீர்கள் கடிதத்தில் ஏதாவது ஒவ்வாத செய்தி வந்திருக்கிறதா" என்று கேட்டாள்." இல்லை, இல்லை. என் நண்பன் மனைவிக்கு உடல்நிலை சரியில்லை என்று போட்டிருக்கிறான்" என்று அடுத்த பொய்யை சொன்னான் ஆதித்யா. லஞ்சை முடித்துக் கொண்ட ஆதித்யா ஆபீஸில் இருந்தால் இது பற்றி சிந்திக்க முடியாது என்று நினைத்து இரண்டு மணி நேரம் பர்மிஷன் போட்டுவிட்டு மூன்றரை மணிக்கு வீட்டுக்கு கிளம்பினான். முதலில் தேன்மொழியிடம் சொல்லிவிட்டு வீட்டுக்கு செல்லலாம் என நினைத்தவன் பின்னர் அந்த முடிவை மாற்றிக்கொண்டான். தேன்மொழி அவனிடம் "என்னங்க அதுக்குள்ள எங்க கிளம்பீட்டேங்க" என்று கேட்டாள். அவனுக்கு இருந்த எரிச்சலில் அவளிடம் "எங்கே போக வேண்டும் என்றாலும் உன்னிடம்சொல்லிக் கொண்டுதான் போக வேண்டுமா என்ன?" என்று எரிந்து விழுந்தான். தேன்மொழிக்கு கண் கலங்கிவிட்டது. அவள் தன் இடத்திற்கு திரும்பி போனாள்.
வீட்டிற்கு போனதும் ஆதித்யா தனது அறையின் உள்ளே போய் உட்கார்ந்து கொண்டு நிதானமாக யோசித்தான். தேன் மொழியிடம் அப்படி பேசி இருக்க கூடாது என்று எண்ணி வருந்தினான். மறுநாள் ஆபீஸ் சென்றதும் அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும் என்று நினைத்தான். கல்யாணம் இன்னும் 25 நாட்களில் இருந்த நிலையில் இப்படி ஒரு புது பிரச்சனை வெடிக்கும் என்று அவன் எதிர் பார்க்கவில்லை.
இதுபோன்று குழம்பிய மனநிலையில் இருக்கும் பொழுது என்ன செய்ய வேண்டும் என்று கண்ணன் சார் சொல்லி இருந்தது அவன் ஞாபகத்திற்கு வந்தது.
கீழே ஒரு விரிப்பை போட்டு அதை விரித்தான். அறையில் எரிந்து கொண்டிருந்த விளக்கை அணைத்தான். விரிப்பின் மேல் சம்மணம் இட்டு அமர்ந்து கண்களை மூடி, இஷ்டதெய்வமான முருகனை மனதில் நிறுத்தி தியானம் செய்யத் தொடங்கினான்.
முதல் மூன்று நிமிடங்களுக்கு அவன் மனது அவன் வசம் இல்லை. கிளைக்குக் கிளை தாவும் குரங்கு போல, அவன் மனம் பலவற்றை நினைத்து நினைக்க ஆரம்பித்தது. இதுபோன்ற தருணங்களில் மனதை அடக்க கூடாது , அதன் போக்கிலே விட்டு விட்டால்தான் அது அடங்கும் என்று கண்ணன் சார் கூறியிருந்ததும் நினைவுக்கு வந்தது. மனதை கட்டுப்படுத்தாமல் அதன் போக்கிலேயே விட்டான். நான்கு நிமிடங்களுக்குப் பிறகு மனது ஒடுங்கியது. மனதுக்குள் மௌனமாக முருகா, முருகா என்று சொல்லிக்கொண்டு, அதன் பின்னர் பத்து நிமிடங்கள் தியானத்தில் இருந்த ஆதித்யா, யாரோ தன் அறைக்கதவை தட்டுவதை கேட்டு கண்களை திறந்தான். விளக்கை போட்டு,கதவை திறந்தவன் பாட்டி கோமதி நின்று கொண்டு இருப்பதை பார்த்தான்.
" என்னப்பா சீக்கிரம் வந்து விட்டாய். உடம்பு கிடம்பு சரியில்லையா" என்று கேட்டாள் பாட்டி. "அதெல்லாம் இல்ல பாட்டி . கொஞ்சம் வேலை இருந்தது அதனால் தான் வந்துவிட்டேன்" என்று சொன்னான். "காபி போட்டு கொடுக்கட்டுமா" என்றாள் பாட்டி.
" சரி" என்றவன் சமையல் அறைக்கு சென்று பாட்டி கொடுத்த காபியை அருந்திய பின் ரூமுக்கு திரும்பி வந்த அவனை நிதானம் தொற்றிக் கொண்டது .
தான் மேற்கொண்டு என்ன செய்ய வேண்டும் என்று அவன் அவன் திட்டமிட ஆரம்பித்தான்
வெகு நேரம் யோசித்துப் பார்த்ததில் அந்த மொட்டை கடுதாசி நமச்சிவாயம் குடும்பத்திற்கு வேண்டாதவர்கள் யாராலேயோ அல்லது தேன்மொழியை அடைய வேண்டும் என்று எண்ணி, அவள் கிடைக்காத வெறுப்பில் யாராலேயோ எழுதப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்று அவன் உறுதியாக நம்பினான். இதை இப்படியே விடக்கூடாது என்று நினைத்த ஆதித்யா சந்திரசேகருக்கு போன் செய்தான் .
அவரிடம் அவன் " நான் புதன்கிழமை ஒரு வேலையாக திருநெல்வேலி வரேன். அன்னைக்கு உங்ககிட்ட கொஞ்சம் பேசணும். உங்க நண்பர் வள்ளி நாயகத்தையும் கொஞ்சம் வரச்சொல்லீடுங்க. இந்த விஷயம் கண்டிப்பாக வேறு யாருக்கும் தெரிய வேண்டாம்" என்றான். திடீர் என்று ஆதித்யா அப்படி சொன்னவுடன் கலக்கமடைந்த சந்திரசேகர் "என்ன விஷயம் என்று சொல்ல முடியுமா. ஒண்ணும் பிராபளம் இல்லங்களே "என்று கேட்டான்.
" பிராபளம் ஏதும் இல்லைங்க, நேர்ல சொல்றேன்" என்றான் ஆதித்யா.
அவன் திட்டம் என்ன,அது வெற்றி அடையுமா என பொறுத்திருந்துதான் பார்க்க வேண்டும்.
No comments:
Post a Comment