ஆத்மா நந்தா-18
By N Krishnamurthy
தெக்ஷிணாமூர்த்திக்கு திரும்ப திரும்ப மனதில் ஒரே கேள்வி குடைந்து கொண்டே இருந்தது. திடீரென்று குழந்தை நந்த கிஷோர் எப்படி தமிழில் பேச ஆரம்பித்தான் என்பதே அது. மலையாளவே மழலையாக பேசும் குழந்தை தமிழில் பேசுவது அவருக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. இது ஏதாவது துர் தேவதைகளின் அல்லது இக்ஷிணியின் செயலாக இருக்குமோ என்ற கிலி பிடித்து அவரை ஆட்டியது. வெகு காலம் கழிந்து பிறந்த செல்லக்குழந்தைக்கு இதனால் ஏதும் ஆகிவிடுமோ என கவலைப்பட்டார்.
இது விஷயமாக குருவாயூர் கோவிலில் இருந்த சில பட்டர்களிடம் கேட்டபோது அவர்களுக்கும் இது ஒரு மர்மமாக இருந்தது. என்ன செய்வது என்று அவருக்கு தெரியவில்லை.
ஒரு நாள் கல்லூரியில் அவருடன் வேலையை செய்து கொண்டிருந்த சங்கரன் உன்னி என்ற ப்ரொபசரிடம் இது பற்றி குறிப்பிட்டார் தெக்ஷிணாமூர்த்தி. அதற்கு உன்னி "இதற்கு ஒரு பரிகாரம் இருக்கிறது. நீங்கள் பெரிங்கோட்டுக்கரா கேள்விப்பட்டிருக்கிறீர்களா?" என்று கேட்டார். "அதிகம் கேள்விப்பட்டது இல்லை" என்றார் தெக்ஷிணாமூர்த்தி. உண்மையிலேயே அவருக்கு பெரிங்கோட்டுக்கராவைப்பற்றி ஏதும் தெரியாது. சங்கரன் உன்னி "பெரிங்கோட்டுக்கரா திருச்சூரில் இருந்து 25 கிலோ மீட்டர் தொலைவில் உள்ளது. அங்கு விஷ்ணு மாயா கோவில் இருக்கிறது. அங்கு ஒரு குட்டிச்சாத்தான் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டு இருக்கிறது. அந்த கோவிலில் பரம்பரையாக கோயில் வேலைகளை கவனித்துக் கொண்டிருக்கும் நம்பூதிரிகள் இருக்கிறார்கள். அவர்களிடம் சென்று நீங்கள் கேட்டால் அவர்கள் சோழியை போட்டு பிரசன்னம் பார்த்து, இது எதனால் வந்திருக்கிறது என்று உங்களுக்கு கூறி விடுவார்கள். முடிந்தால் அதற்கு பரிகாரமும் சொல்வார்கள்" என்று கூறினார். இதைக்கேட்ட தெக்ஷிணாமூர்த்தி "அப்படி என்ன விசேஷம் அங்கே "என்று கேட்க உன்னி "ஆச்சர்யமாக இருக்கிறது. பெரிங்கோட்டுகரா விஷ்ணு மாயா சக்தியை கேள்விபட்டு தமிழர்கள் வந்து தரிசித்துவிட்டு போகிறார்கள். மலையாளியாக இருந்துகொண்டு நீங்கள் இதைப்பற்றி அறியாமல் இருக்கிறீர்கள் " என்று கூறி, விஷ்ணுமாயாவைப்பற்றி கூறலானார்.
"சிவபெருமான் ஒரு முறை வேட்டையாடும்போது காட்டில் ஒரு இனிமையான குரல் கேட்டது. அது ஒரு பழங்குடிப் பெண்ணான கூலிவாகாவின் குரல். அபார அழகு கொண்ட பெண்ணின் மேல் ஈசன் ஆசை கொண்டார்.
பார்வதியின் பக்தையான இந்த கூலிவாகா இறைவனுடன் புணர்வது அவள் மீது தேவியின் கோபத்தை வெளிப்படுத்தும் என்பதை உணர்ந்தாள். ஆனால் அவள் சிவனை மறுத்தால் சிவனின் கோபத்திற்கும் ஆளாக நேரிடும். இக்கட்டான நிலையில் இருந்து தன்னைக் காப்பாற்ற அவள் பார்வதியை வேண்டினாள். அவளுடைய அப்பாவித்தனத்தால் மகிழ்ந்த பார்வதி அவள் முன் தோன்றி தன் உண்மையான அடையாளத்தை வெளிப்படுத்தினாள். முற்பிறவியில் கூலிவாகா பார்வதியின் பரிவாரத்தில் வேலைக்காரியாக இருந்த மனஸ்வினி. ஒரு நாள் அவள் அப்போது குழந்தையாக இருந்த விநாயகருக்கு தாய்ப்பால் கொடுக்க நேர்ந்தது. ஒரு வேலைக்காரி தன் குழந்தைக்கு தாய்ப்பால் கொடுப்பதை பார்வதி பாராட்டவில்லை. அவள் மானஸ்வினியை பூலோகத்தில் பிறக்க சபித்தாள். பார்வதியின் கோபம் தணிந்ததும், மனஸ்வினியின் மீது இரக்கம் கொண்டாள்.
சிவபெருமானுடனான தனது சந்திப்பும், கூலிவாகாவின் மீதான அவரது ஆர்வமும் முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட விதியே. தானே கூலிவாகவாக உருவெடுத்து சிவபெருமானை ஏமாற்றுவேன் என்று சிறுமியிடம் கூறினாள் பார்வதி. அத்தகைய சங்கமத்திலிருந்து பிறக்கும் மகன் வலிமைமிக்க அசுரனான ஜலந்தராவைக் கொல்பவனாக இருப்பான் என்றும் கூலிவாகவாவிடம் தெரிவித்தாள். கூலிவாகா என்ற போலி(பார்வதி) சிவபெருமானின் வருகைக்காகக் காத்திருந்தாள். இவர்கள் இணைந்ததில் தெய்வீக சக்தி கொண்ட குழந்தை பிறந்தது. சிவபெருமான் குழந்தையின் பாதுகாப்புக்காக ஒரு எருமை மாட்டை ஏற்பாடு செய்தார். சாத்தன் எனப் பெயர் பெற்ற இந்த தெய்வீகக் குழந்தை, கூலிவாகாவிற்கு வளர்ப்பதற்காகக் கொடுக்கப்பட்டது. கூலிவாகா இவ்வாறு பார்வதியின் வரத்தை நிறைவேற்றும் சிவபெருமானின் மகனான சாத்தனின் தாயானாள்.
சாத்தன் கூலிவாகாவுடன் சுமார் ஏழு ஆண்டுகள் வாழ்ந்தார். பல ஆபத்துகளில் இருந்து காப்பாற்றிய சிறுவனை பழங்குடியினர் நேசித்தனர். அவர் எருமை மாட்டில் சவாரி செய்தும், "ஏழர" என்ற இசைக்கருவியை வாசித்தும் காட்டில் சுற்றித் திரிந்தார்.
அவரது ஏழாவது பிறந்தநாளை முன்னிட்டு பழங்குடியினர் அவருக்கு விருந்து வைத்தனர். விருந்தின் போது நாரதர் தன்னை வெளிப்படுத்தினார். அவர் சாத்தனின் பிறப்பின் ரகசியத்தை அவனுக்கு வெளிப்படுத்தினார். மேலும், கைலாசத்தில் உள்ள தனது உண்மையான பெற்றோரை சந்திக்குமாறு நாரதர் சாத்தனுக்கு அறிவுறுத்தினார்.
சாத்தன் கைலாசம் நோக்கி தனது பயணத்தைத் தொடங்கினார். கைலாசத்திற்கு எருமையின் மீது ஏறிச் சென்றார். அவர் கைலாசத்தை அடையும் போது, நந்திகேஸ்வரர் தற்போது இருக்கும் வடிவில் கைலாசத்தில் நுழைய அனுமதிக்க மாட்டார் என்பதை உணர்ந்தார். அதனால் விஷ்ணுவின் அவதாரம் எடுத்தார். மகனைக் கண்டதும் சிவனும் பார்வதியும் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்து மகனைக் கட்டிக் கொண்டனர். சிவபெருமான் அவரை ஆசீர்வதித்தார், "நீ மாயாவினால் (மந்திரத்தால்)விஷ்ணுவின் வடிவத்தை எடுத்தாய். எனவே நீ விஷ்ணு மாயா* என்று அழைக்கப்படுவாய்" என்று கூறினார். மேலும், அவருக்கு போர்க் கலையையும், ஜலந்தராவை (தேவர்களைத் துன்புறுத்தி வந்த அசுரன்) கொல்வதற்கான ரகசியங்களையும் கற்றுக் கொடுத்தார்.
இந்த விஷ்ணுமாயா தன்னைசரணடைந்த பக்தர்களின் குறைகளை போக்குகிறாள். வாழ்க்கையில் துன்பப்படுபவர்கள்,யாரோ தனக்கு செய்வினை(சூனியம்) செய்துவிட்டார்கள் என நினைப்பவர்கள், வியாபாரத்தில் முன்னேற முடியாதவர்கள் போன்ற பலர் இங்கு வந்து விஷ்ணுமாயாவை வழிபட்டு பலனடைகிறார்கள்" என்று நீண்ட கதையை கூறினார். எம்.ஜீ.ஆர் பட கதையை போல இருந்த இக்கதையை தெக்ஷீணாமூர்த்தியால் முழுமையாக நம்பமுடியவில்லை. இதை ஒரளவுக்கு ஊகித்த மேனன் அவரிடம் "இவ்வளவு ஏன். எனக்கு ப்ரபொசர் ப்ரமோஷன் மூன்று வருடம் முன்பே வந்திருக்கவேண்டும். மேனேஜ்மென்ட் தரவில்லை. எட்டு மாதம் முன்பு என் பெரியப்பா என்னிடம் விஷ்ணுமாயா கோவிலுக்கு சென்று பார்க்கச்சொன்னார். அங்கு கணேசன் நம்பூதிரியை சந்தித்து இது பற்றி கேட்டேன். அவர் சோழி பிரசன்னம் போட்டு எதனால் எனக்கு ப்ரமோஷன் தடைப்படுகிறது என கண்டறிந்து அதற்கு பரிஹார நிவர்த்தியும் கூறினார். அதை நான் அன்றே, அங்கேயே நிறைவேற்றினேன். ஊருக்கு திரும்பி வந்த ஒரு வாரத்திற்குள் எனக்கு ப்ரமோஷன் ஆர்டர் கிடைத்தது. முதலில் நான் கூட இதனை நம்பவில்லை. இப்போதெல்லாம் எப்போது சமயம் கிடைக்கிறதோ அப்போதெல்லாம் பெரிங்காட்டுக்கரா சென்று விஷ்ணுமாயாவை வழிபடுகிறேன் "என்று முடித்தார்.
No comments:
Post a Comment